Synthwave Album Review: "Behind Closed Doors" door GeoVoc

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Eerste indrukken

GeoVoc's Behind Closed Doors album is een vocale synthwave vol emotie, warmte en oprechte expressie. GeoVoc's zachte, sterke stem, zijn oprechte en diep emotionele teksten en de glanzende synths, pulserende drums en melodieën die subtiel over de oren strijken, zorgen samen voor een oprechte en ontroerende luisterervaring met muzikale integriteit.

De eerste opmerking die ik zal maken over Behind Closed Doors is dat GeoVoc een unieke stem heeft. Het slaagt er op de een of andere manier in om zachtaardig, doordrenkt met kracht en diep expressief tegelijk te zijn. Hij kan zachtjes de oren strelen of zijn stem laten stijgen en stijgen, waarbij emotie eruit stroomt en in de muziek eromheen. Zijn stem heeft een oprechte kwaliteit die hem helpt de oprechtheid uit te drukken die in zijn teksten is geschreven.

De liedjes die GeoVoc heeft geschreven zijn intense uitingen van verlies, hoop, nostalgie en geloof. Hij weet hen recht in het hart te raken en iets puurs en wezenlijks aan te raken. Er is een pijnlijke kwaliteit, zelfs in de nummers die uiteindelijk positief zijn, die de waarheid uitdrukt dat er zelfs op gelukkige momenten een beetje droefheid kan zijn. Hoewel ik het duidelijke geloof van GeoVoc misschien niet deel, voel ik zijn uitdrukking ervan nog steeds diep als ik naar zijn muziek luister.

Het synthwerk op Behind Closed Doors heeft een glans en een gloed. Het is warm en verlangend terwijl arpeggio's dwarrelen, lead synth-lijnen roepen met emotionele kracht en alles in een zacht licht wordt overgoten. Het zit op een sterke basis van bas en drums die het vormen en de juiste hoeveelheid beweging en energie toevoegen aan de synth-elementen.

Ik wil ook het gitaar- en saxwerk op het album noemen. De gitaar voegt wat gruizige energie toe en er is ook wat ingewikkeld spel in solo-momenten. Het saxwerk draagt ​​bij aan de expressieve en emotionele kwaliteit die de nummers vult. Beide elementen breiden simpelweg het sonische canvas van Behind Closed Doors uit.

Mijn favoriete nummers geanalyseerd

"Scars to Heal" heeft een sterk, vol geluid dat me een goede indruk gaf met diepe pulsen van oscillerende bas en warme golven van analoge synth die eroverheen kabbelen. Ik voel me aangetrokken tot de even warme stem van GeoVoc, die een diepe emotie heeft die ontroert als het het gevoel uitdrukt in de teksten. Ik geniet ook van de lead synth-melodie die schijnt en glinstert, samen met de strelende aard van de vocale melodie. Er is zowel opbeurend als melancholie in de muziek hier.

Er is een zachte oprechtheid en een kwaliteit van echte emotie in de tekst van dit nummer. GeoVoc zingt dat “iedereen zoveel voor mij betekent. Ik wil gewoon wat verlichting brengen. Van de cafés tot de nachtelijke arcades, ik wil gewoon dat iemand zich goed voelt' ondanks het feit dat 'ik de pijn van binnen verberg. De demonen in mijn gedachten.”

Oprechtheid schijnt weer door in de woorden: "Ik bid dat mijn littekens je zullen helpen genezen. Ik bid dat mijn liefde je zal helpen voelen' en dat hij er niets voor terug wil, maar 'ik wil je gewoon geen pijn meer doen'.

Hij gaat verder met te zeggen: 'Je hebt niet nodig wat je denkt te doen. Je hebt alleen antwoorden nodig. Je hebt de waarheid nodig' en wat uiteindelijk echt nodig is, is 'gewoon liefde om de gebroken delen te binden'.

Er is een sterke opening naar "This Fragile Life" met dicht opeengepakte warme synths die allemaal samen oprijzen over een andere laag die zachtjes eronder glinstert. De mid-tempo beat pulseert soepel in de muziek terwijl de even soepele stem van GeoVoc een andere delicate en enigszins tragische melodie eroverheen draagt. Het lijkt mij dat hij echt voelt waar hij over zingt terwijl het lied danst en gloeit.

Dit is een lied over de veranderingen van het leven, over vasthouden aan wat belangrijk is en over opoffering. Het onvermijdelijke voorbijgaan van ons leven wordt uitgedrukt in de regels: "Het verandert allemaal in een waas in de tijd. We waren nog maar kinderen op de middelbare school. Nu hebben we liefde gevonden. We naderen de 25."

Er zit een gevoel van strijd in de woorden: "Ik ben duizend keer gevallen. Ik probeer te groeien om het verleden achter me te laten' en zoals het refrein zegt: 'Houd degenen die je misschien bent vergeten dicht tegen je aan. Toen je laag was en je de bodem raakte. Zij waren degenen die bleven en voor je vochten.”

Er is een uitdrukking van hoop en geloof in de regels: "Ik ben duizend verschillende keren gevallen. Toch heeft uw genade mijn prijs betaald."

Uiteindelijk roept het nummer op: "Oh laat het allemaal achter. Ik kan naast je staan. Laat het allemaal achter.

"Consider the Cost" zit vol met snel glanzende en glinsterende geluiden die allemaal in elkaar grijpen en samenvloeien in een enkele heldere lijn van geluid terwijl een oscillerende baslijn door het nummer glijdt en stroomt. De emotionele diepgang van de nummers zet zich hier voort en op dit nummer wordt aangevuld door de sax die doordrenkt is van rijke expressie in zijn warme klank. De stem van GeoVoc is al even expressief en ik geniet van de verstrengelde synths die ronddraaien onder de springende, huilende saxsolo.

Van Spinditty

Er is een gevoel van verlies en pijn gezuurd van hoop in de tekst van dit lied, terwijl de verteller vraagt: "Hoeveel beloften heb je gedaan? Hoe vaak heb je je geloof verloren?” Er is een pijn in de woorden: "Ik was in elke storm van je leven. Maar je duwde me weg van je ogen.'

Onze verteller vraagt ​​nadrukkelijk: "Was het alle kosten waard? Was het het allemaal waard? Was het alle pijn waard die het veroorzaakte?”

Die pijn komt weer naar voren als de vragen: 'Hoeveel stappen heb je gezet? Hoeveel geheime zonden zijn zo tot slaaf gemaakt? Waarom schaam je je zo voor mij?” worden gevolgd door de grimmige verklaring: "Ik droeg deze wereld om je te bevrijden." Een hand van hoop wordt opgestoken terwijl de verteller zegt: "Ik zal je bevrijden. Kom naar me toe."

Er zit meer energie in "Change the World" als draaiende arpeggio's en kloppende drums het nummer openen. Ze stuiteren en bewegen in een enigszins ongelijk patroon. Ik hou ervan hoe de vocale melodie dat patroon weerspiegelt in de springkwaliteit die het heeft, terwijl het toch wordt aangeraakt met een vleugje melancholie. Nogmaals, de zang van GeoVoc staat centraal in dit nummer.

Rauw gevoel vult de tekst van dit nummer wanneer de verteller zingt: "I run in your arms. Je houdt me warm. Ik huil de lucht in. Versleten voelen. Als ik kon veranderen, weet je dat ik dat zou doen. Als ik gewoon zou breken, zou ik de wereld veranderen."

Diepe empathie vloeit voort uit de regels: "Zoveel mensen zie ik alleen vechten. Op zoek naar een anekdote. Als ik ze kon helpen inzien dat ze met jou vrij kunnen zijn' en hij steekt zijn hand uit om een ​​idee van verlossing aan te bieden met de woorden: 'Ze zouden je vrede kennen. Ze zouden je kennen.'

"Tomorrow's Scars" begint met snelle rushes van verstrengelde synth die in rillende beweging het nummer in springen. Ik geniet van de diepte van het kloppen van de beat, samen met de kabbelende kwaliteit van de snelle oscillaties van bas. Ik word aangetrokken door de warme, delicate lead synth-melodie die schittert met de zachte zang van GeoVoc. Er is nog steeds de kenmerkende stroom naar het nummer terwijl nu glanzende arpeggio's dwarrelen en die leidende melodie danst en zweeft over de brekende drums eronder als golven op rotsen

Dit nummer combineert nostalgie en de wens dat de dingen blijven zoals ze zijn in het licht van onvermijdelijke verandering. GeoVoc zingt: “Het gevoel is hetzelfde. Ik herinner me die dagen dat we niet zo bang waren' en voegt eraan toe dat 'deze tijd allemaal een kader is van een plek waar we zouden willen blijven'. Het lied stelt de vraag waarom deze verandering onvermijdelijk moet zijn.

Er is een pijnlijk gevoel in de vragen: "Zal vandaag de littekens van morgen brengen? Zouden we wensen dat we waren veranderd en ons hart hadden geopend?”

De regels, "Alle herinneringen die we proberen op te slaan in fotolijsten. Het duister waar we niet aan lijken te kunnen ontsnappen' is zo aangrijpend als de oprechtheid in de regel: 'Ik wilde je gewoon de weg wijzen naar zo'n mooie genade.' Uiteindelijk kan onze verteller alleen maar zeggen: 'Niet meer. Ik zal meer van je houden.'

Gemakkelijke diepe bas en langzaam draaiende, draaiende arpeggio's worden vergezeld door de ademende, rietachtige zachtheid van sax op "Joys in Disguise". Ik vind de kwaliteit van de beat hier best interessant en de manier waarop de sax meer gewicht toevoegt aan de gevoelens die in het nummer worden uitgedrukt. Er is een gebroken kwaliteit in het refrein met de vreugdevolle droefheid die alleen de sax kan creëren die erachter beweegt. De gitaar die binnenkomt, voegt ook meer ondersteuning toe als hij samen met de sax roept, waarbij de twee instrumenten samen bewegen.

Dit is een lied over het zoeken naar de waarheid en proberen een weg te vinden door de uitdagingen van het leven. In de aanhef wordt verteld hoe zekerheid aan het wankelen kan worden gebracht. Ze zeggen: 'Ze hebben ons verteld dat alles goed zou komen. Dat we zouden opgroeien en leren vechten. Dat we ons deze kostbare tijden altijd zouden herinneren en dat we liefde zouden vinden, we het ware leven zouden vinden."

Het leven werkt niet vaak op die manier en dit is duidelijk in de woorden van het refrein: "Maar soms voelt het alsof niets goed is. Het is moeilijk om te vechten. Net als gevallen sterren is het moeilijk om te schijnen als het leven vermomde vreugden verbergt."

Mensen zijn altijd op zoek naar vervulling, wat duidelijk is in de regels: "Misschien heb je naar een vader met open armen gezocht, een vriend die je niet zal gebruiken en een God die je niet in de steek zal laten."

“Summer Night Escapes” is een nummer vol pijnlijke nostalgie. De vocale melodie is opbeurend maar heeft weer een zweem van iets droevigers onder zich. De drums drijven het nummer samen met het gedreun van de bas over hen heen. De gitaar die binnenkomt, voegt een iets ruiger maar toch warm randje toe, terwijl die sprankelende lead-synth de zang van GeoVoc ondersteunt. Het nummer breekt uit in glanzende uitbarstingen van synth en de gitaar zweeft en klimt uit en over die uitbarstingen, nu ingewikkeld solo's en vliegend.

De nostalgische pijn naar eenvoudiger tijden en verloren liefdes komt door in dit nummer. GeoVoc roept uit: “Dit zijn onze dagen. Zomernacht ontsnapt. Houd me stevig vast, mijn liefste, tot we niet eenzaam zijn."

Willen dat dingen teruggaan naar een gemakkelijkere tijd is een diep menselijk verlangen en dit komt duidelijk tot uiting in de woorden: "Zomerdagen en winkelgalerijen het spel van een ander. Er is een gevoel dat we niet kunnen wegglippen.”

Ik geniet van de beelden in de regels: 'Middernachtritten en maanverlichte luchten. Jouw hand in de mijne. Er is een angst voor wat we achterlieten', zoals het lied teruggrijpt op, 'die eenvoudiger tijden. Die eenvoudiger dagen. Die eenvoudigere manieren."

Laatste gedachten (wat is het oordeel?)

De oprechte emotie, muzikale tederheid en lyrische expressie op Behind Closed Doors maken het een album dat ik ontroerend vind. De stem van GeoVoc heeft zo'n gepassioneerde en expressieve kwaliteit en hij begeleidt het met een muzikale achtergrond die goed is om naar te luisteren en ook de oprechte expressie verbetert die elk aspect van het album doordringt.