Synth Album Review: "The Beginning" van Swayze

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Eerste indrukken

Swayze's album The Beginning combineert zijn kenmerkende funky gevoel, sterke zang en solide lyrische schrijfvaardigheid in een pakket dat gelikt wordt geproduceerd. Er staan ​​veel leuke momenten op, maar ik had ook het gevoel dat er enkele verborgen diepten waren in sommige nummers die een leuke touch waren. Alles komt samen om een ​​aantal van de meest groovy synth-gebaseerde muziek te maken die er op dit moment is.

Geen enkele discussie over Swayze's muziek kan beginnen zonder over zijn stem te praten. Het is scherp, helder en vol expressie. Hij kan er een mooie grom aan toevoegen of het soepel laten glijden, en al die energie die hij erin stopt, tilt het algehele energieniveau van de muziek alleen maar naar nog grotere hoogten. Ik ben er vrij zeker van dat zijn muziek minder boeiend zou zijn als hij niet zo'n sterke stem had.

De mix van een stevige groove, funky bas en gitaar en wat jazz invloeden in de synthklanken zorgt wel degelijk voor lekkere dingen op The Beginning. De muziek zit in die zak en zorgt voor een aantal heupdraaiende, kontschuddende vibes, terwijl er veel karakter in de funkified muzikale elementen zit die uiteindelijk aanstekelijk worden.

The Beginning is een album dat ook de songwritingcapaciteiten van Swayze laat zien. Hij heeft een aantal super vermakelijke rijmpjes op het album, samen met momenten waarop ik me realiseer dat er wat diepere opmerkingen over grotere problemen worden gemaakt. Hij komt zelfs nooit in de buurt van prediking of iets van dien aard, maar er is nog steeds een boodschap als men ernaar luistert. Ik vind het leuk hoe subtiel het is en hoe het zichzelf integreert in het leuke karakter van de rest van het album.

Dit is ook echt een mooi geproduceerd album. Het heeft een helderheid en stroom die ervoor zorgt dat alle andere elementen erin kunnen schijnen. De stem van Swayze staat centraal, maar alle andere delen van de muziek hebben ook hun ruimte en het maakt allemaal een samenhangend klinkende opname.

Mijn favoriete nummers geanalyseerd

"Overdrive" heeft een mooie mix van pulserende basgolven, een stuwende beat met gloeiende synths die erover dansen. Er is een aantal leuke drumfills en een oscillerende baslijn met een funky kwaliteit die begint. Ik voel me aangetrokken tot de sterke, expressieve stem van Swayze die een punch toevoegt aan de teksten als de stijgende melodie hard toeslaat. Er is een geweldig segment met wat funky gitaar en dan danst een scheurende, glinsterende synthsolo in de muziek.

Ik hou van de verhalen in dit nummer terwijl een verhaal van liefde op de vlucht zich ontvouwt. Het begint met de verklaring: 'Ik heb er geen probleem mee om op de achterbank lief te hebben, zolang het maar bij jou is. We zijn op de vlucht voor iedereen: de Crazy Six en de mannen met geweren en ze zullen niet rusten voordat we klaar zijn.”

Zoals onze verteller zegt: "Maar ik ben in orde, want hier vanavond leven we het uit, zullen nooit opgeven, één doel voor ogen." De liefdesbelang in het verhaal vertelt onze verteller om "het pedaal in te trappen en onze liefde in overdrive te zetten!" en voegt eraan toe: "de behoefte aan elkaar is alles wat we hebben."

De beelden en sensaties in de laatste regels zijn beschrijvend zoals in deze tekst: "De neon skyline eindigt wanneer we de kustlijn zien. Profetie is uitgekomen.” Uiteindelijk zegt onze verteller: "Houd mijn hand vast meid, we komen hier doorheen. Er is niets anders dat we kunnen doen."

Het jazzy orgel en de leuke percussie in “Sidewalk” geven alles een fijne sfeer. Ik krijg echt zin in de disco beat en de super cool klinkende synth lijn eroverheen. Er zit een uitbundige energie in Swayze's zang hier en de beat geeft energie en beweegt het hele nummer, waardoor een booty shake ontstaat. Ik geniet ook van de elektrische basweergave en de slap-bas die er doorheen beweegt. De gitaarsolo heeft een koel gevoel en een mooie toon terwijl deze vliegt en meezingt, waardoor er meer lagen aan het nummer worden toegevoegd.

Dit nummer vertelt het verhaal van een onzekere relatie. In het lied zegt onze verteller: 'Je weet dat ik er aan denk, eerlijk gezegd is het de hele tijd. Ik vraag me af of je de mijne bent. Wil je me niet gewoon een soort teken geven?!” Ik vind het leuk hoe Swayze speelt en plezier heeft met rijmen in regels als: "Ware liefde is aan de linkerkant. Hartzeer is aan de rechterkant. Het kan me deze keer niet eens schelen, dus kom op schat en kies een kant."

De manier waarop het refrein is geformuleerd is vermakelijk omdat onze verteller een beslissing wil. Hij zegt: 'Probeer niet mijn hele zondag te lopen. Je moet gewoon gaan! (Als je niets anders bent dan praten, gebruik dan het trottoir.) Ik zal niet fronsend wakker worden op mijn maandag, wetende dat we allebei alleen zijn!"

Zijn vrienden zeggen hem voorzichtig te zijn, maar 'dan kom je op een vrijdagavond en draag je die jurk, oh jee. En ik kan niet helder denken, want je lichaam beweegt…” voor de angel in de staart van de lijn, “Je fluistert in mijn oor: ‘Hé, kom hier, ontmoet mijn vriendje.’”

Het nummer stuitert heen en weer tussen de verteller en zegt: "Ik denk dat zij degene is" voordat hij springt naar "Nou, dit zou zomaar uit elkaar kunnen vallen. Je bent 's avonds net zo moeilijk te lezen als een boek.' Ook hier wordt weer veel plezier beleefd.

De woorden die de relatie in dit nummer het beste weergeven, zijn: "Nou, je weet dat het niet goed is, maar je weet dat het niet helemaal verkeerd is", omdat onze verteller denkt dat ze misschien de juiste is, maar het enige wat ze doet is en loop."

Ik moest ook lachen om deze kleine reeks regels: "Ga uit mijn baan als je denkt dat ik gek ben. Als je wilt carpoolen, is dat cool. Maar als je je als een kind gedraagt, zet ik je af op school.'

Van Spinditty

"Oh Jenni" heeft een gemak en een zachtheid waar ik van geniet, van de mooie jazz-geïnflecteerde synths tot het zachte glijden van de beat samen met de gepassioneerde, warme stem van Swayze. Ik kan echt in de coole jazz-orgelachtige synth op de track komen. Ik vind het ook leuk hoe alle muzikale elementen de zang van Swayze ondersteunen, vooral de manier waarop zijn zang wordt verdubbeld door de elektrische gitaar.

Hier hebben we een Hollywood-liefdesverhaal met Patrick Swayze, Charlie Sheen en Jennifer Grey. Ik geniet van het verhaal dat dit nummer uitdraait, waar of niet. Er is een nogal diepe uitdrukking van emotie in regels als: "Ik weet niet wat ik erover moet zeggen, er lijkt opwinding in de lucht te zijn. Ik dacht dat ik wist wat ik voor je voelde, maar nu weet ik zeker dat ik helemaal niet veel weet.'

Het gevoel van onzekerheid komt tot uiting in de woorden: 'Als je naast me zit tijdens die lange tafellezingen of als we liften oefenen in de vijver, krijg ik het gevoel dat niet alleen mijn hart klopt. Ik wil het je vertellen, maar hoe ga je reageren?”

Het refrein vraagt: "Oh Jenni! Je weet niet wat je tegen me moet zeggen, zeg, je weet niet wat je nu tegen me moet zeggen, toch?

Het personage van Patrick Swayze in het nummer zegt tegen Jennifer Grey: "Ik kan gewoon niet geloven dat dit ons overkomt, het zijn onze personages die verondersteld worden verliefd te worden" en hij doet oprecht pijn als hij zegt: "Geef me gewoon een teken, en laat me weten dat je mijn vrouw bent, en al die roddels over jou en Charlie zijn voorbij.'

Er is een diep funky gevoel in "I Don't Believe in Love" van de groovy gitaargeluiden tot de zwervende, jazzy leadsynth en van de energieke percussie tot de "in the pocket" manier waarop de drums en bas in elkaar grijpen. Ik vind de beat aanstekelijk en ik ben echt dol op de gitaarklank van dit nummer. Er zit ook een leuke, glinsterende synth-solo op die er goed bij past. Ik denk dat de beste manier om elk element van dit nummer te beschrijven is dat het lekker is.

Dit is weer een klassiek nummer over het idee van ware liefde en het bestaan ​​ervan. Er is wat leuk rijm gaande in regels als: "Volledige stop. Leuk topje. Hang rond 'tot de haak valt' en 'Laatste oproep. Gratis voor iedereen. Om hierop te rijden, moet je zo lang zijn.”

De verteller van het nummer heeft één ding in zijn hoofd als hij zegt: "Nou, het was leuk om hier gewoon te zitten kletsen, maar ligt het aan mij of hebben we dingen te doen. We kunnen de nacht gewoon laten wapperen. Maar ik denk dat er misschien een betere manier is om je te leren kennen.'

Alles is in orde als ze terug zijn bij hem thuis en "er is een vlam", maar dan, "zeg je dat woord en het bederft al het plezier."

Daarna verandert het allemaal. Zoals het refrein zegt: 'Het spijt me schat, maar ik geloof niet in liefde. Als je eenmaal wat hebt gekregen, kun je er gewoon geen genoeg van krijgen' en voegt eraan toe: 'Ik geloof echt dat we allemaal beter af zouden zijn, als we het er allemaal over eens waren dat liefde niet bestaat.'

Het lied gaat verder met het volgende uit te leggen: "Murder, heartache, death, war. Liefde kan de oorzaak zijn, geef me niet waarvoor' en dan slim, 'Caesar, Antony, Cleopatra. Hoeveel tragedies moet ik naar je gooien?”

Wat er ook gebeurt, de verteller heeft er niets van. Zoals de tekst zegt: "Je inspanningen om me te bekeren, gewoon een verspilling van tijd. Genoeg van deze oude wereld gezien, om duidelijk te zien - ervan houden is gewoon niet alles wat het is om te zijn."

De vastberadenheid barst een beetje in de regels terwijl hij zich afvraagt ​​waarom hij "er over nadenkt" en voegt eraan toe: "Ooooh nou, het lijkt nu aantrekkelijk, nietwaar? En ik denk: ‘Huh…Nah haha!’ Het refrein slaat opnieuw om ons uit te schakelen.

"The Beginning" heeft een interessante mix van mineur melancholie, energieke beweging en huilende elektrische gitaar. De stem van Swayze slaat hard aan, vol expressie, terwijl de stevige drums denderen over de gepassioneerde tonen van de elektrische gitaar. Ik hou van hoe het funkier geluid van de gitaar naar binnen beweegt en ingewikkelde solo's over die meedogenloze beat die het nummer voortstuwt.

Er zit een boodschap van eenheid en verbinding in dit nummer die krachtiger is dan je in eerste instantie zou denken. Het gevoel van verstoring en gevaar komt naar voren zoals "Patrick" zegt: "Ik zie de bliksem, hoor de donder. Zo was het vroeger niet.”

Het pleidooi om samen te komen is duidelijk in de regels: "Er is een stroming in het water om de dingen te herstellen zoals toen, voordat The Fake naar beneden kwam en ons greep voordat we in ons en hen splitsten." Er is hoop in de woorden: "Ik geloof dat het op deze manier terugkomt. En ik voel het op de terugweg hierheen. Je vindt het misschien niet leuk, maar je zult je angst onder ogen zien, want ik geloof dat het terugkomt.

Hoop stijgt in de woorden van "The Kid", die zegt: "Ik geloof dat ik dit funky gevoel niet kan bestrijden, ik moet geloven, ik moet het weten. Ik zei dat ik geloof dat ik de geest van de rede kan verenigen met een hart en ziel van gevoel.” Ik geniet van de oprechtheid in de regels van The Kid die zeggen: "Weet je zeker dat ik de man ben!? Als je zegt dat het waar is, als je zegt dat het zo is… dan weet je dat ik het zal proberen."

Laatste gedachten (wat is het oordeel?)

Samengevat brengt Swayze de funk met The Beginning en houdt de groove gaande. Hij is een gelikte zanger, heeft dagenlang muzikale karbonades en lijkt ook echt te genieten van wat hij doet. Ik krijg het gevoel van passie van elk deel van het album en dat soort passie is aanstekelijk, vooral als het wordt gehecht aan geweldige muziek.