Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Een meditatie over liefde en duisternis
Diamond Ace beschrijft zijn album Future Love als een meditatie over 'liefde, duisternis en het vinden van het licht'. Het is gedrenkt in een sfeer van verschuivende emotionele contrasten. Soms voelde ik een gecentreerde stilte die me aanraakte en op andere momenten wierp de muziek golven van gespannen energie af die om me heen wervelden.
De yin/yang-kwaliteiten van licht en duisternis, van rust en spanning vermengen zich op dit album. De muziek kan een kalme poel zijn om op af te drijven of een reis door emotionele landschappen die verschuiven en flikkeren door een scala aan emoties.
De tracks die stil, kalm en gesetteld zijn, omarmen dat gevoel. Ze stromen en drijven, verankerd door zachte beats en bas die is als de koele diepten van een rivier. De muziek kan draaien en plotseling met een energieke uitbarsting van elektrische gitaar en een beat die naar voren golft, die stilte doorbreken als een onweersbui. Het is de balans van deze contrasterende krachten die naar mijn mening zo goed is uitgewerkt door Diamond Ace.
Ik wil het elektrische gitaarwerk op dit album noemen. Of het nu het gitaarwerk is van Retroglyphs op "Future Signs" of Diamond Ace's eigen spel, de solistische vluchten van de elektrische gitaar verhogen en vergroten de sonische reikwijdte van de muziek. De gitaar doordrenkt de tracks waarin hij voorkomt met een energieke beweging die in harmonie is met de achtergrondsynths, bas en drums. De gitaar tilt de nummers zeker op, maar overweldigt nooit de andere elementen waaruit de muziek bestaat.
De andere speciale vermelding die ik wil maken, is de zang van SUNesis op het nummer waarvoor het album is genoemd: "Future Love". Ze heeft een meeslepende, licht rokerige stem en genoeg kracht in die stem om het nummer met overtuigende intensiteit voort te stuwen. Diamond Ace heeft naar mijn mening de juiste beslissing genomen om haar stem het dominante element in de track te laten zijn, omdat dit aanzienlijk bijdraagt aan de diepte en betekenis ervan.
Gebruik van dynamiek
Een ander onderdeel van het Future Love-album dat ik leuk vond, was de manier waarop Diamond Ace dynamiek gebruikte. Dit is geen album waarbij de muziek op één vlak volume blijft staan. Het stijgt en daalt, benadrukt momenten en houdt de aandacht van de luisteraar vast terwijl het naar een crescendo springt en dan wegvalt voordat het weer opstaat. Soms heb ik het gevoel dat moderne muziek de muzikale dynamiek niet zo goed uitbuit als zou moeten en ik waardeer het dat Diamond Ace de tijd neemt om dat element goed op het album te krijgen.
Van Spinditty
Tracklijst
Nu komen we bij mijn favoriete onderdeel! Ik ga die nummers doornemen waarvan ik dacht dat ze de sterkste waren op het album. Ik zal het hebben over de muzikale elementen die ik leuk vond, samen met de emotionele of fantasierijke inhoud en hoe het me beïnvloedde.
"Antarkid" is een van die nummers die wordt bepaald door het elektrische gitaarspel erop. De gitaar is hier zingend en rijk, schreeuwend in een stroom van energieke noten, zwevend boven het nummer eronder.
Er is iets inspirerends en levensbevestigends in de sfeer van deze solo met momenten die rockend en bluesachtig zijn. Daaronder grijpen de bas en drums in elkaar met de synthgeluiden die de eerste melodische lijn vormen die we horen. Naarmate het nummer vordert, voegen de dynamische aanpassingen van het volume het geluid tot leven.
"Future Love" is voor mij misschien wel het sterkste nummer op het album, dankzij het vocale werk van SUNesis. Ze neemt de verlangende, nostalgische teksten en gebruikt haar sterke stem om die emotionele elementen volledig tot uitdrukking te brengen. Dit is een klaagzang dat "tijden als deze nooit meer terug zullen komen" en SUNesis drukt de eenzaamheid en pijn uit die dit nummer doordringt.
Onder haar stem klinken en fladderen geslepen glassynths, wat meer emotie toevoegt, maar dit is absoluut het feest van SUNesis. Opnieuw is er die expressieve, solo-gitaar die boog en vliegt over de gestage drum- en bashartslag. Ik kan niet genoeg zeggen hoeveel ik van dit nummer heb genoten.
Er zijn elementen in "Pyramids" die me gewoon een 16-bits Japans ruimteschietspel toeschreeuwen en dat bedoel ik als een compliment. Snel pulserende arps en het geluid van het opstijgen werpen ons in een energieke beat, die gemakkelijk voortschrijdt terwijl een luchtige zwaai van geluid er doorheen beweegt terwijl de synths een lanceringsreeks initiëren. De melodie wervelt en springt en voelt zo hernieuwd aan, zelfs de beat doet me denken aan videogamemuziek op de manier waarop het een geweldige melodie levert met heel veel energie.
"Future Signs" is een showcase voor Retroglyphs en zijn solistische, uitbundige gitaarspel dat een echt gevoel van aanwezigheid aan het nummer toevoegt. Dit is een nummer met een enorme luchtigheid rond zijn synthwave-beat en lichte, zwervende synth-melodie, maar het wint echt aan vitaliteit wanneer de gitaar binnenkomt en zijn karakter aan het nummer toevoegt.
Succes vinden in contrasterende synergieën
Ik denk dat dit Diamond Ace-album slaagt omdat het zijn verklaarde doel belichaamt om de thema's "liefde, duisternis en het vinden van het licht" uit te drukken. De contrasten en synergieën van muzikale concepten verkennen dat brede terrein op een plezierige en muzikaal interessante manier op Future Love.
