Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Lavallette's American Summer neemt de beste aspecten van klassieke retrowave-muziek en voegt meer complexiteit toe aan de mix. Er is sonische rijkdom van het synth- en gitaarwerk van Daniel Schuster, samen met de sterke vocale uitvoering van Sophia Sorrentino. Gastoptredens van Patrick Russell en Knight Wolf 1981 voegen nog meer talent en muzikale karbonades toe aan de mix.
American Summer heeft een emotionele teneur die ik aangenaam en ontroerend vind. Het heeft een diepe mengeling van hoop, melancholie en een soort pijnlijk mooie nostalgie. Dit gevoel wordt gecreëerd door de emotionele kwaliteit van Sophia Sorrentino's stem, de sensaties en gevoelens uitgedrukt in de teksten en in de hoopvolle, positieve melodieën. In veel van de nummers die worden getemperd door een verlangen naar dagen die in het geheugen zijn gevallen.
Ik wil iets meer toevoegen over de vocale prestaties van Sophia Sorrentino op het album. Haar stem kan alles belichamen, van jeugdige hoop tot een pijnlijke pijn om terug te gaan naar het verloren verleden. Het kan opstijgen met dynamische energie of liefdeswoorden zingen die vol dromerige passie zijn. Ik denk dat haar zang precies de juiste touch aan de muziek geeft.
Daniel Schuster's talent voor het maken van melodieën komt volledig tot uiting met American Summer. Hij heeft de gave om melodische inhoud te maken die zowel positief is als vol meer gecompliceerde gevoelens die hoop en verdriet vermengen. Hij zwaait met bedden van synth-geluid dat zowel sprankeling als mist aan de muziek toevoegt, terwijl hij ook elektrische gitaarsolo's speelt die door de nummers boog en dansen.
Ook de muzikale gasten van Lavallette op het album verheffen het eindresultaat. De gitaarvaardigheden van Knight Wolf 1981 voegen een ingewikkelde, energieke toets toe als hij solo's op "Summer Keys", terwijl de stem van Patrick Russel goed past bij die van Sophia Sorrentino op "American Summer".
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
"Thunder In Paradise" komt tot stand met massieve drums die barsten achter een dicht geweven, metalen synthbed, samen met een old school TV-omroeper voice-over, de puls van synth wind in een glanzende lijn samen met oscillerende bas en drums die doorbreken. Flitsende, gloeiende stroom op de achtergrond en een vol klinkende piano speelt licht pijnlijke akkoorden over de in elkaar grijpende synthpuls.
Ik geniet van hoe de grote drums weer aanslaan en de muziek vormgeven terwijl die hoopvolle, nostalgische en liefkozende melodie het nummer vult. Ruige bas beweegt mee met de drums terwijl de rinkelende, continue stroom van zonovergoten synth verschuift. De zingende, melancholische melodie stijgt weer en gruizige, grommende bas kronkelt terwijl we wegsterven.
Een volle, delicate stroom van warme synth wordt vergezeld door enorme botsende drums en een stevig basgeluid om "Waking Up On The Beach" te openen. Sophia Sorrentino's zachte, expressieve stem springt naar binnen en draagt een energieke, dromende melodie. Ik word aangetrokken door de manier waarop de rietstem van de sax haar zang verdubbelt, vol sterke emotie.
De drums stuwen het nummer vooruit terwijl de jeugdige, stijgende vocale melodie de muziek vult met verwondering, dromen en hoop. De saxofoon schreeuwt het uit, vol oprechte harten, terwijl een verre, fragiele fonkeling van xylofoon zich vermengt met de zang van Sophia Sorrentino en we vervagen in oceaangeluiden.
De tekst van dit nummer bruist van de gevoelens van de jeugd en het verlangen om vast te houden aan de vluchtige momenten. De verteller begint met te willen "hier voor altijd blijven, kijken hoe de golven binnenrollen" terwijl zij en haar metgezel "op blote voeten en goudkleurig" zijn.
De verteller gaat verder met te zeggen dat ze jong en vrij is met "de oceaan voor me, laten we gewoon hier blijven en kijken hoe de wereld rondgaat." Er is grenzeloos optimisme in de regels: "we zullen deze stad runnen, alle regels breken."
Het idealisme van de jeugd inspireert de verteller om te zeggen dat zij en haar metgezel helder zullen schijnen als ze "opvliegen, de zon aanraken en de hele nacht schijnen". De verteller weet dat het hun tijd is, want "nu zal binnenkort oud nieuws zijn." Ze gaat verder met te zeggen dat ze daar moeten blijven "tot voor altijd ook oud nieuws is."
Er is een erkenning dat zelfs als ze voor altijd willen blijven, het uiteindelijk "alleen vandaag" kan zijn, zodat ze jong en vrij zullen blijven "zoals we gisteren deden". Het lied eindigt als de verteller zegt dat ze "langs de weg" met de oceaan voor zich "zullen blijven kijken naar de wereld die rondgaat".
"Summer Keys" komt tot leven met een stroom van geluid in de uitgestrekte ruimte die barst in een opladende beat terwijl Sophia Sorrentino's expressieve, open vocalen over de kloppende baspuls bewegen. Ik geniet van het stralende gevoel van de positieve zang en het kenmerkende percussiegeluid uit de jaren 80 in dit nummer. Een mistige achtergrond wervelt rond de muzikale elementen terwijl de drums en bas de muziek vormgeven.
Een hoekige, glimmende synth ondersteunt de energieke, positieve vocale melodie die over de beweging van de beat heen springt. Knallende synthgeluiden vloeien in een gestage lijn terwijl de gitaar van Knight Wolf 1981 zingt in een trapsgewijze solo die in lammende lijnen beweegt over de stijgende, emotionele zang die hoog opstijgt boven de drive van de retro beat.
Van Spinditty
Dit nummer doet pijn van de behoefte om te ontsnappen en terug te keren naar een wereld die de verteller heeft moeten verlaten. Ze vertelt over alleen gaan naar een "plek die ik nooit thuis zou kunnen noemen" en vraagt de persoon met wie ze spreekt om haar te helpen "een manier te vinden om vrij te zijn … voel je op je gemak …" en voegt eraan toe "speel dat liedje vanavond voor me met je zomersleutels. ”
Als ze door haar oude stad loopt, komen 'vervaagde herinneringen aan vervlogen tijden' naar boven en zegt ze dat het vroeger allemaal zinloos leek. Ze vertelt over de perfecte droom en de manier waarop "de magische lucht die we allemaal ooit deelden" nu verlaten is. Er is een bitterzoete sensatie in de laatste regel: "Zoeken, nog steeds niets zoekend, we hebben alles achtergelaten op zoek naar iets meer."
Glanzende glinsteringen van wazig, zonovergoten geluid glijden in "Lost At The Arcade Pier" terwijl lagere, meer metaalachtige geluiden eronder verschuiven. De zacht omhullende noten klimmen en vallen in een melodische lijn die over de drums zweeft terwijl ze een vormgevende beat aan de muziek toevoegen. Ik geniet van het luchtige gevoel in de muziek als een volle, middelhoge synth een melancholische melodie speelt.
De glinstering van ronde, weergalmende en verwarmende synth stijgt op boven het trillen van de snaredrum voordat we overgaan op de volledige drumkit, wat meer voortstuwing toevoegt. Een herhalende, glinsterende sonische lijn glijdt over de beat en de dichte, bijna rustgevende synth draagt de mooie, gepijnigde melodie. Er is een zachte, oranje gloed in de melodie terwijl deze begint te wankelen en langzaam begint te vervagen.
"American Summer" begint met langzaam verschuivende, oorverdovende pianoakkoorden en een kloppende stroom van diepe bas en massieve, langzame drums. De drumbeat wint aan energie terwijl de wervelende synths vegen en golfen voordat Sophia Sorrentino en Patrick Russell zangpartijen verhandelen. Een snelle, borrelende arpeggio beweegt door terwijl de zang zich verstrengelt.
Het enorme gewicht van de drums stijgt als de gloeiende synth zich om de oren van de luisteraar wikkelt. Ik geniet echt van de manier waarop de vocalen door en om elkaar heen kronkelen. De gitaar van Daniel Schuster voegt meer dynamische, springende energie toe aan de muziek en de zang vormt een hoopvolle draad van licht. Een ruige synth beweegt in een vegende lijn over de drive van de beat en in stilte.
Er stroomt licht en positieve energie uit de tekst van dit nummer. De eerste verteller begint te zeggen: "Er gaat niets boven deze nacht", terwijl hij vertelt hoe ze zullen lachen, zingen en dansen. Hij voegt eraan toe dat het zijn paradijs is.
De tweede verteller zegt dat het het geluid van de zomer is, omdat ze 'beukende golven en papieren vliegers' oproept. Ze wil in een stad aan zee zijn waar 'magnetische harten op neonnachten jagen'.
De eerste verteller zegt dat hij zijn hele leven op haar zou wachten en dat hij 'nooit had gedacht dat ik me zo zou voelen als ik me voel'. Als antwoord zegt de tweede verteller dat ze "diep van binnen een vuur voelt branden" en voegt eraan toe dat het uit moet.
Beide vertellers praten over het platbranden van de hele stad omdat het een "stad uit het niets" is en ze eraan moeten ontsnappen. De eerste verteller zegt dat hij in zijn auto voor haar voordeur zal wachten en dat ze "de zon zullen ontlopen".
Ze zeggen allebei dat de zon 'nooit opkomt als je naast me rijdt'. De eerste verteller voegt eraan toe dat "de nacht stilstaat als ik je magnetische hart voel." Hij voegt eraan toe: "Ik weet niet wat we hebben en ik weet niet hoe je je voelt, maar ik weet dit"
Hun dialoog verschuift terwijl ze elk praten over de intensiteit van hun verbinding en hoe het hen slapeloze nachten bezorgt. De tweede verteller voegt eraan toe: "Geef mij de schuld als ik alles ben wat je ziet." Samen zeggen ze: "Ik geef je vanavond de schuld, er is geen ik zonder jou, ik weet dat mijn hart zou falen zonder jou."
Een fragiele, trillende synth glinstert over de vloeiende stroom van geluid die verschuift achter delicate, emotionele zang als "I Remember When" begint. Een arpeggio draait zacht terwijl de stuiterende synthpuls beweegt met een ruwer statisch gevuld geluid. Ik word aangetrokken door de manier waarop de strelende vocale melodie wordt vergezeld door een sterrenhemel en een romige, soepele synthstroom.
Het langzaam ronddraaiende arpeggio wordt een snellere draai terwijl de zang vol melancholische nostalgie zit. Het stuiterende synthgeluid wordt vergezeld door het gigantische gewicht van de drums en een gegrom van elektrische gitaar over de beat. Het nummer eindigt op een gitaarachtige synth met een scherp randje dat in het nummer snijdt onder de zachtere stemmen erboven.
Een momentopname van het geheugen staat centraal in dit nummer. De verteller zegt dat toen ze het onderwerp van het lied voor het eerst ontmoette, ze oude zwarte schoenen droegen en een sigaret rookten. Het waren nog maar kinderen en ze voegt eraan toe: 'Ik zei tegen jou, ben jij degene? En je zei voor altijd jong, ik blijf voor altijd jong bij je."
Haar herinneringen stromen binnen en ze herinnert zich dat 'we die oude zwarte vrachtwagen zo vaak over de provinciegrens hebben gereden'. Nu zegt ze dat er 'domme spelletjes om me heen zijn', dus de herinneringen brengen haar naar 'een tijd waarvan we niet wisten dat we ze niet kenden'.
Gevolgtrekking
American Summer is een album dat doordrenkt is met de gecompliceerde emoties die ons vullen wanneer onze gedachten zich richten op herinneringen, nostalgie en een verlangen om de gevoelens van onze jeugd te heroveren. Het zit ook vol met pakkende melodische momenten, sterke vocale uitvoeringen en een hoogwaardige kijk op klassieke synthwave-geluiden.
