Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Mike Templar's Digital Death onderzoekt de bijtende rol van de technologische dominantie van de samenleving door middel van koude, harde en robotachtige sonische kwaliteiten en contrasten tussen sterke melodische inhoud met een gevoel van dreiging en dreigend gevaar dat op de achtergrond loert. Zijn muziek bruist van intensiteit, maar laat toch ruimte voor plezier.
Een van de sterkste elementen van Digital Death is de soundscape die Mike Templar creëert met zijn palet aan synths. Het combineert digitale hardheid, holle geluiden en momenten van intense melancholie met glinstering en gloed om door een conflicterend, emotioneel beladen en bedreigend geluidslandschap te bewegen. Ik vind dat het de gevoelens van het album goed weergeeft.
Nogmaals, de #synthfam komt door met uitstekende gastbijdragen aan het album van CZARINA, Strike Eagle en The Institute 91'. Elk van deze getalenteerde artiesten voegt zijn eigen unieke gevoeligheid toe aan de muziek, waardoor de emotionele inhoud van het album wordt verdiept en versterkt. Ze verhogen de toch al hoge kwaliteit van de muziek nog verder.
Digital Death heeft ook een onderliggend gevoel van melancholie dat ik overtuigend vind. Je verwacht dat een cyberpunkalbum overschaduwd en hard digitaal zal zijn, maar er is ook een voelbaar gevoel van verlies en ontkoppeling dat doorkomt. Ik voelde het als een soort rouw om het verlies van sociale cohesie en het diepe isolement veroorzaakt door een te grote afhankelijkheid van technologie.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
"Breakthrough" komt tot leven met koude, robotachtige vrouwelijke vocalen en een dreigende baslijn die in de muziek gromt samen met een terugkaatsende, stuiterende drumbeat. Dichte golven van dik geluid breken in een mineur-melodie die is aangescherpt tot een cutting edge, gedragen op een trompetterende synth. Hoekige blokken van bewegende synth worden gesneden door heldere metalen klokken.
Een robotachtige mannenstem schuift over de stuiterende drums. Ik geniet van het contrast tussen lagere synths met een korrelig randje met een krachtige melodie en een verhoogde synth die over het onderliggende gewicht huilt. Er is een pauze in de drijvende synth, een gestage kickdrum-bonk en glinsterende klokkenspel. Opnieuw komt de donkere, zwaardere puls naar binnen en verheven synth schreeuwt het uit en draait over holle, tikkende percussie.
Ik hou meteen van de ironische draai van de oude radiosample die "Pregroove" begint. Zonnige uitbarstingen van synthlicht en een stevig kloppende beat met een discogevoel komen binnen voordat een strakke, verheven en vervormde synth een springende lijn speelt die door het nummer slingert. Er zit kracht in de drums die ten grondslag liggen aan een borrelende, knallende synth. Een constante baspuls drijft de track vooruit.
Ik geniet van het geluid van de sprankelende synth-lijn omdat deze wordt vergezeld door een medium-lage synth die een herhalend patroon speelt. De baslijn is actief en ruig, terwijl de kronkelende, knallende synthlijn stuitert. Een gitaar roept over galmende bas die verschuift onder een dansende, glanzende melodie gedragen op een verwrongen synth. Percussie met harde randen voegt meer gewicht en voortstuwing toe aan de baan. De oscillerende, bewegende puls verdwijnt voordat het nummer weer op het "A" -gedeelte eindigt.
"Turn Off The Screen (feat. Strike Eagle)" begint met glanzende, metaalachtige uitbarstingen van synthnoten, vergezeld van een kloppende, stuiterende beat en Strike Eagle's sterke, emotionele stem, verduidelijkt een waarschuwing om niet in een virtuele wereld te worden gezogen, los van realiteit. De stuwende bas breekt in een energieke puls en heldere synth-trompetten snijden het nummer binnen.
Er is een sterke waarschuwing in de teksten tegen de richting die we inslaan. Er is een funky, jazzy uitsplitsing met glinsterende trompetten en dan barst de muziek terug in het refrein met een meer opbeurende boodschap en nu bewegen de piano en de glanzende trompet in een met elkaar verweven, verbonden lijn.
Dit nummer is een duidelijke waarschuwing voor de gevaren van onderdompeling in een techno-dystopie. Het beeld van de "koude, lege blik" van het scherm van een apparaat is huiveringwekkend als "je vervaagt in je online leven." Het apparaat houdt je daar, "in beslag genomen, leven verspillend", omdat je niet naar buiten gaat en ziet dat "er meer aan de hand is als je het script omdraait".
De verteller spoort zijn publiek aan om het scherm uit te zetten en te ontsnappen aan “die koude realiteit” die je dwingt in een droomwereld te leven. Onze verteller herinnert ons eraan dat we "krachtig, geliefd en nog veel meer" zijn.
Hij roept ons nogmaals op om naar buiten te gaan, want “er is zoveel meer in het leven”. Hij voegt eraan toe: "Je zult zien dat de toekomst analoog is", dus we moeten "de straat op" en de natuur onze "dopamine" laten zijn. We moeten weerstand bieden aan de slavernij van onze machines.
Bij het zoeken naar bevestiging van "commentaren, shares en likes" worden we gewaarschuwd om de ketenen te verbreken omdat "ze de vonk van je eigen leven niet bevatten".
Het zachte straaltje regen wordt vergezeld door robotgeluiden en een ronde puls van rijke, oscillerende synth opent 'Gates of Xylanthia'. Gekartelde sonische randen snijden onder de synths over de bovenkant en een diepe, stabiele drumbeat ondersteunt het nummer. Een gruizige lading gitaar snauwt het nummer binnen over die gestage hartslag van drums. Afdalende, meeslepende synth voert een overheersende melodie uit voordat een gong klinkt.
Van Spinditty
De wilde stem van de gitaar beweegt terwijl de beat hem voortstuwt. Ik geniet van hoe de delicate, luchtige synth het nummer met een lichte aanraking borstelt voordat het hardere, in de schaduw gestelde dreun van de bas wordt geëvenaard door zware drums. Een helderdere gloed van een synth voegt een warmer, hoopvoller gevoel toe terwijl het de melodie over het gewicht eronder draagt. De agressie van de gitaar beweegt mee met een flits van vervormde synth voordat een windvlaag en een langzaam draaiend arpeggio binnenkomt en in stilte vervaagt.
"Digital Death" begint met een muziekdoos-gong met een verloren en verlaten melodie samen met een verre puls van bas en het soepele getik van metalen drums. Ik word aangetrokken door de manier waarop Mike Templar de emotionele associaties van een muziekdoos gebruikt om treurige gevoelens in dit nummer te creëren.
De beat breekt en stottert voor weelderige snaren, vol verdriet en pijn, verschuiven onder die verloren rinkelende muziekdoos. Een gutturaal gegrom van gitaar voegt een harder randje aan het nummer toe. Opnieuw schreeuwt de pijnlijke, dwalende melodie over de hardere klanken eronder. De snaren zijn zo gepijnigd, vol verlies en neerslachtigheid over het gegrom onder hen. Het nummer vervaagt op de eenvoudige, emotionele melodie van het klokkenspel.
Kronkelende digitale geluiden, een holle achtergrond en shaker-percussie samen met een scherp snaargeluid openen 'Ghostly Whispers'. De stem van CZARINA heeft een operakracht, diep expressief en in de schaduw gehuld als een keiharde, cybernetische puls van synthbeats en basverschuivingen eronder. Een warmer gedeelte komt binnen met spookachtige stemmen die verschuiven terwijl CZARINA's zang emote en pijn doet, ik geniet van de manier waarop het klokkenspel glinstert en stijgt, in contrast met de intensere kwaliteit van de zang.
Een gevoel van begrip en emotioneel bewustzijn vult de tekst van dit lied. De verteller vraagt zich af wat ze kan zeggen om "mee te voelen met het verdriet dat ik in je ogen zie?" Ze herkent dat wat ze "lijken te symboliseren" en ze is "van binnen geschokt".
Het is "als de donder in de nacht" terwijl ze zich afvraagt wat ze moet zeggen om zich in te leven. Er is een krachtig beeld in de trant van: "spookachtige gefluister achter die droevige ogen." Een gevoel van verwantschap maakt het lied af met de woorden: "Houd me dichter bij je, deel in deze oorverdovende stilte."
"The Last Battle" begint met een aanzwellende synth die achter de sterke beat uitstroomt terwijl een drone van digitaal geluid achter een vibrerende oscillatie beweegt. Een stabiel, diep basgeluid beweegt met de sissende percussie terwijl een melodisch patroon, glanzend en vol van een gevoel van gedempte hoop, zich herhaalt. Er stroomt een spookachtig geluid omheen en er is een pauze in de vibrerende, droog klinkende en veerkrachtige synth-lijn.
Ik hou van de auditieve texturen in dit nummer omdat ze zich vermengen en vermengen. Een ruigere synth drijft door, doordrenkt met een vleugje melancholie, terwijl het notenpatroon beweegt en de drums blijven pulseren. De vibrerende synth-klop keert terug als dramatische akkoorden klimmen en dan wordt de verloren melodie vergezeld door een bewegende baslijn die door het nummer stuitert. De drums pulseren in de verte en we vervagen op luide gloed.
Een sterke retro beat beweegt door het nummer en een actieve baslijn wordt vergezeld door jazzy pianoakkoorden, handgeklap en drums om "No Game" tot leven te brengen. Glinsterende synth-akkoorden worden verbroken door een robotstem die herhaalt "het is geen spel, het is helemaal geen spel." Flitsen van synth stijgen op en glanzende pianobewegingen voordat de dwalende, nasale en versierde melodische lijnen dansen over het ritme van de beat. Ik geniet van het koele, kristalheldere geluid van de trompetterende lead-synth als de "A"-sectie weer binnenkomt, alle energie en licht.
"Digital Frontier" begint met ver weg zwevende, geïsoleerde noten met een zacht gekraak erachter. Een verre, metaalachtig ratelend geluid zweeft op de achtergrond terwijl meeslepende synth-akkoorden naar buiten vloeien. Ver weg klinken klokken en de groovy beat hits onder de gruizige synth sweep die langs stroomt. Ik hou van de manier waarop de groove van de beat het nummer onder de glijdende pianonoten vormt.
Een herhalende, dichte synth draagt een hypnotiserend patroon van noten terwijl verheven, volle en glimmende synth zingt met een andere delicate, pijnlijke melodische lijn. Het nummer heeft een golvend gevoel en de stevige drums bonzen en kloppen. De fragiele piano beweegt met een verloren gevoel terwijl mineur-key strings opkomen en diepe bas grommen onder hun rijkdom, getint door duisternis. De melodie heeft een tijdloos gevoel met een volksmuziekkwaliteit.
De voice-over vertelt over de manier waarop de haai als toproofdier overleeft en gedijt op zijn instincten, maar in gevangenschap worstelen om te overleven. De verteller voegt eraan toe: "De mens is niet anders", omdat mensen het grootste deel van onze geschiedenis ook op onze instincten moesten vertrouwen.
Hij voegt eraan toe dat we het terrein zo hebben gemanipuleerd dat "net zoals de haai die in een tank is afgegooid, we onszelf in een gevangenis hebben geworpen door ons eigen toedoen" en omdat "we de muren niet kunnen zien … we ervoor kiezen om ze te negeren .”
Hij concludeert onheilspellend: "Want niet alleen hebben we de wateren die we gewend zijn afgezien, we hebben ons levensonderhoud veranderd, en onze reden van bestaan…!"
Scherpgerande, metalen, vervormde synth wordt vergezeld door rockende gitaar en een keiharde, dikke beat om "Bit Shuffle" te starten. Verhoogde, scherp glanzende noten en een metalen synth fonkelt over de actieve baslijn terwijl de gitaar gutturaal grunt.
Ik ben gecharmeerd van de funky, coole baslijn die naar binnen springt onder de verschuivende, wervelende achtergrond. Het basgeluid heeft een nasale kwaliteit als een herhalend, melodisch patroon dat in het nummer rinkelt, samen met holle, knallende percussie. Het dwalende, kronkelende melodische patroon wordt geaccentueerd door de metalen klokken en de dikke, aanhoudende diepten eronder voordat de stilte valt.
Gevolgtrekking
Digital Death is een meeslepend, krachtig album vol melancholie, dreiging en een waarschuwing om op te letten als het gaat om de gevaren van de digitale wereld en wat deze met ons als soort kan doen. Het heeft muzikale diepgang, geweldige gastartiesten en een sterke muzikale persoonlijkheid waar ik naar toe werd getrokken.
