Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Last Man Standing van Artificial Eye combineert emotionele zang, teksten die de breedte van menselijke ervaringen bestrijken en een vermakelijke mix van sterke melodieën gespeeld op opvallende synths, percussie die variatie en interesse heeft en geluidslagen die samen bouwen en groeien om een aangenaam sonisch wandtapijt waarop de verhalen van de liedjes kunnen worden verteld. Hier zijn vier belangrijke redenen waarom ik echt van het album heb genoten.
Vocale uitvoering
Ik merk dat ik meegesleept wordt door de manier waarop Artificial Eye zijn stem op het album gebruikt. Soms hebben zijn vocalen een sterke smaak van New Wave synthpop en dan weer hebben ze een rockende energie. De manier waarop hij zijn zang kan aanpassen aan de emotionele teneur van elk nummer, stelt Artificial Eye in staat om hun verhalen volledig en expressief te verkennen.
lyriek
De teksten op Last Man Standing zijn een ander sterk element van het album. Ze zijn goed geconstrueerd en nemen de luisteraar mee op een reis door liefde, verlies, obsessie, pijn en hoop. Ze schilderen sterke beelden in elk nummer en hielden me zeker bezig en wilden meer luisteren, om het volgende verhaal te horen vertellen.
Melodisch schrijven
Melodisch schrijven is een ander sterk punt voor Artificial Eye. Hij creëert heldere, sterke melodieën in zowel zijn zang als in de lead synth-segmenten. Het zijn het soort melodieën dat de nummers verder helpt, meer auditieve interesse toevoegt en goed aansluit bij de emotionele inhoud van elk nummer. De keuzes van synths dragen ook bij aan de kracht van de melodieën omdat ze de emotionele expressie erin versterken.
Synthese Complexiteit
De complexiteit van de synth-partijen op Last Man Standing heeft een proggy-gevoeligheid die ze interessant en pakkend houdt. Ik ben gecharmeerd van de manier waarop Artificial Eye alle delen samen weeft en toch een samenhangend geheel produceert dat sonisch rijk en aangenaam is om te horen.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
De volgende analyses zijn diepgaande blikken op mijn favoriete nummers van het album.
Spoor 1: "Beyond the Sky"
"Beyond the Sky" begint met een diepe, langzaam dalende baslijn en een nogal gespannen aanvoelende hoge synth die over de bas drijft, samen met een gefluister van cimbalen. Een stotterende beat komt binnen samen met warme, delicate synths die een pijpend geluid hebben terwijl ze bewegen met verschuivende, warme synth-akkoorden die achter hen uitvloeien over die stotterende beat.
De zachte klanken van de leadsynth dragen een opbeurende melodie die op een plezierige manier voortkabbelt. De beat versnelt, nog steeds soepel en gemakkelijk, terwijl de hoge synth zingt over de stroom van de drums eronder. Er is een langzamer, meer stotterend gedeelte met de delicate hoge synth die over de beat eronder klinkt terwijl de drums cascade. Het nummer keert terug naar die warme, stijgende en positieve melodie voordat het eindigt.
Track 3: "Welkom in mijn heiligdom"
Het geluid van sirenes en zachte, bijna eerbiedige synthnoten drijven weg als "Welcome to my Sanctuary" begint. Een kloppende beat en diepe basdubbel met een patroon van zware, lage synthgeluiden met een licht ruw randje en een schaduwachtig gevoel. terwijl vervormende rillingen van synthgeluid achter de donkere, ook geschaduwde zang bewegen. Ik word aangetrokken door de kleine en draaiende vocale melodie terwijl helderdere synths boven de muziek kronkelen, dwalend en kronkelend erdoorheen.
Een mineur-sleutelsynthpatroon sluipt er ook doorheen terwijl die beat verder blijft pulseren en flitsen van medium synth in het nummer steken, samen met wat kwaadaardig gelach. Ik hou van het contrast van het warme refrein met de donkere elementen van het nummer. Er is een pauze in zwelling en zachte geluiden als een onderbreking van de duisternis. Na een terugkeer naar de hoofdmelodie, slingert een computergestuurde lead zich door het nummer en de diepe bas wordt ook vergezeld door verweven, dissonante klanken.
Gevaarlijk verlangen en verwrongen liefde vullen de woorden van dit lied. Er is honger en verlangen als het lied begint met de verteller die het onderwerp van het lied over de dansvloer ziet. Hij vraagt: "Vertel me je wildste dromen, laten we ze naspelen als een filmscène." Hij voegt eraan toe dat "hij de man is die je 's nachts in de schaduw ziet", dus het onderwerp van het nummer zal pas in de ochtend thuiskomen.
Dit is een donker en hongerig verlangen zoals uitgedrukt in de woorden: 'Als ik je vind, weet je dat je niet wegrent. Je zult wanhopig aan het klauwen zijn, maar je zult het pistool niet vinden.' Hij nodigt het onderwerp van ons lied uit om zijn "spiegelzaal" binnen te gaan en voor altijd te verdwalen. Ik geniet van het contrast tussen gevangen zitten en niet kunnen ontsnappen uit een 'heiligdom' dat staat voor veiligheid.
Een diep huiveringwekkend gevoel komt van de regel: "In deze glazen gevangenis van mijn ontwerp blijf je als een bevroren pantomime." Onze verteller vraagt haar om zijn muze te worden en voegt er verontrustend aan toe: "Wat is er aan de hand, pop? Heb je het koud gehad?"
Van Spinditty
Donker verlangen stroomt uit de regels: "Vanuit mijn gevangenis kom je nooit los, want dit koude hart heeft je hier bij mij nodig." Dit is obsessie op zijn donkerst als hij verkondigt: "Zie je, ik ben het spook en jij bent mijn ster, ik heb altijd geweten dat we zo ver zouden komen." Hij vertelt zijn gevangene dat als ze "dit wilde hart kan temmen", ze haar bevrijding zal voelen.
Spoor 4: "Last Man Standing"
"Last Man Standing" begint met de stem van een radio-omroeper en een strakke, gespannen sound die wordt vergezeld door een ongelijkmatige pulsatie van bas en drums, samen met een verdubbelde synth-par. De manier waarop de vocale melodie ook breekt en stottert, was voor mij plezierig, aangezien gespannen, strak gewikkelde middelhoge synth-akkoorden onder de leadmelodie bewegen.
De lead glijdt samen met een schimmige draai, wat bijdraagt aan het gevoel van haast en woede dat wordt overgebracht door de teksten. Alle muzikale elementen benadrukken de emoties die in het nummer tot uiting komen, terwijl de grote drums door blijven barsten terwijl hoge synths wild op de achtergrond bewegen. Een stroom van synths, warmer en meer ontspannen, zweeft door terwijl snelle, gespannen arpeggio's zachtjes op de achtergrond druppelen.
Het perspectief van een gestrest, boos product van de samenleving waarin we leven is de basis van dit nummer. De verteller is een gedreven man terwijl hij naar zijn werk gaat, hij moet "mijn koffie pakken terwijl hij mijn shirt strijkt". Bovendien heeft hij een polsbandje dat "mijn score bijhoudt" en ervoor zorgt dat hij blijft werken, hoewel het "me pijn doet".
Het leven draait helemaal om aan de top komen en blijven voor deze man. Hij is "geboren om aan de top te staan" en hij zal voor niets stoppen en "geen schoonheid … geen genade" zien omdat "ik geen tijd heb, in de wapenwedloop." Iedereen zit gewoon in de weg. Hij is laat en het verkeer is druk, dus "iemand zal sterven met zo'n slechte service." Hij weet al dat zijn, "baas zal vandaag op mijn kont zijn, kan het net zo goed allemaal wegblazen."
Er zit een wending in dit verhaal, aangezien een nieuwsbericht hem informeert: "De aandelenmarkt staat in vlammen terwijl de Londense beurs de grond raakt." Er is een ontroering in de regel "de obligaties die ons verenigen werden alleen verkocht om ons te ontsteken, we waren er allemaal bij, wie zou er kunnen winnen?" Onze arme belegerde verteller vraagt klaaglijk: "Ik denk dat dit een verlengde vakantie betekent. Wat zal ik zelfs doen met al deze vrije tijd?"
Track 6: "Laten we doen alsof"
Een zachte en delicate synth met een trillende kwaliteit beweegt over stijgende akkoorden terwijl "Let's Get Pretending" tot leven komt. De akkoorden flitsen in het nummer om meer helderheid toe te voegen onder de delicate noten erboven. Een stevige, sterke beat beweegt onder de ballad-achtige vocalen die de oren aangenaam strelen. Het gestage pulseren van heldere synths verdubbelt met de drum- en baspuls terwijl hoge vocale driften van geluid door het nummer flikkeren.
Een verschuivend landschap van synthakkoorden gloeit over de melancholie van het nummer terwijl de drumpuls het nummer vooruit stuwt. De zang heeft een goed gedaan New Wave gevoel. De synths draaien met hun lichte randje terwijl de hoofdsynth een met droefheid gevulde melodie zingt over de stroom eronder.
Een relatie met verborgen breuken en diepten, breuken die niet worden erkend, vormt de kern van dit nummer. De verteller praat over het doen alsof "alles in orde is … dat liefde in onze ogen is."
Er is hoop en verlies vermengd in het refrein terwijl de verteller zegt: "Op een dag zijn we misschien vrij en tijd is alles wat we nodig hebben", wat in contrast staat met een gevoel van pijn in de woorden: "Zolang de snee nog bloedt, moeten we kunnen niet eeuwig leven met een zwaar gevoel in ons hart.”
Nu spreken de teksten van pretentie als het gaat om het afschudden van angsten en het onderdrukken van woede totdat "er niets meer te verbergen is". Een rauw gevoel van verlies komt uit de woorden: 'Ik dacht echt dat we samen zouden zijn. We maakten plannen die tot in de eeuwigheid reikten.” Spijt komt ook naar voren in het vers: "Je zei: liefde is oneindig, liefde overwint alles, maar je hebt deze ene totale oorlog verklaard." Het nummer eindigt in weemoed met de regel: "I hope you know it was never only pretend."
Track 8: "Flying (By the Seat of Your Pants)"
"Flying (By the Seat of Your Pants)" komt tot leven terwijl snelle drums en een harde synth-puls worden vergezeld door een glinsterende lead-synth die een opbeurende en energieke melodie zingt. Geautomatiseerde synthgeluiden springen omhoog en de snelle beat barst los en laadt op. Ik ben behoorlijk gecharmeerd van de zingende leads terwijl het met echte voortstuwing over de meedogenloze beat vliegt, wat echt bijdraagt aan het gevoel van vliegen.
Er is een buigende, klimmende synth-solo die snel voorbij vliegt voordat het nummer uitbreekt in een soepele, maar stotterende drumbeat samen met zachtere synths. Het geluid van de chiptuning voegt een vliegende videogamekwaliteit toe aan de muziek, aangezien de heldere, huilende leadsynth een positieve melodische lijn draagt die springt en zigzagt terwijl de beat ons vooruit lanceert door het blauw voordat zachte koorsynths ook op de achtergrond oprijzen en de het nummer vervaagt bij grote akkoorden.
Gevolgtrekking
Artificial Eye creëert een rijke, getextureerde en energieke reis voor de oren en de geest op Last Man Standing. De manier waarop hij de melodische, harmonische en lyrische inhoud met elkaar verweeft, ontvouwt vele verhalen en verkent op oorstrelende wijze veel emotioneel terrein.
