Inhoudsopgave:
Akkoorden zijn de beste vriend van een gitarist en die van een luisteraar. Zonder "de akkoorden" zullen de meeste moderne melodieën kaal en levenloos klinken - maar voeg ze toe en sprankeling en kleur keren terug. Opnieuw worden die melodieën de vertrouwde vrienden die we hebben leren kennen.
Ten eerste, wat is een akkoord?
Maar wat is een akkoord precies? Waarschijnlijk hebben veel mensen een idee - een juist idee! - dat akkoorden groepen tonen zijn die op de een of andere manier bij elkaar horen. Die tonen kunnen tegelijkertijd klinken, zoals in een getokkeld gitaarakkoord, of in volgorde, zoals bij traditionele bugelgeluiden zoals 'Taps'. Hoe dan ook, er zal enige logica zijn die de keuze van tonen binnen een akkoord bepaalt - een logica waardoor onze oren ze kunnen begrijpen.
De meest voorkomende logica voor akkoorden staat bekend als 'tertiaanse harmonie' en de basis ervan is het onderwerp van deze Hub. Ik zal veel uitgeschreven muziekvoorbeelden gebruiken, maar ze zullen labels bevatten om te helpen - dus als je niet echt muziek leest, kun je de ideeën nog steeds volgen.
Om tertiaanse harmonie te begrijpen, moeten we even stil staan bij toonladders. In een toonladder zijn tonen alfabetisch gerangschikt op nootnaam, zoals in de onderstaande tabel.
De nootnamen van een specifieke toonladder staan in de bovenste rij, alfabetisch gerangschikt, wat ook inhoudt dat ze van lagere naar hogere toonhoogtes zijn gerangschikt. De tweede rij geeft de positie van de noten binnen de toonladder aan - dit wordt vaak hun 'schaalgraad' genoemd.
(Let op het symbool voor schaalgraad 8. Dat “a1” geeft een andere "a" aan - een die lijkt op, maar "hoger is dan", de eerste schaalgraad. Muzikanten zeggen dat het een "octaaf" hoger "octaaf" is vanuit zijn positie als de achtste noot van de schaal. Een volledige bespreking van alle implicaties en complicaties zou hier niet op zijn plaats zijn, maar het is handig om te weten dat alle namen van muzieknoten in verschillende octaven kunnen voorkomen. Er zijn dus veel a's, die allemaal hetzelfde klinken als, maar niet identiek zijn aan, alle andere - en hetzelfde geldt voor alle nootnamen.)
Aangezien de term "tertiaan" afkomstig is van een Latijnse wortel die "drie" betekent, is het logisch dat "tertiaanse harmonie" zou worden gevormd door tonen "in terts" te selecteren. Als bijvoorbeeld een "a" (schaalgraad 1) klinkt met een "c" (schaalgraad 3), vormen deze tonen het "interval van een terts", zoals weergegeven in de onderstaande muzieknotatie.
En als alle drie de tonen klinken, vormen de drie een structuur die je kunt zien als tweederde 'op elkaar gestapeld'.
Wat betekent het om een drieklank uit te spreken?
In deze “stem” is de drieklank minder compact, en lijkt niet meer te bestaan uit gestapelde tertsen. Voor het oor is het subtiel onstabiel. Dienovereenkomstig wordt de versie met "gestapelde tertsen" beschouwd als het normale arrangement en blijft "a" de grondtoon, ongeacht hoe de drie akkoordleden opnieuw worden geschud.
Het onderstaande voorbeeld geeft verschillende mogelijke "herschikkingen" of "revoicings" van onze drieklank, maar in elk geval zijn er slechts drie verschillende tonen aanwezig - a, c en e - en in elk geval vertegenwoordigt het arrangement dat we voor het eerst tegenkwamen in voorbeeld 3 zijn "ideale" structuur. In elk geval, met andere woorden, blijft "a" de wortel.
Maar triaden zijn meer dan hun verschillende posities. Er is iets dat hun "kwaliteit" wordt genoemd - niet zoals in "goed" of "slecht", maar eerder als een "smaak". Als u bijvoorbeeld de hierboven gegeven toonladder neemt, is het mogelijk om drieklanken te bouwen met elke opeenvolgende noot van de toonladder als grondtoon. Je hebt dan een reeks van zeven verschillende drieklanken, zoals in onderstaand voorbeeld. Luister goed naar ze en kijk of je de verschillende 'smaken'-kwaliteiten-van elk kunt onderscheiden.
Als we hetzelfde doen, beginnend bij de "c", ontdekken we dat we drie, niet twee, tonen - c-scherp, d en es - passeren voordat we de e bereiken die ons doel is. Dat zijn vier, niet drie halve tonen. Logischerwijs zou je verwachten dat drie halve tonen de kleine terts zouden vormen en vier halve tonen de grote. Gelukkig zou je gelijk hebben in deze veronderstelling.
Maar het blijkt dat deze vier typen niet op gelijke voet voorkomen in echte muziek. We kunnen hier een idee van krijgen door uit te zoeken welke kwaliteiten er zijn tussen de zeven drieklanken van voorbeeld 7. (Als je hier echt ijverig in bent, pak dan een stuk kladpapier en je gitaar of keyboard, en werk het voor jezelf uit, gebruik Voorbeeld 7 als uitgangspunt. Het is een geweldige oefening, zij het een beetje vervelend. U kunt uw resultaten controleren met Voorbeeld 10 hieronder - of u kunt gewoon doorgaan als u haast heeft.)
Zoals te zien is, zijn er drie kleine drieklanken, waaronder onze bekende a-c-e drieklank, en drie grote. Er is slechts één verminderde drieklank - de onstabiel klinkende drieklank die is gebouwd op "b", hierboven genoemd - en helemaal geen augmented. In echte muziek is de verdeling zelfs nog ongelijker: over het algemeen komen grote drieklanken vaker voor dan kleine, hoewel sommige nummers misschien meer kleine drieklanken hebben dan grote. Verminderde drieklanken komen zelfs minder vaak voor dan de verhouding van één op zeven die we zojuist hebben gevonden, hoewel ze in de meeste muziek niet echt de term 'zeldzaam' verdienen. En augmented drieklanken komen voor in het echte muzikale leven, maar in de meeste stijlen is 'zeldzaam' waarschijnlijk de juiste term.
Deze reeks observaties verklaart een naamgevingsprobleem dat ik tot nu toe heb ontweken. Hierboven werd opgemerkt dat onze a-c-e triade (zoals alle triaden) genoemd werd naar zijn wortel, a. Maar dat is niet de volledige naam; als men verwijst naar een 'drieklank' of een 'akkoord', betekent dat een majeur . "Onze" drieklank daarentegen wordt correct gespecificeerd als "een minderjarige".
Deze naamgevingsconventie is logisch, omdat van majeure drieklanken, het meest voorkomende type, natuurlijk wordt verwacht dat ze de 'standaarddrieklank' zijn. Het is echter belangrijk om in gedachten te houden, omdat te veel mensen de neiging hebben om naar een triade alleen met de naam van de wortel te verwijzen. Het is gemakkelijk om te doen, maar zorgt voor veel verwarring, dus ik raad het af. Je zou gemakkelijk iets als dit kunnen krijgen, bijvoorbeeld:
Onze les over triaden herhalen
Dus laten we het even samenvatten. We hebben geleerd:
Dat is nogal wat voor één sessie, dus laten we de verdere ontwikkelingen overlaten aan een andere Hub!
Opmerkingen
Doc Sneeuw (auteur) uit Camden, South Carolina op 26 september 2017:
Fijn dat het zover is gekomen dat je opheldering wilde!
Reginald Thomas uit Connecticut op 26 september 2017:
Dank je dok. Ik werk met finale en wilde alleen verduidelijken hoe je het deed. Goed werk!
Doc Sneeuw (auteur) uit Camden, South Carolina op 26 september 2017:
Bedankt, Reginald! Ik waardeer het dat u de tijd neemt om dat te zeggen.
De voorbeelden zijn gemaakt met behulp van de Finale-software - u bent er waarschijnlijk bekend mee, althans in het algemeen, neem ik aan - en ofwel opgeslagen als PDF's (Mac OS biedt dit als afdrukoptie) of geëxporteerd als schermafbeeldingen. Ze kunnen dan worden opgenomen, net als elke andere foto. (Eigenlijk, als ik terugkijk op dit artikel, denk ik dat deze allemaal zijn gedaan met de screenshot-methode - waarmee de rode bijschriften en letters mogelijk waren. Als ik alles zwart-wit wil, doet de PDF-methode dat snel en gemakkelijk.)
Reginald Thomas uit Connecticut op 25 september 2017:
Doc - Geweldig artikel. Dank u!
Ondervragen? Hoe heb je die muzieknotatievoorbeelden in je artikel gezet?
Doc Sneeuw (auteur) uit Camden, South Carolina op 12 mei 2015:
Dank u! Fijn dat het heeft geholpen!
Colin Garrow uit Inverbervie, Schotland op 12 mei 2015:
Ik ben een behoorlijk fatsoenlijke gitarist en ik lees muziek, maar ik ben nooit te enthousiast geweest over de theorie van akkoorden, dus bedankt hiervoor, Doc - erg behulpzaam. Opgestemd.
Doc Sneeuw (auteur) uit Camden, South Carolina op 11 mei 2011:
Bedankt, DDS! Sorry dat het je in verwarring bracht!
Dit is waarschijnlijk het gemakkelijkst als je echt met iemand samenwerkt, omdat je vragen kunt stellen voordat de verwarring te groot wordt.
Dit spul is geen rocket science, maar er zijn ontzettend veel details om recht te houden. Misschien heb ik te veel in deze Hub gestopt?
David Sproul uit Toronto op 11 mei 2011:
Oh, ik snap dit soort dingen zo niet… wat misschien de reden is waarom ik op school faalde voor muziek.
Muziek maken is wel leuk.
Doc Sneeuw (auteur) uit Camden, South Carolina op 7 februari 2011:
Bedankt, 6SV! Ik zag je zeer gedetailleerde stuk over het 'medium' F-akkoord; het is goed werk. Plaats hier gerust een link als je wilt. De andere twee moet ik ook eens gaan bekijken!
Gek genoeg vergezelde ik twee avonden geleden een vriend op een cover van Cat Stevens' "Hard-headed Woman" - 'grappig' omdat het een paar snelle veranderingen heeft tussen Bb- en F-akkoorden, wat een beetje een uitdaging kan zijn . Eigenlijk is het een goede training voor barré-akkoorden, waarbij ook Gm en Cm betrokken zijn.
6-snarige veteraan op 07 februari 2011:
Doc, u hebt hier veel behandeld, met geduld en duidelijkheid. En dan zijn er ook nog videovoorbeelden … inderdaad een flinke inspanning, en zeker het lezen waard (geen rijm bedoeld).
Trouwens, ik heb 3/3 berichten op F Major voltooid, de laatste is gewijd aan die gevreesde bar op 1st Sreet …
Doc Sneeuw (auteur) uit Camden, South Carolina op 09 december 2010:
Heel erg bedankt, hallo! Het is altijd een genoegen om van je te horen, en ik ben zo blij dat je van deze Hub hebt genoten.
Hallo hallo, uit Londen, VK op 09 december 2010:
Een echte hub en briljant geschreven. Goed geregeld en uitgelegd. Dank u.
