Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Millicow's Unlightenment-album is weer een van zijn kenmerkende mengsels van complexe geluiden en muzikale texturen. Het heeft een experimenteel randje, maar behoudt nog steeds een sterke melodische inhoud en een melancholische, emotionele toon die het hele album doorgaat.
Melodisch schrijven is iets dat Millicow goed doet. De melodieën op dit album zijn goed gemaakt en vol emotie. Ze hebben iets verlangens en pijn op de circuits waar ze het sterkst zijn. Ze contrasteren mooi met sommige van de hardere, vreemdere geluiden.
Ook op Unlightenment staan enkele donkere, kronkelige nummers. Millicow's gebruik van harde geluiden die een snijdende en onheilspellende kwaliteit hebben, verhoogt zeker de schimmige sfeer op die nummers. Op dit album worden sterke beelden in klank geschilderd.
In schril contrast met de duisternis op het album zijn er ook momenten van etherische warmte en schoonheid. Hier vloeien en gloeien zachte wolken van synth terwijl soepele beats eronder glijden. De mix van al deze verschillende elementen houdt mijn interesse vast terwijl Unlightenment zich ontvouwt.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
"Arago Spot" begint met een wassing van verlangende, expressieve snaren terwijl donkere bas onder de ontroerende melodie zweeft die een echte resonantie heeft. De warme melodie stroomt door de muziek met de bas diep en dreunend eronder.
Ik word aangetrokken door het pijnlijke gevoel van de snaren terwijl ze de ontroerende melodie die zich een weg baant, afzwakken. Een diep, dreunend basgeluid verschuift in volle, ronde pulsen onder de snaren, terwijl de middelhoge synth een beetje ruw is boven de melancholie van de snaren terwijl ze vervagen.
Een brekende stotterende beat raakt de muziek van "Elevator Man" samen met een helder, licht nasaal synthgeluid dat zich in een herhalend patroon beweegt over het landschap van geluiden die in en uit de muziek fladderen en flikkeren. De beat houdt een onderbroken hapering in stand terwijl heldere lasersalvo's van geluid door de track schieten.
Van Spinditty
"Psychosis" komt tot leven met een diepe stroom van bas en vervormde vocale samples die haperen en stotteren. Een glinsterende, chip-tune arpeggio beweegt langzaam mee met gestage donkere synth-pulsen die breken met de stroom van geluid en schokkerige stemmen.
Het diepe baspatroon wordt vergezeld door snelle drumvlagen en een krachtig, onheilspellend zwaar herhalend melodisch patroon dat stijgt en daalt met een gevoel van overheersing. Ik ben gecharmeerd van het duistere zegevierende gevoel van de leadmelodie terwijl de drums breken en slaan.
Een langzaam bewegende synth met een vleugje droefheid en een trompetterende kwaliteit wordt vergezeld door een stroom van schimmige vocale synth om 'Balance' te openen. De beat slaat met een stevige, langzame puls terwijl het patroon van trompetterende middelhoge synth ronddraait en de donkere stemmen laag vallen en onder het gestage patroon overschaduwen.
Er is een reeks drumhits terwijl een constant hoog arpeggio wordt gespeeld op een hardere, hogere synth met een vleugje pijporgel. De patronen van drums blijven stabiel onder de hogere klankwervels. Dit nummer heeft iets hypnotiserends waar ik van geniet. Het eindigt met volle bellen die zachtjes in stilte neerdalen.
"Eternity" begint met stijgende, warme golven van statisch geluid en een soepele drumbeat. Zachte, zachte synth kronkelt naar buiten in een treurig en liefkozend patroon terwijl de noten omhoog klimmen op een synth met interessante snaarkwaliteiten. Een herhalend patroon van uitzettend metaalachtig, nog warm geluid zoemt op de achtergrond terwijl die stijgende ademhalingen van heldere synth het nummer omhoog dragen.
Ik geniet van de subtiel opbeurende leadmelodie die een oude kwaliteit heeft als ze door het nummer beweegt. Het zingt over de klimmende, zwevende synths eronder terwijl de beat glijdt en pulseert. De leadmelodie schreeuwt het uit en raakt de oren met een gevoel van hoop en verdriet. Diep resonerende geluiden klimmen door de muziek en vullen deze nu terwijl ze verder schuiven.
Laatste gedachten
Uiteindelijk was het het getextureerde sonische tapijt van Unlightenment dat ik het meest greep. De manier waarop Millicow verschillende timbres van synths met elkaar verweven heeft, riep verschillende emoties op en creëerde soundscapes, wat me het meest aantrok.
