De 10 beste politieke protestnummers van de jaren 2000

Inhoudsopgave:

4. "Interventie" door Arcade Fire
3. "Radio Bagdad" door Patti Smith
2. (Tie) "Girl In The War" en "Thin Blue Flame" van Josh Ritter
"Meisje in de oorlog"
"Dunne Blauwe Vlam"
1. "When the President Talks to God" door Bright Eyes
Opmerkingen

CJ is altijd op zoek naar nieuwe deuntjes. Hij heeft een passie voor het delen van zijn liefde voor muziek die liefde met andere gelijkgestemde muziekfans.

4. "Interventie" door Arcade Fire

"Intervention" werd uitgebracht als een liefdadigheidssingel in december 2006 en stond op het album van Arcade Fire uit 2007, Neon Bible. Het album als geheel was een subtiel protest tegen de effecten van mediaconsumptie, met een specifieke focus op commercie, religieus fanatisme en algemene paranoia.

"Interventie" zet die thema's voort en verbreedt tegelijkertijd de reikwijdte. Het doet uitspraken over de oorlog in Irak ("Wil niet vechten, wil niet sterven"), terwijl het oorlog koppelt aan religieuze hypocrisie ("Werken voor de kerk terwijl je leven uiteenvalt / Halleluja zingen met de angst in je hart"). Arcade Fire is een van de belangrijkste sociaal bewuste indierockbands van de jaren 2000.

3. "Radio Bagdad" door Patti Smith

Dit komt van het legendarische punkdichteresalbum Trampin' uit 2004. Patti Smith is geen onbekende in sociaal bewuste teksten. Ze is al meer dan drie decennia actief betrokken bij de protestbeweging.

"Radio Baghdad" is een meer dan 12 minuten durend epos van een protestlied. Het heeft een extreem intense opbouw en bevat een tot nadenken stemmende stroom van bewuste poëzie. Smith verbindt het historische belang van Bagdad met de huidige door oorlog verscheurde strijd. Het hekelt de westerse hebzucht als een bron van het conflict ("Het gezicht van Eva draait / Welke lucht zag ze / Welke tuin onder haar voeten / Degene die je boort / Je boort het bloed van de aarde trekkend"). Het lied eindigt met een pleidooi voor genezing ("Lijd niet aan de verlamming van je buurman/Lijd niet maar steek je hand uit").

2. (Tie) "Girl In The War" en "Thin Blue Flame" van Josh Ritter

Ik vond het moeilijk om te kiezen tussen "Girl In The War" en "Thin Blue Flame" van Josh Ritter, dus ik heb voor beide gekozen. Beide nummers zijn afkomstig van Ritter's uitzonderlijke album uit 2006, The Animals Years. Beide zijn protestliederen tegen de oorlog in Irak, maar beide behandelen het onderwerp vanuit verschillende invalshoeken.

"Meisje in de oorlog"

"Girl In the War" is bedrieglijk lief. Het is deels een liefdeslied met de oorlog als achtergrond. Maar het is duidelijk een aanklacht tegen de oorlog en bevat allerlei terechte verontwaardiging ("De engelen vliegen daar rond, maar we kunnen ze niet zien / ik heb een meisje in de oorlog, Paul ik weet dat ze me kunnen horen schreeuwen / als ze geen manier kunnen vinden om haar te helpen, kunnen ze naar de hel gaan.")

"Dunne Blauwe Vlam"

"Thin Blue Flame" duurt bijna tien minuten en is absoluut episch. In veel opzichten is het dramatische gebruik van visuals als een modern "A Hard Rain's A-Gonna Fall" van Bob Dylan. Het nummer combineert allerlei bijbelse illusies. Het valt niet alleen de regering-Bush aan, maar het behandelt ook religieuze hypocrisie en hoe oorlogen worden gevoerd in de naam van God ("Grenzen zacht met vluchtelingen/Straten die zwemmen met geamputeerden/Het is een Bijbel of een kogel die ze over je hart zetten/Het is het wordt steeds moeilijker om ze uit elkaar te houden.").

Josh Ritter maakte deel uit van een heropleving van sociaal bewuste volkszangers die plaatsvond in de jaren 2000. Helaas hebben veel van deze artiesten een lager profiel dan ze verdienen.

1. "When the President Talks to God" door Bright Eyes

Conor Oberst van Bright Eyes was een andere sleutelfiguur in de revival van de sociaal bewuste volkszanger. "When the President Talks to God" werd oorspronkelijk uitgebracht in 2005 als gratis iTunes-download. Het is sindsdien uitgebracht als een 7" vinyl promo-single. In veel opzichten is het een terugkeer naar de protestliederen van de protestbeweging uit de jaren 60.

Wat protestliederen betreft, veel directer wordt het niet. De bedoeling van Oberst staat buiten kijf. Het lied is een vernietigende aanval op de toenmalige president George W. Bush, zijn beleid en zijn beweringen dat God hem vertelt wat hij moet doen.

Hoewel Conor Oberst nooit graag de volgende Bob Dylan werd genoemd, en hoewel die vergelijkingen misschien niet helemaal eerlijk zijn, is het moeilijk om "When the President Talks to God" niet te vergelijken met Dylans klassieker "With God On Your Side" uit 1964. . Voor degenen die helemaal nostalgisch worden en zeggen dat ze zulke nummers niet meer schrijven, Oberst deed het.

"Als de president met God praat Zijn de gesprekken kort of lang? Vraagt hij om de rechten van onze vrouwen te verkrachten en om arme boerenkinderen weg te sturen om te sterven? Stelt God een olieverhoging voor als de president met God praat?"