15 geweldige Italiaanse indierockbands (met video's)

Inhoudsopgave:

Presentatie van de lichtere kant van Italiaanse gitaargevoede rock
1. Verdena
2. Finley
3. Na sluitingstijd
Van Spinditty
4. Verloren
5. ... Een speelgoedorkest
6. Timorië
7. Malfunk
8. Canadezen
9. Deasonika
10. Prozac +
11. Karnea
12. Matmata
13. Giardini di Mirò
14. Emblema
15. L'Orso
Opmerkingen

Ik schrijf al meer dan acht jaar online over buitenlandse reizen en Europese rockmuziek.

Presentatie van de lichtere kant van Italiaanse gitaargevoede rock

Hier vind je een chaotische melange van pop, rock, punk, grunge, garage en alles wat deze geweldige muzikanten nog meer in de mix gooien. De rijke ingrediënten vormen allemaal geweldige indierock van enkele van de beste artiesten van Italië.

Ze zijn steevast geïnspireerd door de klassieke punk van de jaren '70 en de indie rockbands van de jaren '90 uit het Verenigd Koninkrijk en de VS. Sommige bands zingen daarom in het Engels, maar de meeste geven de voorkeur aan hun moedertaal Italiaans.

Je vindt veel rauwe energie, passie en veel attitude bij deze Italiaanse indierockbands. Lees hieronder over hen!

15 beste Italiaanse indierock- en alternatieve bands

1. Verdena

Verdena is een enorm succesvolle band die in 1995 werd opgericht en samen is gebleven als een solide trio van de broers Alberto en Luca Ferrari met Roberta Sammarelli.

Hun gelijknamige eerste album, uitgebracht in 1999, bracht lovende kritieken, prijzen en MTV-airplay met zich mee. Hun rauwe, post-grunge gitaarstijl klinkt eerder uit Seattle dan uit hun geboorteplaats Albino in Lombardije.

Afgezien van de occasionele coverversie, houden ze trouw aan hun moedertaal in hun liedjes van zanger Alberto. Ze zijn zonder twijfel een van de meest opwindende rockbands uit Italië en zeker een van de meest populaire.

Hun beste nummers zijn "Elefante", "Luna", "Valvonauta", "Ultranoia", plus de ballads "Angie" en "Trovami un Modo Semplice per Uscirne."

2. Finley

Deze band noemde zichzelf naar de beroemde Amerikaanse basketballer Michael Finley en werd opgericht in 2002.

Ze komen uit de stad Legnano in de buurt van Milaan, en hun merk poppunk is erg populair geworden in Italië. Hun erkenning verspreidde zich over hun eigen landsgrenzen toen ze de Best Italian Act wonnen bij de MTV Europe Music Awards van 2006 en 2008.

Hun muziekstijl past wellicht bij fans van Amerikaanse bands als Sum 42, Blink 182 en Good Charlotte. Nummers om te beluisteren zijn 'Per Sempre', 'Scegli Me', 'Fumo e Cenere' en de akoestische ballad 'Meglio di Noi non c'è Niente'.

3. Na sluitingstijd

Hun naam is ontleend aan een nummer van de jaren zestig legendes the Velvet Underground, aangezien hun oprichter Manual Agnelli een grote fan is.

Hij begon de band in 1985 in Milaan, en oorspronkelijk was hun muziek in het Engels. Ze keerden echter terug naar hun moedertaal op het album Germi uit 1995 en zijn sindsdien trouw gebleven aan hun eigen taal.

Hun muziek is kenmerkend melodieus en goed gestructureerd, met hun teksten vol humor en ironie.

Hun beste nummers zijn misschien 'Non e per Sempre', 'Bianca', 'Quello Che Non C'e', 'Pelle', 'Ci Sono Molti Modi' en de stuwende beat van 'Ballata per la mia Piccola Iena'.

Van Spinditty

4. Verloren

Lost is een jonge pop-rockband uit Noord-Italië die oorspronkelijk is verdeeld tussen de steden Vicenza en Thiene. Ze werden opgericht in 2003, maar hun eerste album kwam uiteindelijk uit in 2008, gevolgd door een tour.

Het succes volgde snel en ze maakten goed gebruik van internet om hun muziek te publiceren en te publiceren en een sterke schare fans op te bouwen. Ze hebben ook de beste Italiaanse act gewonnen tijdens de MTV Europe Music Awards in 2009, evenals opvallende gouden en platina awards in Italië.

De topnummers van Lost zijn "Sopra il Mondo", "Tra Pioggia e Nuvole", "Oggi", "Standby", "Nel Silenzio" en "Sulla Mia Pelle", wat een samenwerking was met Joel Madden van de Amerikaanse rockband Goede Charlotte.

5. … Een speelgoedorkest

Deze innovatieve band werd in 1998 opgericht in Salerno in Campania. Ze hebben zelfs om de een of andere vreemde reden een ellips voor hun titel.

Geïnspireerd door Britse indiemuziek, zingen ze in het Engels en staan ze bekend om hun pakkende melodieën en af en toe downbeat deuntjes.

Ze zijn een populaire band en hebben veel bijval gekregen, met name voor hun album Technicolor Dreams uit 2007, dat een uitnodiging was voor een grootschalig live-evenement georganiseerd door Rai Radio.

Hun beste nummers zijn 'Peter Pan Syndrome', 'Powder on the Words', 'Letter to Myself', 'Celentano' en 'Elephant Man'.

6. Timorië

Deze band, afkomstig uit Brescia, werd al in 1986 opgericht onder hun oorspronkelijke naam Precious Time.

Ze waren erg productief en brachten tien studioalbums uit, evenals een livealbum voordat ze uiteindelijk uit elkaar gingen in 2003. Ze verschenen op het prestigieuze Sanremo Festival in 1991 en het jaar daarop genoten ze grote bekendheid toen ze het voorprogramma waren van Luciano Ligabue.

De afgelopen jaren stonden oprichters Omar Pedrini en zanger Francesco Renga samen, zij het kort, samen op het podium. Maar het geeft hun fans hoop dat er in de toekomst misschien een soort van reünie komt.

Kwaliteitsdeuntjes onder vele zijn 'Sole Spento', de sublieme 'Sangue Impazzito', 'Vola Piano' en de zware rockers '2020' en 'Piove'.

7. Malfunk

Malfunk bouwde op de ouderwetse manier een sterke schare fans op en vestigde zich in de Italiaanse rockscene van de jaren negentig.

Hun debuutalbum, Sound of the Soul, verscheen in 1994, twee jaar later gevolgd door Tempi Supplementari. Ze zongen oorspronkelijk in het Engels, een weerspiegeling van de eerdere reis van oprichter Federico Forconi naar Amerika, waar hij speelde met onder meer Ziggy Marley en Jello Biafra.

Malfunk kan vergeleken worden met Pearl Jam in hun stijl van alternatieve rock, maar nadat Marco Cocci zich bij de band voegde voor hun tweede album, hebben ze in het Italiaans gezongen.

De beste nummers om naar te luisteren zijn 'Lento', 'Randagi', 'Sono il Re', 'La Mia Sensazione', 'Il Dubbio, 'Mi Salveró' en 'Beatitudine'.

8. Canadezen

Deze jongens zijn ontstaan uit de oude stad Verona in Noord-Italië. Ze werden opgericht in 2005 en zingen hun aanstekelijke deuntjes in het Engels.

Hun post-grunge sound zal fans van Amerikaanse bands als Weezer en Pavement bekend voorkomen. Bovendien zingen ze vocale harmonieën die de jaren 60-geluiden van de Beach Boys en misschien ook The Byrds echoën, die hun rauwe gitaargeluid bedekken.

Een hardwerkende band, ze hebben door de jaren heen uitgebreid getourd en hebben zelfs een bescheiden succes gehad in de VS met een gezonde tiener aanhang.

Hun topnummers zijn 'Yes Man', '15th of August', 'Ode to a Season', 'Summer Teenage Girl' en 'Playground Love'.

9. Deasonika

Deasonika, opgericht in 2001, is een andere Noord-Italiaanse rockband uit Milaan. De producer Marco Trentacoste nam de leiding in de studio voor hun debuutalbum L'Uomo del Secolo en voegde zich bij de band als gitarist.

Ze wekten al snel interesse in de Italiaanse rockscene en werden vaste gasten op radioafspeellijsten in het hele land. Ze hebben ook liefdadigheidswerk ondersteund dat betrokken is bij het bouwen van watervoorzieningen in Afrika.

Topnummers om naar te luisteren zijn de ballad "Non Dimentico Piu", "Cliche", "Il Giorni Della Mia Sana Follia", "Piccolo Dettagli al Buio" en "Betrayal", met Jaz Coleman, de zanger van het Engels. indie-legendes Killing Joke.

10. Prozac +

Deze band, opgericht in 1995, komt uit Pordenone in Noordoost-Italië. Vernoemd naar het beroemde antidepressivum, weerspiegelen hun teksten donkere thema's van vervreemding en ontevreden jeugd.

Hun poppunkmuziek is echter voor het grootste deel behoorlijk vrolijk, en hun grote doorbraak kwam met het nummer "Acida" in 1997, en door het chemische thema vast te houden, begonnen ze een grote aanhang in Italië aan te trekken.

Ze stonden zelfs naast U2 tijdens de Italiaanse etappe van de massale Pop-Mart Tour van de Ierse supersterren. Hoogtepunten van hun oude catalogus zijn 'Il Mondo di Piera', 'Angelo', 'Gioia Nera', 'Acida', 'Sto Male' en 'Colla'.

11. Karnea

Uit Lombardije kennen twee van de band, Davide Simonetta en Paolo Cremonesi, elkaar sinds ze nog maar 12 jaar oud waren.

Ze vormden Karnea met drummer Stefano Guidi, en hun naam is afgeleid van een soort roos. Hun opnamedebuut kwam in 2003 met het album Sublime Follia.

Hun stijl is een energieke mix van grunge en punk met een rauwe textuur van agressie en eenvoud. Dit wordt echter getemperd omdat hun muziek ook een gevoel kan bevatten dat "gracieus en intiem is, dat van vorm en kleur weet te veranderen", zoals beschreven door een recensent.

Er is weinig informatie online over de band, maar er zijn zeker genoeg video's om van te genieten. Top van het assortiment zijn "Boom Boom", "La Matta", "Kombo", "Pornodiva", "Acerbero," en de fantastische "L'Affanno."

12. Matmata

Deze band werd in 1994 opgericht in Brescia in de regio Lombardije in Italië en is niet te verwarren met een andere band uit Frankrijk met een gelijkaardige naam.

Matmara had contractuele problemen met hun platenmaatschappij, en als gevolg daarvan werd hun eerste album pas in 2003 uitgebracht.

Ook had hun zanger en gitarist Gianmario Ragazzi onderweg persoonlijke problemen. Ze zetten echter door en bouwden een succesvolle carrière uit met drie albums en de toevoeging van een toetsenist Ulrico Bragaglio.

De beste nummers van de band zijn 'Sa il Mio Nome', 'Fragile', 'E Cose Buona e Ingiusta' en 'Fino a Perdermi', een samenwerking met de zangeres Syria.

13. Giardini di Mirò

Ze zijn gevestigd in Reggio Emilia en zijn opgericht in 1998 en zingen zowel in het Italiaans als in het Engels. Ze komen uit het dorp Cavriago, dat sinds 1917 Lenin als ereburgemeester heeft.

Ze worden omschreven als een "post-rock" band, hebben verschillende albums uitgebracht en zijn niet bang om met hun geluid te experimenteren.

Ze hebben ook een aanhang in het buitenland. Ze treden niet alleen op in hun thuisland, maar hebben ook live opgetreden in Duitsland, Zwitserland, Denemarken, België en Griekenland.

Hun topnummers zijn 'Citta di Vetro', 'Pet Life Saver', 'Dividing Opinions', 'Il Fuoco' en 'Little Victories'.

14. Emblema

Deze jongens, opgericht in 2005, komen uit Cesena in Emillia-Romagna. Het is een jonge, levendige band die elkaar al van jongs af aan kent.

Ze omschrijven hun muziek als een mix van alternatieve muziek uit de jaren 90 en tijdloze klassieke vintage rock. Muzikaal produceren ze goed gearrangeerde en toegankelijke deuntjes. Tekstueel schrijven ze vaak over sociale kwesties en menselijk gedrag.

Ze brachten hun eerste album Keep Out From Me uit in 2011 en kregen positieve recensies. Ze zijn absoluut een band die naar plaatsen gaat, en het is de moeite waard om uit te kijken naar hun toekomstige releases.

Hun beste nummers tot nu toe zijn 'Break the Cover', 'Trashing Smashing' en de stijgende ballad 'A Step Ahead'.

15. L'Orso

L'Orso is een Piemontese band uit Ivrea, net ten noorden van Turijn, die in 2010 begon onder leiding van zanger-gitarist Mattia Barro. Ze spelen over het algemeen met een lichte aanraking van gevoelige gitaren en zachte keyboards met geharmoniseerde zang.

Hun naam vertaalt zich naar "de beer" en was ook de titel van hun eerste album, uitgebracht in 2013. Ze promootten het album tijdens meer dan 200 concerten in heel Italië en namen ook deel aan optredens in Parijs en Brussel.

Het volgende jaar zag een revisie van het personeel met een volledig nieuwe line-up achter Barro. Al snel volgden nog twee albums: Ho Messo la Sveglia per la Rivoluzione in 2015 en Un Luogo Sicuro het jaar daarop.