Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Het Heave-album van het Institute 91 is een van de meest onderscheidende en sfeervolle synth-albums die ik tot nu toe in 2021 heb beoordeeld. Hij neemt alle bouwstenen van synthwave/retrowave en geeft er een originele en vermakelijke draai aan met dit album met een nautisch thema, vol onheilspellende duisternis en de dodelijke zee.
Allereerst wil ik iets zeggen over het sfeervolle karakter van Heave. The Institute 91' creëert een schimmige, dreigende en krachtige sfeer door de combinatie van donkere synthgeluiden, de altijd aanwezige windstoot en het kraken van scheepstuigen en het onduidelijke, onheilspellende gezang van de scheepsbemanning. Al deze elementen vervoeren de luisteraar naar het dek van een schip in een dodelijke storm.
De opname van het geluid van een accordeon om een meer traditioneel gevoel op het eerste nummer te creëren, evenals de rietstem van een saxofoon om solistische warmte toe te voegen en een jaren 80-touch geven Heave wat diepte en sonische textuur die het optilt en maakt interessanter om te horen.
Ik voel me ook aangetrokken tot de melodieën op Heave vanwege de verloren, dwalende en melancholische gevoelens die velen van hen creëren. Ze dragen bij aan het gevoel van een zinkend schip in donkere, tumultueuze wateren en misschien zelfs aan het gevoel dat oude geesten de zeelieden die door de storm worden geteisterd, rondspoken.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
"Geboren uit schuim en pekel"
"Born of Foam and Brine" komt tot leven met de zachte zachtheid van subtiel gloeiende synths en een statisch gesis samen met een melodische drift van geluid. Er is een diepe bron van bas en een spookachtige accordeon die een treurige, folk-verbogen melodie speelt, vol pijn en verlies, terwijl de drums in het nummer kloppen.
Ik geniet van de tijdloze kwaliteit die de accordeonmelodie doordrenkt, waardoor het het gevoel krijgt geboren te zijn uit een oude cultuur. De accordeon zingt over de warme synths en de gemakkelijke drums heen, verdriet straalt er vanaf. De duisternis valt binnen, iets onheilspellends en dreigends, terwijl een storm opsteekt en het tuig kraakt.
“De zee in storm”
Een schimmige, zwervende pianomelodie beweegt door "The Sea in Storm" als het begint. Er klinkt het geluid van wind door het tuig, vol met de voortekenen van gevaar. Een trompetachtige synth stroomt de muziek in over de gebroken pianoakkoorden heen. Ik word aangetrokken door de ongeremde melodie die het speelt terwijl het met een melancholische pijn door de muziek zweeft. De keyboardakkoorden worden donker en een beetje percussief om het groeiende gevaar van de storm te benadrukken.
Van Spinditty
De synths draaien over de gestage beat terwijl het voortrijdt met de grote retro drums kloppend. Een glanzend hoog synth-arpeggio wervelt het nummer binnen, voelt op de een of andere manier dreigend aan, dansend over de drums terwijl ze breken en rillen, tegen een opstijgende wolk van schaduwachtig geluid.
"Opstijgen"
"Heave" ontstaat te midden van donkere, kronkelende synthgeluiden die door de muziek slingeren over een schimmige puls van synth en de kreten van een spookachtige bemanning. Het dreunende tromgeroffel en de gekke roep van bloeddorstige piraten weerklinken over de schimmige bas en het voortdurende gekraak van de scheepstuigage.
Het contrast tussen de klavecimbelachtige synth die schijnt over het donkere en dreigende gezang dat eronder borrelt, is meeslepend terwijl de onrustige arpeggio's wervelen en draaien. De sax schreeuwt met een warme passie maar voegt ook verontrustend gepiep en gekrijs toe aan de track.
"Diepe ademhalingen (verdrink niet)"
Serene zwevende en drijvende synths pulseren de open ruimte in met een delicaat gevoel als "Deep Breaths (Don't Drown)" begint. Een diepe, dalende baslijn en het gestage geratel en getik van de drums zorgen voor beweging in het nummer. Ik hou van de licht wankele, heldere lead synth melodie omdat het zachtheid vermengt met een onderliggende duisternis.
De baslijn oscilleert sneller terwijl de kenmerkende saxofoon van The Institute 91 de muziek in schreeuwt over de kloppende oscillaties van bas, warm en met passie zingen. De sax straalt een gevoel van zweven uit als de leadsynth weer oplicht, vol en helder aanvoelt, nog steeds een beetje pijnlijk als het nummer in stilte vervaagt.
“Doen en sterven”
"To Do and Die" zit vol met een wervelende, schimmige synth die in het nummer groeit, samen met hoge geluiden die zachtjes door de werveling van geluid eronder zweven. Extreem diepe bas zwelt aan in de muziek, samen met het gefluister van stemmen, onduidelijk en verloren, hun woorden vol voortekenen. Er is een gevoel van langzaam naar beneden draaiend samen met een grote open ruimte in de muziek, alles verloren en schaduwrijk.
"Uitzicht"
Ronde neuspulsen van synth weerkaatsen in de muziek als "Vista" begint, alle pulsen vloeien samen terwijl ze door de muziek bewegen. Een langzame, soepele drumbeat en synths die een stalen pan-kwaliteit hebben, raken de muziek aan, samen met uitgebreide zwaaien van synth, die het nummer in glijden.
De muziek heeft een heerlijke flow en gemak, alsof je over water glijdt, terwijl die steeldrumsynth een subtiele, lichte melodie speelt. Metaalelementen dansen in fragmenten in de muziek terwijl sax een hoopvolle, klimmende melodische lijn zingt die oprijst over alle synth-elementen die eronder in elkaar grijpen.
Laatste gedachten
Heave is een van die op synth gebaseerde albums die buiten de gebruikelijke conventies van het genre gaan en dat doen met een bepaalde stijl. Er zit een aangename duisternis en gevaar in dit album en The Institute 91' verkent de nautische thema's goed. Ik hoop dat hij de grenzen van het genre zal blijven verleggen met de muziek die hij maakt.
