Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Miles Matrix verkent een donkerdere en ruigere wereld van door cyberpunk beïnvloede geluiden op Androids Anonymous. Het album speelt zich af in een cyberpunk-dystopie in het jaar 2084, wanneer robots bewust zijn geworden en "de mensheid moet omgaan met deze nieuwe ethische grens." Dit is het decor voor de donkere, intense, maar soms warme en mooie muziek die Miles Matrix op dit album heeft gemaakt.
Als ik één ding zou kunnen zeggen over Androids Anonymous, dan zou het zijn dat het een album met contrasten is. Verschillen in toon, timbre en zelfs hoe licht of donker de nummers op het album zijn, laten echt het algemene verhaal zien dat Miles Matrix aan het ontvouwen is voor de luisteraar. Zijn verkenningen winden door invloeden die verder gaan dan synthwave en omvatten EDM, tech-house en trance, evenals filmmuziek uit de jaren 80.
Het eerste dat ik wilde noemen was de kwaliteit van de productie op het album. Ik vond alles haarscherp en mooi in balans. Er was niet één element dat een ander inhaalde. Alles viel in waar het naar mijn mening zou moeten zijn en ik had nooit het gevoel dat er iets niet op zijn plaats was. Ook viel mij de effectiviteit op waarmee Miles Matrix zijn arsenaal aan synths op het album inzet. Elke toon past goed binnen het thematische karakter van het album.
Soms vind ik cyberpunk een moeilijk concept om vast te leggen in synthwavemuziek. Ik denk dat de hardere elementen op dit nummer een goede sonische gids zijn voor wat ik beschouw als cyberpunk. Voor mij is het veel meer een stemmingsgerelateerd ding. De algehele psychologische toestand die Androids Anonymous voor mij creëert, is er een die spanning, duisternis, industriële sleur en af en toe momenten van melancholische hoop combineert.
Het sonische territorium waar het album doorheen dwaalt is breed, maar de nummers zijn allemaal met elkaar verbonden door de zich ontvouwende beelden die ze creëren. Androids Anonymous voelt veel als een soundtrack voor een film of videogame in cyberpunkstijl. Alle verschillende nummers vormen samen een filmische verhaallijn in je hoofd en ik waardeer die aanpak zeker.
Van Spinditty
Er waren een aantal nummers die me echt grepen, maar ik heb genoten van het album als geheel. Ik zal er een beetje over praten en waarom ik ze zo boeiend vond, gewoon om jullie allemaal een voorproefje van het album te geven.
i miss the beat of your heart was het eerste nummer dat ik bijzonder sterk vond. Het heeft een dansmuziekvibe met zijn stevig bonzende basbeat. Een synth komt bij het spelen van oscillerende arpeggio's als een "laser" type geluid in en uit de track stuitert. Terwijl de drums binnenkomen, is er een warme en delicate synthmelodie die begint uit te zingen. De Vangelis-stijl synth brass die Miles Matrix gebruikt, tilt dit nummer echt naar een hoger niveau. Ik was ook erg te spreken over het open, ruimtelijke geluid van de track.
Het volgende nummer dat ik boeiend vond, was dat er geen robot achterbleef. Het nummer begint met een diepe, vaag dreigende synth-drone waar een windachtig geluid doorheen raast. Aanvankelijk is de synth-lead melancholisch terwijl het door de dreunende achtergrond dwaalt, maar het begint te zwellen tot een dramatische, filmische synthmelodie ondersteund door een pulserende beat. Voor een korte passage trekt het nummer samen in iets donkers en claustrofobisch voordat het terugkeert naar een synth die over de aanhoudende beat heen zingt. Dit nummer had het gevoel van een klassiek muziekstuk, compleet met bewegingen en tempowisselingen.
Misschien wel mijn favoriete nummer van het album is Cyborgs at the beach. Het combineert een stuwend ritme met een synthmelodie die er overheen vliegt. Er zit veel warmte in die synth en de openheid in de melodie is een van de dingen die ik zo leuk vind aan synths. De beslissing van Miles Matrix om vocoder-vocalen toe te voegen, past goed bij het synthetische, robotachtige gevoel van Androids Anonymous. Het gevoel van "strand" kwam op dit nummer zeker door voor mij in het algemene auditieve beeld dat het voor mij schetste.
Als een soort conceptalbum vond ik het hele album behoorlijk effectief. De notie van verhalen vertellen is duidelijk van belang voor Miles Matrix en hij komt de belofte die het album doet om de luisteraar mee op reis te nemen goed na. Ik was ook een fan van de manier waarop Miles Matrix digitale en "robotachtige" geluiden op het album gebruikte om het technologische karakter van het album te benadrukken. Als je door een album op een muzikale reis wilt worden vervoerd, kun je niet fout gaan met Androids Anonymous.
