Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Sewnshut's Myopic is een album met een aantal fascinerende sonische verkenningen erop die nooit onaangenaam worden om te horen. Er zijn veel texturen en sensaties in de muziek, samen met een aantal vrij unieke geluiden en patronen die lijken te ontstaan uit chaos en variatie.
Er zijn vaak contrasten op Myopic die voor interessant luisteren zorgen, waarbij bijvoorbeeld ruigere synths worden afgezet tegen zacht vloeiende geluiden die eromheen bewegen. Er kunnen snel oscillerende geluiden zijn die worden afgezet tegen een diepe bas die een tegenelement toevoegt om ze uit te balanceren.
De drums op dit album spelen vaak gebroken, stotterende beats die een unieke energie aan de muziek toevoegen, maar ze kunnen ook soepeler stromen. De manier waarop Sewnshut percussie gebruikt, is een ander goed voorbeeld van hoe dit album bestaat uit een breed scala aan sonische texturen en vormen die samen een geheel vormen.
Hoe Sewnshut muzikale patronen ontwikkelt uit schijnbare chaos op Myopic fascineert me. Er zijn vaak schijnbaar onsamenhangende wirwar van geluid die in de tracks terechtkomen, en naarmate ze zich ontwikkelen, beginnen patronen zich te vestigen en door de muziek te bewegen. Het is interessant om te horen dat dit proces plaatsvindt.
Er is zo'n grote verscheidenheid aan unieke synth-geluiden op dit album. Sommigen van hen schitteren en gloeien, terwijl anderen vervormende, weerkaatsende of enigszins ruwe klankkleuren hebben om aan de mix toe te voegen. Alle variëteit overweldigt niet, maar het voegt nieuwe draden toe aan het algehele tapijt van de muziek.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
Hier een overzicht van mijn favoriete nummers.
Van Spinditty
“Rim”
“Rimb” is een studie in contrasterende klanken. Ik vind de manier waarop ruige geluiden in golven door de open ruimte spoelden, contrasteren met de zacht zwevende synthlijn die langs drijft en de diepe bas die eronder beweegt. Ik werd aangetrokken door de delicate, dansende lead-synth terwijl deze door de muziek dwaalt en stuitert, samen met de actieve beat die door het nummer stroomt.
“Vergrendelde krukken”
Er is een sterk gevoel van open ruimte op "Latched Crutches" waar ik van hou. Ik geniet ook van het statische gekraak dat er doorheen beweegt voordat diepe bas langzaam in het nummer zakt en een beat, een beetje ongelijkmatig, begint te bewegen samen met die diepe wassingen van bas. De keuze voor een warmere, hogere synth die naar binnen beweegt, voegt nog een sonische laag toe. Ik vind ook de manier waarop de melodieuze synthlijn alleen drijft voordat die ongelijke, gebroken beat er doorheen trilt, best aantrekkelijk in mijn oren.
“Enige omissie”
"Sole Omission" maakt gebruik van een oscillerend, draaiend computergeluid dat me het nummer in trekt. Ik vind de manier waarop zich een patroon begint te vormen uit schijnbaar willekeurige "piepjes" best interessant en de manier waarop het zware dreunen van drums wordt vergezeld door een andere beat die springt en stottert. Er is een uitbundigheid in de energieke en onsamenhangende geluiden die een patroon creëren van wat willekeurig en ongecontroleerd lijkt.
Er is een gestage hartslag van ruige synth en een diepe basklank die ten grondslag ligt aan "Chromatose", die vorm en vorm geeft aan het hechte sonische patroon dat wordt gespeeld op warmere, metalen synths. Er is een oorverdovend stotterend element dat door de muziek trilt terwijl die warme ademhalingen van synth eromheen blijven opstijgen. Ik hou ook van het geluid van een verre piano die er doorheen drijft.
“Betreden”
"Trespassing" heeft verre, zwevende en nogal mechanisch klinkende synth-noten die naar de open ruimte van het nummer gaan om dingen te beginnen. Ik geniet van hoe de weergalmende beat door de muziek bonkt terwijl de metalen synths in clusters van noten ronddwalen terwijl de beat voortdrijft, aangeraakt met een scherp randje. Ik vind ook de synth die binnenkomt met een unieke, vervormde kwaliteit nogal auditief fascinerend. De manier waarop het noten buigt, is vrij moeilijk te negeren en voegt een interessant element toe aan de muziek.
"vergelden"
Er is een trippende kwaliteit op het ritme van "Reciprocate" die behoorlijk pakkend is. De synth die binnenkomt, heeft een geluid dat ik moeilijk vind om vast te pinnen met een bepaalde vervormde pianokwaliteit. Het rinkelt door en voegt meer interesse toe aan de procedure. Ik vind ook dat de wild, sterk variërende reeks noten die binnenkomt een donkerder element toevoegt om behoorlijk intrigerend te zijn. Naarmate het nummer vordert, krijgt het meer vorm en structuur uit de schijnbaar wilde reeks noten, waardoor alles vorm krijgt.
Vonnis
Sewnshut creëert veel auditieve texturen, sensaties en patronen op Myopic en in mijn oren voegen ze allemaal interesse toe aan de muziek. Er zit duidelijk een experimentele kwaliteit in dit album, maar het gaat nooit ten koste van muzikaliteit. Ik geniet van hoe Sewnshut al deze elementen heeft verweven tot een unieke expressie van op synth gebaseerde muziek.
