Synth Album Review: "Let the Light In: Remixed" door From Apes to Angels (en gasten)

Inhoudsopgave:

Anonim

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Eerste indrukken

Van apen tot engelen' Let the Light In: Remixed biedt frisse, unieke interpretaties van de synthpopsongs van de band uit een breed scala aan remixers afkomstig uit de gelederen van de #synthfam. De remixers voegen elk hun eigen flair toe terwijl de sterkste delen van het originele album - de teksten en de zang van Millie Gaum - op de voorgrond blijven.

Een van de redenen dat dit remixalbum werkt, is het respect dat de remixers hebben voor het bronmateriaal. Ze hebben allemaal een individuele kijk op de originele deuntjes, maar ze verliezen niet uit het oog wat de nummers in de eerste plaats heeft laten werken. Ik ben altijd een liefhebber van smaakvolle remixen en op basis daarvan kiest dit album de juiste aanpak.

Tegelijkertijd brengt elk van de artiesten die zijn gekozen om een ​​remix te maken, hun eigen stem naar het album. Er is een duidelijk gevoel voor de verschillende stijlen en misschien zelfs muzikale filosofieën van de remixers die elk nummer een gevoel van interesse en individualiteit geven. Ik merk dat het album mijn oren en hersenen bezig houdt.

Een ander kenmerk van dit album dat ik leuk vind, is hoe goed de stem van Millie Gaum en de songteksten in de remixes op de voorgrond staan. De emotionele impact van haar zang en de goed gemaakte woorden van de nummers wordt door geen enkele remix verminderd. Ze versterken in ieder geval de impact met hun welgekozen aanpassingen en aanpassingen.

Mijn favoriete nummers geanalyseerd

Hier een overzicht van mijn favoriete nummers.

"Geloven"

"Believe" begint met mistige, verre geluiden die crescendo terwijl glinsterende synths als delicate kristallen klokkenspel door de muziek zweven. Ik word aangetrokken door dat heldere, zuivere geluid. Een stuiterende, weergalmende, medium-lage synth draagt ​​een strak gestapelde, dalende melodische lijn terwijl stijgende gloeiende synths klimmen om ermee te contrasteren.

De sterke stem van Millie Gaum vertelt ons dat "ik geloof het tenslotte nog steeds" bijna als een mantra. Het nummer breekt in een ronde, aanzwellende golf van uitgebreide synth-noten die met meer strelende geluiden uitroepen. De beat slaat, vormt het nummer, stuwt het voort samen met het "geklap" dat de tijd bijhoudt. Onder de heldere noten zingen en roepen over het sprankelende klokkenspel en stijgende akkoorden.

“Perfectie (Manege Remix)”

De spookachtige, zwevende zang beweegt zich in de wijde open ruimte als "Perfection (Manege Remix)" begint. De volledige bandbreedte van haar zang vult de ruimte terwijl de stevig kloppende drums bewegen en dikke, zware bas pulsen samen met een gestage drumbeat. De remix is ​​veel soepeler en etherischer dan de originele versie.

Ik geniet ervan hoe Manege de sterke zang op de voorgrond plaatst en ze scherp in beeld brengt. De synths hier zijn rijk en gloeiend, terwijl de bas eronder afdaalt. Dit is een meer uitgeklede muziek dan het origineel, wat het meer duidelijkheid geeft.

"Zet het donker aan (The Subtheory Remix)"

"Turn The Dark On (The Subtheory Remix)" behoudt het eerbiedige gevoel van het origineel, aangezien het begint met snelle kabbelende noten gedragen door een holle, ronde synth. Er is een deinende hartslag van bas, stijgend en dalend, bewegend achter de zachte, met elkaar verweven zang. Er is nog steeds een vleugje melancholie door de vocale melodie.

De vloeiende, glanzende kwaliteit van het originele nummer blijft behouden. Ik geniet ervan hoe The Subtheory een delicaat, gloeiend snaargeluid toevoegt dat weerkaatst in de open ruimtes van het nummer. Dit nummer heeft een sterker synthwave-gevoel dankzij de aanhoudende drum- en baspuls.

Van Spinditty

“Geen reden (Barracuda Remix)”

Enorme sonische ruimtes openen zich en massieve drums kloppen achter de opbeurende vocalen om "No Reason (Barracuda Remix)" te beginnen. Een verre, verloren drift van volle, middelhoge noten beweegt over een verschuivende reeks wijd open, weergalmende synth-akkoorden. Ik geniet van de sterke dance-popgevoeligheid van deze remix met een pompende beat en het licht dat uit de track stroomt.

De stem van Millie Gaum schreeuwt het uit over de verschuivende synths en de diepe baspatronen. Het nummer raakt een sectie waar stuiterende, middelhoge synths uitbarsten met een laaiende gloed. De drums dansen in oorverdovende patronen terwijl het ritme door het nummer pulseert en energie uit de muziek straalt.

"Vlieg! (Sfeervolle Wannabes! Remix)”

"Vlieg! (Atmospheric Wannabes! Remix)” komt tot leven met een diepe, actieve baslijn en rinkelende, verheven, nasale synths. De kloppende, diepe drums voegen een clubvibe toe aan de muziek, terwijl het dezelfde luchtige stroom en delicate klanken van het origineel behoudt. Het behoudt ook de sterke mix van de stemmen van Millie Gaum en Femmepop terwijl ze versmelten.

Ik ben gecharmeerd van hoe de klokgelui, glijdende melodie schittert over de kloppende beat. Er zit een stevigheid in de drums en bas die contrasteert met het meer luchtige zwevende gevoel van de teksten. Ik hou ook van de constant bewegende lijn van rustig oscillerende, middelhoge synth.

"Snelweg (The Identity Matrix Remix)"

Waterkleurige wassingen van rijk, vol geluid vegen onder de even volle, warme zang om "Motorway (The Identity Matrix Remix)" te openen. De geluidsgolven worden vergezeld door een synth die klokgelui en trompetterende geluiden lijkt te mixen terwijl hij een hypnotiserend melodisch patroon speelt.

De diepe bas pulseert en flitsen van kristalsynth dansen door het nummer. Een ademstroom van geluid beweegt onder de sterke zang van Mille Gaum voordat de zang schokkerig en afstandelijk wordt.

Er is een strelende, flikkerende melodie die over de aanhoudende beat glijdt. Ik geniet ervan hoe die melodie een solo wordt die coruscatiseert met energie, wild opspringend en voortvliegend, voordat hij weer langzamer wordt in een zachtere drift. Net als in het origineel is er een golf van geslepen glassynths die glinsteren en een in de verte dromend patroon van pianogeluid.

"Waarom kom je niet terug naar huis (Subliminal Remix)"

"Why Don't You Come Back Home (Subliminal Remix)" creëert een akoestisch, folky gevoel dat vrij sterk contrasteert met het origineel. Het is een contrast waarvan ik moet toegeven dat ik het best leuk vind. Een heldere gitaarmelodie en een fladderende snaredrum beginnen het nummer.

Ik hou van de manier waarop de stem van Millie Gaum samenwerkt met de gitaar terwijl deze danst in langzame patronen, levend en glanzend, terwijl de snaredrums voortbewegen. De elektrische gitaar komt met nog meer glans binnen, terwijl vioolarpeggio's in glimmende lijnen door de muziek gaan. De lenige zang vervormt lichtjes en de snaredrum beweegt mee met de piano die zingt en stroomt.

“Works Out (Whiskey Hallucinatie Remix)”

Er zijn warme, geautomatiseerde synth-akkoorden en een losse, gemakkelijke drumbeat om "Works Out (Whiskey Hallucination Remix)" te beginnen. Het nummer heeft een sterk digitaal gevoel terwijl de vocale melodie van Mille Gaum dwaalt over de soepele, gemakkelijke drumbeat en zwevende synths die er doorheen drijven.

Ik hou van de meer schaduwrijke kwaliteit van de remix in vergelijking met het origineel. Een deinende, orgelachtige synth springt de muziek in en de sfeer heeft een open, holle kwaliteit. Ik word aangetrokken door de manier waarop de leadsynth binnendringt met scherpe, koude tonen die een precisie hebben als ze bewegen.

Gevolgtrekking

Let The Light In Remixed is het soort remixalbum waar ik van geniet, waarbij de bronnummers met respect worden behandeld, de remixen smaakvol en uniek zijn en het algehele gevoel van de originele muziek blijft terwijl elke nieuwe remixer een individuele versie aan de nummers toevoegt .

Synth Album Review: "Let the Light In: Remixed" door From Apes to Angels (en gasten)