Synthpop EP Review: Randen door Phoenix-Flare

Inhoudsopgave:

Anonim

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Eerste gedachten

Edges van Phoenix-Flare heeft elementen die me doen denken aan Britse synthpop uit de jaren 80, EDM en relaxte ambientmuziek, gecombineerd op een manier die hun sterke vocale uitvoeringen en tekstueel interessante nummers benadrukt.

Een ding dat me opviel aan de Edges EP was het gevoel van open ruimte in de productie. Er was een luchtigheid in de sonische omgeving die de muziek een gevoel van ruimte gaf en alle geluiden de ruimte gaf om te ademen.

De zang op Edges is scherp, helder en emotioneel. Deze levering past bij de teksten die diepte en rijkdom hebben. Ze verkennen een breed scala aan emotioneel territorium en de zang helpt om dat territorium af te bakenen en kracht toe te voegen.

Wat de synths betreft, ze kunnen gloeien en glinsteren en ook met meer edge en bite in de muziek snijden. Het belangrijkste is dat ze nooit de kracht van dit album overweldigen, wat voortkomt uit de vocale melodieën en de tekstuele inhoud. In plaats daarvan bieden ze een sonische omgeving waarin de zang centraal staat.

Track voor Track Breakdown

"Edge of Change" heeft een interessant contrast van technologische, zeer computergestuurde geluiden met meer organische, warmere geluiden als het begint. Het hele nummer heeft een vloeiend gevoel onder het gecomputeriseerde geluid. Er zit veel flow in dit nummer en dat omvat de expressieve en zeer heldere zang van de zanger. Ik heb ook genoten van de unieke beat en de diepte van de bas in het nummer.

De teksten gaan over het worstelen om iemand te helpen het gewicht van hun verleden te overstijgen en vooruit te komen. Er is een gevoel van diepe zorgzaamheid in de regels: "Neem mijn hand, ik zal je optillen. Geloof me, ik verlos je van al het voorgaande." Het gevoel van strijd komt tot uiting in het refrein: "Rand van verandering, je wilt er niet in duiken, ik kan niet voorkomen dat de wereld je naar beneden sleept, je weer terugbrengt bij jezelf."

Ik heb genoten van hoe de hoop terugkeerde in de volgende regels die zeggen: "Op dit moment kunnen we beginnen. Op dit moment weet ik wat er in je hart omgaat.”

De poppy, progressieve synthmelodie in "Conjunction" trok me het nummer in, samen met de groovy bas en sprankeling van het klokgelui licht. De vocale melodie wordt goed ondersteund door de kronkelende synths die het verdubbelen en ik vond het hele nummer behoorlijk aanstekelijk pakkend.

Van Spinditty

Dit is een waarschuwing over waar de westerse samenleving naartoe gaat als we niet van koers veranderen. Het gevaar van te veel consumeren en te veel ondergedompeld zijn in sociale media wordt benadrukt in de regels: "Alles wat je probeert, wil je kopen. Ik zie je leven voor je flitsen als een eindeloze stroom, als iemands droom."

Het refrein spreekt over het huidige paradigma in de woorden: "Dit ding heeft een eigen leven, laat alle waarheid die je hebt gekend los. Geef het op omdat het de aarde doodt, laat het gaan, want we weten wat het waard is.

De waarschuwing wordt grimmiger in de woorden: "Stop deze op hol geslagen trein, de dingen zullen nooit meer hetzelfde zijn. Het is als een vloedgolf, er is niets dat je kunt redden' en het nummer eindigt met de waarschuwing: 'wat je ook wenst, je steekt het in brand'.

"Space Between Us" voelt inderdaad open en ruimtelijk aan dankzij de warme, zwevende synthgeluiden en het algemene gevoel van luchtigheid dat deze geluiden omringt. De zang zweeft over de snelle beat terwijl snelle uitbarstingen van stuiterend synthgeluid erachter bewegen. De algemene indruk die ik van dit nummer kreeg was er een van gemak.

Dit nummer gaat over je openstellen voor liefde en leven, zoals weerspiegeld in de woorden: "Geef de stilte over, voelt zo leeg, vul deze leegte. Maak me nieuw, ruimte tussen ons maakt ons levend' en die boodschap wordt nog versterkt door de tekst: 'Maakt ons levend, geef de stilte over, geef je hart over'.

De zang op "Sublimation" bruist van emotionele kracht. Dit is een ander nummer met een krachtig gevoel van openheid. Er zit ook een zachtheid in, zelfs als de synth gromt en oscilleert. De lange passages en pulsen van kloppende synth fungeren als een middel om de zang te ondersteunen terwijl ze door de muziek zweven.

Dit lied is een boodschap van hoop tegen duisternis en strijd. Het begint te zeggen: "Ik geloof niet dat het verdriet voor altijd zal duren" en voegt eraan toe: "Ik weet op tijd dat je vrij kunt zijn." Het idee van tijd als genezer wordt weerspiegeld in de regels: "Wat er ook voor nodig is, je zult vergeving vinden. Je zegt dat je herinneringen vervagen als gebroken fragmenten die opnieuw worden gemaakt.'

Het refrein spreekt over hoe ons leven kan worden vergiftigd door negativiteit in de woorden: "Als je alleen het ergste ziet, zie je alleen het minste, je beoordeelt alleen het slechte en niet het goede en al zijn waarde" en voegt eraan toe: "Ik geloof je geschiedenis achtervolgt je altijd.”

De verteller zegt dat ze "de hoop dat je je antwoord zult vinden niet zullen opgeven" en voegt eraan toe dat de pijn uiteindelijk achter je zal blijven. Ik vond het laatste couplet van het lied het meest aangrijpend in de woorden: "Liefde zal de regen niet stoppen, liefde zal de storm niet breken, maar liefde kan de gebrokenheid en alles wat verkeerd is herstellen."

Vonnis

Phoenix-Flare heeft in Edges muziek gemaakt die sfeervol is, soms poppy (op een goede manier) en soms meer vloeiend en ambient met sterk vocaal werk en goed doordachte vocale melodieën.

Synthpop EP Review: Randen door Phoenix-Flare