Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Metropolis (Josh Anglim) is een Britse maker van synthwavemuziek. Hij maakt muziek gedrenkt in nostalgie en gevuld met emotionele melodieën die luisteraars meeneemt op een sonische reis. Ik sprak met hem over hoe hij met muziek is begonnen, zijn creatieve proces en waar hij in de toekomst met zijn muziek naartoe wil.
Josh Anglim: Ik kan je niet precies vertellen wanneer het keerpunt was, maar rond 2011 herinner ik me dat ik covers opnam met Audacity en een heel oude USB-microfoon die bij Guitar Hero werd geleverd. Ze klonken verschrikkelijk, maar er was iets aan het ritueel en het proces van het opnemen van audio waardoor mijn liefde ervoor echt op gang kwam.
Op dat moment was ik nog extreem onbekend met elektronische muziek en ik was zwaar geïnvesteerd in de emo- en grunge-revivalscene waar ik naar veel bands luisterde zoals Basement, Title Fight en Citizen. Ik deed toen nog mijn A-levels en ik had geen idee wat ik daarna wilde doen, maar tegen het einde van mijn tweede jaar klikte er iets en mijn groeiende passie voor het maken en opnemen van muziek was voor mij een indicatie dat ik mogelijk dit als een carrière nastreven. Ik besloot naar de universiteit te gaan en muziektechnologie te studeren, waar mijn passie echt tot bloei kwam en ik een meer eclectische muzieksmaak ontwikkelde.
JA: Synthwave als genre was me tot 2015 volkomen vreemd. Ik ben een enorme Fightstar-fan, dus toen ik hoorde dat Dan en Alex in 2015 betrokken waren bij een nieuw project onder de alias GUNSHIP, was ik meteen geïnteresseerd. Ik zat toen op de universiteit en ik kan me levendig herinneren dat ik voor het eerst naar Fly For Your Life luisterde, wat mijn eerste kennismaking met synthwave was. Ik herinner me dat ik volledig overspoeld werd door emotie en nostalgie, zozeer zelfs dat ik hun debuutalbum meerdere keren in die ene zitting speelde.
Aanvankelijk denk ik dat wat me naar de plaat trok, puur de suggestieve en nostalgische aspecten waren. Toen ik opgroeide, speelde mijn vader altijd synthpop en New Wave-platen in huis en in de auto; Bands als Depeche Mode, Yazoo, Soft Cell, Frankie Goes To Hollywood etc; In 2015 had ik nog steeds geen ervaring met hedendaagse synth-zware, elektronische muziek, dus ik associeerde waarschijnlijk subliminaal de sonische identiteit en instrumentatie op dat GUNSHIP-album exclusief met mijn jeugd. De sentimentele en emotionele band die ik met dat album heb, was absoluut de katalysator achter het ontstaan van Metropolis.
JA: Mitch Murder heeft qua productie altijd een enorme invloed op me gehad. Als producer streef ik er altijd naar om mijn mixen zo helder en helder mogelijk te krijgen en 90% van de tijd gebruik ik een Mitch Murder-nummer als referentie wanneer ik aan het mixen ben, omdat zijn productiekennis echt transcendent is. Wat betreft het schrijven van liedjes en het sonisch vertellen, zou ik zeggen dat Le Cassette en Pinegrove een enorme impact hebben gehad op mijn muziekstijl. Le Cassette heeft gewoon dit soort etherische magie over zich, waarbij ze een perfecte combinatie van synthesizers, structuur en akkoordprogressies gebruiken om hun nummers een emotionele context te geven. Ik denk dat het vermogen om zowel een weemoedige ballad als This Is All We Know te schrijven en een nummer vol energie zoals Digital Power, echt laat zien hoe ingewikkeld en evenwichtig hun expertise op het gebied van songschrijven is. Deze daad van het nauwkeurig weergeven van een emotie door middel van melodie- en sonische keuzes is een idee dat ik altijd probeer op te nemen in mijn muziek.
Ik denk dat Pinegrove me zeker heeft beïnvloed om bewuster en aandachtiger te zijn bij het construeren van een sonisch verhaal in mijn tracks. Hun nummers zullen vaak continu evolueren en zich structureel ontwikkelen, een kenmerk dat ik belangrijk vind omdat het de luisteraar meeneemt op een reis door de gebeurtenissen die het nummer drijven. Dit is een concept dat ik heb geprobeerd op te nemen en te benadrukken in het hele nieuwe album. Bicep en Tonebox zijn twee artiesten die me heel recent begonnen te inspireren. Ik heb ze pas onlangs ontdekt, maar hun experimentele benadering van synthese heeft me echt aangemoedigd om een breder scala aan texturen en tonen in mijn werk te verkennen.
Van Spinditty
JA: Over het algemeen ga ik niet zitten met de intentie om een nieuwe track te gaan maken, ik heb het gevoel dat het me bijna beperkt. Ik besteed veel tijd aan het experimenteren met synthese in een poging geluiden te genereren die doen denken aan het jaren 80-tijdperk, wat volgens mij een concept is dat soms enorm over het hoofd wordt gezien. Er is absoluut een subtiele formule voor het maken van synthwave-muziek, en de keuze voor het ontwerp van de synthesizer is zeker een belangrijk onderdeel. Het implementeren van geluiden die doen denken aan het verleden, draagt zeker bij aan de sentimentele ervaring van het luisteren naar synthwave, en het gebruik van het verkeerde type synthese of geluiden kan de luisteraar echt verwijderen van het hele concept en de esthetiek rondom het genre, dus dit is erg belangrijk om mij bij het naderen van mijn muziek.
Ik gebruik meestal digitale emulaties van analoge synthesizers zoals de MiniV, DX7, Prophet V en de JX-8P. Als ik een geluid vind dat ik vooral mooi vind, komt er meestal een melodie in me op en daar bouw ik de rest van het nummer omheen. Ik merk dat het mijn workflow ten goede komt om verschillende arpeggio's en pad-progressies op elkaar te stapelen, en ze vervolgens op te splitsen door relevante plaatsen te vinden om ze in en uit het nummer te filteren. Op deze manier weet ik dat ze overal zullen werken binnen de context van de track.
JA: Synthwave is nog steeds een erg nichegenre in het VK, maar er zijn momenteel enkele ongelooflijke artiesten en organisatoren die de scene pushen. Je hebt artiesten als VHS Dreams, Futurecop! en Le Cassette die de lat al hebben gelegd voor de standaard van Synthwave die uit het VK komt en ik weet zeker dat iedereen reikhalzend uitkijkt naar de release van GUNSHIP's nieuwe album, dat enorm gaat worden . Je hebt ook artiesten als Beckett die misschien niet zo bekend zijn, maar die zeker fenomenale werken kunnen afleveren. Ik denk dat de scene hier alleen maar zal blijven groeien en evenementen zoals de recente Night Arcade-show in Manchester met Robert Parker en het Tech Noir-podium op het Standon Calling-festival van dit jaar zijn een bewijs van zijn groeiende populariteit.
JA: Aanvankelijk had ik al twee nummers geschreven voor het album in december 2017, namelijk Open Late en Undercover. Tijdens een paar schrijfsessies eerder dit jaar werd het duidelijk dat mijn sonische identiteit verder van de stijl van de nummers afschoof en zich ontwikkelde tot iets heel anders, dus besloot ik ze als singles uit te brengen. Ik begon mezelf terug te trekken naar de DX7 naarmate de schrijfsessies vorderden, waar het een hoofdbestanddeel van mijn productiesignatuur werd gedurende het hele album.
Ik goochelde al een tijdje met het idee van een thema-/conceptalbum tijdens de conceptie van het album, maar geen van mijn ideeën was dwingend genoeg voor mij om na te streven. Rond mei werden Midnight Plaza en Sunset Drive geschreven met de bedoeling sonische representaties van de Miami-cultuur te zijn, en ze behoorden tot de laatste nummers die voor het album werden ontwikkeld. Vanaf hier werd het duidelijk dat het albumverhaal waar ik naar op zoek was, al natuurlijk vorm had gekregen in de vorm van het documenteren van een ervaring in Miami in de jaren 80, en het idee van Jack Fisher volgde organisch.
JA: Ik zou absoluut graag betrokken zijn bij soundtracks voor retro-geïnspireerde films/games als de kans zich voordoet. Ik heb onlangs Summer Of 84 gekeken en Le Matos heeft er absoluut de soundtrack van verpletterd. Hun werk droeg echt bij aan de diepte van de film en complimenteerde de sfeer. Ik ben al begonnen met het werken aan een aantal soundtrackprojecten met een gevarieerde selectie van stemmingen en soundscapes in de trant van Stranger Things en Summer Of 84. Dit is gewoon om een portfolio op te bouwen met materiaal dat bedoeld is voor soundtracks ter voorbereiding op het worden benaderd. Liveshows en touren staan zeker op mijn lijst, maar ik zou eerst wat meer materiaal achter Metropolis willen krijgen, omdat het een vooruitzicht is dat goed moet worden gefinancierd. Maar als er genoeg vraag was naar liveshows, weet ik zeker dat er iets geregeld zou kunnen worden. Qua muziek kun je in de toekomst zeker nog een album van mij verwachten en Jack Fisher zal zeker terugkeren.
JA: Ik denk zeker dat het goed is om tijd vrij te maken van projecten om de spinnenwebben te laten verdwijnen en de batterijen op te laden. Ik neem momenteel wat tijd vrij van synthwave en geniet van tal van andere muzikale projecten. Ik denk dat dit je een nieuw perspectief geeft en je hersenen laat vullen met een gloednieuwe verzameling inspiratie die klaar is voor de volgende plaat. Soms helpt het me ook creatief om gewoon in het hoofd te gaan en te binge op 80's films. Black Rain, The Lost Boys, Risky Business en Roadhouse laten mijn creatieve sappen meestal stromen. Het lijdt geen twijfel dat we soms aan onszelf als producers kunnen twijfelen door ons werk te vergelijken met de pioniers van de scene, dus af en toe moet ik een stapje terug doen en mezelf eraan herinneren dat we ook maar mensen zijn en dat muziek op zijn puurst een uitdrukkingsvorm die voor ieder van ons op de een of andere manier betekenisvol is.
