Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Tales From the Coast van Louvers (John DiSalvo) is een verkenning van de meer pijnlijke, melancholische kant van nostalgie. De sterke vocale uitvoeringen van John DiSalvo, elektrische gitaar die een aantal unieke klankkleuren aan de nummers toevoegt, gevarieerde en getextureerde synths samen met kloppende beats en sonische schilderkunst creëren suggestieve sferen.
Mijn eerste observatie gaat over de vocale uitvoeringen op dit album. De stem van John DiSalvo heeft een frisse kwaliteit, hij probeert niet iemand anders te evenaren, maar creëert zijn eigen geluid en drukt zich goed uit in zijn zang. Het timbre en bereik van zijn stem dragen bij aan de teksten die hij voor het album heeft geschreven.
Over songteksten gesproken, de tekst van de liedjes op Tales From the Coast zit vol met prachtige beelden, aangrijpende momenten van nostalgie en vertellen miniatuurverhalen die me naar het hart grijpen. Ik heb het gevoel dat de woorden de essentie weergeven van het verlangen naar vervlogen tijden, terwijl we toch proberen vast te houden aan enige hoop op een betere toekomst.
De synths op Tales From the Coast verkennen een hele reeks timbres, geluiden en emotionele inhoud terwijl ze door de muziek bewegen. Er is vaak een hele reeks verschillende sonische handtekeningen gecombineerd in één nummer, verschuivend door verschillende tonen en gevoelens terwijl ze de zang en teksten complimenteren en contrasteren om een interessant en samenhangend eindresultaat te creëren.
Track-by-track analyse
"Quarantine Dream" komt tot leven met het geluid van golven en het geschreeuw van zeemeeuwen terwijl ze worden vergezeld door een diepe dreunende bas en een hoge synth die door de donkere golven eronder flikkert, terwijl er het geluid is van een krachtige motor die opstart en versnelt met een snauw.De drums voegen hun gestage beat toe aan de oscillerende synthlijn.
De stem van John DiSalvo is behoorlijk onderscheidend en warm over de licht vervormde gitaarwendingen door het nummer, samen met een buigend, klinkend geluid. Ik vind het licht verwrongen en vervormde gevoel van de gitaar behoorlijk pakkend als het zingt met een gevoel van melancholie en de drums pulseren maar door. Heldere klokken draaien en buigen mee met de gitaar.
We hebben allemaal tijden meegemaakt die we niet hadden kunnen voorspellen. Dit nummer is een momentopname van emotie en herinnering in verband met de pandemie van het coronavirus. Terwijl het lied begint, spreekt de verteller van rondhangen tot de zon onderging. Er is een gevoel van tijd dat verstrijkt in een waas in de rijen: "We hebben in maart een wandeling gemaakt toen het ijskoud was. We waren de weg kwijt aan de oevers van mei.” De verteller merkt dat hij probeert wakker te worden en vraagt: 'Hebben we net al deze pijn gedroomd?
Er is nostalgie en een pijnlijk gevoel in de woorden: "Ik herinner me dagen, lag aan de kust met je armen om mijn nek." Er is verdriet zoals de verteller zegt: "Maar de dromen kwamen en we konden de gevoelens van het einde niet helpen."
Het gevoel van een vreemde verstoring in de tijd wordt overgebracht in de regel: "De toekomst ligt in een diepe herinnering, dat is niet echt het verleden" en weemoedig voegt de verteller eraan toe: "Ergens ver weg, misschien krijgen we het rug."
Diepe bas verschuift door een patroon van vervormde en zwevende noten, terwijl lange heldere lijnen van neergaande schaduwachtige synth op de achtergrond bewegen om "Night Run" te beginnen. Er is het gerommel van een krachtige motor die versnelt terwijl de hard opladende retro-drums kloppen onder stijgende flitsen van heldere synth die het nummer in schreeuwen. Lucht stroomt door, samen met orgelachtige tonen en een glinsterende synth die ronddraait en cirkelt over de bas.
Ik word aangetrokken door de melancholische kwaliteit van het middelhoge synthpatroon dat wordt vergezeld door een brullend V8-geluid en de voortdurende snelle puls van hoge synthnoten. Glanzende arpeggio's dwarrelen en synth-akkoorden klimmen eronder over de grote retro beat die verder dreunt. Er is een pauze in de snaarachtige, heldere synth en een snelle oscillatie van gespannen geluid dat breekt tot gloeiende noten met een nasaal gevoel voor hen die door het nummer dwalen. We eindigen op donkere akkoorden en snelle synthnoten.
"Streets of Rage 2020" begint met ruisende regen en brullende donder terwijl donkere bas en glinsterende, verschuivende synth vol warmte en licht het nummer binnenkomen. De licht ingetogen lead-synth roept terwijl arpeggio's glinsteren en flikkeren achter die pijnlijke synth en nu ramt de beat binnen.
De zang van John DiSalvo heeft een geweldige rock-energie, terwijl de voortstuwende beat blijft kloppen onder de enigszins onstoffelijke stem. De glanzende arpeggio's dwarrelen en de gestage beat blijft het nummer voortbewegen terwijl de heldere maar trieste leadsynth huilt van emotie. Holle percussie beweegt terwijl het geluid van een klokkenspel een delicaat gevoel toevoegt en nu schreeuwt de elektrische gitaar het uit met een ontroerende, verschuivende solo met een rijke toon.
Een fragment van beelden ontvouwt zich terwijl de tekst spreekt over wandelen door de 'straten van woede' en ons afvragen wanneer we 'volwassen worden'. Ik geniet van de weerspiegeling van zelfverzekerde branie die onzekerheid verbergt in de woorden: "voel je onzeker, maar zag er nog nooit zo dapper uit."
Van Spinditty
Het schrift is sterk in de lijn: "Een andere kant van de stadsnacht werd leven gegeven door de neonlichten" en terwijl ze door de straten schreden, "trilde de bestrating onder hun laarzen" terwijl ze zichzelf in de straten van woede zochten.
Stevige drums en een resonerende, technologisch klinkende lead synth worden vergezeld door de warme zang van John DiSalvo om "Summerwave03" te beginnen. Hogere, oscillerende synth beweegt mee met een warmere stroom van geluid die door de achtergrond spoelt. De gitaar, uniek en behoorlijk rijk van toon, roept een verrassend zachte en delicate melodie op waar ik best van geniet.
De drums rijden onder de stijgende zang door, terwijl een zoemende synth onder de warme zwelling van de zang beweegt. De constante beat wordt vergezeld door een helder geluid dat door het nummer pulseert. De stijgende vocale melodie raakt mijn hart als een warme, volle synthsolo de muziek in zingt.
Dit is een lied over een veranderende relatie door de tijd heen. Het begint met een zorgeloos gevoel in de woorden: "de dagen dat we lachten, de nachten dat we dronken en zeiden: 'Op een dag zouden we willen dat we hier en nu waren'." en de verteller wijst erop dat hij zeggen: "dit is het beste dat zal komen." Het refrein is een antwoord, aangezien de verteller zegt dat hij in veel opzichten gelijk had voordat hij eraan toevoegde: "maar al die keren dat ik gelijk had, had ik het zo mis."
Met de leeftijd komt het besef dat 'onze meningen veranderen en we allebei weten dat geluk iets is dat we voor altijd najagen. De verteller voegt eraan toe dat er veel gevochten en gehuild werd, maar "we kwamen altijd op dezelfde oude plekken terecht" voordat hij het refrein herhaalde.
"Tales From the Coast" begint met flitsende synths die over een zwevende, glijdende achtergrond en een gestage kloppende puls van de bas zweven. Een zich herhalende, heldere synth en bewegende baslijn wordt vergezeld door sterke drums terwijl een wassing van roze troebele synth door het nummer glijdt. De gitaar schreeuwt mee met de expressieve zang van John DiSalvo boven de bonzende beat. De gitaar zingt en buigt en voegt een eigen originele stem toe aan het nummer.
De synth-solo zingt uit, alleen getint met een beetje melancholie. Ik geniet er ook van omdat de zang wordt verdubbeld in het echoënde geluid van het nummer. De gitaarmelodie komt binnen en zingt met warmte en energie over de andere elementen in het nummer uit terwijl een synthsolo uitspringt over glanzende, draaiende arpeggio's.
Dromerigheid, verlangen en een gevoel van de zomerse gloed doordringen dit nummer. De verteller begint met te vragen om vastgehouden te worden en voegt eraan toe: "Als de regen naar beneden valt, voel ik me zo cool." Ik geniet van de mix van emoties in de regel: "Als de golven breken, is deze kust geboren om pijn te doen." Er is een diep gevoel van het verlangen om te bestaan waar neon hen leven geeft en waar ze hun lichaam aan de nacht zullen geven.
Onze verteller roept: "Oooh jij, je neemt me zoals je doet" en praat over de nostalgie naar de zomer die voorbij is en zegt: "we zouden het de hele nacht kunnen achtervolgen." Er is een onvermijdelijkheid in de woorden: "De golven zijn gemaakt om te breken, onze lichamen zijn geboren om pijn te doen" en hij spreekt over de "neondroom" terwijl deze voortleeft en concludeert: "we zouden het in een lied kunnen vangen."
De evocatie van een haastige nachtelijke rit wordt gemaakt in de tekst, "door de nacht racen we langs, terwijl de straten ons naar huis leiden." Ik word zo aangetrokken door de beelden in de regel: "The engine rages on, sings a sad old song." Het verhaal eindigt zoals de verteller zegt: "wanneer de noordelijke koude wind waait, zullen we verhalen vanaf de kust delen."
Verstrengelde pulsen van diepe bas bewegen met verschuivende hoge synth-akkoorden over de hartslag van de drums terwijl "The Credits" tot leven komt. De zang komt binnen, gedragen door het unieke geluid van John DiSalvo's stem terwijl de stuiterende drums en bonzende bas ondersteuning bieden. Het hele nummer zit vol pijnlijke warmte, voortgestuwd door de verstrengelde synths, drums en bas.
Lichtflitsen schijnen naar buiten terwijl de leadsynth een heldere, warme melodie zingt. Ik geniet van de diepe emotie in het nummer als verschuivende geluidspulsen er doorheen bewegen en al het gevoel dat uit de muziek stroomt. De leadsynth zingt opnieuw, grijpt mijn hart en trekt eraan terwijl de gitaar roept, wat bijdraagt aan het gevoel van warmte vermengd met melancholie.
Het openingsbeeld van dit nummer is prachtig omdat het zegt: "Feelin' time as it takes a tol to grow a world. Vecht samen en overwin terwijl de droom zich ontvouwt.” Er is een erkenning dat de realiteit ons leven vaak binnendringt en we vinden "romantiek verloren in de dag tot dag als de roze kleur vervaagt" en de harde realiteit van de wereld "duwt ons weg".
Herinneringen en nostalgie vullen de woorden van dit lied terwijl onze verteller het heeft over het onderwerp van het lied door middel van "een zomernevel wanneer de wolken zijn verdwenen". en "de zaligheid van de winter wanneer alles wegsmelt" en ontdekken dat ze niet ver weg waren sinds ze in zijn hart waren gebleven.
In een wereld die steeds meer via digitale middelen wordt bemiddeld, zijn we 'tijd aan het doden' terwijl we worden bestudeerd en gevolgd door de machine die ons in 'een eindeloze database' houdt. De verteller concludeert dat "geheimen ontdekken dat we alleen ons enige ware lot kunnen raden" en terwijl we in het verleden zoeken naar ons toekomstige zelf, "waren we dichterbij dan we denken."
Laatste gedachten
Tales From the Coas t is een album dat doordrenkt is van emotie, nostalgie en goed geïntegreerde muzikale elementen die samen muziek produceren die rijk is, vol beelden en meeslepend in hoe het contact maakt met de luisteraar bij het vormen van intense auditieve beelden.
