Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Kage is een Schotse synthwave producer die in zijn liedjes een sterke liefde uitdrukt voor de muzikale (en algemene) esthetiek van de jaren 80. In een e-mail bespraken we hoe hij begon met het maken van muziek, zijn benadering van muziek maken en waarom hij dol is op de huidige staat van de synthwave-scene.
Kage: Wow, als ik me kan herinneren! Ik speel al heel lang muziek, eigenlijk al sinds ik een kind was. Mijn familie was altijd enigszins muzikaal ingesteld, dus het was vrijwel onvermijdelijk. Mijn zus leerde me de basis van het spelen van basgitaar toen ik ongeveer 8/9 jaar oud was en sinds ik ongeveer 12/13 was, heb ik in een aantal verschillende bands gespeeld, meestal binnen de rock/metal scene.
Ik heb altijd al interesse gehad in donkere genres van elektronische muziek, hoewel ik de laatste jaren pas echt met synth ben begonnen nadat ik de basis van synthese had laten zien door de synth-speler in mijn vorige band, Neon Runners, die op zich sterk geïnspireerd was door vroege synthwave .
K: Nou, zoals bij veel synthwave-producenten, heb ik altijd iets gehad met de jaren 80/retrocultuur en esthetiek. Er zit zeker een soort romantiek aan vast. Dus toen ik synthwave en artiesten ontdekte die die liefde deelden en daar zwaar op bogen, was ik verslaafd en voelde me alsof ik in mijn element was!
Wat betreft het specifieke moment waarop ik besloot dat ik synthwave wilde maken? Nadat ik Carpenter Brut een paar jaar geleden in Glasgow zag wonen, raakte ik geïnspireerd om erop uit te gaan en het alleen te doen.
Van Spinditty
K: Ik weet het niet, ik ben helemaal in de war, man! Maar serieus, natuurlijk is de invloed van soundtracks van John Carpenter en Dario Argento belangrijk (zoals ze zijn voor de meeste synthwave-artiesten), maar ik heb de neiging om invloed van over de hele linie te krijgen. Ik probeer verschillende technieken te gebruiken uit verschillende genres die gerelateerd zijn aan muziek uit de jaren 80. Meestal van hair metal- en postpunkbands naast synthpop- en New Wave-artiesten.
K: Vaak begin ik met een titel of een concept. Daaruit kies ik welke toets en toonladders ik ga gebruiken (ik merk vaak dat het instellen van losse beperkingen echt helpt), dan pak ik mijn basgitaar en speel ik over enkele drummachine-samples om een basisbaslijn en ritme te voelen. Voeg vervolgens akkoorden en arps toe en stapel het gewoon op met verschillende elementen, terwijl ik dingen aanpas. Normaal gesproken evolueert een nummer gewoon vanzelf als ik dingen toevoeg en het blijkt niet zo te zijn als het oorspronkelijk in mijn hoofd zat. Mijn melodieën komen meestal als laatste, wat eigenlijk geen verrassing is aangezien ik van bas kom.
K: Eigenlijk gewoon bouwstenen. Nadat ik vooraf twee EP's had gedaan, wilde ik gewoon een beetje hoger gaan en probeerde ik tracks samen te stellen die een bepaalde flow hadden. Voor releases beschouw ik ze vaak als verhalen, waarbij ze bepaalde 'beats' moeten hebben en op en neer moeten stromen met dingen als energie en gevoel, terwijl ze proberen er een samenhangende ervaring van te maken.
K: Gewoon blijven doen wat ik eigenlijk doe. Maak nieuwe muziek, werk met nieuwe mensen, breid mijn netwerk uit en blijf gewoon dingen maken waar hopelijk anderen van zullen genieten.
K: Ik hou echt van de huidige staat van de synthwave-scene. Ik hoor sommige mensen online klagen over oververzadiging van artiesten in de scene, maar zo zie ik het helemaal niet. Ik zie dat als het mooie van de synthwave-scene, dat het heel toegankelijk is. Het is bijna een mini-revolutie, die praktisch iedereen een manier geeft om zich uit te drukken. Iedereen met een computer kan synthwave maken en hun kleine hoekje van de hel uithollen en hun ding doen, en dat doen ze! En met het niveau van steun dat iedereen elkaar lijkt te geven. Mensen uit alle lagen van de bevolking, alle verschillende landen; het is eigenlijk een geweldige scene om deel van uit te maken, of het nu als fan of artiest is.
K: Downtime is belangrijk als je creatief bent denk ik, anders raak je gemakkelijk opgebrand. Ik heb het eerder zien gebeuren met veel bands waar ik deel van heb uitgemaakt of waarmee ik bevriend ben geweest. Er even tussenuit en luisteren naar verschillende soorten muziek waar je misschien nog niet echt naar hebt gekeken of eigenlijk gewoon elke vorm van kunst ervaren die ik vind, is vaak behoorlijk inspirerend en laadt mijn creativiteit op.
