Synthpop EP Review: "Future Ghosts" van The Last Years

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Eerste indrukken

De Future Ghosts EP van de laatste jaren is een zeer emotionele opname. Ik was ontroerd door de uitingen van liefde en verlies die de liedjes hier doordringen. Dit is synthpop met hart en ziel. Het mag dan de muzikale taal van de jaren ’80 gebruiken, wat het te zeggen heeft is relevant voor iedereen die zich al eens zo heeft gevoeld. Voeg daar sterke zang, elektrische gitaar die zingt en glinsterende synths aan toe en het eindresultaat is expressief en ontroerend.

De zanger van The Last Years komt binnen met een ijzersterk optreden op deze EP. Zijn stem is helder, krachtig en in staat om alles uit te drukken, van tederheid tot verlies. Hij kan zachtjes de oren strelen of los laten met een stijgende, soms licht norse toon die recht naar het hart snijdt. Ik ben een fan van het geluid dat hij produceert, volstaat te zeggen.

Het gitaarwerk op Future Ghosts is een ander element van het album dat me opviel. Er is een mate van expressiviteit die overeenkomt met het vermogen van de zanger om vrij goed te emote en het voegt een extra laag diepte toe aan de verkenning van het thema van elk nummer. Het overweldigt nooit, maar het vormt een mooie aanvulling op de kracht van de zanger.

Future Ghosts heeft ook een aantal mooie sprankelende, gloeiende en glinsterende momenten van synth in zich. Ze dienen vaak als een manier om de stemming te bepalen, in een ondersteunende rol te blijven en de energie en het gevoel van de zang het voortouw te laten nemen. De synths voegen een mooie lichtkwaliteit toe aan de muziek en dragen ook bij aan de emotionele expressie wanneer ze onder de woorden vloeien en hun impact vergroten.

Track voor Track-analyse

Hier is een blik op elk nummer.

"Handen in het donker"

“Hands In the Dark” opent met die krachtige zang die me recht in mijn maag krijgt. Daaronder verheffen de diepe dreun van de beat en de bas het nummer. Ik geniet van hoe de elektrische gitaar danst in dit nummer, terwijl de gepassioneerde zang over de diep oscillerende basgolven heen stoot. Dit nummer heeft een stuwend gevoel waar ik van graaf en een mooie gloed van de synths die op de achtergrond wegvloeien.

Dit nummer is een prachtige uitdrukking van liefde vol sterke beelden. Meteen vind ik de regel: "Verlicht de nacht, op zoek naar je hand in het donker" om een ​​diep gevoel van verbondenheid over te brengen.

Terwijl het nummer zich ontvouwt, is het refrein een diepe uitdrukking van liefde in de woorden: "In the dark, all I want is to hold you close. Geef me je hart en weet dat jij degene bent voor wie ik elk moment naar huis wil.'

Er is ook een gevoel van urgentie in de regel: "We hebben geen tijd om te verspillen, in de nacht verdwijnen we", dat gewicht aan het nummer toevoegt.

Ik hou ook van de passie die inherent is aan de teksten die zeggen: "Volg me gewoon, we hebben dit al duizend keer eerder gedaan. You know the way to move me baby”, wat het gevoel van dit nummer alleen maar verdiept.

“TV-romantisch”

Er zijn lange, vloeiende passages waarin warme synths prachtig in elkaar grijpen op "TV Romantic", terwijl de stem van de zanger passie en emotie uitstort. Er is nog een sterke golf van bas en drums op dit nummer. Ik geniet van de gemakkelijke golven van glanzende synth die onder de springende gitaar bewegen terwijl de vocale melodie erboven smacht. Er zit een geweldige dreun en energie in dit nummer, waarbij de gitaar het niveau van emotionele expressie nog hoger brengt.

Van Spinditty

De diepte van emotie in dit nummer ontroert me behoorlijk. De tederheid in de regel, "de manier waarop het licht over je gezicht beweegt, ik voel mijn hart bewegen", raakte me, net als de eerlijkheid in de woorden: "Ik weet dat we nooit degenen kunnen zijn die we op tv zien, maar ik wil gewoon dat je dicht bij me bent. Dat gevoel wordt versterkt door de woorden: "Je stopt nu, maar het kan me niet schelen. Ik voel mijn hart bewegen.”

“Dichtbij komen”

"Pulling Closer" heeft een strelend gevoel, maar het drukt ook verlies en pijn uit. Er is een droefheid die de stem van de zanger raakt terwijl deze uitbarst van diepe emotie. Ik word aangetrokken door de draaiende, sterrensynths die schitteren onder de gitaarakkoorden die in de muziek opwellen. Er is veel gevoelsdiepte waaraan deze track leven geeft. Ik geniet van hoe de emoties uitstromen in deze muziek.

Er is een voelbaar gevoel van afwezigheid en verlangen in dit nummer. Als het begint, zegt de tekst: "Je kijkt naar mij, je zegt dat verdeeldheid is waar we elkaar hebben ontmoet en nu ben je alleen." Er is een pleidooi in de woorden: "Open je ogen en zie dit ding dat me brak (en nu ben je helemaal alleen.)"

Het verlangen komt tot uitdrukking in de regel: "Ik rijd door de nacht om te zien hoe dicht je bij me bent." Er zit ook zorgzaamheid in de regels: "Kijk nog eens naar je en ik zie al onze plannen (nu ben je helemaal alleen). Vraag je af waar je bent en vraag je af hoe je zult zijn (nu je alleen bent.)”

“In blauw gewassen”

De manier waarop de gitaar omhoog springt, vol expressieve energie, weerspiegelt dezelfde energie die de stem van de zanger vult op "Washed In Blue". Ik geniet van de rijke toon van de leadsynth over de bas en drums die in golven door het nummer stromen. De vocale melodie heeft een licht tragische kwaliteit die de zanger in zijn stem weet aan te raken terwijl het nummer eromheen glijdt.

Dit nummer is een intense uitdrukking van passie en verlangen. Ik vind de beelden opvallend in lijnen als: "Vervaagd licht uit de lucht, het verbergt je ogen als ik er doorheen kijk" en "Ik kan mijn weg niet vinden, ik ben verdwaald in jou, ik ben gewassen in blauw ."

De passie komt sterk tot uitdrukking in de woorden: "Je kreten in de nacht vertrokken in het kielzog van mij en jou" en in het refrein: "Kom over me heen als een golf, neem me mee naar beneden. Ooh, je hart voert me mee, ik kan het niet uitleggen.”

Het laatste couplet had ook krachtige afbeeldingen in de regels: "Je spoelt over me heen en komt weer terug. Het geluid van de nacht roept onze namen.”

"Toekomstige geesten"

"Future Ghosts" zit vol met heldere flitsen van synth die over het gestage dreun van de bas bewegen. Ik voel ook een aantrekkingskracht van de glinsterende gitaar. Er is een diepe bron van melancholie die door de vocale melodie stroomt. Ik vind het leuk hoe de synths lijken te passen bij de emotionele teneur van de zang en teksten. Ik geniet ook van hoe het diepe basgerommel het nummer ondersteunt en hoe rauw de emoties die hier worden uitgedrukt, zijn. In deze muziek wordt hart en ziel gestort.

Ik werd geraakt door een emotionele hamerslag door de teksten die hier snel gingen. Het gevoel van verlies is intens in zinnen als, "je vasthouden terwijl ik je zie wegvallen, slimme lijnen zullen niet werken" en het mentale beeld wordt nog grimmiger in de woorden die zeggen: "werden deze geesten die door deze zalen zwerven, dingen waarvan we gezworen hadden dat we ze nooit zouden doen.”

De rauwe pijn in de regels, "verre ogen en onuitgesproken woorden zullen deze wonden niet genezen. We wisten alleen het einde" raakte me recht in het hart, net als de woorden van het laatste vers die zeggen: "Reik naar je handen terwijl ze langzaam verdwijnen. Gebroken harten zullen niet genezen als je tegen deze tranen vecht."

Ik denk dat het gevoel van verlies het beste tot uiting komt in de regel: "Werd de geesten die door deze zalen zwerven, alle dingen die we nooit zullen zijn."

Vonnis

Future Ghosts is een opname die sterke zang, muzikaal expressieve deuntjes en een algemeen gevoel van diepe emotie weet te combineren. Ik geniet van de reis die ik heb gemaakt en ik hoop binnenkort een nieuw album van The Last Years te horen, als deze EP iets te bieden heeft.