Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Aeronexus en MASKED's Cosmic Calamity EP evolueert zijn geluid in een nieuwe richting door een dosis krachtige, agressieve en grommende kracht toe te voegen aan zijn kenmerkende geluid. Ik waardeer hoe hij een nieuwe richting in zijn muziek verkent met behoud van zijn unieke kwaliteiten. Hierdoor kan zijn muziek zijn integriteit behouden terwijl de donkere, zwaardere elementen worden verdiept en dit op een manier die ik interessant vond.
Een van de sterkere elementen van Cosmic Calamity zijn de synthlijnen die Aeronexus en MASKED hebben gecreëerd. Over het geheel genomen is de EP niet zwaar melodieus, maar de sonische patronen die in lagen zijn opgebouwd zijn oorverdovend. Er is een bepaalde zwervende, maar ingewikkeld gewonden kwaliteit aan de lead synth-onderdelen terwijl ze cascade en door de tracks springen. Ze geven de muziek een energie en complexiteit terwijl ze voortbewegen tegen de zware achtergrond.
Er zit een grommende agressie en gewicht in het algehele geluid van Cosmic Calamity als donderende bas, bonzende drums en muren van vervormde, fuzzed-out en krachtige synths die allemaal worden gecombineerd om een grommende, in je gezicht auditieve aanval te produceren. Het cruciale om te onthouden is dat deze agressie nog steeds in balans wordt gehouden met andere muzikale elementen, zodat het een effect produceert in plaats van een eendimensionale aanval.
Ik geniet ook van het gebruik van orkestrale elementen op deze EP. Ze voegen een kwaliteit van diepte en interesse toe, een meer organisch klinkende balans (zelfs als het allemaal virtuele instrumenten zijn) aan de algehele synthetische aard van de muziek. Ook zorgen ze voor momenten van schoonheid die weer voor balans zorgen te midden van de brullende kracht van de rest van de muziek.
Uitsplitsing van track voor track
Hier is een blik op elk nummer.
"Chaos theorie"
"Chaos Theory" heeft open ruimte, diepe bas en computergestuurde hoge piepgeluiden die door het nummer glinsteren als het begint. Als het nummer begint, balanceert het gewicht met de hogere klanken van panfluiten. Een subtiele duisternis vormt zich als klokkenspel dat een klein geluidspatroon herhaalt dat flikkert over de diepten van de verschuivende bas eronder. Ik geniet hier van het gebruik van orkestklanken door Aeronexus om een rijkere textuur aan het muzikale palet toe te voegen. Het gerommel van bas in deze muziek is als de duisternis achter de sterren.
Een aspect van dit nummer dat ik bevredigend vind, is de spelonkachtige ruimte rond de noten. Het voegt meer leegte toe aan de muziek die past bij de sensaties van een enorme leegte. Waar dit nummer me echt hard begint te raken, is wanneer de handschoenen worden losgelaten, sonisch gesproken. Er is een stijgende, brullende synth-energie die met geweld door het nummer dondert. Als het nummer eindigt, verdwijnen we weer in donkere diepten.
“Kosmische ramp”
Ik vind de opening van "Cosmic Calamity" behoorlijk meeslepend, aangezien de donkere noten van een cello en de delicate aanraking van een piano hun klanken met elkaar verweven terwijl een mooie warme synthtoon eroverheen danst. Het nummer wordt harder en agressiever naarmate het arpeggio dat over de top wervelt, een gevoel van spanning toevoegt.
Er was een goed gedaan contrast met de ruwe golf van synth die grommend en edgy in het nummer ramt, en de triomfantelijke en stijgende lead synth-melodie die erna binnenkomt. Er zit een waanzinnige energie in de lead-synth terwijl hij wild wordt, waanzinnig cascadeert. Het nummer breekt in lange, harde golven van synth die de ruimte in oscilleren voordat het nummer eindigt met een gegrom van agressieve synth.
Van Spinditty
"Dualiteit van de mens"
"Duality of Man" begint met een scherpe botsing van wat klinkt als bladen voordat synths met een koorsmaak het nummer binnenkomen, samen met snelle computergestuurde arpeggio's die de muziek een randje geven. Nogmaals, dit nummer is doordrenkt met agressie van het woeste vervormde gegrom van de synths tot een stijgende beat die het nummer vooruit stuwt. Er is een unieke middelhoge synth met een beetje nasale kwaliteit die draaiende patronen in mineur speelt, aangezien die hogere elementen met een bijna boorkwaliteit binnenkomen.
Ik moet zeggen dat dit een opname is die zware, harde synthgeluiden goed in de vingers heeft. Er is een grommende agressie over de muziek terwijl de beathamers en de synthwielen draaien en draaien met versnipperende complexiteit. De kortstondige pauze waarin alle elementen van het nummer even worden gedempt, alsof de woede een tijdje wordt ingehouden, verhoogt alleen maar de spanning in dit muziekstuk.
"Rode lichten (intermezzo)"
Er is absoluut een gevoel van adempauze op "Red Lights (Interlude)", wat volgens mij nodig was na de kracht en agressie van de vorige nummers. Lang, heel licht ruw gefluister van synth wordt vergezeld door een wervelend, evoluerend arpeggio dat door de muziek cirkelt en zweeft terwijl er ook meer golven van zacht, zacht geluid mee drijven.
Ik heb het gevoel dat de koorsynthmelodie die door de muziek oprijst een majestueus gevoel toevoegt, terwijl het snaredrumgeluid dat binnenkomt extra vorm en textuur aan het nummer toevoegt. Dit intermezzo is een goede manier om kracht te verzamelen voor de maalstroom die Aeronexus binnenkort weer zal ontketenen.
“Dode Hemel”
"Dead Sky" is een nummer dat niet rommelt. Er is een dikke diepte van bas en een beukende beat die meteen wordt gelanceerd, samen met scherpgerande synths die door de muziek rommelen in lange, klimmende en dalende lijnen terwijl de bas in pulsen eronder bonkt. Ik heb het gevoel dat de ingewikkelde, verweven en versnipperende lead synth-lijn een krachtig gevoel van beweging toevoegt, terwijl de koor klinkende synths erachter het gevoel van drama vergroten. Het aanzwellende patroon van melodische noten met een orkestraal gevoel voegt een filmische gevoeligheid toe aan het nummer.
Er is een moment van ademhalen terwijl de koorsynths de open ruimte in stromen met diepe drum- en basgeluiden die doorsnijden in de wazige achtergrond, maar opnieuw komt de beat om de luisteraar in het hoofd te slaan. Ik geniet van de synth-solo die versnippert en wervelt in een complexe dans van noten, die met een triomfantelijk gevoel over de golf en dreun heengaat. Als het nummer eindigt, is er de leuke touch van een meer positieve, opbeurende synth die door de fuzzed-out geluiden eromheen schreeuwt.
"Sabotage"
De grommende en agressieve vocale levering van Hayley Victoria Leeson is een cruciaal element op deze cover van 'Sabotage' van de Beastie Boys. De zang komt goed overeen met het diepe, harde bewegende patroon van synth-noten die zich voegen bij een met spanning gevulde hoge synth-lijn. Er is een stevige plak pure woede terwijl een ruige, agressieve en beukende beat de oren aanvalt, terwijl computergestuurde synths boos versnipperen. Ik waardeer hoe het freewheelen gevoel van de synths hier niet verdwenen is, ondanks het razende gevoel van de muziek.
"Glanzende lichten, zelfs in de dood"
"Shining Lights, Even In Death" is een geschikt nummer om de EP af te sluiten, aangezien drijvende, zwevende en zachte golven van synth gemakkelijk in de open ruimte stromen, samen met een oscillerende, bewegende lead synth-lijn met snaarachtige eigenschappen. De drums hebben een vlotte hartslag die goed past bij de warme klankstromen. Ik geniet van hoe er golven van geluid zijn die uit en door de muziek bewegen, over mijn oren spoelen terwijl een snel ronddraaiende arpeggio in de muziek danst, samen met een licht klokkenspel dat een patroon vormt dat subtiel flikkert en fladdert.
Er is iets majestueus aan de lange, langzame en diepe wassingen van de kosmische synthesizer die door de muziek stromen en alles optillen en dragen op een warm bed van geluid. Ik hou van het contrast omdat er meer kleine gevoelens binnenkomen van het panfluit/vocale synth-geluid dat in het nummer zweeft. Stijgende diepten van synthwind waaien door in een lange boog terwijl een zwervend patroon zich erover herhaalt, wat een duidelijk gevoel van beweging in de ruimte toevoegt.
Vonnis
Cosmic Calamity is een interessante samensmelting van verschillende elementen die enkele kernelementen van Aeronexus' muziek laat zien, maar de samenwerking met MASKED heeft bijgedragen aan de diepte, kracht en duisternis van de muziek die volgens mij goed werkt.
