Synthfam-interview: de eerlijke pogingen

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Friendly Timo/The Fair Attempts is een op synth gebaseerde muziekproducent die tot nadenken stemmende nummers schrijft met een rijk tapijt van verschillende synth-geluiden als back-up. Via e-mail vertelde hij me hoe hij ertoe kwam om op synth gebaseerde muziek te maken, zijn benadering van het creatieve proces en zijn aanstaande album van Carnal Insect.

Vriendelijke Timo: Mijn relatie met muziek maken is altijd avontuurlijk geweest. Zoals met al het andere, ben ik geïnteresseerd geweest in het sleutelen aan dingen en kijken wat ik kan bedenken. Muziek maken werd een passie voor mij terwijl ik gitaar begon te spelen en daar iets mee te bereiken. Als kind in de jaren '90 bevond ik me in de gelukkige positie dat ik mijn eigen computer had en genoeg kennis om liedjes te maken met een van de vroegste sequencers die voor pc werd ontwikkeld, genaamd Scream Tracker.

Ik denk echter dat de passie voor het maken van muziek in fasen komt en ik heb het gevoel dat ik mijn hoogtepunt heb bereikt met The Fair Attempts, doen wat ik verdomd goed wil doen. Nooit eerder heb ik genoten van de absolute vrijheid van meningsuiting die ik kan doen, en ik denk dat ik pas dat punt in mijn volwassen leven heb bereikt waarop ik me absoluut op mijn gemak voel om mezelf te zijn met mijn muziek. Ik denk dat het schrijven van muziek in die geest een sleutel is om die passie te behouden.

FT: Ik begon te spelen in bands die geen synths gebruikten. Toen ik hier muziek voor componeerde, en terwijl we de nummers oefenden, werd het altijd een probleem voor mij om te bepalen wat elke speler daadwerkelijk speelde. Het werd zo ontmoedigend, niet alleen om tijden tussen spelers in te stellen om onder hetzelfde dak te spelen, maar om ze te laten spelen zoals jij dat wilde.

Je ziet, te vaak hebben zelfs goede muzikanten de neiging om het instrument goed te bespelen, maar niet het nummer zelf. Slechts enkelen kunnen zich aanpassen om zich daadwerkelijk te concentreren op het spelen op een manier en met uitdrukkingen die het hele plaatje in een bepaald nummer dienen.

Naarmate de technologie steeds vorderde en synths van goede kwaliteit steeds breder toegankelijk werden voor muzikanten zoals ik, werd het voor mij een steeds aangenamere gelegenheid om dat pad te volgen. Je hoefde niet aardig te vragen, je hoefde je vrienden niet te controleren en uit te dagen om op een bepaalde tijd op een bepaalde locatie te verschijnen om dat ding te spelen op de manier die je zou willen. Nu had ik een machine en ik kon zo gemeen zijn tegen een machine als ik wilde en gelukkige relaties met mensen onderhouden.

Synths laten een breed scala aan expressie toe, en het vooruitzicht om synths samen met meer traditionele instrumenten te kunnen mengen, opent een breed speelveld voor mogelijkheden om te verkennen.

FT: Ik ben altijd dol geweest op het werk van Trent Reznor, net als bij Bowie. Ik heb gewoon een hele hoop bands en artiesten die ik bewonder, en die me inspireren om mijn eigen weg te gaan. Type O Negative was ook een van die bands, samen met Tool en zelfs Katatonia en Opeth. Van de donkere kant van synth ben ik altijd dol geweest op Diary of Dreams.

FT: Ik heb mijn creatieve processen geanalyseerd en veel nagedacht over wat daar allemaal achter zit. Zoals ik al eerder zei, mijn relatie met het maken van muziek is die van een avontuur. Ik heb een aantal voorafgaande gedachten met mijn bewuste geest, maar waar ik voel dat al deze echte ideeën vandaan komen, is het onderbewustzijn, gedurende de tijd dat ik "jam" met muziek en mezelf toesta om gewoon los te laten, en een zeer gefocuste en intensieve vrije stroom van ideeën.

Ik schakel steeds tussen een bijna chaotische stroom van informatie en een zeer kritische, analytische modus die ik gebruik om onderscheid te maken tussen wat werkt en wat teveel is. Door constant te wisselen tussen de kritische, analytische en wiskundige kant van mijn werk naar de onkritische, creatieve en vrij vloeiende kant van compositie, heb ik kunnen werken aan de ideeën die ik wil uitdrukken.

Dit is slechts een werkfase binnen een enkel nummer. Ik heb veel diepere en meer gedisciplineerde methoden om verzamelingen nummers te maken om naar een bepaald thema te werken, zoals ik deed met mijn albums arisTotal en het aankomende Carnal Insect dat wordt uitgebracht op de 27^e van september. In dat geval gaat het niet alleen om de controle over je eigen geest tijdens het proces, maar om het vermogen om technieken te oefenen om afstand te nemen van het werk en de geest te laten rusten en aan de problemen te werken, zelfs als ik me concentreer op andere problemen in mijn leven. Het wordt een levensstijl en de grenzen tussen de creatie en de maker worden verward totdat het eindproduct in het album staat.

Van Spinditty

FT: Ik ben geneigd heel voorzichtig te zijn met het soort berichten dat ik in mijn liedjes schrijf, of zelfs hoe ze kunnen worden waargenomen. Ik ben niet iemand die anderen de les leest of moraliseert over hoe ze moeten handelen en gedragen, omdat ik het soort persoon ben dat waarschijnlijk elk moreel ideaal dat ik aanhang en waardeer, heeft geschonden.

Ik zeg dit omdat de boodschap van mijn album voor mij de meest persoonlijke is van al het eerdere werk dat ik heb gedaan. Het gaat over onze menselijke conditie als individu en als samenleving. Het gaat over de degradatie van onze morele waarden en ideeën over eer, verantwoordelijkheid en zorg voor elkaar. Het gaat over de degradatie van onze perceptie van de waarde die we in een individu zien en hoe we, terwijl we deze planeet blijven bevolken en de structuren van onze samenleving onder druk zetten, langzaam maar zeker op een insectenkolonie gaan lijken.

Dit album is ook een muzikale reis, en terwijl het thema door het album wordt verkend, verandert de toon van het album geleidelijk van meer pittige en energieke tonen in iets veel donkerder en meer elektronisch. De verhaallijn van het album begint met het thema van drogredenen die we allemaal koesteren. Vergelijkbaar met hoe een grote rivier wordt gemaakt van kleine stroompjes, worden deze later uitvergroot tot niet alleen persoonlijke en beperkte problemen, maar grotere maatschappelijke fenomenen.

Carnal Insect wemelt van de emoties uit mijn levenservaringen. Zodra ik begin dit jaar de arisTotal EP gepubliceerd kreeg, had ik de pech een van mijn dierbare vrienden te moeten begraven, en dat begon een reeks gebeurtenissen die me herinnerden aan de toestand van onze sociale omgeving.

FT: Ik werk al aan een concept voor mijn nieuwe album. Ik kan alleen niet zeggen waar het vanaf hier heen gaat en wanneer het wordt vrijgegeven. Ik geef mezelf graag die absolute vrijheid om te veranderen wat ik op dit moment ook doe om een ​​ander pad in te slaan, als ik voel dat het de creatieve doelen dient die ik nastreef.

Laten we zeggen dat mijn muziek grotendeels hetzelfde zal zijn als wat je hoort op arisTotal en het album Carnal Insect. Wat ik zeker weet, is dat ik enkele elementen van blues zal mengen met steeds donkerdere, dansbare en elektronische, industriële rock die je een draai zal geven.

FT: Ik voel me er onverschillig bij. Voor mij is het hoogstens logisch, omdat ik denk dat mensen altijd muziek hebben gemaakt met wat voor hen het meest beschikbaar is. Met onze digitale revolutie is het heel gemakkelijk geworden om toegang te krijgen tot welk synth-gebaseerd instrument dan ook, vooral het steeds groter wordende en immense arsenaal aan virtuele instrumenten.

Daar houdt het echter niet op, want de muziek blijft evolueren, net als de instrumenten en de methoden van hoe we het doen. Ik geloof dat ik hoorde dat het een man was die dacht dat het een mooi geluid maakte om een ​​mes naast een luidspreker te leggen terwijl hij zijn gitaar door de versterker bespeelde. Dat is hoe vervorming begon, en uiteraard waren velen van ons het erover eens dat het netjes klonk. Evenzo zal de wereld van synths in de loop van de tijd evolueren, en ik zie maar één richting die we hiermee opgaan. Niet alleen als muzikanten, maar als hele samenleving: we gaan dieper in de machine.

Voor je het weet, heb je synths in je hoofd geïmplanteerd en je speelt, neemt op en mixt het met je geest. En ik maak geen grapje. Het is misschien niet ons leven, maar zeker snel daarna.

FT: Ik ben bijna in een constante staat van meditatie als ik niet gefocust ben met mijn gedachten. Voortdurende intense focus op waar je mee bezig bent, zal resulteren in stagnatie en slechte resultaten. Onze geest is een dynamisch ding, en waar die creatieve energie ook vandaan komt, het is een constant regenererende bron, maar komt als een kleine stroom. Dat, of ons brein heeft rust nodig om er goed mee te werken.

Mijn methode is om beetje bij beetje aan mijn liedjes te werken en er dan wat afstand van te nemen. Luister er een paar keer per dag naar, daar en daar, en geef me wat tijd om het juiste perspectief te behouden. Dan komt uit het niets een idee en een invalshoek voor het nummer waar ik nog niet eens aan had gedacht, dat uiteindelijk het hele nummer kan transformeren en het iets kan maken dat zich onderscheidt van de rest.

Het draait allemaal om leren loslaten. Werkt met andere gebieden dan muziek maken. Schrijvers hebben een gezegde over het hebben van "kill your darlings" tijdens het schrijven. Dit gaat op een vergelijkbare manier over op het maken van muziek; je moet niet zo geobsedeerd raken door iets waar je van houdt dat het je creatieve stroom in de weg staat. Overwin het maar.