Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Soms willen we gewoon voor de lol naar muziek luisteren, en dat is absoluut iets wat ik doe. Soms willen we echter muziek die reageert op de wereld om ons heen en ons helpt manieren te vinden om ermee om te gaan als die wereld donker, hard en stressvol is. Midden in een wereldwijde pandemie hebben we muziek meer dan ooit nodig. Eric C. Powell's EP Mute is zijn muzikale reactie op de "emoties en fasen van COVID-19 lockdowns, sluitingen en shelter-in-place." Hij draagt het op aan “degenen die dierbaren en middelen van bestaan hebben verloren aan deze wereldwijde epidemie.”
Albumoverzicht dempen
Als album gebruikt Mute op synth gebaseerde muziek om een stem te geven aan alle complexe emoties die we tegenwoordig voelen. Door gebruik te maken van het palet van op retro synth gebaseerde muziek, verweeft Eric C. Powell geluiden met elkaar en legt hij ze in lagen, waarbij hij verschillende synthtonen en timbres verkent om sterke beelden te helpen creëren.
Die synthklanken zijn het eerste deel van het album waar ik iets over wil zeggen. Er is een breed scala aan verschillende geluiden die Eric C. Powell uitdrukt met synths. Er zijn fluitende synths, ruige synths en synths die zingen met een delicate, kristalheldere schoonheid. Elk van deze verschillende synths wordt ingezet om gelaagde, beeldrijke muziek te creëren die veel emotionele kleuren uitstraalt.
Een ander uniek onderdeel van Mute zijn de verschillende ritmes die Eric C. Powell gebruikt. Er zijn interessante beats die op onverwachte manieren draaien en draaien en tracks met meterwisselingen als onderdeel van hun canvas. Het gebruik van deze elementen draagt bij aan de verschillende beelden die elk nummer schetst terwijl het geheel van het album zich ontvouwt.
In veel opzichten beschouw ik deze EP een beetje als een werk van klassieke muziek. Het is niet iets dat gemakkelijk kan worden afgebroken. Elk segment dient als beweging in een klassieke compositie. Ze kunnen afzonderlijk zijn, maar ze komen samen in één geheel met een breder thema met verschillende variaties.
Nu zal ik in elk nummer van Mute duiken om te bespreken wat het me deed voelen en de sonische elementen die hebben bijgedragen aan de overkoepelende sensaties die elk nummer me gaf.
Track-by-track analyse van mute
“Genot” is een nummer dat wordt ondersteund door een zwaar gewicht aan drums en bas. Het heeft een kronkelend, zwervend gevoel en de lead synth heeft een verrassend heldere kwaliteit. Er is een kwaliteit van intense ruisende energie naar de baan die het idee van een waanzinnige put belichaamt. Ik heb ook genoten van hoe donderend de beat op dit nummer was en er was een glanzende kwaliteit in de melodie die goed contrasteerde met de diepten.
Van Spinditty
Het contrast tussen de ruige synthpuls, gebroken drumbeats en vegen hogere synths definieert "Botsing.” Er is een warme gloed aan de hogere synths en ruwheid eronder. Ik werd ook aangetrokken door het gebruik van een metaalachtig geluid dat door de muziek dreef. De aanhoudende beat voegde ook een sterk element van voortstuwing toe aan de baan.
“Oplossen” begint met uit elkaar geplaatste drifts van synth die uitmonden in de open ruimtes van het nummer, samen met een ruw synthpatroon eronder. De lead synth-melodie wordt even gespeeld op een synth met een fluitachtig karakter voordat ze wordt vergezeld door kristalgong. Die hoofdmelodie heeft een spookachtige kwaliteit omdat het op die fluitende synth wordt gespeeld en de glinsterende synth-noten stijgen hoog terwijl de beat eronder weg dreunt. Er is een snaarachtig geluid dat binnenkomt en een mooi contrapunt vormt voor de ruwere lagere geluiden.
Gefragmenteerde stemgeluiden openen “Schuilplaats” samen met uitbarstingen van bijna hard klinkende synth en die beukende beat. Het vocale effect is hier best interessant, samen met die zeer heldere flitsen van bewegende synth over die krachtige donderende beat. Ondanks de luchtige stromen van synth, is er een gevoel van iets zwaarders onder de oppervlakte. Het gebruik van fragmentarische klanken vond ik ook vrij uniek.
“Stilte” heeft een interessante mix van technologisch klinkende synths en zware, donkere snaargeluiden. Dit is een gefragmenteerd, nerveus klinkend nummer en ik was ook een fan van de orgelachtige synth die herhalende hoge noten speelde samen met stijgende oscillaties van synth die over het oppervlak van het nummer drijven. Ik merkte dat dit nummer me op scherp zette en me een beetje onrustig maakte. Ik denk dat het goed aansluit bij het thema van dit album.
Pianoakkoorden en een triomfantelijke synth die eroverheen stijgt openen”Sta op” samen met een langzame kickdrum. De piano beweegt rond een diep basgeluid, akkoorden strekken zich uit in de ruimte, warm aanvoelend over de luchtige stroom eronder, samen met de langzaam groeiende beat en zwevende synths. Dit is een nummer dat barst van de positieve, uitbundige energie.
“Ademen” begint met diepe, harde synth-geluiden terwijl een hoekige lead-synth-melodie in het nummer glijdt. Ik geniet van het ietwat edgy geluid van die melodie, gespeeld op meer technisch klinkende synths. Er zit veel beweging en kracht in dit nummer. Er is een gevoel van voorwaartse beweging, hoopvol maar getint met donkere dingen.
Het vonnis
Eric C. Powell heeft met Mute een interessante sonische verkenning gemaakt. Het idee om de fasen en emoties te onderzoeken die verband houden met de wereldwijde pandemie en de bijbehorende uitdagingen is interessant en ik vond dat het goed werd uitgevoerd op dit album. Er zit een echt gelaagd, gestructureerd gevoel in de geluiden die ik zeker heb gegraven en ik ben blij dat deze muziek er nu is.
