Synth Album Review: "Trans Am Death" door Daniel Adam

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Algemene indruk

Daniel Adam heeft met Trans Am Death een duister, wervelend en beeldrijk album gemaakt. Het heeft het gevoel van de soundtrack van een horrorfilm die vol is van donkere sfeer en gevoelens van voortekenen en onheilspellends. Voor dat alles zijn er nog steeds mooie melodieuze momenten en kleine lichtpuntjes. Al met al vertelt het een verhaal van angst en spanning gezuurd door hoop en enige mogelijkheid van een beter einde.

Albumoverzicht voor Trans Am Death

Een element dat me sterk opviel op Trans Am Death is de bas. Daniel Adam heeft enkele van de dikste, zwaarste en meest Stygische bas gebruikt die ik ooit op een synth-gebaseerd album heb gehoord. Het voegt een diep gevoel van onheilspellend gevaar toe aan de muziek terwijl het dendert en dondert onder de andere muzikale elementen op het nummer.

Daniel Adams gebruik van hoge en nerveus klinkende synths draagt ​​ook bij aan het gevoel van dreiging en gevaar op het album. Ze kronkelen en tollen door de muziek en dragen bij aan de sensatie van iets bedreigends dat op de loer ligt aan de randen van je waarneming. In combinatie met de dreunende bas is de sfeer vol spanning op Trans Am Death.

In tegenstelling tot alle duisternis op Trans Am Death zijn er ook mooie en delicate momenten. Op nummers als "The Rain" en "A New Frontier" zijn er zacht flikkerende synths en subtiel wervelende arpeggio's die zachte wandtapijten weven om het gevoel van onderdrukking te doorbreken dat andere nummers op het album doordringt. Adam heeft ook de gave om opzwepende, opzwepende melodieën samen met meer slinkse, verdraaide deuntjes te creëren.

Een laatste opmerking die ik heb over Trans Am Death is het samenhangende karakter van het album. De volgorde van de nummers is goed gekozen om de luisteraar door het verhaal te loodsen en helpt om het gevoel te krijgen door een verhaal met al zijn emotionele pieken en dalen te worden gedragen.

Uitsplitsing van mijn favoriete nummers

"Riders" wordt ondersteund door diepe, zware baspulsen als een hartslag. Daarentegen genoot ik van de rijke synthgeluiden die in lange passages doordrijven, samen met een spanningsopbouwende reeks hoge, repetitieve vocale synthgeluiden. Daniel Adam heeft een wandtapijt van vele verschuivende, bewegende synthlijnen die allemaal op elkaar inwerken om een ​​nummer te vormen met veel diepte. De drums werden goed gebruikt om een ​​gevoel van meer drama aan de muziek op dit nummer toe te voegen.

Van Spinditty

Het donkere basgewicht dat door "Hunting" dendert, staat in contrast met de hoge, bewegende leadsynth die bijdraagt ​​aan het groeiende gevoel van gespannen energie, zij het een spanning die wordt aangeraakt door warmte. De hoofdmelodie is verrassend licht en gemakkelijk over die gespannen donkere beweging eronder. Ik werd getroffen door het hypnotiserende effect van een constant synthpatroon dat spanning creëert. Warmte en duisternis gaan goed samen op dit nummer, terwijl er iets triomfantelijks oprijst uit de patronen in de muziek.

"The Rain" heeft een bijna klassiek gevoel met zijn snel bewegende arpeggiatie. Het gestage dreunen van drums creëert meer sensaties van beweging terwijl delicate noten wervelen en oscilleren over de bas die in golven eronder stroomt. Er is een zacht drijvend melodietje dat voortdrijft over de dansende arps en de duisternis in het nummer wordt doordesemd door de geluiden eromheen.

Lange driften van bas weerkaatsen door de lege ruimte om hen heen op "Wolves", waarbij elke noot zich uitbreidt voordat hij vervaagt. Een gestage, bonzende beat wordt tot stand gebracht samen met meer oscillerende synthlijnen. Ik werd aangetrokken door de stijgende, draaiende melodie die iets majestueus over zich heeft. Er is ook een unieke fluitsynth die een gevoel van iets ouds aan de muziek toevoegt. Dit nummer was doordrongen van een gevoel van kracht en gevaar en had een zekere trage dreiging.

"A New Frontier" heeft een hoopvol gevoel, zelfs met het ongelooflijk diepe basgeluid dat er doorheen dendert. Ik heb genoten van de stijgende triomf van de lead synth en de vocale synths die warm vloeien. Er zijn heldere en luchtige arps die het nummer in dwarrelen terwijl de lange echo's van de andere geluiden eronder bewegen. Dit nummer had een hoopvol, dromerig gevoel voor mij.

Snelle arpeggiatie van mineurtoetsen en een beukende beat starten onmiddellijk "Chrome" en creëren een gevoel van drama en snelheid. Er is een gevoel van landschap dat voorbij raast terwijl de baan verder rijdt en de hele baan roept het gevoel op van een krachtige auto die in het holst van de nacht over een lange weg raast.

Vonnis

Ik heb lang genoten van albums die een soundtrack in mijn hoofd creëren. Trans Am Death heeft dat zeker voor mij gedaan. Daniel Adam heeft al zijn muzikale instrumenten gebruikt om een ​​samenhangend en beeldrijk album te maken dat me meenam op een donkere, gevaarlijke en soms hoopvolle reis.