De protestbeweging: de 10 beste politieke protestliedjes van de jaren '60

CJ Baker is een gepubliceerde schrijver die onlangs de podcast 'Ongoing History of Protest Music' begon.

1. "Alleen een pion in hun spel" door Bob Dylan

Toen ik besloot om deze lijst te maken, zei ik tegen mezelf dat ik maar één nummer van Bob Dylan zou opnemen. Omdat Dylan zoveel klassieke protestliedjes schreef en zijn muziek zo nauw verbonden was met de protestbeweging uit de jaren zestig, was het moeilijk om het tot slechts één te beperken.

Ik koos uiteindelijk voor "Only a Pawn in Their Game", wat een tot nadenken stemmend sociaal commentaar was over de moord op burgerrechtenactivist Medgar Evers. Het nummer werd uitgebracht op zijn album uit 1964, The Times Are a-Changin' , maar het werd voor het eerst uitgevoerd op de maart 1963 in Washington voor Jobs and Freedom. Het was tijdens deze historische politieke bijeenkomst dat Martin Luther King Jr. zijn beroemde "I Have a Dream"-toespraak hield.

Het nummer gaat in op het feit dat de moordenaar van Evers, Byron De La Beckwith, niet de enige was die verantwoordelijk was voor de moord. Dylan wijst welsprekend op het feit dat De La Beckwith een instrument was van de dominante racistische ideologie van die tijd, dezelfde racistische mentaliteit die leidde tot twee opgehangen jury's in 1964 en een uitstel van gerechtigheid met 30 jaar totdat De La Beckwith uiteindelijk zou worden veroordeeld voor Medgar Moord op Evers in 1994.

Helaas zijn die gevoelens tegenwoordig net zo schrijnend. Dylan protesteerde niet alleen tegen een evenement, maar hij mikte ook op een giftige mentaliteit die moet veranderen.

Binnen twee jaar na het uitvoeren van dit nummer begon Dylan afstand te nemen van de protestbeweging. Hij zou er moeite mee hebben om als protestzanger te worden bestempeld. Maar dit verandert niets aan het feit dat hij enkele van de grootste protestliederen schreef die ooit zijn geschreven. Hij was echt een van de meest invloedrijke kunstenaars die ooit aan de protestbeweging was gekoppeld.

In de onderstaande video, gemaakt tijdens de Mars van 1964 in Washington for Jobs and Freedom (Dylans optreden begint om 3.30 uur), zingt hij "Only a Pawn in Their Game", waarna Joan Baez zich bij de microfoon voegt. en Len Chandler om "Hold On (Keep Your Eyes on the Prize)" te zingen.

De hulpsheriffs, de soldaten, de gouverneurs krijgen betaald En de marshals en politie krijgen hetzelfde Maar de arme blanke man wordt in de handen van ze allemaal gebruikt als een stuk gereedschap Hij heeft het op zijn school geleerd Vanaf het begin door de regel Dat de wetten zijn met hem Om zijn blanke huid te beschermen Om zijn haat hoog te houden Zodat hij nooit helder denkt Over de vorm waarin hij zich bevindt Maar het is niet hem de schuld Hij is slechts een pion in hun spel

2. "Er gaat een verandering komen" door Sam Cooke

Deze soulklassieker van Sam Cooke komt van zijn album Ain't That Good News uit 1964. Het lied raakte nauw verbonden met de burgerrechtenbeweging van de jaren '60.

Een deel van wat Sam Cooke ertoe bracht om "A Change Is Gonna Come" te componeren, was het klassieke protestlied van Bob Dylan uit 1963, "Blowin' In the Wind", dat Cooke motiveerde om zijn eigen verklaring voor verandering te schrijven. Het lied werd ook diep getroffen door zijn eigen persoonlijke ervaringen met het omgaan met racisme en discriminatie. Cooke ging terug naar zijn gospelroots om een ​​diep ontroerend en hoopvol nummer op te nemen dat me elke keer weer kippenvel bezorgt.

Van Spinditty

Het is te moeilijk geweest om te leven, maar ik ben bang om te sterven, want ik weet niet wat daarboven is, achter de hemel.

ga naar de film en ik ga naar het centrum Iemand blijft me vertellen dat je niet rondhangt Het is lang, lang geleden Maar ik weet dat er een verandering zal komen, oh ja het zal

3. "Eve of Destruction" door Barry McGuire

Dit protestlied, in 1965 geschreven door de 19-jarige P.F. Sloan, werd een hedendaagse standaard voor protestbewegingen. De meest bekende versie is Barry McGuire's versie uit 1965, die op zijn gelijknamige album verscheen.

Dit lied, dat waarschuwt voor een op handen zijnde apocalyps, is niet alleen anti-oorlog, maar raakt ook een aantal sociale kwesties (waaronder burgerrechten). Een van de belangrijkste teksten in het nummer is: "You're old enough to kill, but not for votin'", wat aanleiding gaf tot het besluit om de minimumleeftijd voor het stemmen te verlagen tot 18 jaar (wat de minimumleeftijd was om in aanmerking te komen voor dienstplicht).

De intensiteit en rauwheid van McGuire's stem passen goed bij het donkere onderwerp van het nummer.

Begrijp je niet wat ik probeer te zeggen? En kun je de angsten niet voelen die ik vandaag voel? Als de knop wordt ingedrukt, is er geen weglopen, Er zal niemand zijn om te redden met de wereld in een graf, Kijk eens om je heen, jongen, het zal je zeker bang maken, jongen, En je vertelt me ​​keer op keer en nogmaals mijn vriend, Ah, je gelooft niet dat we aan de vooravond van vernietiging staan.

4. "Fortunate Son" door Creedence Clearwater Revival

CCR's bijdrage aan de protestbeweging was afkomstig van hun album uit 1969, Willy and the Poor Boys. Het is een van die protestliederen die tegen oorlog zijn, maar die troepen ondersteunen. Songwriter John Fogerty protesteerde tegen het feit dat bepaalde personen een voorkeursbehandeling kregen van de toenmalige president Richard Nixon, die hen toestond de dienstplicht te vermijden.

Het lied is gedeeltelijk geïnspireerd door de kleinzoon van Dwight Eisenhower, David, die uiteindelijk trouwde met Julie, de dochter van Richard Nixon. In een interview uit 1969 voor Rolling Stone Magazine zei John Fogerty:

"Julie Nixon hing rond met David Eisenhower, en je had gewoon het gevoel dat geen van deze mensen bij de oorlog betrokken zou zijn. In 1969 dacht de meerderheid van het land dat het moreel onder de troepen hoog was, en zoals tachtig procent van hen waren voorstander van de oorlog. Maar voor sommigen van ons die nauwlettend toekeken, wisten we gewoon dat we op weg waren naar problemen.'

Sommige mensen zijn geboren, gemaakt om met de vlag te zwaaien Ooo, hun rood, wit en blauw En wanneer de band "Hail to the Chief" speelt Ooo, richten ze het kanon op jou, Heer, ik ben het niet, ik ben het niet , ik ben geen senator's zoon, zoon. Ik ben het niet, ik ben het niet, ik ben geen gelukkige, nee

5. "Respect" door Aretha Franklin

De handelsmerkhit van Aretha Franklin is afkomstig van haar doorbraakalbum I Never Loved a Man the Way I Love You uit 1967. Het werd oorspronkelijk geschreven en opgenomen door Otis Redding in 1965, maar met een paar aanpassingen. Aretha transformeerde het nummer in een hymne van vrouwelijke empowerment.

Het lied werd een belangrijke katalysator voor de feministische beweging van de jaren '70. Het is absoluut een van de meest pakkende en aanstekelijke protestsongs die ooit zijn opgenomen: R-E-S-P-E-C-T, "Alles wat ik vraag is een beetje respect als ik thuiskom."

Ooo, jouw kussen Zoeter dan honing En raad eens? Dus is mijn geld. Alles wat ik wil dat je voor me doet, is het aan mij geven als je thuiskomt (re, re, re, re) Yeah baby (re, re, re, re) Geef het me klein beetje) Als je thuiskomt, nu (een klein beetje)

RESPECT

6. "I Ain't Marching Anymore" door Phil Ochs

Dit anti-oorlogsprotestlied uit 1965 is een van de handelsmerken van Phil Ochs en het verscheen oorspronkelijk op zijn gelijknamige album uit 1965.

Ochs was een sleutelfiguur in de protestbeweging en trad op bij vele burgerrechtenbijeenkomsten en anti-Vietnamoorlogsbijeenkomsten. Dat gezegd hebbende, hij had wel een probleem met het label 'protestzanger'. Hij werd liever een actuele zanger genoemd.

Het is altijd de oude om ons naar de oorlog te leiden Het zijn altijd de jongeren die vallen. Oorlog Ja, ik heb zelfs mijn broer vermoord en zoveel anderen

En ik marcheer niet meer

7. "Universele soldaat" door Buffy Sainte-Marie

Deze folkstandaard is geschreven door en oorspronkelijk opgenomen door de Canadese singer-songwriter Buffy Sainte-Marie voor haar debuutalbum uit 1964, It's My Way. Dit protestlied gaat over individuele verantwoordelijkheid.

Net als veel van de grote protestliederen, blijven de teksten helaas aangrijpend vandaag.

Maar hoe zou Hitler hem zonder hem in Dachau hebben veroordeeld? Zonder hem zou Caesar alleen hebben gestaan. Hij is degene die zijn lichaam als wapen aan de oorlog geeft. En zonder hem kan al dit moorden niet doorgaan.

…

Hij is een katholiek, een hindoe, een atheïst, een jaïn, een boeddhist en een baptist en een jood En hij weet dat hij niet zou moeten doden En hij weet dat hij je altijd zal vermoorden voor mij, mijn vriend en ik voor jou

8. "The Fish Cheer: I Feel Like I'm Fixin' To Die" door Country Joe McDonald

Het nummer is oorspronkelijk opgenomen voor het album van Country Joe & The Fish uit 1967, I Feel Like I'm Fixin' To Die, maar ik geef de voorkeur aan de solo akoestische versie die live is opgenomen in Woodstock.

Het optreden op Woodstock was niet gepland. Het was een noodoptreden vanwege onverwachte vertragingen in het schema, maar het werd een van de hoogtepunten van Woodstock. De documentaire van het concert uit 1970 voegde een meezingbare stuiterbal toe voor een dramatisch effect.

Dit Vietnam-protestlied is belangrijk in de ontwikkeling van de protestbeweging en is een heilig overblijfsel van de hippie-tegencultuurbeweging.

Ik haat oorlog, ik heb oorlog gezien, ik heb oorlog gezien op het land en op de zee Ik heb bloed zien stromen op straat, ik heb kleine kinderen gezien, uitgehongerd Ik heb de pijn van mannen en vrouwen gezien, IK HAAT OORLOG Hoor de marcheren, de trommels horen, stel dat ze een oorlog geven en niemand komt

10. "Say It Loud: I'm Black & I'm Proud" door James Brown

Deze black empowerment funk-klassieker werd opgenomen in 1968 en was een belangrijk muzikaal document in de ontwikkeling van de burgerrechtenbeweging.

Het lied is misschien niet een van de meest gecompliceerde protestliederen van de burgerrechtenbeweging uit de jaren '60, maar het is wel een van de meest directe en uitbundige. De roep en reactie van het refrein (dat bestond uit multiraciale kinderen) is buitengewoon aanstekelijk. Luister en je kunt het niet helpen, maar zeg het hardop.

Sommige mensen zeggen dat we veel kwaadaardigheid hebben, sommigen zeggen dat het een hoop lef is Maar ik zeg dat we niet stoppen met bewegen totdat we krijgen wat we verdienen We zijn berispt en uitgescholden We zijn slecht behandeld, sprak over zo zeker als je geboren bent Maar net zo zeker als er twee ogen nodig zijn om een ​​paar te maken, huh! Broeder, we kunnen niet stoppen totdat we ons deel hebben gekregen

Zeg het hardop, ik ben zwart en ik ben trots Zeg het hardop, ik ben zwart en ik ben trots Nog een keer, zeg het hardop, ik ben zwart en ik ben trots, hè!

De ontwikkeling van het protestlied

Zolang er sociaal onrecht in de wereld is, zijn er mensen die tegen die onrechtvaardigheden protesteren. Vaak zingen en zingen mensen liedjes om hun onderdrukking te uiten. Protestbewegingen zijn altijd nauw verbonden geweest met muziek.

Zo stond Beethovens "Ode aan de Vreugde" (gebaseerd op een gedicht van de Duitse dichter Friedrich Schiller, oorspronkelijk getiteld "Ode aan de Vrijheid"), een lied ter ondersteuning van universele broederschap, in schril contrast met de onderdrukking en slavernij die in veel landen plaatsvonden. delen van de wereld. In 1795 zongen burgers die protesteerden tegen vrouwenrechten een feministisch protestlied getiteld "Rights of Woman" op de melodie van "God Save The Queen".

In de 20e eeuw hebben veel folk- en bluesartiesten, zoals Lead Belly en Josh White, bijgedragen aan de ontwikkeling van het protestlied. Billie Holiday's anti-lynchlied uit 1939, "Strange Fruit", was een belangrijke katalysator voor de burgerrechtenbeweging.

Folkartiesten als The Weavers en Woody Guthrie (gewapend met een gitaar waarop een sticker stond waarop stond: "This Machine Kills Fascists") schreven liedjes die een grote bijdrage leverden aan de protestbeweging. Guthrie had een enorme invloed op Bob Dylan en een aantal andere sociaal bewuste singer-songwriters. De muziek van Guthrie en Dylan kabbelde voort en inspireerde in de jaren '70 steeds meer artiesten tot het schrijven van protestliederen.

Wat komt eerst: het gevoel dat er een probleem is met de wereld of het lied dat de pijn uitdrukt die het probleem veroorzaakt? Soms is er een krachtig nummer nodig om mensen tot actie aan te zetten.

Bronnen en aanbevolen literatuur

De jaren '60 waren een tijd van sociale, wetenschappelijke en politieke revolutie. Als u op zoek bent naar