"St. Anger 2015" Diehard-fans nemen het meest onbegrepen album van Metallica opnieuw op

Ik ben een geobsedeerde hardrock/heavy metal fan en verzamelaar sinds het begin van de jaren 80. Als het een goede gitaarriff en houding heeft, doe ik mee.

Dus wie zijn deze jongens eigenlijk?

De jongens achter # STANGER2015 (dat is blijkbaar de officiële naam voor dit project, met hashtag en al) zijn Daryl Gardner en Dave Cox en ze komen uit Birmingham, VK. Daryl is lid van een alternatieve metalband genaamd Grace The Skies, terwijl Dave in een band genaamd Adjust. (Voel je niet slecht als je nog nooit van ze hebt gehoord; ik ook niet.) De multi-getalenteerde Daryl speelde alle gitaren, bas en drums op de heropname van St. Anger, terwijl Dave dat deed alle leadzang. De sessie werd geproduceerd door Daryl's Grace the Skies-bandgenoot Chris Dando, die ook de achtergrondzang bijdroeg.

Als een oude Metallica-fan die absoluut een hekel had aan St. Anger toen het voor het eerst op straat kwam in 2003, was mijn eerste reactie toen ik hoorde van deze heropname: "waarom zou iemand de moeite willen nemen om te proberen" ' dat album?" Wat mij betreft kon geen enkele hoeveelheid studiopoets ooit de nummers op St. Anger redden, wat het minst essentiële album van Metallica blijft.

Nieuwsgierigheid kreeg uiteindelijk echter de overhand, en nadat ik naar YouTube was gegaan om er een paar spins aan te geven, moest ik de eer toekennen: deze jongens hebben echt goed werk geleverd. Hoewel de heropname van # STANGER2015 in wezen een noot-voor-noot "coverversie" van het hele album is, is de productie veel schoner, en aangezien ze ook wijselijk een deel van het repetitieve vet uit de originele arrangementen hebben verwijderd "2015" eigenlijk klokt 15 minuten korter in dan het meanderende originele album. Met andere woorden, het geheel is een veel meer gefocuste en veel minder irritante luisterervaring dan het "echte" St. Anger-album … wat een hele prestatie is!

Opgemerkt moet worden dat Daryl en Dave dit project puur voor de lol hebben ondernomen, zonder de bedoeling om geld te verdienen. Er zal geen cd-release of digitale download zijn voor deze nummers, en je zult ze ook niet vinden op streamingdiensten zoals Spotify; ze zullen alleen beschikbaar zijn om te luisteren via YouTube. De video ging op 13 januari 2015 live op YouTube en werd in slechts een paar dagen bijna 600.000 keer bekeken. Recensies en opmerkingen zijn overweldigend positief, waarbij veel fans zeggen dat ze deze versie verkiezen boven het origineel van Metallica. Je kunt me als een van die fans tellen!

#STANGER2015 Volledig album opnieuw opgenomen

Woedebeheersing

Toen het voor het eerst werd uitgebracht in 2003, werd St. Anger al snel het meest fel bediscussieerde album van Metallica's carrière. Zoals de documentaire, Some Kind of Monster (2004) liet zien, werd St. Anger gecreëerd in een tijd van totale onrust in het Metallica-kamp toen de interpersoonlijke relaties tussen de muzikanten op het dieptepunt waren. Bassist Jason Newsted verliet de band in 2001, daarbij verwijzend naar een benauwende werkomgeving die hem creatief onderdrukte. Gitarist/zanger James Hetfield ging vervolgens naar de afkickkliniek om zijn alcoholverslaving te verwerken in het midden van de pre-productie, waardoor drummer Lars Ulrich en gitarist Kirk Hammett achterbleven om als duo in de studio rond te neuzen, zich afvragend of Metallica nog bestond. Kortom, ze hadden er niets aan om onder dergelijke omstandigheden zelfs maar een nieuw album te maken. Desalniettemin, toen Hetfield eenmaal uit de afkickkliniek was ontslagen, nam producer Bob Rock het basspel over, en ze sloegen de nummers die St. Anger werden eruit in een reeks steeds gespannenre opnamesessies die elkaar vaak naar de keel schoten. Er was tussenkomst van het management van de band en regelmatige therapiesessies met de beroemde 'performance-coach' Phil Towle nodig om Metallica te helpen hun persoonlijke je-weet-wel-wat bij elkaar genoeg te krijgen om het album te voltooien en vervolgens op tournee te gaan om het te ondersteunen (met nieuwe bassist Robert Trujillo, die werd aangenomen nadat St. Anger was opgenomen, op sleeptouw).

Metallica - "St. Woede" (2003)

Luister naar het origineel:

Mijn "Woede" Ervaring

Voorafgaand aan de release van St. Anger in juni 2003, kan ik me herinneren dat ik op MTV afstemde voor de wereldpremière van de muziekvideo van het titelnummer en dacht dat het zeker niet het beste was dat ik ooit van Metallica had gehoord, maar de agressieve riffs toonde belofte. Mijn Metallica-fanatisme was sowieso al een groot deel van het vorige decennium op een bergafwaartse glijbaan, dus ik probeerde mijn verwachtingen laag te houden, in de hoop dat ik aangenaam verrast zou zijn.

…het bleek dat ik ze niet laag genoeg hield, want toen ik eindelijk een exemplaar van de CD u kreeg, was St. Anger bijna onhoorbaar. Dit waren geen "nummers", het waren slordige, ondergeproduceerde prullaria die schijnbaar in een blender waren gegooid en vervolgens half aan elkaar waren geregen in Pro-Tools. Dit ding klonk niet eens alsof de bandleden ooit samen waren geweest op hetzelfde halfrond, laat staan ​​in dezelfde opnamestudio, op enig moment tijdens de creatie van het album. De productie van Bob Rock klonk als een goedkope demoband, en het drumgeluid van Lars Ulrich (dat klinkt alsof hij met een houten lepel op potten en pannen klopt) bereikte al na een paar nummers al snel de kwaliteit van Chinese Water Torture. Ik heb ongeveer een week St. Anger gespeeld in de hoop dat het uiteindelijk zou "klikken", voordat ik het uiteindelijk opgaf en toegaf dat ik aan een dood paard zat te trekken. Ik schreef een vernietigende recensie van de schijf voor het e-zine van mijn vriend (waar ik meende dat de cd "midden juli stonk als een vismarkt" - ouch, dat zal ze laten zien!) en verklaarde dat ik officieel klaar was met Metallica. Een goede vriend van mij, die had uitgesteld met het kopen van de cd totdat hij de kans kreeg om mijn mening erover te horen, vroeg me of ik een kopie van de schijf voor hem kon branden, en ik zei: "Weet je wat "F*ck it, je kunt dat verdomde ding HEBBEN," en stuurde het naar hem in Texas, waar ik neem aan dat het nu op een plank bij hem thuis ligt te stofzuigen. (haha)

Dat is nu meer dan vijftien jaar geleden en het was de laatste keer dat ik een van de nummers van St. Anger de tijd van de dag gaf… totdat #STANGER2015 kwam!

Documentairetrailer voor "Some Kind of Monster" (2004):

Begrijp me niet verkeerd, de opname van #ST.ANGER2015 heeft mijn mening over het veel verguisde album niet helemaal veranderd. Het is nog steeds een beetje een puinhoop, maar in deze vorm is het tenminste een meer luisterbare, minder vijandige puinhoop. Er zijn nog steeds een aantal nummers die ronduit zwak zijn, zoals "Shoot Me Again" en het domme "Sweet Amber" ("how sweet are yoooooooouu?"), maar zelfs deze profiteren van de nieuwe verfbeurt van Daryl en Dave. Het belangrijkste verschil tussen de versies van Anger uit 2003 en 2015 is het drumgeluid - op ST. ANGER 2015 klinken ze als echte drums, terwijl ze op het originele album klonken alsof Lars Ulrich willekeurig een BB-pistool in een koffieblik vuurde. Ik moet Dave ook rekwisieten geven voor zijn verbazingwekkend Hetfield-achtige vocale werk. Serieus, als je dit zou spelen voor een nonchalante Metallica-luisteraar en hen niet zou vertellen dat het niet James was, betwijfel ik of ze enig verschil zouden merken. Natuurlijk zorgt de opgeschoonde productie ervoor dat de weinige St. Anger-nummers die ik vroeger *deed* leuk vond - namelijk "Frantic", het titelnummer, "Invisible Kid" en "Some Kind of Monster" - klinken nog beter.

De afgelopen drie dagen heb ik waarschijnlijk naar ST geluisterd. ANGER 2015 meer dan ik ooit naar het originele album heb geluisterd, en dat is de grootste lof die ik het kan geven. Ik vraag me af of de mannen van Metallica het hebben gehoord, want het zou interessant zijn om hun indrukken van dit door fans gedreven eerbetoon te horen. Knap werk mannen!!

Opmerkingen

Kijk, ik zal eerlijk zijn, op 01 augustus 2018:

Ik ben een Megadeth-fan en ik kan de basisemotie in Metallica niet uitstaan. Ik respecteer Metallica, maar ik denk dat ze lui zijn geworden sinds Metallica (1991). Hun releaseschema, gemiddeld rond de 1 per 6 jaar in het moderne tijdsbestek, is gewoon een middelvinger voor de fans.

Van Spinditty

Het enige Metallica-album waar ik voor meer dan 2 of 3 nummers kan staan, is St. Anger. Ik heb geen idee waarom. Misschien is het omdat het helemaal niet klinkt als Metallica, misschien omdat het zo emotioneel eerlijk en chaotisch is. Misschien is het de prullenbak. Ik weet het niet.

Bedankt voor het luisteren naar mijn TED-talk.

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 16 juni 2015:

Hallo Jeff … ja, deze jongens hebben het origineel echt verbeterd. Ik denk dat het oude gezegde verkeerd is … je * kunt * een drol polijsten! (haha)

Jeff Rutter op 16 juni 2015:

Na het nummer St. Anger te hebben gehoord en het (gebrek aan) productie en de absoluut verschrikkelijke snare (wat het luidste is op het album neem ik aan), heb ik nooit de moeite genomen om naar iets anders van dit album te luisteren.

Toen ik deze versie ervan voor het eerst hoorde, realiseer ik me dat het potentieel van dit album geweldig had kunnen zijn. Van alle Metallica-albums waar ik naar heb geluisterd (en ik heb ze allemaal "gehoord" - zie je wat ik daar deed? -) had deze een aantal geweldige hooks en riffs die anders waren dan het "gewone" metallica-materiaal. Ik denk dat (deze versie) van "My World" mijn nieuwe favoriete metallica-nummer is. Ik ben bang om de originele versie ervan te horen uit angst dat ik deze versie ook ga haten.

Eindelijk, dit is de eerste keer dat ik iets van dit album hoor, behalve het nummer St. Anger. Wat een spelbreker … dit album had echt een kick kunnen geven.

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 07 april 2015:

Hallo Snakesmum - Ik denk niet dat we de enige zijn in onze afkeer van St. Anger - het wordt vrijwel universeel gehaat door de fanbase van de band, haha.

… hoewel de ranglijst waarschijnlijk een paar stappen is gestegen nadat Metallica "LuLu" deed, hun rampzalige samenwerking met wijlen Lou Reed, een paar jaar geleden … "Wauw, St. Anger klinkt niet zo slecht naast dit ding!" (haha)

Slangenmum op 06 april 2015:

Goed om iemand te vinden die niet van St Anger hield. Mijn exemplaar ligt stof te happen op de plank - ik haatte het hele ding.

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 30 maart 2015:

Hallo darkprince -- Ik heb mijn exemplaar van "St. Anger" jaren geleden ingeruild, dus ik heb het niet meer gehoord sinds het een nieuwe release was. Het drumgeluid was gewoon zo verdomd irritant, het overweldigde al het andere. Dat was het belangrijkste wat ik leuk vond aan deze heropname, de drums klinken echt als echte drums, niet iemand die op potten en pannen bonst, haha.

darkprinceofjazz op 30 maart 2015:

Ik besloot het origineel nog een keer te proberen. Het klinkt niet zo slecht als ik me herinner, ook het thrash element komt veel vaker voor dan ik me herinner. Ik herinner me duidelijk die snaredrum die me toen gek maakte, en dat doet het nog steeds. Ik denk dat wat me afschrikte de pretentie van het album was, geen solo's! Ik voelde me beroofd als ik die fantastisch met blues doordrenkte Hammet-solo's niet hoorde.

Ik hou van experimenteren en accepteerde zelfs de meer commerciële Load Reload-dingen, die 20 jaar later best goed klinken, grappig hoeveel bands tegenwoordig zo klinken.

Ik vraag me af of Lars zou overwegen om de drumtrack opnieuw te doen, of de drums allemaal opnieuw op te nemen? Ik kan gewoon niet voorbij dat afschuwelijke geluid komen.

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 16 februari 2015:

Hallo Sparkster - ja, dit was een best leuk idee. Ik begrijp dat de jongens die het album opnieuw hebben gemaakt, hebben gehoord van het Metallica-kamp en een duim omhoog hebben gekregen voor hun harde werk, dat moet best cool zijn.

Marc Hubs uit het Verenigd Koninkrijk op 16 februari 2015:

Ik wist niet dat dit was gedaan. Er zijn een paar albums waar ik het niet erg mee zou vinden (en heb overwogen om te doen, maar het heeft eigenlijk geen zin).

Keith Abt (auteur) uit The Garden State op 21 januari 2015:

Cool, Lady G. -- als je de herhaling van "St. Anger" hebt bekeken, wat vond je ervan?

Debra Allen van West By God op 21 januari 2015:

Leuke hub over een band waar ik veel naar luister. Ik hou vooral van de nummers van het Black Album. Nothing Else Matters hield me door en na mijn scheiding en dan hou ik ook van Enter Sandman, Unforgiven en een paar anderen.