Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Fantastic Tales of a Future Lost is een synth-gedreven album dat prachtige momenten van kristalheldere glans, energetisch rijdende beats en nummers biedt die doordrenkt zijn met een diep gevoel van fantasie en verkenning. Victor Roy heeft sterk melodieus schrijven en synths die worden ingezet als sonische penselen gecombineerd met een krachtige atmosferische component om luisteraars mee te nemen op een brede reis door de wereld die hij op het album creëert.
Op Fantastic Tales of a Future Lost heeft Victor Roy synths gekozen die passen bij het gevoel van fantasie dat de algehele sound van het hele album doordringt. Soms is alles gloeiend en lam, glanzend en glinsterend. Er zijn ook synthscapes die majestueus en triomfantelijk aanvoelen als dat nodig is. Er zijn een paar momenten waarop de synths een sterk orkestgevoel hebben, met name als een strijkerssectie. Dat vond ik bijzonder bevredigend in mijn oren.
Als geheel is dit een album dat een diepe, karaktervolle sfeer uitstraalt. Ik heb het gevoel dat dit album een canvas is waarop Victor Roy met geluid schildert. Ik voel een gevoel van verkenning en avontuur door elk nummer lopen. Elk muzikaal element is als een penseelstreek die een harmonieus geheel oplevert en bijdraagt aan het gevoel dat er een magische wereld wordt onthuld.
Terwijl Fantastic Tales of a Future Lost een samenhangend geheel vormt, is het ook een zeer divers album. Het onderzoekt alles, van rijsnelheid en energie tot zacht glijdende segmenten die echt warm en gemakkelijk zijn. Deze dynamische kwaliteit sprak me aan omdat het mijn interesse goed vasthield.
Een andere factor die ik niet kon helpen, maar die aanwezig was, was een invloed van videogamemuziek. Ik dacht dat er momenten waren die aanvoelden als een klassieke Konami- of Capcom-ruimteschieter en andere momenten waarop sterke JRPG-elementen uit de jaren 90 doorkwamen. Voor mij droeg dit alleen maar bij aan het gevoel meegenomen te worden op avontuur door fantasiewerelden.
Wat de productie betreft, heeft Fantastic Tales of a Future Lost een rijk, vol gevoel. Er is veel duidelijkheid in alle geluiden en niets is modderig of saai. Ik vind het vooral leuk hoe Victor Roy de geluiden heeft gelaagd om ze in balans te brengen, en ervoor te zorgen dat geen enkel element domineert. Wanneer hij luchtige flow nodig heeft, creëert hij die en wanneer een dichter, intenser gevoel nodig is, kan hij dat ook creëren. Het bevordert de oorzaak van het creëren van sterke sonische beelden op de sporen.
Zoals gewoonlijk zal ik de nummers op het album opsplitsen waarvan ik voel dat ze het meest in mijn oren zijn geraakt en mijn redenen bespreken waarom ik wordt gedwongen door en aangetrokken tot die specifieke nummers op de opname.
Van Spinditty
"Crystals and Fireflies" zit vol met dicht opeengepakte gloed en glans. Er zit zo'n positieve energie in het leadsynth-geluid en de delicate melodie die het speelt. Het lange bereik van diepe synths onder hoger zwevende en klinkende synths heeft een kristalhelder gevoel. De gestage puls van de beat verankert die lichtere elementen.
Ik heb ook genoten van de segmenten van het nummer die in zijdezachte zachtheid voortgleden. Op "Deep Within (Paradise)" beginnen we met een kronkelende, draaiende mineur-melodie samen met glanzende arps en een pulserende, ruige synth die op een hoekige manier beweegt vergezeld van een snelle, kloppende beat die meedogenloos naar voren duwt. Naarmate het nummer vordert, is er een melodie in de "B" -sectie die een triomfantelijke en klimmende kwaliteit heeft. Het lost terug naar de "A"-sectie als de track sluit.
"Path To Glory III" zit vol met majestueuze zwaaien van synth en arps die er snel onder flitsen. De hoofdmelodie van dit nummer is triomfantelijk en er is een orkestraal gevoel in de akkoorden die eronder drijven, een beetje tragisch maar nog steeds vol kracht. Het zorgt wel voor sensaties die goed passen bij de titel van het nummer.
Ik had het gevoel dat "Stage Two" de geweldige soundtracks voor space shooter channelde die in de jaren '90 door Konami en Capcom voor de SNES/Super Famicom waren gemaakt. Het nummer heeft een stuwende beat en een diepe, funky synthbas samen met de snelle drums. De leadsynth rockt zich een weg door het nummer, vliegt mee, doordrenkt met energie. Alle verschillende elementen van dit nummer zorgden voor een gevoel van vooruitgang en een meedogenloze voorwaartse beweging. Ik kon me een fantasieruimtevaartuig voorstellen dat het uitvecht tussen de sterren.
"Dungeons Of The Mind" heeft die geweldige synth-geluiden die een orkestrale strijkerssectie oproepen. Er zijn donkere synths die in de track schuiven, in contrast met de hogere en heldere segmenten. Die meer geschaduwde synths zorgen voor een mysterieuze sensatie in de track. De beat is dynamisch en de melodie roept het idee op om oude kerkers te verkennen omdat het een slinkse kwaliteit heeft. Ik kreeg eigenlijk een beetje een Castlevania-sfeer van dit nummer en ik geniet van dat feit.
Fantastic Tales of a Future Lost is voor mij een album vol avontuur. Alle muzikale elementen ervan komen samen om de luisteraar mee te nemen op een leuke, energieke en soms heel mooie reis. Ik sta constant versteld van alle verschillende richtingen die op synth gebaseerde muziek de laatste tijd is ingeslagen. Victor Roy is nog een artiest die een ander facet van deze geweldige synth-scene op een unieke, onderhoudende manier verkent.
Opmerkingen
Nancy Hinnchliff op 05 juni 2020:
Goed geschreven artikel. Sorry dat het me niet interesseerde, maar dat had niets te maken met je schrijven. Het is gewoon dat ik niet graag Science Fiction of Dystopia lees, of iets anders dat niet de harde realiteit is.
