Woodstock-artiesten: Blood

Rockin 'voordat ze kon lopen, Kaili is een vinylhond die de woorden kent van elk nummer van na 1960.

Woodstock van BS&T

De Woodstock line-up bestond uit Clayton-Thomas, Steve Katz (gitaar, mondharmonica, zang), Dick Halligan (keyboards, trombone, fluit), Jim Fielder (bas), Bobby Colomby (drums), Jerry Hyman (trombone), Fred Lipsius (alt saxofoon, piano), Lew Soloff (trompet, bugel) en Chuck Winfield (trompet, bugel). Met een geweldige kitzak met hits om uit te kiezen, had het een geweldige show moeten zijn.

De jongens kwamen net na 01.30 uur op het podium en begonnen met "More and More", een nummer van hun geweldige, titelloze tweede album. Ze volgden dat op met een cover van Randy Newman's "Just One Smile", van hun eerste LP, Child Is Father To The Man.

Blood, Sweat & Tears treden op met "More and More" op Woodstock

De volgende was een cover van Joe Cocker's "Something's Coming On", die zou verschijnen op hun derde album, Blood Sweat & Tears 3. Dit werd gevolgd door een nummer geschreven door hun voormalige frontman, Al Kooper. "I Love You More Than You'll Ever Know" was een heerlijk, soulvol deuntje van het eerste album van de band.

Maar niet alles was goed op het podium. De blazerssectie worstelde de hele set om de noten precies goed te raken in de vochtige nachtlucht. Het werd een beetje beter naarmate de set vorderde, maar de hoorns bereikten gewoon niet hun gebruikelijke hoge standaard.

Door naar een van hun hits te gaan, "Spinning Wheel", geschreven door Clayton-Thomas, leek zowel de band als het publiek enthousiast te worden. Zelfs de hoorns begonnen beter te klinken. "Sometimes In Winter", geschreven door Katz, volgden, en toen gingen ze soepel over op een prachtige cover van "Smiling Phases" van Traffic. Ze sloten de hoofdset af met een prachtig arrangement van Billie Holiday's jazz standard "God Bless The Child", gevolgd door een up-beat versie van hun huidige hit "And When I Die". Hun toegift was weer een hit "You've Made Me So Very Happy."

BS&T voert "You've Made Me So Very Happy" uit in 1971

Leven na Woodstock

In juni 1970 bracht Blood, Sweat & Tears hun derde album uit, Blood, Sweat & Tears 3. Met uitzondering van "Lucretia MacEvil", dat werd geschreven door Clayton-Thomas en "The Battle", geschreven door Halligan en Katz, waren alle van de nummers waren covers van nummers van andere artiesten, waaronder Joe Cocker en Chris Stainton, James Taylor, Steve Winwood en Gerry Goffin/Carole King. "Hi-De-Ho", geschreven door Goffin en King, en "Lucretia MacEvil", deden het beide respectabel goed als singles, en het album zelf bereikte de nummer 1 plek in de Billboard-albumlijst.

Maar de band viel uit zijn voegen. Persoonlijkheidsconflicten, duidelijk uit de begindagen van de band, kookten over. De band maakte ook een paar carrièrefouten waardoor ze hun reputatie in de tegencultuur verloren, waaronder een tour van het ministerie van Buitenlandse Zaken door Oost-Europa, een show in Caesar's Palace in Las Vegas en een optreden op de soundtrack van de Barbara Streisand. film, De uil en de poes. Allemaal heel oncool.

In juni 1971 werd Blood, Sweat & Tears 4 uitgebracht. Dit album bestond uit nummers die voornamelijk door de bandleden waren geschreven, en hoewel het kort de #10-positie bereikte, had het gewoon niet het commerciële succes dat hun twee vorige albums hadden. Na het spelen van een laatste show op 31 december 1971 in Anaheim, Californië, vertrok Clayton-Thomas om zich te concentreren op zijn solocarrière. Halligan en Lipsius vertrokken ook na de release van de LP.

Van Spinditty

Sinds het begin van de jaren 70 is BS&T doorgegaan met opnemen en optreden, met een draaideur van muzikanten die passeren. Clayton-Thomas mocht oorspronkelijk de naam Blood, Sweat & Tears niet gebruiken voor zijn solo-optredens, maar in 1984 sloot hij een licentieovereenkomst met Colomby, die de naam BS&T bezat. Katz produceerde vervolgens twee albums voor Lou Reed en bleef actief in de muziekbusiness. In de jaren '70 en '80 werd Halligan een componist van filmmuziek, waaronder Go Tell the Spartans en A Force of One. Fielder werkte als sessiemuzikant en werd ook lid van de band van Neil Sedaka. Stichtend lid Colomby is nog steeds eigenaar van de naam Blood, Sweat & Tears en beheert de huidige touring line-up. Hyman verliet samen de muziekbusiness. Lipsius blijft optreden en heeft ook muziek opgenomen voor radio- en tv-commercials. Soloff was lid van de faculteit van de beroemde Juilliard School in New York City en stierf in 2015 aan een hartaanval. Winfield, die de band in 1973 verliet, werd leraar en trok zich terug in Maine.

Vijf muzikale feiten

Opmerkingen

Kaili Bisson (auteur) uit Canada op 06 juli 2019:

Hallo John,

Ze hadden een enorme aanhang in de jaren '60, en mensen houden nog steeds van hun muziek. Ik moet zeggen dat ik toen geen grote fan was, maar de muziek begon te waarderen naarmate ik ouder werd.

John Hansen uit Gondwana Land op 06 juli 2019:

Weer een interessant hoofdstuk in deze serie. Ik heb om de een of andere reden altijd van het nummer Spinning Wheel gehouden. Ik wist niet dat de band nog steeds optrad, zij het met een totaal andere line-up.

Kaili Bisson (auteur) uit Canada op 05 juli 2019:

Hallo Pamela,

Vroeger waren ze zo populair. Ook zo'n kenmerkend geluid!

Pamela Oglesby uit Sunny Florida op 05 juli 2019:

Dit was altijd een band waar ik van genoot. Ik kende zeker niet alle feiten, en dit was een zeer interessant artikel over hun roem en bandleden.

Kaili Bisson (auteur) uit Canada op 05 juli 2019:

Hallo Bloei,

Ik weet het, het is verbazingwekkend hoeveel "oude" bands er nog zijn met misschien één origineel lid. BS&T heeft deze zomer een aantal data, waaronder 16 augustus in Bethel Woods, de locatie van het originele Woodstock-festival. Bobby Colomby is nog steeds bij hen.

Floreren Hoe dan ook uit de VS op 04 juli 2019:

Zoveel bands treden jaren later op onder hun oorspronkelijke naam en mensen realiseren zich niet dat de huidige line-up echt niets te maken heeft met de originele band behalve de naam. Wist niet dat ze een actuele touring line-up hebben!