Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Het titelloze album van Diamond Field is een met pop doordrenkte, retro-geïnspireerde muzikale reis door een weelderige, goed geproduceerde soundscape. Het staat vol met sterke melodieën, uitstekende vocale en instrumentale uitvoeringen en goed geschreven teksten. Er zit een dynamische energie in de muziek die de beste kwaliteiten van synthpop uit de jaren 80 vastlegt, zonder dat het een pastiche wordt.
De eerste opmerking die ik over dit album heb, is de verbluffende diepte en breedte van muzikaal talent dat ze op het album hebben toegepast. Elke vocalist geeft een geweldig optreden, velen van hen schreven hun eigen teksten en droegen allemaal bij aan de vocale composities en arrangementen. De instrumentale uitvoeringen van geweldige gitaarsolo's tot vliegende synthsolo's zijn ook absoluut van het hoogste niveau in hun muzikaliteit en uitvoering.
De bedenker van Diamond Field, Andy Diamond, tovert muzikale magie op dit album. Hij slaagt erin om muziek te maken die barst van de verve en dynamiek van de jaren ’80 zonder te steunen op vermoeide clichés. Hij integreert alle verschillende muzikale elementen in een samenhangend, in het oog springend geheel dat retro en modern naadloos vermengt om iets fris en boeiends te creëren.
De pure geluidskwaliteit van het gelijknamige album van Diamond Field is een andere factor die mijn oren greep en niet meer losliet. Dit album heeft een haarscherpe productie die elk muzikaal element een duidelijke definitie geeft en toch allemaal integreert in één schoon, oorverdovend geheel. Het is mij duidelijk dat er veel zorg en aandacht is besteed aan het creëren van de best mogelijke soundscape op het album.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
"New Situation" begint met mineur, metalen klokkenspel beweegt in een dicht patroon van snel verschuivende noten voordat de drums hard toeslaan en het nummer voortstuwen. Heldere klokken zingen en flikkeren in een melodie die een energetische kwaliteit heeft, terwijl de poppy, luchtige stem van Nina Luna over de sterke, aan elkaar gekoppelde puls van drums, bas en synth glijdt. Ik ben gecharmeerd van het contrasterende positieve gevoel van de melodie tegen de geschaduwde teksten, verheven, metalen klokken glinsteren terwijl de gitaar, bas en drums de muziek weer naar voren lanceren.
Het klokkenspel flikkert snel terwijl de hartslag van het nummer blijft bewegen terwijl de heldere en expressieve stem van Nina Luna stijgt. Er is een pauze in het deinende, metalen klokkenspel en harde drums terwijl de elektrische gitaar van Andy Diamond body toevoegt en het glinsterende licht van de synths er doorheen kronkelt. Heldere, dichte gitaar zingt uit in een solo die barst en springt voordat hij terugkeert naar de soepele, stijgende vocale tonen van Nina Luna.
In dit nummer ontvouwt zich een waarschuwend verhaal over de gevaarlijke allure van beroemdheden. De verteller vertelt dat ze de stad nu “vol vreemden” en koude straten vindt, maar voordat ze “oud werd” stond ze in de schijnwerpers. De verteller gaat verder met te zeggen dat ze werd aanbeden, maar "wat ze me ook gaven, ik moest gewoon meer hebben."
Terwijl ze in de spiegel kijkt, vraagt ze zich af of ze nog steeds dezelfde persoon is die 'verloren is in alle glorie en roem'. De verteller vertelt over het maken van al haar keuzes 'in het holst van de nacht'. Ze verwijst naar iemand wiens gezicht ze niet meer kon zien, voor wie ze 'het niet goed kon maken'. Nu is onze verteller op zoek naar een "nieuwe situatie" en wacht op een "beter gesprek" in een andere stad, wat voor haar het "gebruikelijke verhaal" is.
De verteller waarschuwt ons dat je op een dag "hun laatste prijs" bent en dan zijn ze klaar met je, "laat je hoog en droog achter." Ze wordt gedreven om weg te komen van de scène waarin ze zich keer op keer bevindt. De verteller wijst erop dat het "geen show is en geen film." Ze spoort mensen aan om naar haar te kijken en niet alleen 'in de pagina's van een oud tijdschrift'. Ooit had de verteller het gemaakt, maar nu "wil niemand je kennen als de felle lichten vervagen."
Ontsnappen is onmogelijk gemaakt omdat onze verteller "probeerde weg te rennen, maar het was gewoon te laat. Ik probeerde weg te lopen, maar er was geen discussie.” Ze probeerde haar ontsnapping mogelijk te maken, maar ze kon alleen maar doen alsof. Nogmaals, de verteller is op zoek naar die "nieuwe situatie" omdat ze niet "een andere verzinsel wil horen" of "een nieuwe imitatie" wil zijn.
Een snel kabbelend snaarachtig geluid, helder en scherp helder, beweegt in metalen cascades van noten terwijl "Bring Back Love" tot leven komt. Een jazzy piano komt binnen terwijl fel flitsende trompetten snelle uitbarstingen van soortgelijke jazz-verbogen tonen spelen. De pianoakkoorden hebben een dringende drive en ik ben dol op de funky energie van het koper. De zang van Michael J. Ruys is sterk, expressief en zit vol met de beste retro vibes.
Dynamische pianoakkoorden verschuiven terwijl de kopersectie de energieke vocale melodie accentueert. De drums onderbouwen het geheel met een kloppende puls. In de breakdown maken de metaalachtige rimpeling, de woordeloze zang, de scherpe synth plaats voor een jazzy, punchy melodie van de kopersectie die zingt, vol licht zoals nu de stuwende piano, hoekige akkoorden herhalen en we zijn terug bij het refrein en die heldere A-sectie blazers die binnenvallen terwijl de drums, bas en piano allemaal samen bewegen.
Gebruikmakend van de metafoor van het vertellen van verhalen in televisie en films, beschrijft dit nummer het verhaal van een relatie in moeilijkheden. Het verhaal van de verteller begint op een kritiek punt wanneer er "geen actie meer is, de show is voorbij".
Hij vertelt hoe de vrouw in het lied hem heeft buitengesloten en 'de sleutels van mijn trots' heeft meegenomen. De verteller legt uit dat hij niets heeft zonder haar liefde, dus hij wil weten hoe hij "al deze verwarring kan oplossen". Hij heeft een "L" genomen vanwege wat hij haar heeft aangedaan en praat over het zien van "het einde van het verhaal, geen seizoen twee."
In het refrein vraagt de verteller of er een kans is om 'liefde terug te brengen'. Hij vertelt haar verder dat ze zijn geld, zijn auto en zijn huis kan nemen als ze haar liefde terugbrengt. Hij zegt: "Al deze bitterheid maakt me kapot" en smeekt haar om hem te laten zien hoe hij dingen kan repareren.
Onze verteller realiseert zich dat hij dwaas is geweest om te denken dat hij niet kon verliezen. Ik geniet vooral van hoe hij praat over "losgekoppeld zijn, hersens verwaarloosd" en gek worden. Hij voegt eraan toe dat hij weet dat hij "al mijn scènes met jou in de war heeft gebracht", maar wijst erop dat ze "gekke beoordelingen hadden bij ons debuut".
Nu voegt de verteller een hoopvolle opmerking toe over het veranderen van het verhaal en het schrijven van een nieuw verhaal. Ik hou ook van de tekst die zegt dat ze "alle critici, cynici, zelfs natuurkunde met onze liefde tot zwijgen kunnen brengen." De verteller voegt eraan toe: "wees mijn leidende dame en ik zal je Bogart zijn." Hij zegt dat de show het redden waard is, dus "schat, wil je geen liefde terugbrengen?"
"Glowing In The Dark" begint met dalende cascades van volle, trompetterende synth die door de soundscape van het nummer vallen. Ik geniet van de verve, voortstuwing en glans van de melodie als het binnenkomt over de soepel razende beat. De dringende, verschuivende synth-puls heeft een prachtig jaren 80-geluid, en voegt dynamische gevoelens toe als Miriam Clancy's warme, omhullende zang over glinsterende, barstende synth met een holle pijp-achtige kwaliteit. Er is een gevoel van mogelijkheid en verlangen dat de teksten vult terwijl het opladen doorgaat.
Van Spinditty
De drums en bas stuwen het nummer voort, samen met een scherpgerand synthpatroon dat ingrijpt samen met grommende elektrische gitaarakkoorden en rinkelende klokken die de muziek accentueren, opkomend in glanzende momenten. De beat beukt meedogenloos en de gitaarnoten springen erin en vervagen om er weer in te springen. Een stijgende puls van middelhoge synth houdt de beweging gaande en de melodie reikt uit. Luchtige, glinsterende synths springen in en uit samen met een langzamere beat terwijl alle muzikale elementen samen verschuiven.
Sterke en interessante verbale beelden vullen dit nummer. De verteller spreekt over iets "een dag lang" als de "jaarling die op het randje wankelt" en een gevoel van onzekerheid creëert. Ze praat over hoe het 'nooit verloren is gegaan, opgegraven'. De teksten creëren hun eigen ritme in dit nummer.
Ze vraagt: 'Is dat je echte naam? Is dat je echte hart?” Een gevoel van iets helders en hoopvols komt uit als ze zegt: "Het staat op je gezicht geschreven. Je gloeit in het donker." De woorden creëren een krachtig beeld van groeiend licht in de lijn, "het komt in golven en rolt terug naar jou."
De verteller voegt eraan toe dat geloven moeilijk is als je niets meer te verliezen hebt. Ik word vooral aangetrokken door de rijke beelden in de woorden: "You're glow in the dark. Voel de roep, het branden, de beat. Lok je de zee op.” Ze gaat verder met te zeggen dat nadat alles mis is gegaan en "ze zijn allemaal naar huis gegaan", als je iets probeert te voelen, het gevoel weg zal zijn. Ze eindigt met het idee dat "je zelfs de woorden kwijt bent.:
De drums slaan aan terwijl een draaiende, groeiende lijn van dik geluid weergalmt samen met flikkerende, verhoogde synth om 'Spills Like Love' te beginnen. Een snelle, verschuivende baslijn kronkelt onder de draaiende arpeggio's. Ik geniet enorm van de mix van Cody Carpenter's volle, zachte stem met zijn intrigerende teksten en vocale melodie die in dit nummer smacht. Een trompetterende, stijgende synth roept in glanzende tonen en nu fladderen de glimmende synths.
Het strelende gevoel van de zang drukt zijn woorden krachtig uit terwijl de drum-'n-baspuls meer energie geeft. De drums en bas hebben gewicht achter de mengeling van stijgende stemmen terwijl koperachtige synths zingt. De jazzy synth-solo van Cody Carpenter tilt de muziek verder op en creëert een wolk van volledig licht terwijl deze opstijgt. Het laatste segment doordrenkt het nummer met meer opbeurende kracht.
Dit nummer laat beelden zien van metafysische rust en spiritueel zoeken. De verteller begint met te praten over "het licht van voorbije eeuwen" dat "subtiel, warm, omarmend" is terwijl het kalmeert "als een hartslag" en door ons wezen kabbelt. Pijnlijke emotie vult de woorden terwijl onze verteller spreekt over zijn verlangen naar troost gevonden door "momenten die lang verstrengeld zijn in ons netwerk van vorm", terwijl ze onze huidige gedachten leiden.
Er is een verlangen als de verteller vertelt dat hij wil dat iedereen "een zo waarachtig visioen, een sterfelijk heiligdom" kent. Hij voegt eraan toe dat hij wil dat ze ook "een verlangen naar verdediging" kennen, aangezien muren worden afgebroken zodat ze "onze substantie uitstorten" die "vloeit als liefde". Onze verteller wil dat die liefde "sommige dingen die we op afstand voelen vergelden" en "onze harten samenbrengen, voor altijd ademen als één".
"It's Your Time" De drums slaan harde en zonnige, flitsende synth-drives in een dichte dynamische uitbarsting van melodische akkoorden. Een snel kabbelend, glinsterend patroon van met licht gevulde synth danst door over de sterke, gestage drums en basstroom eronder. Het nummer springt voort als een lijn van draaiende, herhalende medium-hoge synth schijnt in een voortstuwend patroon. Ik geniet van de rijke stem van Becca Starr met popgevoeligheden en hoe ze met plezier zingt. Een dalende lijn van klinkende synth zwelt aan in de muziek, terwijl de drums het nog meer leven geven.
De zang van Becca Starr stijgt op in een opbeurende en motiverende vocale melodie, en roept over het sprankelende, vloeiende klokkenspel. De beat springt erop en de elektrische bas voegt meer diepte toe aan de gloeiende, triomfantelijke melodie. Verhoogde fluitende synth draagt een hoekige, wervelende melodische lijn terwijl de stevige elektrische bas verschuift onder de vliegende zang. Een springende, freewheelen, hartverheffende gitaarsolo komt binnen voordat het nummer uitsterft.
Dit nummer is pure pop zonneschijn en plezier. De teksten hebben een geweldige opbeurende kwaliteit, aangezien de verteller begint met erop te wijzen dat "je wilt weten hoe je het kunt krijgen, maar hopen dat je er geen spijt van krijgt." Ze heeft het over kans maken op "het winnende lot" en er met gesloten ogen in springen.
De positieve vibes gaan door terwijl ze schreeuwt dat "het jouw tijd is … en de race nooit voorbij is" omdat je "altijd op zoek bent naar dat klavertje vier. Een gevoel van urgentie vult de tekst terwijl de verteller zegt: "moet rennen of vallen" omdat er geen voorwaartse beweging is als je met je rug tegen de muur staat.
Onze verteller vult haar woorden met hoop en steun terwijl ze zegt: "Ik heb je gedekt, ik heb je hand" en verzekert dat in de toekomst: "Ik weet dat je het zult begrijpen." Ze voegt eraan toe dat "vooruitkijken en niet achterom kijken ons door dit grootse ontwerp zal helpen."
Ik geniet ook van het sterke beeld dat wordt geschetst door de tekst, "sneakers lopen onder de lucht, stadsstraten rusten in de buurt", terwijl de verteller opnieuw vertelt dat ze slapen met slechts een afstand van een kus tussen hen in.
Een langzaam bewegend, hoekig patroon van strakke, middelhoge, metalen synth die samen met een aanzwellend, zangachtig vocaal geluid rimpelt, opent 'A Kiss Apart'. Een orgelachtige synth draagt een melodie getint met melancholie en een dromerig gevoel.
Ik voel me aangetrokken tot de unieke, boeiende en weelderige stem van Belinda Bradley omdat deze een mysterieuze melodie draagt. Ronde, orgelachtige noten weerklinken, voelen warmer aan, terwijl het refrein hoopvol en positief opvliegt.
De kloppende beat en een zeer actieve baslijn voegen meer voorwaartse beweging toe naarmate de orgelmelodie reikt, vol goede vibes. Een flitsende, middelhoge synth zingt uit met een gouden gloed en de zang van Belinda Bradley is sterk en fris. Een stijgende, stijgende orgelsolo vloeit het nummer binnen en een laaiend geluid danst rond de zang terwijl de beat blijft bewegen.
Ik was gecharmeerd van de poëtische gevoeligheid die inherent is aan de tekst van dit nummer. De verteller begint met het creëren van een prachtig beeld in de woorden: "in een salon gemaakt van dromen, is er een theater zonder schermen." Ze gaat verder met te praten over een kamer in het hart van de andere persoon "waar we een kus apart slapen."
Krachtige, triomfantelijke gevoelens vloeien voort uit het refrein van het lied als "we rijden op de sterren zo hoog in het veld van licht." Er is een gevoel van mogelijkheid en hoop als de verteller spreekt over het in orde maken van de wereld "terwijl we de nacht doden".
Een ander droomachtig beeld vormt zich uit de lijnen, "in een zwembad dat geen kanten heeft en ik ben het meisje waar het naast zit." Opnieuw praat de verteller over de kamer in het hart van de ander waar ze een kus apart slapen.
"Used To Be" begint met een klassieke drumbeat in de jaren 80-stijl en wervelende noten die worden herhaald in een volledig, nasaal patroon, vergezeld door een gitaardrive en een pijpachtige synth die springt en springt. Ik word aangetrokken door de poppy kwaliteit, kracht en sterke retro vibe van Chelsea Nenni’s zang. Snelle uitbarstingen van volstemmige synth komen binnen met wat slappe bas die eronder beweegt. De vocale melodie wordt verdubbeld door de glanzende synth terwijl het pijpachtige geluid glinstert en stroomt.
De zang houdt het hoge energieniveau vast en trippelt mee met de snel bewegende beat terwijl de drums alle muzikale elementen vooruit houden. De synths en de stem van Chelsea Nenni stijgen op in een glinsterende wolk voordat de gitaarsolo binnenkomt. De solo creëert een gevoel van zonneschijn op mijn huid, van een toekomst die voor me opengaat.
Wanneer een diepe relatie eindigt, kost het wat tijd en moeite om door te werken. Dit nummer verkent die gevoelens die achterblijven. De verteller is vastberaden als ze zegt: "Ik meende wat ik zei, het gaat niet veranderen" en dat de andere persoon haar niet zal vertellen dat ze ongelijk heeft.
Ontkenning komt in de mix terwijl ze het onderwerp van het nummer vraagt om uit haar hoofd te gaan omdat ze niet wil toegeven of "geloven (dat) je weg bent". Ze gaat verder met te zeggen dat ze weer aan het leren is om alleen te leven en 'de stukken naait die ik kan herstellen'.
Acceptatie daagt als ze zich realiseert "er is geen jij en ik", maar in plaats daarvan is er "een gat in mijn hart waar je vroeger was". Ze voelt zich "alleen in het donker" gelaten omdat de ander "alle zon in de schaduw heeft gesteld". Het nummer eindigt in een twist, want op het moment dat ze wegging, smeekte de ander haar om te blijven, dus ze wist dat ze klaar was.
Heldere synthlijnen met de kwaliteit van een snaarinstrument klimmen in schokkerige beweging terwijl een gitaar huilt om "Out Here For Love" te beginnen. De stuiterende, kloppende beat stuwt snelle, zwervende lijnen van glimmende synth voort terwijl de gitaar er doorheen snijdt in een gruizige lijn. De stem van Matthew J. Ruys is sterk, vol expressie en een rockende esthetiek terwijl de beat in een ongelijk patroon laadt en de hoge synths rinkelen en springen.
De gitaar gromt en huilt en valt in als de beat barst en stroomt. Ik geniet ervan hoe de stem van Matthew J. Ruys zo goed past bij de energie en beweging van de andere muzikale elementen in het nummer. Scherpgerande, middelhoge synths dragen een snel zwevende melodie voordat Andy Diamonds gitaarsolo in ingewikkeld wervelende lijnen springt terwijl zijn vingers vliegen. Het nummer keert terug naar het ongelijke, kloppende soundscape terwijl de metalen synths met elkaar verweven zijn en meer licht aan het nummer toevoegen.
Dit nummer vertelt het verhaal van een persoon die vol passie is, op zoek is naar vervulling en in staat is om te krijgen wat ze wil. De verteller begint te zeggen dat "ze hier op straat is en verstrikt raakt in de lakens", maar ze rent nooit weg of draait zich om.
Onze verteller wijst erop dat ze "elke dag daarbuiten is, probeert een betere manier te vinden", terwijl ze naar de rand gaat en zich aan een zijden draadje vasthoudt. Hij voegt eraan toe dat ze "hierbuiten op je wacht, er is niets anders dat ze kan doen" omdat ze "hier is voor liefde, in vuur en vlam voor liefde."
Ik geniet vooral van het woordspel in de regel: "Het is een hel als haar hemel in de buurt is."
De verteller gaat verder met te zeggen dat ze "allemaal om zich heen zoekt naar de liefde die ze niet heeft gevonden", dus je moet haar niet laten wegkomen.Het is niet strikt jouw keuze, want hij wijst erop dat wanneer "ze je in het vizier heeft, je geen ruzie zult maken", dus er is geen tijd meer te verliezen. Hij voegt eraan toe dat "ze op zoek is naar een eenmalige kans, alleen geen tijd voor een tweede blik."
Gevolgtrekking
Diamond Field noemt de muziek die ze maken “21st Century ’80s music” en daar ben ik het helemaal niet mee eens. Het heeft alle oorverdovende kwaliteiten die fans van muziek uit de jaren 80 zo boeiend vinden, gecombineerd met het soort geweldige geluidskwaliteit dat nu beschikbaar is voor bewoners van de 21e eeuw. Het gaat dieper dan dat door muzikale elementen te versmelten op een manier die modern, diep retro en best plezierig is.
