Synthpop Single Review: "Water" door Infra Violet

Inhoudsopgave:

Anonim

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Mijn recensie van "Water" van Infra Violet

Infra Violets uitgebreide single Water combineert emotionele, krachtige vocale en gitaaruitvoeringen van zangeres/tekstschrijver/gitarist Bethany Munroe met Toby Campens volle, meeslepende en energieke synthwerk om interessante, plezierige synthpop te creëren.

"Water" begint met een diepe opwelling van bas die wordt geleverd in licht ruige pulsen samen met een glanzende toetsenbordmelodie. De emotionele en expressieve stem van Bethany Munroe komt in het dragen van de sterke, krachtige vocale melodie. Hoge synths komen naar binnen als de drums terugkaatsen en hun eigen puls toevoegen aan de rijke, volle achtergrond.

Soms zal het leven ons meeslepen als een snelstromende rivier en dan weer zal het ons bevriezen als winterijs. Dit nummer vangt die dualiteit. Het opent op de regel: "Ik ben 99% water, in een onweersbui, in een stortbui", wat de oplossende toestand van de verteller aangeeft. Ze is bijna weg, alleen het "laatste stukje dunne huid dat me nog over is, de laatste zandkorrel tussen land en kust."

Onze verteller is in beweging als een bevroren rivier waarop men niet, "twee keer over hetzelfde deel kan lopen, te snel om te bevriezen, te koud om gemakkelijk te stromen." Haar beslissing is om los te laten, zodat wanneer "het water me trekt, ik me niet vasthoud, ik ronddobber."

Ze roept: 'Als ik het lied hoor, droom dan verder, droom maar door! Stromende rivier, geef nooit op." In tegenstelling tot het idee van een krachtig stromende rivier, zegt ze nu dat ze "kleine dauwdruppels van vocht, zoet maar vluchtig, geen aanwezigheid is om vast te leggen" en ondanks dat kijkt ze nog steeds naar de stormen boven haar hoofd zoals ze is, " op jacht naar een voorproefje van hun macht.”

Helemaal aan het einde van het nummer voegt ze eraan toe: "Ik zal altijd gaan waar je heen wilt, zelfs water snijdt door steen."

Van Spinditty

Synth-noten zwellen op met warmte onder een ingewikkelde flikkerende gitaar als "Run" wordt geopend. De drums stuiteren terwijl een synth-puls onder de stijgende stem van Bethany Munroe beweegt. De manier waarop haar gitaar door de muziek kronkelt is delicaat, terwijl de kracht van de synths eronder de muziek gewicht en een gevoel van steun geven. Ik geniet ook van de gepassioneerde intensiteit van de vocale melodie.

Dit nummer onderzoekt wat er gebeurt als we smachten naar ontsnapping en in ons wanhopige rennen, worden we geconfronteerd met dezelfde worstelingen en worden we gedwongen door te gaan, hoe dan ook. Het nummer begint op de grimmige lijnen, "in wanhoop hebben we de auto vernield, met volle kracht langs de snelweg in de regen."

De verteller smacht ernaar om een ​​plek te vinden die "helemaal ergens anders is, dat is niet te ver" omdat ze "van overal wegrent dat verwacht dat ik hetzelfde zal blijven." Er is een pijnlijk gevoel van verlies in de lijnen, "de auto die stoomt, ergens ver achter me. Dit was onze laatste kans om weg te komen.”

Ze blijft rennen omdat "ze me nooit zullen vinden", maar er is hopeloosheid in de woorden: "Ik heb het geprobeerd en ik heb elke dag gefaald. Laat me alsjeblieft ergens anders zijn." Soms is er echter "kracht om niets te verliezen te hebben" en dat een val niet zoveel pijn doet als je "de grond harder raakt dan de grond je raakt".

Weer is er een verlangen als ze zegt: "Voor een keer dacht ik dat alles in orde zou zijn, zo hard rennen dat ik mijn botten voel trillen", maar dat "de droom die we hadden ons recht in het gezicht staarde, zo hard rende dat de atomen van mij vallen weg."

Uiteindelijk, zelfs als "alles is ingesteld om mij in de steek te laten, is het nog steeds mijn schuld als ik mij ook in de steek laat" en dat "de motor van de auto het begaf, maar dat is oké, er zijn nog een paar kilometer over in mijn schoenen."

Water is een showcase voor de sterke muzikale combinatie van Bethany Munroe's lyrische vaardigheden, prachtige stem en gitaarspel met Toby Campens volleerde en muzikaal pakkende synthwerk samen met een sterke percussieve hartslag.

Synthpop Single Review: "Water" door Infra Violet