Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Portrait of Souls is een album gemaakt door de broers Joe en Haval Haco (samen met een verscheidenheid aan medewerkers). Het weeft een muzikaal tapijt dat elementen van muziek uit het Midden-Oosten, Oost-Europa en Centraal-Azië versmelt. Op het album zingen uitstekende vocalisten in verschillende talen, waaronder "Vellúan", een taal die door de broers is gecreëerd.
Portret van Zielen Album Review
Wat voor mij zo goed werkt bij Portrait Of Souls, is de manier waarop al deze ongelijksoortige elementen worden geïntegreerd in een samenhangend geheel. Hoewel de hele 'world fusion'-beweging die populair was in de jaren '90 al lang voorbij is, doet Portrait of Souls de geest herleven van het samensmelten van interessante wereldwijde muzikale geluiden terwijl de elementen ervan worden omzeild die smakeloos en clichématig waren.
Instrumentatie
Een deel van de kracht van dit album komt voort uit de manier waarop de grote verscheidenheid aan verschillende instrumenten die de broers inzetten, samensmelten. Je hoort oud en bouzouki, een hele reeks percussie-instrumenten uit alle hoeken van de wereld samen met elektrische gitaar en wat synth-geluiden.
Het gevaar bestond dat je zou eindigen met een flauwe mix van generieke 'wereldmuziek'-geluiden, maar de instrumenten zijn goed uitgebalanceerd. Ik kon echo's van Iran, de Balkan en Afrika horen, samen met oude modale toonladders uit het Midden-Oosten in de geluiden, samen met een grote portie jazzaroma's geleverd door de sax en de elektrische gitaar.
zang
Een ander sterk element van Portrait of Souls zijn de vocale uitvoeringen van Tatiana Shishkova die vijf nummers op het album zong en Maria Stanichenko die Yana zong. Het viel me op hoe krachtig de uitvoeringen zijn en hoe de zang een ander expressief instrument werd. De viscerale uitdrukking die in de woorden is gegoten, heeft helemaal geen vertaling nodig.
Het elektronische muziekaspect van Portrait of Souls is goed uitgebalanceerd. De elementen van synth-geluiden en andere elektronica zijn mooi geïntegreerd. De gebroeders Haco hebben niet te veel op de elektronica vertrouwd om iets te verhullen en hun aanraking is subtiel, ze voegen net genoeg elektronische geluiden toe om een effect te creëren, maar niet zozeer dat ze de akoestische instrumenten of die goed uitgevoerde zang overweldigden. Die balans werd ook geholpen door het geluidstechnische werk van Holeg Spies op het album.
Tracklijst
Het was moeilijk voor mij om nummers op dit album te kiezen omdat zo veel van hen me naar binnen trokken, maar ik ben er uiteindelijk in geslaagd om die nummers te kiezen waarvan ik dacht dat ze de sterkste waren, en hier is mijn overzicht van die nummers en mijn redenering om ze te kiezen.
"vero" begint met een zachte elektronische drift voordat een langzaam verschuivende elektrische gitaarmelodie het nummer binnenzweeft. De bouzouki op dit nummer heeft een kenmerkend, diep rijk geluid omdat het een melodie met invloeden uit het Midden-Oosten speelt. De bouzouki wordt vergezeld door de diepe sonoriteit van een cello en dan strijken snaargeluiden naar binnen. De bouzouki heeft een heerlijke traditionele volksmuzieksmaak en saxofoonsolo-hits met een soepele en gemakkelijke stroom. Ik voelde me met dit nummer meegevoerd op een vloedgolf van geluid.
Van Spinditty
Het kloppen van een oude framedrum opent "doria", samen met een delicate elektrische gitaar, die een ingewikkelde melodie speelt. Dit is een zacht en drijvend nummer terwijl de zwervende en ruime gitaar door de muziek weeft. Ik heb genoten van de mandoline die op dit nummer speelde en de gitaarsolo had een Latijns tintje waar ik ook van genoot. Voor mij was het echter de tekst van dit nummer die echt opviel.
Er is een krachtig gevoel van de tragedie over de woorden in 'doria'. Vanaf het allereerste begin werd ik getroffen door de regel: "Als ik de kracht krijg om omhoog te kijken, is het alleen maar zwart van de lucht / En het regent door mijn huid, waardoor ik terugga naar alles wat ik heb gezien."
De pijn van de woorden komt sterk naar voren in de regel: "In jou vallend, schreeuw ik om de verloren herinneringen, nog steeds op mijn knieën, voor iemand om me te zien." Dit is een nummer dat me echt raakt in mijn maag.
In "saver" is er de zachte stroom van elektronische geluiden die bewegen onder sterke flamenco-achtige vocalen die felle kracht uitdrukken. Terwijl het gestage dreun van percussie op de achtergrond pulseert, wordt het vergezeld door gitaar en het oude geluid van de oud, een fretloze luit uit het Midden-Oosten, schreeuwt het uit achter de woorden. Omdat flamenco Noord-Afrikaanse roots mag hebben, werkt deze klankcombinatie goed. Ik hield ook van hoe schoon de gitaarsolo in het nummer klinkt, maar het is die oude oud die me het meest aantrok.
"sesenio" opent met de ongelooflijke stem van de zanger die in het nummer snijdt. Haar stem heft het haar op in mijn nek met de kracht en diepte erin uitgedrukt. We krijgen een dreun van percussie en een energieke flikkering van elektronisch geluid, maar dit nummer ging voor mij helemaal over de unieke en sterke stem van de zanger.
Er is een bewegende elektrische gitaarlijn en die oscillerende synth echoot het nummer in. Er is ook de emotionele diepte van een Chinese erhu-viool, altijd een instrument waarvan ik voel dat het een verlangend gevoel heeft. Ik was ook een fan van het bluesy gevoel van de elektrische gitaar dat bijdraagt aan de emotionele intensiteit van de muziek.
Delicate pianotonen vloeien in de open ruimtes van "yana" op een deken van elektronisch geluid. Dit is een nummer in het Vellúan, de taal die de gebroeders Haco voor het album hebben gemaakt. De zang is expressief terwijl de delicate piano op de achtergrond schittert.
De achtergrond is glad en zacht onder de stijgende stemmen terwijl de piano erachter danst. Dit is een nummer vol melancholie, aangevuld met de nogal treurige klank van de saz, een Turks snaarinstrument. Ik heb genoten van de gevoelens die me op dit nummer werden meegegeven.
"navin" opent met zachte klokken die al snel worden vergezeld door een solide elektronische percussiegroove samen met een zachte elektrische gitaar die een langzame, zachte melodie speelt. Russische zang begint door het nummer te zweven over die gemakkelijke, gestage groove en wervelende elektrische gitaar. De pianomelodie vormt een aanvulling op het stijgende geluid van de zanger op dit nummer. Ik voelde ook een zeker gevoel van oude diepte in de zang en ik genoot van de jazzy gitaarsolo tegen het einde van het nummer.
Een complex tapijt van muzikale invloeden
Portrait of Souls is een diep, complex tapijt van muzikale invloeden en ideeën. De manier waarop de eeuwenoude instrumenten gecombineerd worden met de sterke en mooi uitgevoerde zang en de elektronische elementen levert een rijk geluid op met diepe emotie en momenten van vreugde en verdriet die er doorheen flitsen. Ik moet zeggen dat dit album voor mij veel herbeluisteringspotentieel heeft.
