Synth Album Review: "Cosmos" door Sonic Gap

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Eerste indrukken

Sonic Gaps album Cosmos is een studie in balans en contrasten. Er zijn hier luchtige stromen van synth, kloppende beats en diepe bas, die allemaal bewegen onder de heldere zang en boeiende teksten van Sonic Gap. Er zijn ook enkele versnipperende gitaarsolo's samen met jazzier, gemakkelijker vloeiende geluiden.

Er is een echt gevoel van open ruimte op Cosmos. De productie draagt ​​bij aan het ruimtelijke gevoel en alles zit in die ruimte. Het voegt een gevoel van diepte toe aan de muzikale elementen en geeft ze het gevoel alsof ze naar buiten en door de andere delen van de nummers zweven.

Ik ben een fan van hoe Sonic Gap chipgeluiden aan de muziek toevoegt. Hun hoekige, cleane klanken voegen echt een extra dimensie toe aan de tracks waarin hij ze gebruikt. Ze snijden door en hebben ook een tech-y gevoel dat bijdraagt ​​aan de cyberpunk-gevoeligheid van het album en zorgt voor goede contrasten met de meer etherische delen van het album.

De nummers op Cosmos zijn goed geschreven en de stem van Sonic Gap is duidelijk als hij door de muziek beweegt. Het zit mooi naar voren in de productie en hij is vrij gemakkelijk te begrijpen, zodat die woorden meer impact hebben als ze in en door de muziek bewegen.

Ik hou ook van de versnipperende energie van de gitaarsolo's op het album. Sonic Gap heeft wat vaardigheden op de snaren, en die solo's stuwen de muziek naar voren en drukken meer emotie uit terwijl ze ingewikkeld springen en dansen door de andere elementen van de muziek.

Uitsplitsing van mijn favoriete nummers

De kracht van "Futurehole" ligt in de contrasten tussen de delicate klanken die over de hoekige baslijn eronder bewegen. Er zijn melodieuze klanken die er gemakkelijk doorheen zweven en sterrenarps die fonkelen over het gestage dreun van drums en bas. Ik werd vooral aangetrokken door de manier waarop de beat heen en weer wordt geveegd door de luchtige klanken en sprankelende synths. Naarmate het nummer eindigt, vind ik het leuk hoe de zachte vocale geluiden oplossen in stilte.

Er zijn diepe, vervormende en aanzwellende synths in "Volcano" die het een fris geluid gaven. Het unieke tempo van de kloppende beat was een goede onderbouwing voor de kracht en drive van de elektrische gitaarsolo die huilt en danst in het nummer over de drijvende beat. De stem van Sonic Gap is sterk en helder als hij zingt.

Dit is een lied over een vluchtige persoonlijkheid. Er is een gevoel van onbalans in de regels: "Je bent nooit in stilte. Je bent nooit in vrede. Je geest zegt: hier is geweld. Een hersensignaalziekte.”

Er is een gevoel dat deze persoon altijd op zoek is naar het volgende om zichzelf van brandstof te voorzien in de woorden: "Verleidingen, frustraties. Je hebt nooit de controle. Je hebt wat opgetogenheid nodig. Wat benzine voor je ziel.” Uiteindelijk leidt deze combinatie ertoe dat deze persoon "een vulkaan" is.

"Clean and Pristine" is een nummer dat gedijt op zijn helderheid en glans. De kloppende beat en aanzwellende synths bewegen onder helder klokkenspel en etherische vocale geluiden stromen door de muziek. Ik vind ook de steken van glanzende synth die ingrijpen behoorlijk effectief. Ik vond de melodie boeiend als het zingt op een klavecimbel-achtige synth.

Van Spinditty

Er is veel licht en sprankeling dat goed de gevoelens uitdrukt die de titel van het nummer belichaamt.

Ik werd aangetrokken door de haperende wirwar van geluid aan het begin van "Someone Else" en hoe dat contrasteert met de warme synths die zachtjes zweven door het spelen van een strelende en rustgevende reeks klimmende noten. De stem van Sonic Gap beweegt zich in de track en wat hij zingt is ook een contrast met het ballad-achtige gevoel van de track. Ik vond ook het emotionele geluid van de solo-gitaar behoorlijk boeiend, samen met de chip-elementen die in en uit de muziek flikkerden.

Dit lied is een statement van weerstand bieden aan iemand die hen probeert te veranderen op manieren die niet gezond zijn. Het nummer heeft ook een secundaire betekenis als de eerste regel: "Je bent een leecher. Al mijn bloed zuigen" kan verwijzen naar zowel iemand die zijn bronnen opzuigt als iemand die gegevens downloadt.

Er is een gevoel van iemand die de leiding wil nemen in de woorden: "Je bent een prediker. Mij ​​vertellen wie God is' en ook: 'Je bent een vanger. Energie vangen. Je bent een patcher. Vertellen wie ik zou moeten zijn.”

Ondanks de beste pogingen van deze persoon om een ​​"hidder" te zijn. Alle zon verbergen. Zo'n spin. Covering all the fun” vindt de verteller van het nummer uiteindelijk: “Maar als ik acteer, vind ik het in mezelf als ik zoek. Wat je ook met me doet. Ik kan niet iemand anders zijn.”

"Ninja Control" heeft een vrij gelaagd gevoel tussen chipgeluiden, zwervende hoge synth en een schurende bas met een korrel en ruwheid. Ik merk dat ik geniet van de zwervende en zwervende melodie van het nummer die zich een weg baant door de harde bas en de trapsgewijze chipgeluiden. Er is hier een echt gevoel van ruimte en openheid, wat best aangenaam is.

Er is een funky groove op "Disruptive Innovation" die de stem van Sonic Gap ondersteunt en een echt dansvloervriendelijke beat die er doorheen bonkt. Ik vond het jazzorgel hier erg leuk, samen met de stijgende, snijdende gitaarsolo die steeds hoger in het nummer springt terwijl de drums en bas in de zak zitten.

Dit is een lied over hoe soms actie plaatsvindt en soms die actie storend is. Er is een gevoel van urgentie in de regels: "Soms denk ik dat ik het nu kan, wat een heel leven duurt om het onder de knie te krijgen. Zelfs als ik weet dat het heel moeilijk is, wil ik het sneller ontdekken.” Dit brengt onze verteller ertoe om te vragen: "Ben ik een disruptieve innovatie …?"

Ik hou van de weergave van het probleem, aangezien de verteller zich afvraagt ​​​​of hij een "veiligheidsfout in het systeem is, gekoppeld aan de verkeerde verbindingen?" Ik hield ook van de regels: "Soms denk ik dat ik rechtop moet zitten in plaats van in een zitzakstoel te stromen. Zelfs als mensen zeiden dat ik je niet kon hebben, volgde ik mijn hart, ik was er."

"Inner Cosmos" is een ander nummer dat vol zit met veel geluidslagen. Er zijn diepe ritmische dreunen van bas en oscillerende vervormde geluiden waarin een ruwe geluidspuls breekt. Ik was ook een fan van de spookachtige synth die groeit en beweging en energie toevoegt aan de muziek met de hardere, meer hoekige geluiden die eraan ten grondslag liggen.

Laatste gedachten (wat is het oordeel?)

Er is een goede energie over Cosmos als album. Het heeft een balans tussen instrumentale muziek en liedjes, evenals contrasten in hardere en meer vloeiende geluiden die allemaal bijdragen aan hoe boeiend en interessant de muziek is. Ik vond dit een plezierige luisterbeurt en het is weer een unieke kijk op wat er kan worden gedaan in moderne synthmuziek.