Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Hunter Complex produceert hooky synthwave die filmische beelden schetst met zijn gebruik van een breed scala aan synth-gedreven kleuren en texturen. In dit interview per e-mail vertelt hij over zijn creatieve inspiraties, zijn benadering van muziek maken en vertelt hij over zijn Open Sea-album.
Hunter Complex: Ik denk dat ik ongeveer zeven jaar oud was. A-ha heeft net Hunting High and Low uitgebracht en ik wilde synths spelen zoals Magne Furuholmen. Mijn ouders gaven me een klein Yamaha-toetsenbord en toen ik mijn eerste dubbele cassettedeck kocht, ontdekte ik hoe ik dub-opnamen kon maken en hoe ik het ene geluid boven het andere kon opnemen. Door het snelheidsverschil van de band was het geluid niet altijd goed gestemd, maar dat maakte voor mij niet uit, ik kon eindelijk creëren. En daarna ben ik niet meer gestopt. Ik heb mijn hele leven veel muziek gemaakt, maar ik voel dat ik met Heat en Open Sea eindelijk doe wat ik mijn hele leven wilde doen. Maar A-ha heeft een diepe indruk op me gemaakt. Ik was onlangs helemaal verdwaald in hun track Rolling Thunder, hetzelfde geldt voor Wild Horses van Gino Vannelli. Dat is muziek die je kijk op dingen, op het leven, zal veranderen. Dat is de muziek die je in je buik voelt. Dat heb ik laatst van de albums Heaven in Las Vega s van Cocteau Twins en U.F.O.F. door Grote Dief. Muziek is zo krachtig.
HC: Synths zijn pure magie. In de jaren tachtig luisterde ik veel naar Jean Michel Jarre en Vangelis. Ze creëerden compleet nieuwe werelden met de geluiden van hun synthesizers. En synths doen dat nog steeds voor mij. Ik hou er echt van om door vooraf ingestelde banken te gaan en me ergens heen te laten leiden door een geluid.
HC: Ik begin heel intuïtief met een akkoordprogressie of een melodie, en ik laat het gewoon gebeuren. Van daaruit begin ik een baan te bouwen. Ik ben een sucker voor haken. Mijn tracks moeten haken hebben. Dat kreeg ik van Robert Pollard van de indierockband Guided by Voices. Hij is de koning van de haken.
Van Spinditty
HC: Open Sea begon als een fictieve soundtrack voor de roman Neuromancer van William Gibson. De wereld die hij in je geest creëert is verbluffend. Night City, het eerste nummer op het album, is een verwijzing naar een plek in het boek. Het is donker, grimmig, neon, futuristisch, Aziatisch, zoals Ridley Scott's Black Rain-film uit '86 met Michael Douglas, maar dan nog desolaat en ontheemd. Ik heb nog een track gemaakt over Neuromancer, Television Sky, maar die paste niet bij de rest van de nummers op het album en komt op EP die begin volgend jaar uitkomt. Open Zee verbreedde zich uiteindelijk in smaken en kleuren. Er is een track over architectuur (Original Vision), leven op Mars of een andere planeet (Account of the Moon), roofvogels (Crows Zero) en de spanning van de grote stad en de zoektocht naar de drukte (Chase Manhattan).
HC: Het vervolg op Open Sea komt in januari uit. Het gaat Dead Calm en Zero Degrees heten. Het is het dubbele record van Open Sea. De liedjes zijn rond dezelfde tijd ontstaan, maar ik heb ze later afgemaakt. Maar thematisch en gevoelsmatig zijn ze heel erg met elkaar verbonden. Het zou een perfect dubbelalbum zijn. Het laatste nummer op Dead Calm eindigt met de regen en de melodie van het eerste rek van Open Sea is echt proggy, momenteel werk ik daarna aan de plaat. Ik heb het afgelopen jaar veel nieuwe synths gekregen, dus mijn geluid zal geleidelijk veranderen, maar ik gebruik tegenwoordig ook meer improvisatie. Ik ben een betere speler geworden, dus mijn handen doen wat mijn hart wil dat ze doen. Dat klinkt misschien een beetje zweverig, maar zo voel ik me echt.
HC: Er wordt tegenwoordig veel mooie muziek gemaakt met synthesizers. Na de gitaar die de jaren 90 domineerde, zijn synths niet langer zomaar een noviteit. Ik ben een grote fan van het Britse label Burning Witches Records. Ze brengen platen uit van synth-artiesten die niet genre-specifiek zijn. Ze zijn geen synthwave, vaporwave of wat dan ook, ze proberen gewoon - zoals ikzelf - om geweldige muziek te maken, voornamelijk met synths, maar ze schuwen het gebruik van analoge instrumenten zoals percussie, gitaar, piano, enz. niet;
Als artiest moet je al je invloeden in je opnemen en ermee aan de slag gaan. Je kunt horen wanneer een artiest zijn muziek maakt met een muisklik of de dingen daadwerkelijk zelf speelt. Dat laatste vind ik beter. Muziek moet organisch zijn. Natuurlijk kun je jezelf kwantificeren. Ik ben zelf niet de strakste muzikant, maar het feit dat de muziek met het hart wordt gemaakt en niet met de geest is zo belangrijk. Ik ben ook een grote fan van het albumformaat. Veel artiesten in de synth scene droppen gewoon single tracks. Dat zou ik nooit kunnen. Mijn tracks hebben elkaar nodig om een groter geheel te creëren.
HC: Koop nieuwe synths en probeer niet te veel te slapen! Ik maak mijn beste dingen als ik half wakker ben. Verder kijk ik veel films en lees ik graag boeken. Als je niet het hele jaar door kunt reizen, moet je kunst gebruiken om nieuwe ervaringen op te doen en om je uit je comfortzone te halen. En al mijn vrienden zijn muziek-, film- en kunstliefhebbers. We voeden elkaar met nieuwe dingen. Dat is cruciaal.
