Synthwave Album Review: "Revisit" door YORU

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Hedendaagse op synth gebaseerde muziek heeft zich in vele richtingen uitgebreid sinds synthwave voor het eerst op het toneel explodeerde in een uitbarsting van retro-energie, maar wat mij betreft is er nog steeds plaats voor goed geproduceerde en goed geschreven klassieke synthwave. Ik ben niet iemand voor het slaafs vasthouden aan clichés, maar ik werd voor het eerst aangetrokken door dat klassieke synthwave-geluid en YORU heeft er fantastisch werk mee gedaan op Revisit . Het heeft alle bepalende elementen, van stuwende drums tot geweldige pakkende synth-riffs en sterke, expressieve zang.

Albumoverzicht voor opnieuw bezoeken door YORU

Ik wil wat meer vertellen over de zang op Revisit omdat ze een groot deel uitmaken van het sonische landschap van het album. Er zijn een aantal gastvocalisten en elk van hen brengt hun eigen geluid en stemming in de teksten, of het nu het zeer retro geluid van Roxi Drive's stem op "Running Away" is of de emotionele uitdrukking in GeoVoc's zang op "Stars". Voor uitbundigheid en een gevoel van plezier is Swayze's optreden op "Pool Party" ook een schot in de roos en NeverMann brengt de romantische vibes naar "Forever".

Het gitaarwerk op Revisit mag wel even genoemd worden. Het is goed gespeeld en vol expressie en energie. Er zijn versnipperende momenten maar ook delen die zachter glanzen en flikkeren. YORU zet de gitaar in om verschillende stemmingen en texturen te creëren, afhankelijk van het nummer, van Dimi Kaye's vernietigende kracht op "Pool Party" tot Del-Anov's glinsterende solo die schittert op "Forever". Het klassieke synthwave-geluid past zo goed bij de gitaar en het past naadloos in de energie van de muziek.

Er is veel helderheid en gloed in de synth-geluiden op dit album. YORU zet synths in om te schitteren en glinsteren, en voegt positieve energie of meeslepende soundscapes toe aan de muziek. Het landschap van synths op Revisit wordt goed gebruikt als het gaat om het ondersteunen van de vocale tracks. Er zit melodische kracht in die synths, maar ze doen nooit af aan de sterke vocale melodieën die zo lekker zijn op dit album. Alles sluit mooi in elkaar aan en creëert een rijk decor voor de stemmen en dansende gitaren.

Uitsplitsing van mijn favoriete nummers

"Carousel" begint met een stereotiepe stem van een nieuwslezer uit de jaren 80 die een nieuw winkelcentrum aankondigt dat de track op een retro-reis lanceert. Er is een cascading lead synth melodie die een vliegende kwaliteit heeft. Het gevoel van opbeurende energie wordt vergezeld door een zingende gitaarsolo die alles omhoog trekt terwijl de hoofdsynthmelodie een moment alleen in de open ruimte gloeit en rondzwaait totdat de klinkende synths toeslaan en diepe bas het nummer weer raakt."Wegrennen"

De warme, expressieve stem van Roxi Drive is de focus op "Running Away", waar haar vocale melodie opbeurend is en barst van energie. Er is een krachtige, voortstuwende synthwave-beat onder haar zang en synths gloeien en wervelen erachter. Er is ook een gepassioneerde gitaarsolo die in het nummer danst en het verder stuwt met heldere, luchtige tonen.

De teksten zijn even positief en opbeurend als Roxi Drive zingt: "Kan me niet voorstellen wat mijn leven zou zijn zonder dat je naast me zou cruisen / Alles aan, het is allemaal aan jou / Als de lucht zou vallen en onze wereld op zijn kop staat / We zullen een manier vinden, we zullen een manier vinden schat!'Een van mijn favoriete regels op het hele album komt in het refrein, 'Niets anders bestaat, in de schaduwen en de mist', zoals de verteller zegt, 'Running away , niet genoeg om te zeggen/Laten we de nacht ingaan waar we thuishoren.”

De positieve boodschap gaat verder in de regels: "Ik ga mijn leven niet wensen dat we hadden gevlogen, ik ga de rest diep het onbekende in / Niets gewaagd, niets gewonnen / Dat is wat je me altijd vertelde."

"It Takes Two" lanceert energieke synth-klokkengelui en een sterke drumbeat, samen met Xoco's levering van een pakkende vocale melodie in haar sterke stem over de dichte helderheid van de synths die allemaal in elkaar grijpen om een ​​sonisch tapijt te produceren. Haar vocale prestaties zijn bestand tegen de springende beat en de synth-glans.

Dit is een lied over je ware zelf zijn en er niet voor terugdeinzen. Xoco roept uit: "Je vertelt me ​​leugens, vertel me lieve kleine leugens als ik je op je telefoon bel / Zeggen dat je gewoon thuis wilt blijven / Maar ik weet dat je wilt gaan, waar de neondisco-kinderen gaan!"

Van Spinditty

Er is een gevoel van genegenheid in de regels: "Iedereen probeert meer op de coole kinderen te lijken, maar we willen niet zoals zij zijn / Veel leuker met het bedenken van onze eigen regels / Regels zijn alleen leuk als je ze overtreedt / Dus we Maak ze stuk."

Ik was ook echt gecharmeerd van de regel: "We blijven buiten totdat de lucht een wervelende oranje droom wordt / ideeën heen en weer razen, net alsof we 17 zijn."

De stem van GeoVoc op "Stars" is vol diepe emotie en expressief verlangen. De gitaar huilt over een diepe baspuls en een krachtige drumbeat raast langzaam door het nummer. De vocale melodie van GeoVoc raakt het hart met de pijn van zijn kleine noten. Er is een gevoel van open, eenzame ruimtes in dit nummer en de sterrenhemel van hogere synth contrasteert met de mineur-melancholie van de zang.

De emotionele teneur van dit nummer wordt het best vastgelegd in de regels: "Passing through the city lights/underneath the star-kissed sky/ I'm looking for something right/Just a little love to fill my empty life." Er is hoop op een beter leven daarbuiten dat "helderder is dan de nacht, dat is dieper dan het grijs" en GeoVoc drukt het intens uit.

"Forever" is een nummer vol delicate en zachte geluiden en emotie. Hoge, warme analoge drifts van synth zweven over de open ruimtes van de track samen met zacht vloeiende noten en de tedere, warme stem van NeverMann komt naar binnen. genoten van de glinsterende, stijgende gitaarsolo die het nummer indraait, even vol passie en emotie.

Dit is een klassieke ballad en de woorden passen bij de diepe emotie in de stem van NeverMann terwijl hij zingt: "Als je naar me kijkt vanavond, is er geen morgen/Een centimeter tussen onze zielen die de holte vult" en ik werd ook geraakt door de regel, "Dit kan voor altijd zijn of alleen deze nacht / ik aarzel of dit verkeerd of goed is? / Maar je knikt langzaam met je hoofd en laat me volgen" vanwege de diepte van uitdrukking erin.

"Pool Party" kan absoluut niet kloppen voor een puur gevoel van plezier en energie. Dimi Kaye's gitaar scheurt het nummer in, scheurend en huilend, terwijl Swayze de zang levert met een vleugje tienertestosteron en een gevoel voor humor. Ik was zo vermaakt door hoe goed ze allebei in de rockende sfeer van de muziek kwamen. De muzikale karbonades van deze beide heren kunnen niet worden ontkend.

Voor het leuke karakter van dit nummer werken de teksten van dit nummer prachtig. Ik hou van het eigenwijze maar toch onzekere gevoel van zinnen als: "Het is tijd om wat creatine te gebruiken en de Griekse god te worden die ik moest zijn / ik moet me aan mijn routine houden, ik moet meer Lean Cuisine eten" en eerlijk gezegd moest ik grinniken om: "Geweren uit, geweren uit het is de enige manier/Feesten in drie dagen/Tot nu toe kijkt iedereen altijd naar beneden, maar dat zal snel veranderen", omdat ik me herinner dat ik me op de middelbare school zo voelde.

Ik denk dat “Dreams” een goede manier is om het album af te sluiten. Voor mij speelt dit niet alleen op YORU ("nacht" in het Japans), maar het raakt ook het idee dat deze hele productie zich richt op het idee van een nostalgische droom. De melodie van de leadsynth is dromerig en delicaat, gedragen op golven van synthgeluiden en gestage drums. Er is een gitaarsolo die met gepassioneerde intensiteit door het nummer beweegt en een gespreid, dromend gevoel naar de achtergrond van het nummer.

Vonnis

Er is veel energie en plezier op Revisit. Het raakt de kern van wat het klassieke synthwavegeluid zo aangenaam maakt met geweldige zang, uitstekend gitaarwerk en de retro gloed en warmte van analoge synths, allemaal ondersteund door diepe putten van bas en donderende drums. YORU heeft uitstekende medewerkers voor het album gekozen en iets geproduceerd dat opkomt tegen de klassieke artiesten die in de jaren 2010 voor het eerst de scene vormden, terwijl het geluid fris bleef.