Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Albumoverzicht
Er is een duisternis, een tragisch gevoel en een diepte in de klanken en woorden van het album Kaleidoscope van Jack Alberson. Dat gezegd hebbende, het heeft ook momenten waarop een trillend licht schijnt en even flikkert - een gevoel van hoop is niet volledig gedoofd. De muziek hier heeft een diversiteit en vreemdheid die flow en drift combineert met glitch en grind. Er zijn momenten van duidelijke scherpte en andere van agressie en duisternis. Het is een verkenning van het gebroken landschap van harten en geesten dat ons mensen plaagt en ik vond het behoorlijk aangrijpend.
Het krachtigste element dat Caleidoscope doet werken, zijn de teksten. Jack Alberson heeft een talent voor het schrijven van krachtige woorden die interessante beelden creëren en intense emoties overbrengen. Soms hebben de woorden een raadselachtige kwaliteit waarbij meerdere betekenissen zich voordoen en soms dringen ze er hard en snel doorheen om tot de kern van de zaak door te dringen. Hoe dan ook, ze zijn goed gemaakt en trokken me in de nummers.
Er is ook een verloren, zachte en trillende kwaliteit in de stem van Jack Alberson. Het streelt, maar in die zachtheid zitten vaak scheermesjes verstopt. Er zit iets tragisch in het geluid van zijn stem, maar het kan ook een randje hebben. Soms is die zachtheid veel effectiever dan razende, schreeuwende teksten om een scherpe boodschap over te brengen. De toon van zijn stem past goed bij het gevoel van zijn muziek.
Die muziek op Kaleidoscope heeft een rijke nuance en schaduw. Er zijn momenten waarop het ruig industrieel klinkt en andere momenten dat het veel popperiger en energieker is. De mix van synthgeluiden van metaalachtig en hard tot zacht en vloeiend wordt ook uitgebalanceerd door een verscheidenheid aan gitaartonen die door de muziek bewegen, diepe bas die de muziek ondersteunt, samen met een aantal zeer interessante drumbeats en percussiegeluiden. Als geheel verkent dit album een breed scala aan geluiden terwijl het de emoties van de teksten probeert uit te drukken door middel van zijn soundscapes.
Nu zal ik de nummers opnoemen die ik het leukst vond op Kaleidoscope en bespreken wat de factoren waren die me in het bijzonder naar die nummers trokken.
"Wat wil je dat ik doe?"
Een krachtige synthmelodie met een bijna psychedelisch gevoel uit de jaren 60, sommige geluiden dansen met de drums op de achtergrond van "What Do You Want Me to Do?" Het nummer heeft een beetje een rockgevoel en er zijn ook veel interessante glitchy-geluiden samen met dat glanzende, snaar klinkende synth-palet op dit nummer. Het was absoluut een auditief interessant muziekstuk en een die een energie had die me aantrok.
"Bewakers"
"Monitors" is een donker en vreemd slaapliedje, doorgeschoten met een gevoel van verlies. Diepe, zich uitbreidende baspulsen stromen door het nummer samen met een zwevende synthstroom. De stem van Jack Alberson is hier ook zacht en strelend en levert de melancholie van de teksten, ondersteund door een tragedie getinte melodie.
In de openingstekst is er het idee dat "in slaap zijn als een monitor" nog steeds betekent dat je in een staat van half wakker bent, nooit echt "uit". Het nummer benadrukt dat idee in de regel: "Je bent al lang niet uitgeschakeld geweest." Op een verwrongen manier is de constante staat van wakker zijn de "enige manier waarop je ooit weer opgewonden zult raken".
Terwijl het nummer verder gaat, praten de teksten over "blauwe films" en benadrukken het verdriet van vervalste intimiteit met de vraag: "Is Hollywood de meest trieste setting / voor het faken van intieme momenten (met al die camera's)?" Het nummer maakt duidelijk dat deze 'blauwe films' vol valse verlangens er niet in slagen om 'je op te winden of je stress te verlichten' en dat ze 'niet de enige manier zijn waarop het leven je kan uitschakelen'.
Van Spinditty
Ik genoot ook van het idee om terug te vallen op muziek terwijl de woorden van het lied zeggen: "Dus zet je gitaar op en hoop op het beste." Terwijl het refrein toeslaat, benadrukt het het idee om te slapen als een monitor en voegt het toe "iedereen slaapt vannacht" alsof het wil zeggen dat we ook allemaal zijn als de monitor die nooit helemaal uit staat.
"Geliefde"
Ik werd getroffen door de bijna doo wop-achtige beat van "Beloved" terwijl het achter de zachte stem van Jack Alberson zwaait. Er is slechts een randje glitch aan dit nummer en licht dissonante klanken op de achtergrond samen met die basgitaar, de hoge pulsen van noten die door het nummer bewegen.
Bij Jack Alberson krijgt zelfs een liefdeslied een melancholische wending. Er zit echte emotie in de regels: "Ik leef om wakker te worden met jou, met jou / Niets anders is te vergelijken met jou, met jou / We weten tenminste hoe liefde voelt / En nu weten we wat we te verliezen hebben." Zelfs te midden van deze liefde is er kennis van het mogelijke einde ervan. Toch, zoals de woorden zeggen: "Liefde is het eenvoudigste wat je kunt doen."
De melancholie van het nummer maakt alleen maar regels als "And at least we know what love voelt like/Zelfs in een wereld waar niets in orde is, niets in orde is, niets in orde is" sterker en effectiever.
"Verdeelde Staten"
“Divided States” is een track vol spanning van een strakke, nerveuze synth en de muur van donkere basschaduwen die eronder oprijst. De drums zijn als gespannen gevoel en alles is omgeven door reikende ranken van duisternis. Er is hier een langzame destructieve agressie in de muziek, zelfs wanneer deze wordt gecontrasteerd door zachte gitaarnoten.
Dit is een lied over het kijken naar de wereld die in vlammen opgaat en het zien van 'onze woorden bezoedeld met haat'. Het bespreekt het steeds meer verdeelde politieke landschap waarmee we worden geconfronteerd terwijl we "kijken hoe de families verdelen / naar beneden slepen waar woede zich verbergt" en rouwt om "onze banden desintegreren" en onze harten "bloeden opgedroogd". Het voegt de vraag toe: “Meen je de woorden die je zegt? Je zou vandaag het paradijs platbranden?
Titeltrack: "Caleidoscope"
Er is een vliegend, helder gevoel in de lead synth in "Kaleidoscope", samen met enkele unieke drumgeluiden. De beat heeft een terugkaatsende en springende kwaliteit terwijl Jack Alberson erover zingt en er is een synthpop-gevoel uit de jaren 80 in dit nummer.
De warrige wildheid van een caleidoscopisch leven komt door in de tekst van dit nummer. Er is een gevoel van bezorgde energie in de opening: "Ik kan niet gaan zitten, o ik sta in brand/En niets rijmt - het maakt niet uit." De volgende regels bevatten een dubbelzinnigheid als Jack Alberson over een zin praat, maar heeft hij het over een grammaticale constructie of krijgt hij een zin aangereikt? Hij gaat verder: "Brok en ik ben gebroken en niemand weet het."
Opnieuw komt het beeld van dingen die uit de hand lopen in het nummer. De wereld blijft draaien "door de lens en op drift raken" en het leven loopt uit de hand elke keer dat het wiel van die caleidoscoop draait en "de kleuren verschuiven".
Uiteindelijk reikt het lied naar het idee dat "we machteloos zijn in de bek van de leeuw / Een kalender, of een tikkende bom / ik sprak, maar het is een teken, wanneer de kaken zijn gesloten." In die caleidoscoop, "door het oculair onthult licht / Alle afleidingen van kwaad tot erger / In een sprookjesachtig einde wil ik dat het echt is", terwijl we wat verlichting zoeken van die machteloosheid.
Algemene indruk
Kaleidoscope is een album dat een brede verkenning van stemmingen, emoties en de huidige toestand van de wereld weerspiegelt door de lens van diverse synth-geluiden, interessante beats en sterke teksten geschreven en uitgevoerd door Jack Alberson. Ik ben geïntrigeerd door zijn unieke visie en kijk uit naar zijn werk in de toekomst.
