Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Strike Eagle's nieuwste EP Inverted combineert de teksten van Graham Waller, oorverdovende synthmelodieën en het ingewikkelde, bekwame gitaarspel van Ben Higgins samen met sterke gastvocalen van Lisa Avon. Het album combineert pop- en rockinvloeden uit de jaren 80 met een scherpe, zuivere productie, en de teksten voegen nog een interessante laag toe aan de muziek.
Graham Waller is een songwriter met een vaardigheid voor een plezierige zinswending, het creëren van teksten die duidelijke beelden en ideeën leveren aan de luisteraar. Het helpt ook dat hij een sterke, volle stem heeft die me doet denken aan enkele mannelijke New Wave-vocalisten in de jaren '80. Hij kan een koud randje in zijn zang leggen of barsten van de popwarmte. Hoe dan ook, hij stempelt zichzelf op Inverted en heeft zeker een sterke indruk op mij gemaakt. Bovenop deze factoren is hij ook iemand die een oor heeft voor melodie en voor het kiezen van de juiste synths en geluiden voor elke track.
Ik moet ook een shoutout geven naar zijn medewerkers aan de opname. Lisa Avon draagt vocalen bij aan "Golden Hour" die stralen van warmte en emotie. Er is een zekere rijkdom aan haar stem en de manier waarop deze stijgt en stijgt staat in contrast met haar vermogen om ook een bepaalde zachte kwaliteit toe te voegen. Ben Higgins is een getalenteerde gitarist die kan zingen, vliegen en shredden. Hij heeft een behendige aanraking en ik hou van het stijgende gevoel dat veel van zijn solo's hebben.
Graham Waller heeft ook een aantal unieke percussiegeluiden op het album gebruikt. Het zijn niet allemaal Linndrum en toms, maar er zijn andere, interessanter klinkende percussie-instrumenten en ze zorgen ervoor dat de beats individueler aanvoelen en niet als een DAW-toevoeging met een koekjessnijder. Ik kan altijd achter verschillende geluiden op een opname komen, vooral als ze sfeer en groove toevoegen.
Uitsplitsing per spoor
"Electric Donuts" opent met een paar leuke chiptunes. Meteen wordt de elektrische gitaar van Ben Higgins verdubbeld en speelt een krachtige, zingende melodie die ik behoorlijk verslavend vond. Ik geniet van hoe het nummer een hartslag heeft en de gitaarkoteletten zijn episch terwijl het nummer naar hogere niveaus van energie klimt. Dit is gitaarspel op zijn wild, ingewikkeld en versnipperend beste. Ik voelde dat dit nummer behoorlijk triomfantelijk van aard was.
Het groovy, funky gevoel van "Walk My Way" zorgde ervoor dat ik mijn lichaam wilde schudden. De stem van Graham Waller is vol energie en expressie. Ik hou van het klinkende synthgedeelte dat schittert en schittert over de solide groove van de muziek. Het vangt het geluid uit de jaren 80 mooi op met de gitaarlick die door de muziek schopt. Het middengedeelte vertraagt en stroomt soepeler terwijl opkomende heldere synths achter de zang bewegen, opnieuw klimmend en zwevend over de beat. Ik hou ook van de sax, het heeft precies de juiste mix van passie en retro vibes.
De teksten bevatten een aantal geweldige afbeeldingen, zoals: "Ik zag een flits door de kamer. Je paillettenjurk, bewegend in het licht. Ik was aan het dagdromen, je hypnotiseerde me en “door de waas loop ik over de vloer. Hongerige ogen als je dichterbij komt.'
Dit is een nummer met een goed popgevoel, hoewel het behoorlijk sexy pop is. Ik dacht dat het refrein leuk was terwijl Graham Waller zingt: 'Ga je mijn kant op? Lachend naar me, schud je lichaam. Maak je mijn dag goed?"
Misschien wel de meest intense regel in het nummer is: "Ik ben bewegingloos, je legt je handen op mij. Van aangezicht tot aangezicht, we hebben nu geen woorden nodig.” Het geeft precies de sfeer van dit nummer weer.
"Strange Addiction" heeft een klassieke vocale synthpop-melodie die me doet denken aan New Wave-bands In Graham Waller 'levering. Ik geniet van het dichtslaande, metalen hamerende geluid dat een andere dimensie aan de muziek toevoegt, samen met de delicate arpeggio's die onder de zang van het nummer ronddraaien. Ik ben ook een fan van het trompetgedeelte omdat het een jazzy gevoeligheid aan de muziek toevoegt, waardoor het energieniveau op het nummer stijgt.
Van Spinditty
Dit is een lied over de tegenstrijdige, krachtige sensaties die een diepe aantrekkingskracht ons kan laten voelen. De regels: "De manier waarop mijn huid kruipt, ik kan het niet aan. En na verloop van tijd zal ik mijn gemoedsrust krijgen. Je bent onweerstaanbaar. Is je glimlach warm of koud?” kapselen die complexe emoties mooi in.
Er is soms een gevoel van onwerkelijkheid over die intense emotionele verbindingen die het refrein samenvat in de woorden: "Je bent nu mijn vreemde verslaving. Als een drug zit je in mijn aderen. Is dit echt? Of is het gewoon fantasie? Jij en ik?"
We weten misschien dat een bepaalde verbinding problemen gaat opleveren en streven er nog steeds naar. Graham Waller vangt dat gevoel in de lijnen. 'Ik heb mezelf beloofd dat ik je morgenochtend zou verlaten. De stem van de rede op mijn schouder, maar met een blik rol ik me gewoon om.”
De glijdende drumbeat was het eerste dat me opviel op "Golden Hour". Het volgende dat me naar binnen trok, was het zingen van Lisa Avon. Ik geniet van hoeveel emotie Lisa Avon in haar uitvoering pompt en de vocale melodie zelf heeft een opbeurend en motiverend gevoel. Ik werd gekalmeerd door de luchtige zachtheid en glijd naar de muziek terwijl de bas oscilleert en pulseert door het nummer. Ik hou van het algemene gevoel van uitbarstende energie en warmte die door het nummer gaat.
Dit is weer een lied over contrasten en tegenstrijdigheden. De regels die het nummer openen, leggen de diepte van emotie vast in hun woorden: "Golden hour. Gloed als een engel. Met onheilspellende kracht had ik kunnen zweren dat ik hier eerder ben geweest. Laat me een licht aan. Laat me een lichtje of een open vlam is voldoende.'
Ondanks dat gouden licht zijn er schaduwen als de woorden: "Laat de duisternis niet meteen binnenkomen. Ik zou je duisternis niet meteen binnen laten komen. Ik ben geen onbekende in schaduwen” geven aan. De manier waarop de heldere energie van de muziek contrasteert met de tekst wordt goed geïllustreerd in de regels, "Golden hour. Glimt als een engel. Hypnotiseer mij. Loop voorzichtig, ze is zo onstabiel.'
Op de een of andere manier, ondanks de duisternis, is er iets rustgevends als de tekst zegt: "Bring your night on. Laat het een wieg zijn. Wieg me voorzichtig in slaap.”
“The Maze” heeft een sterk New Wave synthpop gevoel. Het heeft die kwaliteit van duisternis die deel uitmaakte van de beste New Wave-muziek tussen de gespannen arpeggio's die de spanning opvoeren, de mysterieuze en geschaduwde zang en de woorden van het nummer zelf. Ik vind de gitaar meeslepend als hij zingt en roept, gepassioneerd en getint door duistere gevoelens en een beetje droefheid. Ik hield ook van de pulserende kwaliteit op het ritme van dit nummer.
Het gevoel gevangen te zitten in een relatie wordt duidelijk geïllustreerd in dit nummer. De tekst: "Sluit mijn ogen. Angsten spelen op mij terug. Ik val op mijn knieën. Spieren spannen, het hart bonst en ik stik in je leugens", drijft het punt krachtig naar huis.
Er is een gevoel van wanhoop in de regels: "Wie heeft ze binnengelaten? De demonen gemaakt van steen. Ik zou vechten, maar ik ben alleen' en het vreselijke gevoel van het zijn in een doolhof van spiegels wordt geïllustreerd in de woorden: 'Bewust van iets dat ik niet kan zien, dat me achtervolgt. Spiegels bij elke bocht, mijn spiegelbeeld doet me verlangen naar een tijd waarin ik me veilig voelde.”
De laatste regels van het nummer zijn krachtig als ze zeggen: "Ik maak het ingewikkeld en overdenk, probeer aan deze bal en ketting te ontsnappen. Je leugens wegen op me."
Laatste gedachten
Inverted is een van die opnames die voller lijken dan de speelduur doet vermoeden. De verweven muzikale elementen sluiten in een solide mix van synthpop en rock gevoeligheden met een flinke dosis New Wave gevoel voor de goede orde. Graham Waller produceert sterke beelden en de solide uitvoeringen van zijn gasten dragen bij aan de algehele hoge kwaliteit van de EP.
