Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Het Liquid-album van The Less Dead combineert elementen van New Wave synthpop, rock en synthwave op unieke manieren om muziek te produceren met een eigen identiteit. The Less Dead mixt kloppende, stuwende beats met wandtapijten van synthgeluiden en een huilende elektrische gitaar die alleen maar wordt versterkt door zijn emotionele zang en interessante songwriting. Er zit veel rijkdom en diepte in dit album.
Ik ben zo getroffen door de stem van The Less Dead. Het kan strelend of krachtig zijn, pijnlijk of zwevend terwijl hij zijn doordachte en interessante teksten levert. Stevie Lee Price, zijn vocale en tekstuele medewerker voor "Every Day", voegt ook haar eigen kenmerkende stem en songwritingvaardigheden toe aan het album. De manier waarop de vocale melodieën overeenkomen met de lyrische uitdrukkingen, verdiept de emotionele kwaliteiten op Liquid alleen maar.
Er is veel delicaat, glanzend en luchtig geluid op Liquid met synths die glinsteren en sprankelen terwijl ze door de nummers bewegen. De lamme aard van al die elementen contrasteert met het sterke dreunen van de drums en bas eronder. Voor mij dient het alleen om de lichtere kwaliteiten van die synthgeluiden te benadrukken.
The Less Dead kiest zijn momenten om elektrische gitaar aan het album toe te voegen, en als hij dat doet, voegt dat een mooie dimensie toe aan de nummers. De emotionele, huilende kwaliteit van het spel combineert met de andere delen van de muziek om de expressie in die andere elementen te verdiepen en te versterken. Het is een effectieve toevoeging aan de muziek.
Een laatste opmerking die ik over Liquid wil maken, is hoe goed het is geproduceerd. Het heeft een scherp, schoon geluid en een goede balans tussen alle gevarieerde sonische elementen. De kwaliteit van de productie maakt de muziek des te indrukwekkender.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
Hier is een blik op enkele van mijn favoriete nummers.
"Verbrand het"
"Burn It" begint met een wijd open sonische ruimte op de achtergrond waarin drums kloppen met stijgende golven van gloeiende synth die door de bas klimmen die al het andere ondersteunt. Er is een arpeggio die langzaam uitdraait boven het zwevende, luchtige bed van geluid dat het nummer vult.
Nu raakt een delicate synth de muziek terwijl de volheid van een licht vervormde elektrische gitaar over dat verlangende, wervelende arpeggio roept. Het emotionele karakter van de gitaar drijft me echt in dit nummer. Er zijn donkere, ruige synthnoten die zich door de muziek uitstrekken terwijl de drums hard toeslaan. Een ander glinsterend arpeggio wervelt naar buiten onder langzamer gloeiende noten die over de top bewegen terwijl de gitaar in de verte schreeuwt.
"Elke dag"
Sprankelende arpeggio's, stevige drumdonder en een stuwende basbeat vloeien voort onder de etherische, vervormde zang van Stevie Lee Price om 'Every Day' te beginnen. Er zit een krachtige drive in de muziek die het voortstuwt terwijl die arpeggio's in kristalheldere helderheid gloeien terwijl de bas en drums bonzen met al het licht eroverheen.
De teksten van Stevie Lee Price verlangen en dromen in het lied. Er is een moment van herinnering in de regels, "lichten in je ogen, een moment gevangen in de tijd" en een pijn in de woorden: "Wil je je stem horen, nu heb je je keuze gemaakt."
Het gevoel van het verliezen van een relatie echoot door in de tekst: "Elke dag glippen we weg, en elke dag is moeilijker om te blijven", maar er is altijd de hoop dat "misschien we zouden kunnen zijn, misschien kunnen we zien."
"Strop knoop"
"Noose Knot" komt tot leven met hoge driften van synth die in de openheid van het nummer bewegen met een delicate, licht overgoten gloed. De warmte van een koor van vrouwelijke vocale geluiden raakt de muziek voordat de fragiele, delicate en strelende stem van The Less Dead het nummer in zingt met een expressiviteit waar ik van geniet.
De constante drum- en baspuls wordt vergezeld door heldere flitsen van de arpeggio's die onder de zang ronddraaien. De zware drums en oscillerende baspulsen blijven het deuntje vormen en versterken. Er is een funky synth-uitsplitsing voordat we teruggaan naar die soepele en vloeiende synth-puls.
Van Spinditty
Er is een rode draad van iets pijnlijks en hoopvols dat door de tekst van dit nummer loopt. De hoop komt tot uitdrukking in zinnen als: 'Heb je het nummer gehoord over de plek waar we samen kunnen zijn? Het is een geheime plek, opgesloten, waar we 's avonds dansen en de hele dag drinken."
Een toon van onzekerheid wordt geslagen in de woorden: "Als we klaar zijn, gaan we beter of slechter terug naar huis, we zullen zien en je weet dat ik er voor je zal zijn." Een vleugje verwarring komt in de woorden: "Ik begrijp niet precies wat hier is gebeurd" voor hoop duels met een donkerder gevoel in de lijnen, "Het is niet de laatste keer, dus wanhoop niet, je weet dat ik zal zien jij daar. Je hebt je stropknoop, tuig hem op.'
Pijn komt binnen terwijl de tekst zegt: "Ik kan niet meer denken, het is een open deur en als ik naar binnen kijk, zie ik je ogen en ik ben blind en het is nieuws voor mij, maar je lijkt alleen te willen zijn .”
"Begin opnieuw"
Een langzaam wervelend arpeggio komt tot leven als "Start Over" begint. Het blijft in kracht groeien terwijl een oscillerende bas en de soepele hartslag van drums drijven onder de energieke zang van The Less Dead. De arpeggio's cirkelen en bewegen, keer op keer om meer vorm toe te voegen onder de sterke vocale uitvoering, terwijl een andere synth erachter fonkelt en danst. De drums, bas en synths zijn in elkaar grijpend om de muziek te doordrenken met een gevoel van voortdurende energie.
Er is een zelfdestructieve, egoïstische persoon in het hart van dit nummer. De regel: "Dus begin opnieuw, niemand staat je in de weg" maakt dat overduidelijk. De manier waarop ze ervoor kiezen zichzelf te vernietigen, is door 'jezelf in kleine stukjes te snijden' die dan heel openlijk 'als gebroken wensen over de club worden verspreid'.
Het onderwerp van het lied toont een ultiem gebrek aan bewustzijn van zichzelf. Zoals de verteller zegt: "Als je je ogen plotseling opent, kijk dan naar jezelf en je zou er spijt van kunnen krijgen." Het lijkt er echter op dat deze persoon er niets om geeft en "een puinhoop gaat maken" omdat, nadat hij zichzelf opnieuw in stukken heeft gesneden, nu "de club rondgaat als kleine wensen".
"Ongezegd"
"Unsaid" begint met een gestage donkere puls van oscillerende, enigszins ongelijke synth terwijl hogere, stuiterende en ongelijkmatige geluiden over de top bewegen, samen met die kenmerkende drums die binnenstormen. Een computergestuurde lead-synth speelt een trapsgewijze patroon dat verdubbelt met een chipgeluid .
De gitaar roept met licht en energie over het bewegende, verschuivende landschap van glanzende synth. Een diepere stroom van bas beweegt in het nummer, die flikkerende en glanzende noten barsten door terwijl de gitaar danst. Ik geniet van de chiptune-kwaliteit van de geluiden, samen met de meer metaalachtige synth die in in elkaar grijpende drifts samen met die chipgeluiden beweegt.
"Wegvallen"
"Fall Away" begint met ongelijke, kleine toetsafwijkingen van synth die in dichte patronen bewegen. The Less Dead zingt een pijnlijke vocale melodie terwijl een diepe baspuls en kloppende drumbeats meer beweging aan het nummer toevoegen. De bas oscilleert constant terwijl een hoge gong schittert over de donkere gevoelens die door het nummer bewegen. het spoor. Er zit een meeslepend gevoel van energie in dit nummer dat me naar binnen trekt.
Het thema van een buitenstaander zijn loopt door het nummer heen. Het spreekt voor al diegenen die worden uitgesloten of aan de kant geschoven. Het nummer begint met de woorden: "We are the disaffected, the quiet ones." Dit zijn degenen voor wie "er niet genoeg leven is om te kiezen, niet genoeg tijd te verliezen."
Terwijl het nummer verdergaat, somt het de losgekoppelde, de stille, de roekeloze en onvaste op. Ze bevinden zich allemaal in dezelfde hachelijke situatie als waarin ze "in de achterstraat staan, toekijkend terwijl je wegvalt".
"Je bent raar"
Warme, snel draaiende arpeggio's dansen op "You're Weird" samen met de stevige drums en een licht nasale en zacht glanzende synth speelt een opbeurende melodische lijn. Er is een hogere synth met een zonnig gevoel. Er is een uniek, metaalachtig geluid dat over diepe bas en een volle drumbeat beweegt.
De hoge synth speelt een patroon met een zachte helderheid, omdat die gestage puls eronder een gemakkelijk glijden toevoegt aan alle elementen van het nummer. Ik geniet vooral van het segment met vallende cascades van heldere geluiden die over de diepte eronder flitsen.
Vonnis
The Less Dead heeft een album in Liquid gemaakt dat de meest meeslepende delen van de stilistische invloeden gebruikt en deze combineert met zijn kenmerkende lyrische stijl en vocale expressie om muziek te produceren die individueel is en die het oor geboeid houdt.
