Synth Muziekrecensie: Sebastian Air

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Review: een album vol weemoedig verlangen

Het album van Sebastian Air, Emerald Ocean, is doorspekt met rust, doordrenkt met liefdesverdriet. Je ervaart de wassingen van roze en blauw geluid, de etherische drift van warme synths en gitaartonen en de manier waarop de stem van Sebastian Air, vaak licht vervormd, een zweem van spijt en gedwarsboomde emotie met zich meebrengt. Al deze elementen vormen samen een opname van weemoedig verlangen, vol verlies en gebrek.

Het doordringende gevoel van zweven door mistige auditieve landschappen vol pasteltinten vestigt zich al vroeg in Emerald Ocean. Veel van de muziek heeft een delicatesse en gratie waardoor ik me op mijn gemak voelde. Het fragiele karakter van de geluiden van het album past goed bij de emotionele teneur van de teksten.

zang

Die emotionele teneur combineert verlangen, liefde en een verlangen naar intimiteit met gevoelens van afwijzing en gedwarsboomd en weggehouden van die liefde en verlangen door persoonlijke barrières en emotionele kloven die niet kunnen worden overbrugd. De zachte vocale levering van Sebastian Air vergroot alleen het gevoel van verijdelde liefde en ontkoppeling dat wordt gecreëerd door de lyrische inhoud van zijn liedjes.

Songtekst

De teksten op Emerald Ocean zijn prachtig gemaakt. De beelden die op het album zijn geweven, zijn sterk en schetsen naar mijn mening emotionele portretten die duidelijk zijn afgebakend. Een van mijn favoriete regels komt in "New Dawn", waar Sebastian Air zingt: "Rose light veils the night starry glow/As the blood orange begins to show." Het beeld van een zonsopgang is scherp en fris en roept meteen die specifieke scène op.

Misschien komen zijn meest emotioneel aangrijpende teksten van het nummer 'Light Screen'. Hij zingt: "Iedereen wil dat je / Niemand komt te dichtbij / Ik wil gewoon deze visioenen kwijtraken / Van mij vrijen met geesten." Er is een krachtig gevoel van hoe ver de zanger verwijderd is van de persoon over wie hij zingt. Het totale gevoel van zinloosheid van "de liefde bedrijven met geesten" komt goed door als Sebastian Air de woorden zingt met zijn pijnlijke stem.

Emotionele resonantie

De kracht van Emerald Ocean ligt in het vermogen van Sebastian Air om emoties over te brengen. Ik merkte dat ik werd geraakt door het overkoepelende thema van nooit helemaal bereiken wat we willen hebben. Het gevoel op ontroerende afstand te zijn en nooit in staat te zijn "het circuit af te ronden" om zo te zeggen, was pijnlijk duidelijk op het album en het was een soort zachte marteling (op een goede manier) om die emoties te ervaren zoals ze werden uitgedrukt.

Mijn favoriete nummers

Er zijn een aantal nummers, zoals altijd, waar ik me speciaal genoodzaakt voel om commentaar op te geven, dus ik zal ze doornemen en de elementen bespreken die me aanspraken.

Van Spinditty

"Nieuwe Dageraad"

Het eerste nummer dat me echt raakte, was "New Dawn", dat naadloos tot leven kwam met zachte fladderingen van hoge synth-noten en een zacht draaiend arpeggio. De vervormde, luchtige zang van Sebastian Air schildert prachtige lyrische beelden zoals "Milk white skies/Electrify my sleepy eyes."

De beat pulseert gestaag door de drijvende lagen van rijk geluid en de bas is krachtig, onder de synths die eroverheen liggen. Ik merkte dat ik werd meegesleept door het gevoel van dit nummer.

"Op de horizon"

"On the Horizon" combineerde een soepele mid-tempo beat, enkele interessante, bijna snaarachtige geluiden die arpeggio's spelen en een diepe gitaarklank die een eenvoudige, mooie melodie schetst. Er is ook een klinkende synth die een extra laag delicatesse aan de track toevoegt.

De teksten spreken van een verlangen om contact te maken met iemand, maar altijd op afstand gehouden worden. In zijn melancholische tonen levert Sebastian Air de tekst: "One day I'll find you in my bed/When I leave this sloot I've dood in" en als hij zingt: "I'm always just on the horizon" is er een gevoel van berusting in zijn stem. Dit is weer een prachtig stukje warmte en gepijnigd, weemoedig dromen.

"Smaragdgroene Oceaan"

De zachte golfslag is het begin van "Emerald Ocean" als een zachte synth begint te bloeien en zich opent in het nummer. Zachte glinsteringen van arpeggio's bewegen door de baan, de golven in terwijl Sebastian Air een pastelkleurig, sprankelend beeld schetst wanneer hij de regel levert: "Emerald glow / Ocean daze / Face looking to the sun / Submerged in a glinsterende waas. ”

Hij contrasteert het rustgevende beeld van de zee die door zijn haar loopt met iets donkerder terwijl hij zingt "als het bloed dat uit mijn neus druppelt". Nogmaals, dit is een nummer vol complexiteit en tegenstrijdigheden.

"Overloopzwembad"

"Infinity Pool" schittert terwijl geluidsgolven rimpelen over een tapijt van weelderige synth, pulserende beats en diepe bas. Een enkele noot herhaalt zich terwijl de stem van Sebastian Air fluistert. Dit nummer heeft een voelbaar gevoel van verlies in zich. Er is een echt gevoel van het missen van de "jij" voor wie hij zingt, maar er is ook complexiteit. Hij zingt: "Als mijn dagen langer worden / Die gedachten aan jou worden sterker / Met echo's van woorden die je niet kon zeggen / Nuchter." De mix van pijnlijke afwezigheid en beladen emotionele gehechtheid is aangrijpend in dit nummer.

Het is subtiel, verdrietig en aangrijpend

De manier waarop de inhoud van de teksten, het verloren en zachte geluid van Sebastian Air's stem en de rijke, melancholische klanken van de muziek op Emerald Ocean op elkaar inwerken om een ​​emotioneel ontroerend album te produceren dat me doet denken aan een deel van de synthpop geproduceerd in de jaren '80, maar met een subtieler, droeviger gevoel dat een meer gecompliceerd emotioneel terrein verkent. Het zal interessant zijn om te zien welke richting hij vervolgens inslaat op zijn muzikale reis.