Synth Album Review: "Ocean Radio" door Karl Vincent

Inhoudsopgave:

Anonim

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Eerste indrukken

Het Ocean Radio-album van Karl Vincent combineert een breed scala aan verschillende stemmingen en gevoelens met een synth-gedreven gevoeligheid die is geworteld in de geluiden van de jaren tachtig, maar het breidt ze uit en gebruikt het sonische canvas om rijke beelden te schilderen en de luisteraar mee te trekken in de wereld die het creëert.

Een van de opvallende kenmerken van Ocean Radio is het gitaarwerk van Karl Vincent. Zijn elektrische gitaarvaardigheden stellen hem in staat om ingewikkeld op de snaren te versnipperen en te dansen en een opladende, springende energie aan de muziek toe te voegen. Ik was ook onder de indruk van zijn gebruik van slap bass om een ​​funky flow toe te voegen aan de nummers waarop hij het gebruikt.

De manieren waarop synths met elkaar verweven en gecombineerd worden op Ocean Radio is een ander sterk punt. Het palet van gesynthetiseerde klanken varieert van helder schijnende klokken tot luchtige panfluiten. Elk van deze verschillende geluiden vloeit samen of breekt uit elkaar terwijl de nummers evolueren om een ​​verschuivend geluidslandschap te produceren dat in het oog springt.

Een ander belangrijk element dat bijdraagt ​​aan het hele effect op dit album is de percussie. De drums hebben een vol, diep geluid en voegen een sterke onderbouwing toe aan de andere muzikale elementen van de tracks. Ik hield vooral van de verscheidenheid aan drum- en percussiegeluiden die Karl Vincent gebruikte op 'Slick Criminal'.

Ocean Radio heeft een intens gevoel van sfeer dat consistent is over de nummers heen. Elk is doordrenkt met verschillende gevoelens en vibes. "Funky Bar" bijvoorbeeld, nagelt het gevoel van een levendige nachtclub en "Deep Sea" is een sterke evocatie van drijven in oneindig blauw. Ik geniet van hoe Karl Vincent heeft gewerkt om deze verschillende sonische sensaties op het album te creëren.

Mijn favoriete nummers geanalyseerd

Hier is een blik op enkele van mijn favoriete nummers.

“San Mauricio”

"San Mauricio" begint met klokkenspel dat in de open ruimte gloeit als diepe baspulsen, terwijl een gemakkelijke, stabiele en glijdende beat beweegt onder de in elkaar grijpende synths die een delicaat, licht deuntje vormen dat gemakkelijk door de muziek springt. De helder gloeiende en zachte melodie slingert door het nummer terwijl een sax in de verte erachter roept.

Mijn favoriete onderdeel van het nummer is de gepassioneerde gitaar die uithuilt in een ingewikkelde, rijke en kronkelende solo. Die gitaar is vol kracht en energie in tegenstelling tot het delicate, soepele glijden eromheen en weer vervagen we naar ademlucht en die dwalende, gemakkelijke melodie.

"Stemmen"

Draaiende arpeggio's die met een metaalachtige helderheid over stijgende geluidsgolven, zware drums en een groeiende baspuls klimmen, openen 'Voices'. Er zijn uitstekende panpipe-synths die in de muziek zingen en de beat drijft voort terwijl ze hun ademende geluid toevoegen.

Een medium hoge synth speelt een golvend geluidspatroon terwijl de klokken schijnen en de beat klopt. De melodie van de leadsynth keert terug als de panfluit klinkt met een andere synth die in de verte huilt en de beat voegt meer vorm aan het nummer toe. Nu hebben de drums een dynamischer gevoel met de stijgende klanklagen die eroverheen klimmen. Ik geniet van de sfeer en energie van dit nummer.

Van Spinditty

“Shodown in Chinatown”

"Shodown in Chinatown" komt tot leven met een gestaag pulserende beat, het geluid van vegende wind en gloeiende synthgeluiden. Drums met een hol gewicht aan hen worden vergezeld door de leadgitaar die versnippert en schreeuwt over de drums die eronder stuiteren. Ik word aangetrokken door de manier waarop dit nummer vooruitgaat met een coole actiefilm uit de jaren 80. Een andere prachtige gitaarsolo springt ingewikkeld door de muziek. De belangrijkste synthmelodie is spookachtig in tegenstelling tot het solide, agressieve gitaarwerk op het nummer.

“Infiltrant”

Er is een gestage beat en bas die soepel samen pulseren terwijl klokkenspel met een technologisch gevoel over enorme luchtige ruimte zweeft en de synths allemaal glinsteren en samen glijden om "Infiltrator" te starten. Nu komt er een kronkelige en slinkse melodie in het nummer die "spy-thema" schreeuwt.

Ik vind de manier waarop de helder schijnende synth over funky slap-bas beweegt, behoorlijk boeiend. De gitaar springt nog een keer door de muziek, voegt energie toe aan alles voordat hij terugkeert naar pulserende golven van synth en zwervende, warme panpijpen dansen licht over de baspuls eronder. De sferen van dit nummer genereren een mooi gevoel voor drama en verhalen in de muziek.

"Slimme crimineel"

"Slick Criminal" begint met serieus funky slap-bas en een stuiterende energieke synth-lijn samen met klassieke percussiegeluiden uit de jaren 80. Deze sonische elementen worden begeleid door een dynamische, oscillerende synthpuls die over de percussiegeluiden danst. De volheid en diepte van de drums zijn een element dat ik leuk vind aan dit nummer.

Het synthpatroon groeit in kracht en energie terwijl het samen met de oorverdovende percussie door de muziek beweegt. Er is een super funky bassolo die een andere smakelijke smaak aan de procedure toevoegt. We komen terug op die springende, springende leadsynth die zoveel dynamiek heeft boven de supercoole drums.

"Zomer ondeugd"

Er is heel veel synth-glans en glans terwijl "Summer Vice" tot leven komt door een open sonische ruimte en over een gestage puls van bas. De leadsynth is helder maar gemakkelijk als hij over de hartslag van de beat kronkelt. Alles aan dit nummer heeft een aangenaam luchtig, ademend gevoel. De melodie van de leadsynth is behoorlijk opbeurend en de beat voegt drive toe aan de muziek, maar alle elementen glijden en glijden door de muziek. Er zit een verslavend vlotte stroom in dit nummer waardoor ik blijf luisteren.

“Funky-bar”

"Funky Bar" heeft een geluid dat is zoals geadverteerd. Terwijl het nummer tot leven komt, is er een gladde en funky baspartij die stuitert onder de interessante nasale synth die in de muziek barst. De dominante factor is de bas- en drumgroove die meedogenloos in de zak blijft zitten, maar ik hou wel van de panfluitklanken die de muziek in zeilen. De groovy vibe van dit nummer past bij het idee van een coole, neon-doordrenkte ontmoetingsplek die het wil overbrengen.

“Zomers in Miami”

Er is meer klinkende glinstering en diepe, rijke bas om "Summers in Miami" te beginnen terwijl een sax met warme, strelende passie het nummer in huilt over de vloeiende geluiden eronder. De klokken geven een gloeiend gevoel aan alles.

Dit nummer heeft een warme sfeer en de lead pan pipe synth heeft een zwervende, zachte kwaliteit die best mooi is. Kloppende drums doen mee terwijl de leadsynth subtiel door de muziek glijdt. Er is een diep expressieve saxsolo die alleen wordt versterkt door de schittering en glans van de klanken in het nummer.

"Diepe zee"

"Deep Sea" is vol van de golfslag en een gevoel van volledige rust en rust. Ik voel me omringd door het koele water, een lange oscillerende baspuls die onder zachte stromingen beweegt terwijl hogere, delicate synths fladderen en schijnen als de zon op blauw water. De trommels die binnenkomen, hebben de rustgevende puls van zachte golven.

Alles is zo sereen en rustig, je voelt je als een duiker die midden in diep water hangt. Zachte, strelende synths flikkeren en glijden met totale rust door de muziek, zo omhullend en rustgevend. Dit is een nummer dat de koesterende, ondersteunende kant van de oceanen van de wereld uitdrukt waaruit al het leven is voortgekomen.

Vonnis

Karl Vincent's Ocean Radio doet een muzikale goocheltruc door te werken vanuit een retro-geluidsbasis zonder vast te lopen in het nabootsen van de tijdsperiode waaruit die geluiden komen. Natuurlijk zijn er echo's van de jaren '80 in de muziek, maar het gaat veel verder en strekt zich uit over een breed geluidsgebied vol expressie en karakter.

Synth Album Review: "Ocean Radio" door Karl Vincent