Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Dark Side of Synth's EP Promenade Promises is helemaal niet donker. In feite is het een leuke en over het algemeen vrolijke opname vol Italo-disco-energie, melodieën gespeeld op heldere en opzwepende synths en een algeheel gevoel van warme zomeravonden en een nostalgisch gevoel dat door de muziek stroomt. Er is hier solide melodisch schrijven en zoals veel van de beste melodieën, zit er een vleugje melancholie in.
De eerste opmerking die ik wil maken over Promenade Promises is dat het een grote dichtheid van geluid heeft, gegeven door glinsterende synths die resoneren door diep kloppende bas en de gestage pulsatie van drums die eraan ten grondslag liggen. Er is een vloeiende stroom in de muziek, maar het is ook doordrenkt met energie en beweging om de EP vooruit te stuwen.
Ik heb de melodische schrijfvaardigheid van Dark Side of Synth al genoemd, maar ik geniet van hoe hij deze melodieuze passages creëert die dansen en sprankelen, maar ze worden vaak verzacht door een zachte droefheid. Het is het verdriet dat gepaard gaat met de wetenschap dat uiteindelijk zelfs de beste tijden voorbijgaan en dat we alleen herinneringen aan hen overhouden om te koesteren.
De instrumentkeuzes zijn ook goed op Promenade Promises. Ik werd vooral aangetrokken door de jazzorgelachtige klanken die hij op sommige nummers en op de sax gebruikt. Saxofoon kan soms worden misbruikt en te veel worden gebruikt in retro synthmuziek, maar hier denk ik dat het een warme en opbeurende kwaliteit toevoegt die me echt aanspreekt. Alle synths die hij gebruikt, werken ook om verschillende timbres en emotionele uitdrukkingen op deze EP toe te voegen.
Tot slot wil ik nog iets zeggen over zijn gebruik van ritmes en beats op de EP. Ik ben al lang fan van het Italo-discogeluid, maar zelfs op de tracks die het niet hebben, is er nog steeds veel leuke energie en dreun op de beats. Ik hou ook van de manier waarop diepe pulsen en bassen door de muziek bewegen.
Track voor track-analyse
Hier is een blik op elk nummer.
Van Spinditty
"Hallo Italo"
"Hey Italo" heeft een verslavende Italo-discobeat die het nummer energiek voortstuwt. Ik geniet van hoe aanzwellende golven van synthwarmte samensmelten tot een heldere, trapsgewijze reeks noten terwijl de oscillerende bas en kloppende drums eronder bewegen. Dit nummer heeft een lichtheid en een luchtig gevoel terwijl alles naar voren glijdt, heldere tonen gloeien erboven terwijl alles met gemak voortvloeit. Ik hou ervan hoe de sax ademloos en met passie door de muziek zingt, waardoor een gevoel van nostalgie aan het nummer wordt toegevoegd.
“Promenade Beloften”
Ik geniet echt van de warme jazzorgelgeluiden die weergalmen in de open ruimte op 'Promenade Promises'. Ik hou ervan hoe de baslijn in het nummer pulseert en in energie toeneemt terwijl de drums ook hun gestage puls aan het nummer toevoegen. Ik voel een sterke aantrekkingskracht van de delicate, oorstrelende melodie die zachtjes door het nummer stroomt, begint op een synth en wordt uiteindelijk opgenomen door de sax die het nummer binnendringt. Ik hou ook van de zacht glanzende clusters van noten die het jazzorgel speelt.
“Strand vreugdevuur”
"Beach Bonfire" combineert klinkende synths en luchtige sax om een beeld te produceren van een zomerse nachtbries en het knetterende vreugdevuur op het zand. De melodie op dit nummer is rijk aan herinneringen aan een warme zomer, gedragen op de sax die roept, doordrenkt met zachte energie. Ik geniet van de soepelheid van de drums op de baan terwijl die gemakkelijke pulsatie soepel vaart. Er is een meer kleine sleutelsectie die getint is met droefheid en herinnering waarvan ik voelde dat het de track diepte gaf.
“Italo-avonden”
De EP sluit af met "Italo Nights", een echte Italo disco knaller. De beat slaat goed en hard aan met een licht ruig randje en heldere synthakkoorden springen over de beat heen. De drums en bas stuwen het nummer met echte overtuiging vooruit. Mijn oren genieten van de licht onsamenhangende heldere synth-noten die beginnen samen te smelten tot een patroon, evenals de snaarachtige noten die zachtjes in de muziek dansen. Ik vind de zwervende, subtiel tragische melodie behoorlijk ontroerend, aangezien er ook warme wassingen van synth-geluid op en omheen stromen. Dit nummer had een geweldige hartslag en een gevoel van verwevenheid.
Vonnis
Promenade Promises is een EP vol met de goede soort nostalgische gevoelens die de beste retro synthmuziek maken, maar het neemt geen toevlucht tot clichés. Er zijn sterke melodieën, opzwepende beats en een helderheid en scherpte in het geluid dat dit een plezierig aanbod van Dark Side of Synth maakt.
