Synthfam-interview: Swayze (Christian Vogelgesang)

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Swayze is de naam van het synthwaveproject van Christian Vogelgesang. Zijn benadering van op synth gebaseerde muziek combineert een sterk respect voor songwriting en zijn liefde voor alles wat funky is tot een uniek geluid. Ik sprak met hem over zijn roots als muzikant, zijn benadering van muziekcreatie en zijn kijk op de toekomst van synthwavemuziek.

Christian Vogelgesang: Net als veel andere muzikanten ben ik door mijn ouders op muziek gezet. Mijn broer kwam thuis van een show en vertelde op de kleuterschool en hij had dit meisje piano zien spelen. Hij had zoiets van: "Mam! Ik wil pianoles krijgen!” Hij was ouder dan ik en dus toen ik meerderjarig werd, had ik geen keus. Mijn ouders hebben me op pianoles gezet. Als kind kon ik er niet tegen en daarom oefende ik nooit, maar mijn ouders lieten me nooit stoppen, wat ik erg waardeer.

Pas in mijn pretienjarige leeftijd begon ik muziek serieus te nemen. Die tijd viel samen met mijn verliefdheid op rock-'n-rollmuziek. Ik begon naar klassieke rockradio te luisteren en toen dacht ik: "Oh mijn god! Muziek is niet alleen deze oude mensen die piano en orgel spelen. Het kan echt geweldig en jeugdig zijn.”

Ik begon drums, gitaar en bas op te pikken nadat ik piano had gespeeld. Vanaf dat moment begon ik echt jazz te spelen en dat soort dingen, maar waar ik graag naar luisterde was rock-'n-roll. Daar zit een enorm onderdeel van in de muziek uit de jaren 80. Ik vond het geweldig toen Geddy Lee van Rush meer begon te experimenteren met synthesizers. Van daaruit kwam ik in New Age-muziek en alle New Wave-dingen die zijn eigen synthesizers hebben. Er is gewoon een wilde muziekwereld die er is en het is allemaal met elkaar verbonden.

CV: Ik moet dit beginnen met het voorbehoud dat ik niet eens weet of ik als een synthwave-artiest kan worden beschouwd. Ik ben natuurlijk heel nieuw, dus ik heb geen ruimte om te praten. Ik ben geaccepteerd door synthwave-artiesten en de #synthfam en ik ben dol op synthwave-muziek, maar ik weet gewoon niet of mijn muziek in die categorie valt. Ik heb niet het gevoel dat ik helemaal begrijp wat synthwave is.

Ik was net afgestudeerd aan de universiteit en liep stage in Chicago. Het was een heel slecht bestaan. Ik vond het niet leuk om in zo'n grote stad te wonen, wat ik deed was echt uitputtend en mijn balans tussen werk en privé was erg slecht. Mijn eerste kennismaking met synthwave was via Lazerhawk en de muziek van de film Kung Fury. Het was een escapistisch ding voor mij omdat ik omringd was door deze vreselijke levensstijl en het kijken naar die film gaf me echt kracht. Ik identificeerde me er niet alleen mee als dit echt nerdy, geeky ding, maar het was ook een bad ass!

Ik vond Lazerhawk en begon er de hele tijd naar te luisteren. Van daaruit ontdekte ik dat het niet alleen Outrun-muziek is, actieheld-dingen. Het nummer Breaking Waves van Mitch Murder is misschien nog steeds mijn favoriete synthwave-nummer. Het was zo sexy! Het was gewoon glad en voelde echt goed en chill. Ik realiseerde me dat de muziek een heleboel verschillende emoties kan omvatten en deze beelden kan oproepen die zowel escapistisch als mij zeer dierbaar zijn.

Aan de andere kant van de medaille wil ik funkmuziek maken en daar heb ik een element van in de muziek die ik nu maak. Ik heb in een tienkoppige funkband gespeeld die covers deed van klassiekers als Earth Wind & Fire en Cool and the Gang. Terwijl ik naar synthwave luisterde, werd ik blootgesteld aan bands als Chromeo, wat waarschijnlijk nog steeds mijn grootste invloed is, dus ik ben geïnteresseerd in het samensmelten van synthfunk en synthwave.

Als ik aan synthwave denk, denk ik aan muziek die is geïnspireerd door blanke artiesten uit de jaren 80. Er was ook een geweldige zwarte muziekcultuur in de jaren '80 die net zo veel experimenteerde met synthesizers. Mensen als Rick James en Cool & The Gang waren bezig met het uitbrengen van hun synths. Als je die afstamming volgt, zijn dat de artiesten die echt populaire elektronische acts als Justice, Daft Punk en Chromeo hebben beïnvloed.

Ik denk dat de beste muziek die uit vrijwel elke muzikant komt, de liedjes zijn die je wakker maken met een melodie in je hoofd of je staat onder de douche en je bedenkt een geweldig ritme en een baslijn die daarbij hoort, dus je moet naar de computer rennen en ermee gaan spelen.

Van Spinditty

Ik vind dat er aan ideeën geen gebrek is, maar het is voor mij belangrijk om een ​​idee te laten stoven en er organisch uit te laten komen. Als ik echt vastloop, luister ik naar muziek waar ik van hou en denk: "Ok, dit nummer heeft de sfeer van dit nummer of dat nummer waar ik echt van hou" en kijk naar wat ze deden en wat er uniek aan hen was. Ik steel het niet, maar ik laat me er door inspireren.

Ik zal het voorbeeld van Stevie Wonder gebruiken. Stevie Wonder is een van de grootste popsterren aller tijden, maar als je echt naar zijn muziek kijkt, is het heel complex. Er zijn akkoorden die zomaar uit het niets komen, maar ze passen zo goed. Ik raak geïnspireerd door te kijken naar vroegere of huidige artiesten die ik respecteer.

Op dit moment ben ik een echte beginner in het produceren van elektronische muziek. Ik ben constant aan het leren. Ik heb een vriend, Shaun Livingston ([email protected]), die me enorm helpt. Ik kijk ook graag naar de artiesten die ik leuk vind en welke synthesizers ze gebruiken. Chromeo, bijvoorbeeld, begon hun carrière 20 jaar geleden met een Juno 106 en ze maakten er zo'n beetje hun eerste album mee. Ik gebruik graag veel geluiden van de Juno 106. Ik denk dat het allemaal neerkomt op de sfeer die ik zoek. Als ik iets meer Outrun of actieheld wil, probeer ik in die stemming te komen omdat muziek zoveel emotie oproept. Als je wilt dat iemand op straat brabbelt en denkt: "Holy shit! I'm the king of the world" dan moet je die emotie belichamen wanneer je het nummer maakt.

Het laatste wat ik wil zeggen is dat songwriting erg belangrijk voor me is. Ik kom naar deze synthesizer-achtige muziek van een andere plaats dan veel andere artiesten. Het maakt me niet beter, het maakt me zelfs een beetje minder ervaren als het gaat om elektronische muziek. Ik heb een muzikale opleiding gehad en ben meer geïnteresseerd in het lied en hoe de melodieën, harmonieën en ritmes het lied kunnen dienen. De geluidstechniek die deze synth-jongens doen is krankzinnig en ik wil dat niveau bereiken, maar dat is niet mijn prioriteit. Mijn prioriteit is het lied en de songwriting.

CV: Ik ga zang opnemen voor mijn volgende single die I Don't Believe in Love heet. Ik schreef het nadat ik naar de bruiloft van een vriend ging. Ik hoop dat in de komende twee weken uit te hebben. Mijn doel is dat dit de laatste single is die ik uitbreng voor mijn debuutalbum, wat ik over een maand of zo zou willen hebben gedaan. Het ging echter vrij langzaam.

Ik heb een aantal samenwerkingen in de maak. Ik ben helemaal weggeblazen door de synthfam. Ik vind het zo'n mooie creatieve microkosmos. Ik heb met Dimi Kaye, Tom Selica en Phoenix gewerkt, dus het was zeker gaaf.

Ik ben bezig met verhuizen naar New Orleans en ik zal in dezelfde stad zijn als Power Failure, wat cool zal zijn. Wat ik echt wil, is live gaan. Ik heb altijd livemuziek gespeeld, maar ik heb nog nooit een elektronische set gemaakt. De reden waarom ik ben begonnen met het maken van synthmuziek en elektronische muziek is dat ik de afgelopen drie jaar voor Outward Bound heb gewerkt, dus ik ben non-stop op reis geweest. Je kunt geen band hebben als je dat doet.

Ik had naar deze synthwave-artiesten geluisterd en ik dacht: "Verdomme! Ik hou net zoveel van dit spul als van de livemuziek. Waarom doe ik dit niet als creatieve uitlaatklep? Ik vind het ongelooflijk dat de technologie me in staat stelt een eenmansband te zijn, muziek te maken, het uit te brengen en mensen ernaar te laten luisteren. Als ik nu in New Orleans ben, een stad die kunst en cultuur en muziek echt respecteert, wil ik ermee leven en wil ik andere synth-acts promoten om live te gaan.

CV: Ik zeg dit met het voorbehoud dat ik nog niet super goed geïnformeerd ben over de synthwave-scene. Ik heb erover nagedacht en er is veel beweging geweest in de richting van liveshows, wat volgens mij een stap in de goede richting is. Als ik denk aan de geschiedenis van populaire muziek, is het door liveshows en het ontzag en het spektakel dat kan gebeuren dat echt nieuwe fans binnenhaalt. Als iemand een fan is van synthwave en ze gaan naar een concert en nemen vier vrienden mee. Die vier mensen gaan en ze brengen nog vier mensen binnen. Ik heb het gevoel dat dat er een groot deel van moet uitmaken. Het brengt mensen bij elkaar. Het is hoe artiesten elkaar ontmoeten, het is hoe promotors elkaar ontmoeten en het is een groot feest en ik denk dat het zo moet blijven.

Het andere dat verband houdt met waar de synthwave-scene naartoe gaat, en iets dat me is opgevallen, is de ontwikkeling van grote persoonlijkheden. In termen van grote rock-'n-roll-persoonlijkheden, wie is de laatste persoon die je kunt noemen? Het is waarschijnlijk Kurt Cobain. Als je teruggaat van Kurt Cobain, het waren er maar tonnen. Het waren overdreven persoonlijkheden waar mensen zich aan konden vastklampen (goed of slecht). Ik denk eerlijk gezegd dat synthwave een aantal grote persoonlijkheden nodig heeft, mensen met een charismatische frontman-sfeer. Ik denk dat synthwave die kant op gaat! Ik weet dat veel synthwave uit filmmuziek en zo kwam, wat geweldig is, maar ik denk dat wat mensen echt binnenhaalt, de muziek is die samensmelt met een echte popgevoeligheid. Er is zang, er is meer popproductie, er zit meer ritme in.

CV: Voor mij is het een stap terug doen in het creëren. Miles Davis, de jazzmuzikant, was echt technisch begaafd. Hij kon alles spelen op die trompet, hij was een ongelooflijke componist en hij was zo productief. Je zou kunnen denken dat hij gewoon non-stop werkte, maar ik herinner me dat ik las dat hij zei dat hij niet geïnspireerd was door in een oefenruimte te zitten of muziek te analyseren. Ik word geïnspireerd door het hebben van een geweldige date of het zien van iets echt gruwelijks. Je moet je artistieke kant opzij zetten, het leven gaan leven en terugkomen en die ervaringen vertalen in muziek.

De andere dingen die me inspireren zijn de geweldige artiesten in de #synthfam. Ik hoor elke dag nieuwe muziek en het is gewoon verbijsterend hoe goed het is. Het is spannend en het is eng hoeveel er van is.