Synth Album Review: "Ze leven om te voeden" door Jetfire Prime

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Jetfire Prime's They Live To Feed is opgezet als een soundtrack voor horrorfilms. Het is gecomponeerd met cues en langere muzikale momenten, net als een echte soundtrack en het weet een gespannen, donkere en soms delicate en mooie sfeer te produceren. Het ontvouwt het verhaal van een stad die wordt achtervolgd door het oerkwaad en de groep "nerdy outcasts" die ertegen vechten.

Het belangrijkste criterium om een ​​soundtrack te laten werken, is sfeer. Elke soundtrack die zijn zout waard is, moet de juiste stemming en het juiste gevoel produceren en behouden. They Live To Feed voldoet ruimschoots aan die opdracht door de tracks te vullen met schaduwen, spanning en onheilspellende gevoelens. Het zorgt er echter ook voor dat de momenten van verdriet en triomf ook worden weerspiegeld samen met heldere, lichte elementen die (voor mij) de onschuld van de hoofdpersonen symboliseren.

Het gebruik van synths op They Live To Feed laat de klassieke horror uit de jaren 80 vrij spel. Er is een gevoel van soundtracks van John Carpenter en andere componisten uit die tijd in de manier waarop de synths in de muziek bewegen, hoe ze bepaalde delen van de nummers benadrukken en de manier waarop ze op elkaar inwerken om spanning en sfeer te creëren. Van het ruige en harde tot het glinsterende en gloeiende, ze bedekken alle basissen en blijven bijdragen aan de algehele sensatie die in het hele album wordt geproduceerd.

De korte nummers die als cues in een filmsoundtrack zijn, geven een mooi tintje aan het gevoel van het album. Ze doen goed werk door de scènes te bepalen en de verhaallijn in het album voort te zetten. Ondanks hun korte lengtes weten ze de oren geboeid te houden en het album goed voort te zetten.

Jetfire Prime heeft een goed oor voor melodie en hij maakt er een paar mooie op They Live To Feed. Er is een gevoel van zowel dreiging als melancholie in sommige, terwijl anderen een gevoel van verheffing en triomf hebben wanneer de kinderen slagen tegen hun boze vijand. Ze doen allemaal goed werk om het verhalende aspect van het album te ondersteunen.

Mijn favoriete hoofdthema's geanalyseerd

Hier is een blik op enkele van de belangrijkste thema's.

"Ze leven om de hoofdtitel te voeden"

"They Live To Feed Main Title" komt tot leven met donkere synthesizergeluiden die weerkaatsen in de schaduwen en er doorheen opstijgen, samen met het geluid van waaiende wind. Een langzame synth met middentonen speelt een ronddraaiend arpeggio dat ronddraait in die grote open ruimte, vergezeld door groeiende golven van helder geluid eronder die in golven over de oren spoelen. Ik word geraakt door de onmiskenbare melancholie in de muziek. De melodie van de leadsynth is delicaat en heeft een broze glans, maar het hele thema straalt schaduw en verdriet uit.

"Er is iets aan het kijken, First Kill"

Jetfire Prime maakt goed gebruik van stereo op "Something's Watching, First Kill" terwijl geluiden over de kanalen bewegen terwijl donkere schaduwen en wind de track openen. De leadsynth heeft een gecomputeriseerde kwaliteit, aangezien die stuiterende percussieve geluiden tussen de kanalen bewegen en nogal ruige elementen eronder bewegen.

Het contrast tussen het heldere en strakke klokkenspel met de donkere, ruwe puls eronder is een deel van het nummer dat ik leuk vind. Een snel oscillerende baslijn kronkelt door de muziek terwijl heldere pulsen van nerveus geluid erin snijden. De duisternis groeit naarmate de muziek stijgt.

"Gevolgd naar huis, derde moord"

"Followed Home, Third Kill" begint met een unieke sonar-achtige ping terwijl een dikke wig van gesynthetiseerd geluid samen met de constante hoge puls naar buiten stroomt. Donkere akkoorden met een gevoel van naderend onheil eromheen komen binnen met een gestage puls van bas.

Van Spinditty

De gespannen noten beginnen een patroon te vormen dat effectief gevaar overbrengt voordat hoge, spookachtige noten doordrijven op de rinkelende synth achter de wassing van kleine noten. De bas heeft een puls die een meedogenloos gevoel aan de muziek geeft.

"Het is dood, we hebben gewonnen"

Er is een warm gloeiende melodie die "It's Dead, We Won" opent die barst van een gevoel van vrijheid en ontsnapping, en de open ruimtes van het nummer vult met een gevoel van voldoening, maar een gevoel dat doordrenkt is met verdriet vanwege het verlies van een vriend.

Het nummer bruist van hoop van de sterke hoofdmelodie en synth-akkoorden klimmen eronder om meer kracht aan de muziek toe te voegen, waardoor het gevoel van verheffing dat het heeft gecreëerd verder wordt vergroot. Ik werd aangetrokken door de emotionele inhoud van de compositie op dit nummer.

"Kredieten waar krediet verschuldigd is"

"Credits Where Credit's Due" komt tot leven met een dichtslaande synthwave-beat en klokkengelui die glinsteren over een mineurtoetsarpeggio dat snel over de drijvende drums draait. Er is een energieke leadmelodie met een vleugje van die kleine toetsduisternis voordat de gelijkmatige hartslag van de drum tot rust komt, terwijl een snel verschuivende reeks gespannen arpeggio's de horrorvibes opvoeren. De manier waarop alle muzikale elementen op dit nummer in elkaar grijpen, is een groot verkoopargument voor mij.

Mijn favoriete cue-tracks geanalyseerd

Hier is een blik op enkele van mijn favoriete nummers.

"Kijk naar die kinderen, ze hebben geen …"

"Kijk naar die kinderen, ze hebben geen …" staat vol met warme, vloeiende en zacht strelende synth die draaiende arpeggio's speelt die delicaat in de muziek schijnen. De melodie is glanzend en opbeurend terwijl hij boven de arpeggio's zweeft. Ik hou ervan hoe deze track is een contrast met de groeiende duisternis, vol lucht en pastelkleurige wolken van geluid.

'De hele stad is bang, we moeten iets doen. We zijn kinderen. Wat kunnen we doen?”

Een hoge eenzame arpeggio spint in de open lucht van "The Whole Town's Scared, We Should Do Something". We zijn kinderen. Wat kunnen we doen?” als een nerveuze, weergalmende synth die over het langzaam rondcirkelende arpeggio tot leven komt. Er is een gevoel van verlies en leegte dat de delicate melodie doordringt als middelhoge synths de open ruimte in roepen. Ik vind dit nogal een emotionele track.

"Ze is mooi! Ja en je bent verliefd geworden op het slechtste moment"

"Ze is mooi! Yeah and You've Fallen in Love at the Worst Time" begint met heldere, actieve synthgeluiden die door de open ruimte van het nummer omhoog rijzen. De leiding wordt genomen door een synth met een xylofoonachtig karakter. Het beweegt met zachte tonen over de warme en vloeiende achtergrond, delicaat en zwervend terwijl heldere flitsen van dicht geluid eronder verschuiven.

“Ik wil niet dood. Wacht even, er komt hulp!”

Melancholische glinsterende noten die een gevoel van sluipende dreiging hebben, beginnen met "I Don't Wanna Die. Wacht even, er komt hulp!” Ze worden een langzaam ronddraaiend arpeggio en creëren een verschuivende soundscape achter een melodie vol met een gevoel van groeiende hoop en veiligheid. Er is een omhullend gevoel dat wordt aangeraakt door verdriet dat het nummer vult.

'Ik ga alleen. Nee, we doen dit samen voor Tommy”

'Ik ga alleen. Nee, We're in This Together for Tommy' komt tot leven met een dichte, enigszins ruige synth die een herhalend patroon speelt met wat voorwaartse vaart erin. Hogere synths verstrengelen zich en bewegen terwijl een verschuivende arpeggio langzaam uitdraait over rinkelende geluiden. Het arpeggio breidt zich uit en stroomt terwijl het door een herhalende achtergrond van bewegend synthgeluid cirkelt.

"Het laatste gevecht"

Donkere spanning vult "The Final Fight" terwijl een puls van noten en een uitbarsting van percussie in de open ruimtes van het nummer stromen. De muziek groeit in volume en intensiteit met een kloppende trommel die weergalmt, terwijl een patroon van nerveuze, gespannen noten in mineur ook opkomen en dan wegsterven. De hoofdmelodie heeft een kronkelende, kronkelige kwaliteit en alles bruist van een gevoel van gevaar. Deze keu was effectief voor het creëren van stemming.

conclusies

They Live To Feed is een sterke evocatie van avonturen-/horrorfilms uit de jaren 80 die geluid gebruiken om een ​​verhaal op te zetten. Jetfire Prime heeft een geschiedenis van unieke en creatieve benaderingen van moderne synth-gebaseerde muziek en dit album zet die trend voort op een vermakelijke manier.