Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Quixote van EM/FM is een album dat barst van de emotie, passie en muzikale rijkdom. Het album combineert de diep expressieve stem van EM/FM met zijn poëtische teksten en voegt een complexe, fijn geweven muzikale achtergrond toe. Het eindresultaat is een van de meer gevoelige, emotionele synth-gebaseerde albums die ik in 2021 heb beoordeeld.
Ik moet beginnen met het bespreken van de vocale prestaties van EM/FM op het album. Zijn stem is in staat om intense emotie op een brede manier over te brengen. Hij onderzoekt alles, van diepe melancholie tot uitbundige vreugde in zijn warme, sterke tonen. De manier waarop hij zijn teksten kan interpreteren, vergroot alleen maar de expressieve kracht die ze creëren. Ik wil ook schreeuwen naar de kwaliteit van de gastvocalen van Jocee Tuck en Grace Duncan.
Veel van de teksten op Quixote hebben een poëtische kwaliteit. EM/FM heeft liedjes geschreven die een verscheidenheid aan menselijke ervaringen raken. Hij weeft een lyrische stof die sierlijk en vol hart is en die hij door het hele album tot een tapijt van sensatie en gevoel verwerkt.
Quixote zit vol met verschillende texturen, timbres en melodische diepten. EM/FM combineert soepel synths die variëren van schaduw tot flakkerend licht en omvat het spectrum van gruizige gitaar tot gloeiende klanken.
Zijn melodische schrijven produceert lijnen die duidelijk zijn, maar in staat zijn om meerdere sensaties op een coherente manier over te brengen. Hij heeft ook een geweldig gevoel voor ritme dat de muziek extra kracht geeft. Over kracht gesproken, John Salzano's sax-uitvoering op "Krissy Sha La" straalt het uit elke noot.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
"Standards" komt tot leven met gruizige, diepe synth-baspulsen onder verheven, glinsterende, metalen synth. De emotioneel expressieve zang van EM/FM wordt gevolgd door een koperen, trompetterende synth die een uitbundige melodische lijn speelt. Ik geniet van de weelderige, gevoelige vocale uitvoering in dit nummer.
Een trapsgewijze, draaiende arpeggio flikkert binnen en nu buigt een middelhoge synth zijn tonen door en een snaarachtige synth weerklinkt en de stem van EM/FM trilt over de gestage drumbeat voordat hij in stilte wegdrijft.
Dit is een lied over het niet settelen van relaties. De verteller zegt eenvoudig: "Laat je normen niet verlagen, goede mannen zijn er nog steeds." Hij voegt eraan toe dat als de persoon die hij aanspreekt genoegen neemt met minder, het veel moeilijker zal zijn om te gaan "vechten voor ons best".
Onze verteller waarschuwt de andere persoon om te denken dat wanneer ze naar de stad gaan, het onderwerp van het lied iemand zal vinden die "de gezondheid van je ziel voor zijn lichaam zal stellen", zodat ze hun normen hoog moeten houden.
Een kloppende, ongelijkmatige, donkere bas beweegt onder de oprechte zang van EM/FM terwijl een piano een vloeiend notenpatroon speelt om "5 Years" te openen. Mineur akkoorden bewegen onder de trillende emotie van de zang en een gitaar schreeuwt het uit. Digitaal stralende synth schittert en de zwevende zang beweegt door de muziek.
Ik voel me aangetrokken tot de norse, wervelende elektrische gitaar die in strakke lijnen aan flarden scheurt en een explosief element aan het nummer toevoegt. De stem van EM/FM is vol expressie, samen met een verhoogde synth die het uitschreeuwt van de pijn terwijl de drums slaan. Een kloppende bas beweegt onder de vervorming van de zang. Een jazzy. synth-solo boog en vliegt voort, dikke noten die wild wiebelen en schreeuwen terwijl de pianoakkoorden ongelijkmatig de stilte ingaan.
Soms zijn zwaar bevochten overwinningen moeilijk te behalen en dit nummer verkent de strijd om vooruit te komen. De verteller vertelt dat het 'vijf jaar naar de top van de heuvel' kostte en achterom keek om te zien dat 'ik stil heb gestaan'. Hij hoopt dat wanneer hij eindelijk de top bereikt, de persoon voor wie hij zingt er zal zijn. Hij voegt eraan toe: "We zullen ons verbazen over wat ik heb gedaan en ontmoeten wie ik ben geworden."
Er is een gevoel van pijnlijke anticipatie als de verteller zegt: "Vijf jaar tot ik uit het bos ben" en vraagt hoe hij zijn buurt kan bellen waar hij woont. Hij voegt eraan toe dat als hij het overleeft en "ik ben vrij, ik van staal zal zijn."
De verteller heeft het over het stellen van een tijdsdoel dat "je vult met het gevoel van vuur in je buik", zodat je kunt blijven worstelen. Hij voegt eraan toe: "De prijs voor je leven is nauwelijks te hoog voor vijf."
Soms is de strijd uiteindelijk de prijs waard, aangezien de verteller zegt klaar te zijn voor de persoon die het nummer aanspreekt. Hij zegt dat op dat moment de puzzel zal worden "in elkaar gezet, in lijm gezet."
Hij vervolgt door te zeggen dat na de strijd de "heuvels en dalen door ons tweeën niet zo zwaar zullen zijn." Hij moedigt het onderwerp van het lied aan terwijl hij eraan toevoegt: "je zult het weten als je het in mijn armen voelt."
Van Spinditty
Er is opstandigheid als hij concludeert: "Ik zal ertegen vechten en ik zal het verslaan als ik je ogen voor mijn geest houd. Ik tel af van vijf.”
"Amalia" begint als een aanzwellende, warme synth wordt vergezeld door een open, galmende drumbeat. De warme synth klimt omhoog voordat de resonerende en zachte stem van EM/FM binnenkomt. De vocale melodie zit vol diepe genegenheid, terwijl klokkenspel meer glans en glitter aan de muziek toevoegt. De beat heeft een ongelijkmatige kwaliteit onder de vonken van licht die over de omhullende, hartverscheurende melodie flikkeren.
Ik geniet van de soepele en strelende kwaliteit van de EM/FM-zang hier. Glinsterende stukjes licht glinsteren van de heldere, klinkende synth, terwijl de stevigheid van de beat ondersteuning geeft onder de andere muzikale elementen. Er is iets dromends en looms aan dit nummer. De muziek eindigt met een zweem van percussie en heldere, rinkelende geluiden.
Soms verlangen we naar een persoon die voor altijd buiten bereik zal zijn. Dit nummer drukt die sensatie uit. De verteller vertelt dat zijn woorden "warm als wijn achter in mijn keel" zijn, waar ze worden opgevangen totdat Amalia gaat. Zijn woorden zijn "puur als sneeuw onder de esdoorns", maar hij voegt eraan toe dat er altijd "iets mis met mij is".
Onze verteller zegt dat ze "de glimlach in alles is, het lied dat de muziek laat zingen." Hij voegt eraan toe dat hij "zo hard is voor iedereen" en dat als je "een kaars voor een engel houdt", hij dat is. Hij gaat verder met te zeggen dat Amalia hem "in open blik gevangen" laat als hij niet "doet alsof ze er niet is".
Er zijn sterke beelden als hij praat over hoe "in de schijnwerpers, ze diamant is" en zelfs van de afstand die hij van haar afhoudt, "ze glanst nog steeds". Amalia is iemand die "de wereld herinnert aan bescheidenheid", terwijl hij eraan toevoegt dat hij het erg zou vinden wat hij tegen haar zei. Uiteindelijk verdient ze "meer dan poëzie" en "hoewel mijn gedachten bij Amalia zijn, zijn mijn gedachten nog steeds bij mij."
EM/FM's expressieve stem en synth glinsteringen beginnen met "Close Enough". De klinkende synth verdubbelt de trillende vocale melodie en de drums pulseren een soepele, solide beat. Er is meer emotionele kracht naarmate het pijnlijke refrein stijgt. Snelle trillingen van delicate synth stijgen op terwijl de metaalachtige geluiden overeenkomen met de vocale melodie.
Ik word aangetrokken door de manier waarop het refrein intense emotie creëert terwijl de ronde, weelderige synthtonen de stijgende vocale melodie ondersteunen. De drums glijden mee terwijl snelle sprankelende synths flitsen en de klokken rinkelen met een zacht metaalachtig geluid. Het nummer is ontspannen maar vol droefheid terwijl EM/FM zingt.
Terwijl het lied begint, is de verteller zich ervan bewust dat er niets kan gebeuren tussen hem en de persoon voor wie hij zingt. Hij wijst er nog steeds op dat er een "gevoel over me komt, ik weet wat het betekent." Hij probeert de dingen vriendelijk te houden, maar wordt het slachtoffer van "de gedachte om bij je te zijn" wanneer zijn gebaar wordt gewaardeerd.
De verteller hunkert nog steeds naar de kans om de andere persoon 'een onbaatzuchtige liefde' te tonen, ook al kan het nooit meer worden. Hij gaat alleen naar de feestjes waar de ander zal zijn, zodat hij "je stem, je hand op mijn schouder, het gezoem als je dichterbij leunt" kan ervaren.
Zelfs als er een kans is dat "de muren hun eigen verhalen zullen maken", zegt de verteller "meisje, ik ga het negeren." Hij voegt eraan toe dat de "vermoedens van andere mensen het niet waard zijn om je te missen om te weerleggen", dus hij zal gewoon eerlijk zijn.
Hij concludeert dat hij "dichtbij genoeg wil zijn om te zien waar je heen gaat" en dat zijn gevoelens misschien zichtbaar worden. Onze verteller weet dat hun tijd kort is en dat 'het leven lang' is, dus de connectie die hij heeft met het onderwerp van het lied helpt hem om door te gaan.
Aan het eind van de dag zal hij geen "spijt en verbroken banden" riskeren, dus hij is bereid binnen de lijnen te blijven die ze hebben getrokken. Het zal genoeg zijn voor hem om "elke dag aan je zijde te zijn, zelfs als er niets meer is", omdat ze voor altijd in zijn hart is.
"Krissy Sha La" ademt tot leven terwijl holle, sprankelende synth zich voegt bij de gepassioneerde zang van EMFM. Ik hou van de manier waarop de gloeiende synth een delicate, melancholische melodie draagt die verweven is met de zachte vocale melodie. Gladde drums sturen het nummer terwijl de sax een coole, ingewikkelde melodische lijn toevoegt.
De zang van EM/FM is vol genegenheid terwijl de sax het uitschreeuwt en pianonoten in de verte dwalen in een jazzy lijn. Licht zingende klokkengelui keren terug om zich te vermengen met de rustige zang voordat een snaarachtige, medium-lage synth in een hoekige lijn beweegt. Het nummer barst terug naar flakkerend licht en in elkaar grijpende zang voordat het eindigt.
Dit nummer is een eerbetoon aan iemand voor wie de verteller veel geeft. Hij vertelt hoe Krissy werkt op Broadway, wat haar droom is geweest.” Hij voegt eraan toe: "Ze komt niet vaak omdat ze is wat ze een 'schommel' noemen", maar hij zegt dat het betekent dat Krissy alles kan doen.
De verteller vertelt hoe ze zich de details kan herinneren die hij vergeet, zoals "de datum waarop we de zonsopgang in het midden van de zee zagen". Ik geniet vooral van de regels, "een deel van Krissy's hart is een recorder van haar gevoelens en ik ben blij dat ze me voelt."
Er is een wrange glimlach geïmpliceerd als de verteller praat over hoe zijn mond "zichzelf in cirkels zal ronddraaien", maar ze luistert als onderdeel van de "kosten om me te kussen". Hij zegt dat hij naar NYC zal reizen om haar in de winter te zien, maar "haar aanraking zal een warme herinnering aan de zomer zijn."
Onze verteller vertelt hoe ze een feestje heeft verlaten om hem op te halen. Hij zegt dat "ze springt en springt en grijnst als ze me ziet binnenkomen." Ook al slapen zijn hersenen half en is hij duizelig: "Ik maak me geen zorgen, want Krissy denkt aan alles."
Een synth begint hoog en daalt af naar de diepten, terwijl een piano nuances van expressie toevoegt naarmate het nummer wordt geopend. De zang van EM/FM kronkelt er doorheen, vol krachtige emotie, boven holle percussie en een synth die glinstert als diamanten. Ik ben gecharmeerd van de zwervende, ballad-achtige melodie terwijl deze over de diepe bas, synth-glans en een tapijt van geluid vaart dat allemaal tot één intens geheel weeft.
De melodie wordt gedragen door de ontroerende zang van EM/FM terwijl een subtiel glimmende synthlijn voortdrijft. Kosmische klanken drijven samen onder de stijgende synthmelodie en klimmende zang. Een dichte, medium-lage synth zingt een tragedie aangeraakte melodie terwijl deze boven de andere muzikale elementen uit roept. Een arpeggio draait over de springende, vallende lijnen van synth en drums die een gitaarcascade accentueren. Het nummer eindigt op diepe bas en ruisende ruis.
Dit is een lied over een wezen dat zich tussen de mensen heeft verstopt, maar naar huis wil terugkeren. De verteller vertelt over geboren worden "in de armen van de andere kant" op een plaats "achter de lijkwade die hun sterren 's nachts vasthoudt."
Hij vertelt hoe, hoewel hij 'in gezelschap' wandelt, zijn hart alleen is gebleven. De verteller voegt eraan toe dat hij het zich herinnert en dat hij "door ontberingen naar de sterren" zal gaan. Hij vervolgt door te zeggen dat de wereld "een stap is die ik zal beklimmen" terwijl hij door tijd en ruimte stijgt. De verteller zegt nadrukkelijk: "mijn liefste, ik kom naar huis bij jou."
Hij legt uit dat hij "de tongen en tonen die deze wezens delen" de zijne heeft gemaakt, maar hij moet de mensen beschermen tegen het zien van zijn "ware vorm", omdat ze die niet konden vatten. Hij concludeert: "We komen uit twee werelden die verder van elkaar verwijderd zijn dan kaarten konden laten zien. Want ik herinner het me, en ik ga.”
Laatste gedachten
Op Quixote combineert EM/FM gevoelige zang, poëtische teksten en sterke muzikale karbonades tot een album boordevol gevoel. Hij is in staat om synths zo te combineren dat hun klankkleur en textuurkwaliteiten echte diepte aan de zang en melodieën kunnen toevoegen.
