Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Occams Laser (Tom Stuart) is een in het Verenigd Koninkrijk gevestigde synthwave/darksynth-artiest. Hij is vooral geïnteresseerd in het verkennen van de donkere kant van retro-synthmuziek. In een interview per e-mail vertelde hij me hoe hij voor het eerst werd aangetrokken door synthwave, zijn creatieve proces en waar hij de synthwave-scene in de toekomst ziet gaan.
Tom Stuart: Ik kan me geen tijd herinneren dat muziek niet belangrijk was in mijn leven. Van hoe ik naar Nirvana ging toen ik twee jaar oud was (volgens mijn moeder), tot jammen met mijn neven als tiener in hun garage tot alle indierocknummers die we konden bedenken op de gitaar en waarschijnlijk de buren irriteerden in het proces.
Een beslissend moment dat alles veranderde en me van een muziekconsument in een muziekmaker veranderde, was toen ik voor het eerst software voor het schrijven van muziek ontdekte in de vorm van FL Studio. Ik maakte kennis met FL Studio door een huisgenoot in mijn eerste jaar van de universiteit in 2007 en ik was verbaasd over hoeveel dingen je kon doen zonder de noodzaak van een echte band of zelfs echte instrumenten. Vanaf dat moment voelde en klonk alle muziek anders, omdat ik nu elk nummer aan het deconstrueren was toen ik het hoorde om erachter te komen welke snare ik kon horen of wat voor soort synth een artiest zou kunnen gebruiken, aangezien ik nu de middelen had om te gaan recreëren en leer van alle bands en artiesten die ik verafgoodde.
TS: Synthwave was voor mij een genre waar ik om vele redenen onvermijdelijk toe werd aangetrokken. Ik ben geboren aan het einde van de jaren '80, maar ik heb altijd een sterke band gehad met veel muziek, tv en films uit die tijd, dus ontdekte ik dat er een nieuw (ish) muziekgenre was dat zich concentreerde op re- het creëren van de ziel van elektronische muziek uit de jaren 80; Ik voelde me gedwongen om met mijn kop in het konijnenhol te springen en meer te weten te komen!
Hoewel synthwave zelf nu meer een breed scala aan subgenres is geworden, is er een belangrijke set ingrediënten die in veel opzichten beperken welke instrumenten enz. je in een nummer zou kunnen gebruiken (hiermee bedoel ik dingen als elektronische drumkits en synths zoals de Yamaha DX7 die iconisch waren in de jaren '80). Deze beperking van 'toegestane' instrumenten en elementen betekent dat je minder tijd hoeft te besteden aan het kiezen van welke synth- of baskick je wilt gebruiken en je in plaats daarvan kunt concentreren op het schrijven en implementeren van nummers.
Misschien wel het beste aan synthwave is dat het ons in staat stelt om een geromantiseerde versie van de jaren 80 opnieuw te beleven door middel van geluid, ik weet dat dit voor mij een geweldig aspect ervan is.
TS: Veruit mijn grootste invloed is Justitie. Toen ik het eerste nummer Genesis van hun debuutalbum Cross hoorde, werd ik weggeblazen. Zoiets had ik nog nooit gehoord! Dit gekke, eigenwijs, Franse duo verwees misschien naar meer jaren 70-elementen in hun muziek, maar de implementatie was hetzelfde: neem oudere instrumenten en technieken en combineer deze met moderne apparatuur en productie om een nieuw soort muziek te creëren.
Justice ontdekken kwam ook rond dezelfde tijd als mijn reis naar sound design, hierdoor waren ze een van de eerste artiesten die ik actief probeerde (en faalde) om de geluiden van te reproduceren.
Van Spinditty
TS: Mijn proces is een beetje vreemd, ik heb de neiging om zeer korte minutenlange nummers te maken en ze dan te verlaten en door te gaan naar het volgende nummer. Op een avond zal ik vaak vier of vijf korte minitracks maken, en als ik dan een duidelijk idee heb van wat mijn volgende album/EP zou kunnen zijn, ga ik terug naar deze minitracks en kies ik er een uit die de juiste soort geluid. De volgende stap is het uitwerken van de tracks, wat meestal niet lang duurt omdat de kern van de tracks al bestaat.
Ik begon deze aanpak na een periode waarin ik vele uren op één nummer zat en niet echt vooruitgang boekte. Je verliest focus en energie als je urenlang naar hetzelfde nummer moet luisteren, dus besloot ik actief om mezelf uit dit soort oefeningen te halen. Sindsdien heb ik niet meer achterom gekeken, het betekent ook dat ik iets van bijna 250 korte demonummers heb waarvan ik geen idee heb wat ik ermee moet. Het is niet het ergste probleem om te hebben.
TS: Ik begon mijn Occult-serie in 2016 met Occult '86. Mijn oorspronkelijke idee was om elk jaar rond Halloween een album uit te brengen met als thema een occulte sekte die probeert de wereld over te nemen door het gebruik en misbruik van technologie. Sindsdien bracht ik Occult '87 uit in 2017 en Occult '88 eind vorig jaar.
Occult 88 is misschien wel de donkerste en meest agressieve van de serie tot nu toe, met een zware implementatie van grommende synths en vervorming op alles! In mijn hoofd probeer ik altijd te denken: "Hoe zou de hel klinken als het een instrument was?"
Voor mij is de donkere kant van muziek altijd een beetje boeiend en het leidt tot meer experimenteren met geluid, vooral meer in de jaren 80 B-film horrorstijl. Al mijn Occult-series tot nu toe zijn wat 'darksynth' kan worden genoemd, wat als genrenaam volgens mij redelijk goed past. Bijna al mijn muziek zit op het randje van darksynth en synthwave, vaak meer terug naar de een of andere manier, maar de Occult-serie zal altijd zeker in het donker worden gesmoord. Er is misschien een plan om een laatste aflevering voor 2019 te hebben om de serie netjes af te sluiten, maar shhh het is een geheim.
TS: In de loop der jaren heb ik 22 albums en EP's gemaakt en tijdens deze releases heb ik me beziggehouden met verschillende stijlen, thema's en ideeën. Wat daarna komt, hangt nog steeds in de lucht voor mij, maar wat zeker is, is dat ik meer liveshows wil spelen, hopelijk ooit zelfs door de VS wil touren, en vooral gewoon een hoop meer muziek wil maken en nieuwe ogen en oren wil bereiken met die muziek.
TS: De scene is groter en beter dan ooit! Er zijn steeds meer artiesten die absoluut mooie muziekstukken maken, dit kunnen doorgewinterde veteranen zijn of relatieve nieuwkomers in de scene, iedereen lijkt erg productief te zijn.
Een andere relatieve explosie in de scene is de beschikbaarheid en kwaliteit van de vinyl, cassettes en zelfs minidiscs die door zowel artiesten als labels worden geproduceerd.
Sommigen zullen misschien zeggen dat synthwave 'te mainstream' of repetitief wordt, maar voor mij kan het me niet schelen, zolang wat er wordt geproduceerd een hoger niveau van finesse krijgt en elke luisteraarsdag opfleurt.
TS: Ondanks dat ik fulltime muziekproducent ben, ben ik ook een fulltime thuisblijfvader! Door voor mijn kind van 18 maanden te zorgen, zijn mijn batterijen bijna altijd leeg, maar gelukkig is muziek voor mij de manier waarop ik oplaad. Ik heb het geluk dat ik een passie heb die per ongeluk een beroep is geworden.
