Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Zak Vortex's Miami Squeeze is een retro-geïnspireerd synthalbum dat bruist van dynamische energie terwijl Zak Vortex een in het oog springend palet van synths samenvoegt om heldere beelden in geluid te schilderen. Hoewel er een duidelijke gevoeligheid voor het geluid uit de jaren 80 is, werken de verschillende muzikale elementen op unieke manieren samen om iets nieuws te creëren.
De eerste factor die me in Miami Squeeze trekt, is de hoge productiekwaliteit van het album. Het is een haarscherpe audio-omgeving waarin elk element duidelijk opvalt en toch soepel overgaat in een samenhangend geheel. Dit is muziek die sonisch gedetailleerd is en de productie helpt om die details te benadrukken.
Een ander sterk punt van interesse voor mij op het album is de vaardigheid waarmee Zak Vortex synthgeluiden combineert. Hij heeft een aantal fascinerende geluiden zoals kalimba en hangdrum vermengd met de grote verscheidenheid aan synth-tonen die variëren van verhoogde glans tot gruizige plak. Hij combineert ze op nieuwe manieren om een getextureerd, verweven eindproduct te produceren dat ik onweerstaanbaar vond.
Ik wil ook de melodieuze karbonades uitlichten die duidelijk zijn op Miami Squeeze. Zak Vortex kan melodieën samenstellen die vol emotie en expressie zitten. Ik geniet van de manier waarop hij melodieuze momenten creëert die tussen verschillende emotionele toestanden kunnen zweven. Veel van zijn melodieën weerspiegelen de gecompliceerde aard van gevoelens terwijl ze zich ontvouwen en evolueren.
De percussie en bas op het album zijn ook opmerkelijk voor mij. Ik geniet van het gevarieerde, rijke scala aan drumgeluiden en andere percussieve elementen, samen met de solide ondersteuning van de diepe putten van bas die oprijzen om de andere muzikale bouwstenen op het album te ondersteunen. Samen voegen ze een ander niveau van diepte toe aan de tracks.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
"Too Much, Too Late" ontstaat met een verre, stotterend geluid dat pulseert over een wervelende, vloeiende achtergrond. De drums slaan aan met een brede dreun en een langzaam bewegende melodie met een treurige tint wordt gedragen op middelhoge synths met een warme gloed. Ik vind de pijnlijke zachtheid van de melodie behoorlijk aangrijpend als deze zich in het nummer ontvouwt. De drums kloppen langzamer terwijl de glanzende synth de zachte pijn van de melodie draagt.
Chimes voegen glinsterende noten toe boven de andere muzikale elementen, terwijl arpeggiolijnen van verheven synth door de muziek dwarrelen. De melancholische, dromerige melodie beweegt over laag na laag synthgeluid, elk in elkaar verwevend. De gitaar heeft een rijke toon terwijl hij hoopt en doet pijn in de muziek terwijl de glimmende arpeggio's eronder blijven cirkelen. Elke laag van de muziek verdwijnt één voor één totdat de enige glinsterende klokken en de volledige stem van de gitaar overblijven om het te sluiten.
Er is een delicate sonische stroom over de basdiepten van wanneer "The Fix" opent en een ronde, enigszins ruige synth binnenkomt samen met xylofoontonen die door het nummer trillen. Er is een crescendo en de hoofdmelodie zingt binnen, voelt licht en luchtig aan, terwijl het over de dicht gelaagde synths en drums eronder glijdt. Mijn favoriete deel van het nummer vindt plaats als de oprechte en emotionele sax binnenkomt, met een melodie die nostalgische weemoed uitstraalt.
De xylofoon trilt en de ruige, ronde synth zorgt voor meer onderbouwing van de muziek terwijl de sterke drums kloppen. Pianonoten wervelen en dansen en de basoscillatie wordt vergezeld door een meeslepende wind. Er is een crescendo als de drums weer binnenkomen en de gitaar springt eruit in een klimmende solo die positief en inspirerend aanvoelt. Alle andere muzikale elementen vloeien in een dicht, rijk patroon onder en om elkaar heen als het nummer eindigt.
"Heart of Darkness" begint met een stevige drumbeat en een heldere, metalen arpeggio zingt door de muziek, wat meer glans aan de procedure toevoegt. Een kristallijne synth laat een vloeibare, glinsterende melodie met scherpe randen horen. Er zit een dromerige kwaliteit in de melodie waar ik van geniet als het wordt gedragen op de middelhoge, geslepen glazen synth. Het sprankelende klokkenspel arpeggio rond de melodie voordat deze uitsterft.
Van Spinditty
Een jazzorgel draagt een zich herhalend melodisch patroon van licht jankende noten die met droefheid worden aangeraakt. De verstrengelde klokken klinken samen terwijl de ondersteunende beat en bas het nummer voortstuwen. Scherp, schoon licht schijnt uit de metaalachtige, hypnotiserende herhalende synth die het nummer vult. De muziek vervaagt op het gestage ritme en het herhalende patroon van noten.
Een lage, verschuivende puls van bas wordt onderbroken door hogere digitale geluiden en een arpeggio met een ver, rond geluid om 'Ryo' te beginnen. De weergalmende beat stuitert door het nummer terwijl een warme, snaarachtige arpeggio zachtjes verschuift. Er is een lichte vervorming in de leadsynth omdat deze een fragiele, strelende melodie over de drums draagt.
Ik ben gecharmeerd van het segment waarin de kalimba een kabbelend patroon speelt terwijl een klokkenspel er subtiel overheen schijnt. Er is een pauze waarin een snaarachtige synth een fragiel, vloeiend patroon speelt dat textuur toevoegt terwijl de drums verder blijven pulseren. Er is een omhullende, lichte toets aan de melodie van de leadsynth terwijl die snaarachtige arpeggio blijft dansen. Het gemak van deze track zit nog steeds vol met een contrasterend gevoel van pijn.
"Give A Little, Take A Little" opent met een energieke, heldere xylofoon-achtige synth met een kabbelend patroon van noten over sterke, barstende drums. Dromend klokkenspel zweeft in een delicate melodische lijn terwijl een digitaal klinkende synth door het nummer stuitert.
Ik word aangetrokken door het gouden licht van de middelhoge synth terwijl het een trapsgewijze melodisch patroon zingt, terwijl aanzwellende klanken over de krachtige drums glijden. Sunny sprankelt vlekkerig in het nummer terwijl de leadsynth gloeit en elk element eromheen flikkert en glimt. De tedere, volle melodie drijft door voordat het nummer langzaam in helderheid vervaagt.
Een hol, metalen hangdrumgeluid draagt een springend, snel notenpatroon over de dynamische geluiden van de unieke drums om "Miami Squeeze" tot leven te brengen. De hangdrum kronkelt terwijl snelle orkesthits in de muziek flitsen. Ik word aangetrokken door de manier waarop de gitaar schreeuwt en door het nummer danst.
Het snel bewegende hangdrumpatroon keert terug om de muziek voort te stuwen met springende energie. De rockende stem van de gitaar komt binnen en springt boven de deinende metalen puls en de stuwende drums uit. Golven van donkere, harde bas verschuiven met deinende drums die het nummer inslaan in een oorverdovende reeks percussiegeluiden.
"A New Beginning" begint met een diepe, ziedende puls van snel oscillerende bas die afdaalt onder de soepele, gestage drumbeat. Een zich omhullende lead-synth draagt een langzaam evoluerende reeks noten die in het nummer opklimmen, samen met opwaartse boogvormige arpeggio's die schitteren onder een zachtere stroom van noten. Ik word aangetrokken door de manier waarop die zachte tonen zich als een fluwelen deken om de oren wikkelen terwijl de diepe baspulsatie maar doorgaat.
De arpeggio's houden hun gloeiende vooruitgang vast, langzame cirkels verspreiden zich naar buiten. Een gitaar met gruizige randen verschuift in een ander langzaam patroon en ondersteunt de flikkerende synths die in lange lijnen zingen. De gitaar verscherpt en vult het leadsynth-gedeelte terwijl de bas en arpeggio's op elkaar inwerken om meer textuur toe te voegen. Het melodieuze patroon dat er doorheen drijft is vol verlangen en verlangen, reikend naar meer.
Jazzorgel draagt rijke akkoorden die onder een zachte, verheven melodie bewegen om "One Dark Night" te beginnen. Het orgel wordt vergezeld door enorme retro-drums en klokgelui, arpeggio's die door het nummer kronkelen. Ik geniet van de positief aanvoelende jazzorgelmelodie omdat het een onschuldige, open kwaliteit heeft. De draaiende, kristalheldere arpeggio's voegen textuur toe aan de kracht van de drums terwijl ze in de muziek kloppen.
De melodie droomt stilletjes over de glans eronder terwijl een soepele, volle, medium lage synth een langzamer arpeggio speelt. Het klokkenspel draagt een opbeurende, verkwikkende melodische lijn over de voortdurende hartslag van de drum en snelle rimpelingen van glanzende synth. De hoofdmelodie danst naar binnen en verheft de geest terwijl het uitstroomt over de glitter die eromheen glinstert.
Gevolgtrekking
Miami Squeeze is een ander geweldig voorbeeld van hoe de basisbouwstenen van op synth gebaseerde muziek kunnen worden gecombineerd om boeiende en interessante stukken te creëren die rijkelijk gelaagd zijn met een breed sonische palet.
