Inhoudsopgave:
Ik ben een geobsedeerde hardrock & heavy metal fan en verzamelaar sinds het begin van de jaren 80. Als het een goede gitaarriff en houding heeft, doe ik mee.
De liedjes
Het grootste verschil tussen Strange and Beautiful en CG's eerdere albums zit in het drumgeluid. New guy Ravi Jakhotia's met tribal doordrenkte percussie geeft Crimson Glory een aardse, geheel nieuwe groove die ze nooit eerder hadden. Het album als geheel is meer op ritmes dan op gitaar gebaseerd, wat bij sommige nummers geweldig werkt, maar niet zozeer bij andere. Terwijl CG voorheen vergelijkbaar was met Queensrÿche en Iron Maiden, lijkt Strange and Beautiful te proberen een deel van de experimentele, genre-buigende sfeer te vangen die typerend is voor veel hardrockbands uit de vroege jaren 90, zoals Mother Love Bone, Soundgarden of Saigon Kick.
Het titelnummer waarmee het album begint is een stevige, Zeppelin-achtige rocker met Midnight jammerend in fijne stijl, die leidt naar "Promise Land", wat Jakhotia zijn eerste kans geeft om te pronken met een aantal serieus coole percussieve trainingen. De gospel-beïnvloede backing vocals zijn ook een leuke touch. "Love and Dreams" is een aangename, maar redelijk standaard ballad op middelhoog tempo, die leidt naar het belangrijkste hoogtepunt van het album, "The Chant". Deze aanstekelijke, ordinaire rocker is mede geschreven door zangdokter Marti Fredericksen (die later talloze hits zou schrijven voor Aerosmith, Carrie Underwood en meer). Strange and Beautiful had nog een paar nummers zoals deze kunnen gebruiken.
Het baszware metalen epos "Starchamber" is het enige nummer met enige hint van de vroege C.G. geluid, en "Song For Angels" is een mooie pianoballad die de verbazingwekkende vocale vaardigheden van Midnight laat zien. De rest van de nummers zijn een mengelmoes van onhandige, door hormonen gevoede hair metal ("Dance on Fire", "In the Mood") en overspannen ballads ("Deep Inside Your Heart" en het afsluitende "Far Away") die niet verschrikkelijk, maar ook niet erg memorabel.
"Vreemd en mooi"
De nasleep
Crimson Glory viel kort na de release van Strange and Beautiful uit elkaar. Midnight verliet abrupt de band en voormalig Michael Schenker Group-zanger David Van Landing vulde zich in voor een korte concerttour voordat ze hun breuk aankondigden.
Crimson Glory heeft sindsdien verschillende comebacks geprobeerd, waarbij ze het Strange and Beautiful-tijdperk negeren en teruggaan naar het power-metalgeluid van hun eerste twee albums. Zanger Wade Black verscheen op het Astronomica-album van 1999, gevolgd door een afgebroken reünie met Midnight in het midden van de jaren '00.
Midnight overleed in 2009, wat leidde tot een eerbetoonconcert op het ProgPower metalfestival van dat jaar in Atlanta. Crimson Glory trad op met een cast van gastvocalisten, waaronder Zak Stevens van Savatage, Lance King of Pyramaze en Ronny Munroe van Metal Church. Een van de deelnemers - een voorheen onbekende zanger genaamd Todd La Torre - maakte zoveel indruk op de band dat hij in 2010 de nieuwe leadzanger van Crimson Glory werd. Helaas liep het werk aan een nieuw album met La Torre vast en vertrok hij uiteindelijk om zich bij Queensrÿche aan te sluiten, die hij tot op de dag van vandaag voorgaat.
Crimson Glory is misschien verdwenen, maar hun catalogus blijft hun trouwe fans tot op de dag van vandaag intrigeren en fascineren. Hoewel het misschien niet helemaal op "Par" (inside metal-nerd-grap) staat met hun eerdere werken, is Strange and Beautiful na al die jaren de moeite waard om opnieuw te beoordelen. De tijd is er vriendelijker voor geweest dan ik had verwacht.
