Inhoudsopgave:
Ik ben een geobsedeerde hardrock & heavy metal fan en verzamelaar sinds het begin van de jaren 80. Als het een goede gitaarriff en houding heeft, doe ik mee.
Ty Morn - "Istor"
In eigen beheer uitgebracht, 2019
9 nummers, 49:19
Genre: Melodisch/Symfonische Power Metal
Nou, dit was een interessante verrassing. Ty Morn is een symfonisch power metal project onder leiding van de Britse gitarist, bassist en programmeur Aron Biale. Het debuutalbum van Ty Morn, Istor, werd in maart 2019 in eigen beheer uitgebracht.
Ik moet toegeven dat ik tegenwoordig niet op de hoogte ben van het fantasy/power metal-genre, dus toen ik dit album voor het eerst ontving voor een recensie, was ik verbaasd over de mysterieuze naam van de band en de vreemde albumtitel. Ik vroeg me af of "Ty Morn" en "Istor" Game of Thrones-personages waren, Tolkien-referenties of zelfs obscure wezens uit Dungeons & Dragons? Zelfs na wat Google-zoektocht naar beide termen, heb ik nog steeds geen idee wat een van beide betekent, hoewel het later bij me opkwam dat "Ty Morn" klinkt als de naam van een persoon, a la "Jethro Tull" of "Monty Python", dus Ik vraag me af hoeveel mensen aan Aron vragen: "Wie van jullie is Ty?"
Maar serieus . . . Ty Morn beweert dat hun muziek "komt uit een liefde voor metal uit de gouden eeuw en klassieke rock", en de negen nummers op Istor ondersteunen die bewering zeker. Dit zijn indrukwekkend bombastische dingen die fans van gladde, epische power metal in Europese stijl zoals Blind Guardian, Rhapsody of Fire, Edguy en Primal Fear zeker zullen bevallen.
Van Spinditty
"Regeerperiode van de Jager"
Het album
Opgemerkt moet worden dat hoewel Aron Biale in Londen is gevestigd, Ty Morn eigenlijk een internationale onderneming is. Bijna een dozijn gastmuzikanten dragen bij aan Istor, waaronder de Braziliaanse zanger Raphael Gazal (die ook heeft opgenomen met Leviathan, Bulletback en Moonlight Prophecy), en gitarist Rafael Sequera, een lid van de Venezolaanse progressieve rockband Echoes. Organist Eugene Moiseienko komt uit Oekraïne, waar hij leiding geeft aan het instrumentale progrockproject Robots Against Entropy. Dat noem ik nou samenwerking tussen naties! Ik neem aan dat deze jongens hun delen voor Istor afzonderlijk hebben opgenomen en dat het album door Aron is samengesteld via studiomagie, want ik kan me voorstellen dat het moeilijk zou zijn geweest om ze allemaal tegelijk op dezelfde plek bij elkaar te krijgen.
Zodra je op "play" drukt, verspilt Istor geen tijd om naar de goede dingen te gaan, beginnend met de daverende riffs van het openingsnummer, "Reign of the Hunter", dat leidt naar "Hey Poseidon", dat voortkabbelt op een aangenaam midden- tempo plof.
Hoewel veel Euro-power metalbands de neiging hebben om naar mijn smaak te veel nadruk te leggen op keyboards, herinnert Ty Morn zich dat metal alles OVER de gitaren zou moeten zijn, en plaatst hij ze helemaal vooraan in bijna elk nummer. Naast hoofdman Aron en de eerder genoemde Sequera zijn er nog vijf (!) andere gitaristen op Istor gecrediteerd, al staat er niet bij wie welk nummer speelt. Er is genoeg atmosferisch, humeurig keyboardwerk door het hele album heen, maar het is nooit opdringerig; in plaats van de toetsen de leiding te laten nemen, zoals zoveel "symfonische" metalbands geneigd zijn te doen, gebruikt Ty Morn ze om rijke, filmische soundscapes te bieden voor de gitaarversnipperaars om hun ding te doen.
"Die Where We Stand" en "Fall On Your Sword" zijn strijdliederen in Manowar-stijl waar de Men of Metal Might trots op zou zijn, terwijl "The Language of Beasts" me op hun zwaarst aan HammerFall deed denken. "Kings of Dishonor" heeft een lekkere doomy crunch en heeft zelfs een mooi akoestisch stukje rond de driekwart voordat het album weer zwaar wordt met het snelle "Bring Forth the Night".
De epische dubbelopname van "Harvest of Souls" (mijn favoriete nummer op de schijf) en het album afsluiter "Hunt Leviathan", dat langzaam over zijn meer dan zes minuten durende looptijd uitgroeit tot een all-out prog-metal shred fiesta, brengt Istor naar een bevredigende finale. Na verschillende spins van dit album kon ik alleen maar zeggen: "Jeetje, hoe is deze band nog niet getekend?" Als dit de vroege jaren 2000 waren, zou elk platenlabel dat in power metal handelde, met stokken tegen elkaar hebben gevochten om een deal met hen te sluiten!
"Hey Poseidon"
Samenvattend
Istor is een indrukwekkend stuk werk, vooral als je bedenkt dat het is gemaakt en uitgebracht zonder enige vorm van ondersteuning van platenlabels. Een pluim voor het houden van de D.I.Y. spirit alive, met verbazingwekkend pro geluid en presentatie! Deze jongens zijn het echte werk. Als dit klinkt alsof dit iets voor jou is, kun je ze steunen door hun Bandcamp-pagina te bezoeken, waar je een download kunt kopen of (als je old school bent zoals ik) een echte CD (wat een concept!). Ik kijk ernaar uit om in de toekomst meer van deze veelbelovende act te horen. Hoorn op!
