Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Track-by-track analyse
Raptorvania's The Slasher roept klassieke horrorfilms uit de jaren 80 op met een mix van duisternis en warmte, sterk melodieus schrijven en grote retro-drums die gewicht toevoegen. Er is een gevoel van melancholie samen met de schaduwen op deze EP, die het gevoel geeft naar een film te kijken terwijl deze zich ontvouwt. Er zit een leuke filmische component in waar ik van geniet.
"Thema"
"Theme" komt tot leven met briljante, stijgende geluiden die in kracht en volume groeien terwijl een hoge arpeggio met een sterrenglans over de warmere, vollere synthgeluiden eronder beweegt. De grote drums slaan over arpeggiopatronen van synth terwijl de gloeiende lead draagt een hoopvolle, enigszins pijnlijke melodie met een emotionele kwaliteit.
Er is een gestage muzikale lijn met een kloppende hartslag terwijl de drums het vormen. De leadsynth neemt gesynthetiseerd geluid en geeft het een levend gevoel terwijl het opkomt en op een delicate en trillende manier zingt. zinkende zon op het water.
"Voorgevoel"
Een gestage dreun van bas voegt zich bij een heldere leadsynth die echoot in de open ruimtes van "Premonition" met een goed gemaakte, zingende melodie. De melodie is getint met droefheid terwijl de solide drumbeat het vormt en er richting aan geeft over basoscillaties. Er zijn uitbarstingen van enigszins ruige synth terwijl de klinkende lead met een delicate aanraking over de diepe bas beweegt.
De hoofdmelodie drijft met een gevoel van verlies en lichte pijn als de grote drums toeslaan, substantieel onder het zachte lammende deuntje dat erover uitschreeuwt. Het is een opbeurende melodie die op pijn lijkt, terwijl de bas en drums worden vergezeld door etherisch stijgende noten. Er is een duidelijke hartslag in dit nummer. De drums zijn hier ook soepel, aangezien een tamboerijn ook bijdraagt aan de muziek en de hoofdmelodie nu afdrijft op een stabiele bas.
“Versnipperd”
"Shredded" groeit in volume terwijl een glinsterende arpeggio er doorheen spint, geraakt door spanning als donkere geluiden met een schaduw eronder oprijzen. De bas verschuift als het arpeggio draait en stijgende akkoorden van donkere synth voegen gewicht toe en een gevoel van beginnende dreiging eronder.
Van Spinditty
Er ligt een gevoel van kwaad op de loer als de arpeggio en de schaduwen eronder spanning in de muziek brengen. Een jazzorgel met een belachtige toon speelt een kleine, zwervende melodie met wat warmte erop over de arpeggio's die bewegen en verschuiven langzaam vervagen.
"Zweven"
Een stroom van zachte geluiden vloeien allemaal samen om een rijke achtergrond te vormen terwijl "Levitate" in het leven glinstert. De melodie heeft een component van droefheid omdat het schijnt uit de bron van subtiel zacht geluid dat het optilt. Het is vrij sterk en in een hoger register, langzaam glinsterend over de zachtheid eronder terwijl galmende drums in de muziek kloppen. Er is een rustgevend gevoel van glijden en drijven op wolken van luchtig geluid ondersteund door de drumbeat.
De melodie zit vol emotie en expressie, ondanks dat ze op een synthesizer wordt gespeeld. Diepere basgeluiden stromen ook in een vloeiende stroom als een draaiend geluid, vrij vocaal van aard, de muziek binnenkomt samen met een briesje dat door de muziek ruist. De pijnlijke melodie, vol hoop, droomt in een staat van gelukzaligheid terwijl die drums blijven pulserend in een weerkaatsende stroom.
“Nergens meer om te rennen”
"Nowhere Left to Run" begint met een basgeluid en een rush van hoog registergeluid. Alle sonische elementen van het nummer zijn onmiddellijk vol dreiging en duisternis als het gegrom van edgy synth met wat ruwheid in de muziek broedt.
Er zijn dreigende, open klinkende arpeggio's die snel in de open ruimte van de track draaien, samen met luchtige ademhalingen van geluid. De arpeggio's hebben een vleugje statisch als de drums beginnen te donderen op een manier die me doet denken aan Japanse taiko-drums. Terwijl het nummer afloopt, zijn er harde botsingen van geluid die in stilte verdwijnen.
“Vervaagde nachtmerrie”
Stijgende lucht en helderheid worden vergezeld door een ronddraaiende arpeggio die oscilleert samen met rijke, volle stromen klimmende synth om "Faded Nightmare" te beginnen. Ik voel me behoorlijk geraakt door het gevoel van die synths als een gestage puls van synthbas wordt vergezeld door volle drums. De arpeggio's dansen als een open, ronde en licht glijdende lead speelt een nostalgische melodie die zachtjes wordt gepijnigd.
De melodie ademt een gevoel van opgelucht terugblikken, maar wel met een zekere melancholie. De onderliggende lagere synth voegt structuur toe terwijl de melodie glinstert en pijn doet. Er is een diepe rush van synth-akkoorden en een bewegende baslijn voordat een drumvulling binnenkomt en de zachtheid wordt intenser als die arpeggio's over de drumbeat draaien.
