Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Electronic Warbear's Afterlife is een sonische verkenning van het verhaal van "The Hacker" die opnieuw ontwaakt in een wereld die hij vernietigde "in een vergeefse poging om het ten goede te veranderen", zoals Electronic Warbear uitlegt.
Het verhaal van de "puinhoop van de stad die hij kende" en de gevaren ervan worden in geluid ontvouwd. Electronic Warbear creëert een palet van contrasterende auditieve texturen, melodieën, harmonieën en synthgeluiden dat de complexiteit van de emoties die door "The Hacker" worden ervaren, weerspiegelt.
Een van de sterkere kenmerken van Afterlife is hoe Electronic Warbear alle synth-geluiden op het album vakkundig verweeft om emotionele reacties te creëren. Hij laat vaak donkere, technologische geluiden door met sprankelende synth die schittert als verloren sterren of wisselt tracks die donkere gevoelens bevatten af met meer etherische en ambient klinkende stukken om een gevoel van balans te creëren.
Er zijn ook goed opgebouwde melodieën op Afterlife. Ze zijn duidelijk en goed gedefinieerd, en ze hebben een van mijn favoriete eigenschappen in een melodie, die een zweem van melancholie is. Zelfs als ze zich positief voelen, is er altijd een gevoel van verdriet in hun kielzog. Voor mij vertegenwoordigt het de pijn die "The Hacker" voelt voor de schade die hij heeft aangericht in een poging om de wereld te redden die uiteindelijk is mislukt.
Ik geniet ook van hoe Electronic Warbear de sonische beelden op dit album nagelt, ongeacht waar hij naar streeft. De nummers die bedoeld zijn om een meer dystopisch, schimmig gevoel te bevatten, weten dat goed uit te drukken, evenals de nummers die zijn ontworpen om de luisteraar te gloeien en op te fleuren, te strelen en te omhullen.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
Hier een overzicht van mijn favoriete nummers.
“Terug op aarde”
"Back On Earth" begint met een golf van high-tech geluid en een verre beat die de open ruimte ingaat. De achtergrondgeluiden zijn hard, glitchy en bijna insectiel, terwijl holle synths met een panpipe-stem in een drijvend patroon opstijgen boven donker gegrom van bas en gebroken drums.
Vocaal klinkende synths groeien in koorgolven over de snijdende, vervormde geluiden eronder. De panpipe-synth stijgt in zwervende patronen over de pianotonen die donker bewegen over een diep basbed. De eerbiedige vocale synths bewegen met de weergalmende, verschuivende pianonoten voordat ze in stilte verdwijnen.
"Nachtmerries achtervolgen"
Een middelhoge synth spoelt over in "Chasing Nightmares" met een schaduwrijk, nerveus geluid terwijl de trapsgewijze drumbeat en patronen van computergestuurde, middelhoge synthnoten over de dikke basrug fladderen. Ik word naar binnen getrokken door de spookachtige, zwervende pianonoten die over een kronkelende, stijgende sonische achtergrond glijden die spanning aan het nummer toevoegt. Verhoogde noten trippen en glijden door de muziek terwijl de pulserende synths oscilleren en griezelige geluiden erboven glippen. Ik geniet van hoe verloren, nerveus en donker dit nummer aanvoelt.
"De toren"
"The Tower" komt tot leven als intens diepe, zware bas terugkaatst en de drums tikken en kloppen. Zwevende, hemelse klanken bewegen in langzame golven over de volle bas. De zacht glijdende, melancholische hoofdmelodie wordt gedragen door een openstemmige synth met een glanzende kwaliteit. Er is een in elkaar grijpende achtergrond van bas en beats die het nummer vooruit helpen.
Ik geniet van de manier waarop de melodie zwakker wordt, omdat deze gepaard gaat met de grommende vervorming van elektrische gitaar om voor contrast te zorgen. Er is een soortgelijk onzeker gevoel aan de gitaarmelodie terwijl deze trillend door het nummer slingert. Er is een stilte terwijl kristallijne noten in de open ruimte flikkeren en zweven in filmachtige, kortstondige wolken. De actieve baslijn vormt de muziek terwijl de gitaar opzwelt, samen met een glijdend metaalachtig geluid en eerbiedige koorsynths die erbovenop zingen.
“Het hiernamaals”
Pianonoten met een triomfantelijk gevoel marcheren naar “Afterlife” om de boel op gang te brengen. De piano draagt krachtige akkoorden terwijl de massieve, solide drumbeat de muziek raakt, samen met heldere, computergestuurde arpeggio's die eromheen draaien. Het nummer lost op in statische ruis en drums voordat een synth die barst van het licht een warme, stijgende melodische lijn draagt.
Een warme, melodische lijn wordt gedragen op een glimmende synth terwijl stuwende pianoakkoorden over de technologisch klinkende middentoonarpeggio's klimmen. Er is een pauze in ruisende statische en pulserende drums voordat een zacht verlangende synth op een voor mij zeer plezierige manier in en door de muziek schijnt. Kleine flitsen van glinsterende synth zwellen aan terwijl de beat klopt en verschuift, delicate tonen zweven naar buiten terwijl het pianopatroon zich herhaalt en lucht soepel samen met water naar binnen stroomt.
"Dacht dat ik was"
"Thought I Was" ontstaat met de verre zachte geluiden van regen en elegante, etherische tonen die door spelonkachtige ruimte drijven, terwijl een vol drumgeluid zijn hartslag toevoegt, bas die binnenvalt terwijl vocale samples ook de ruimte in zweven. Ik vind het contrast tussen de mistige achtergrond en de razende vocale sample behoorlijk krachtig. Er is zachtheid en glijden naar het nummer, de synths dwalen er zachtjes doorheen en de regen spoelt weg in stilte.
Van Spinditty
“rand van nergens”
Een dalend, glanzend patroon van rijk afgeronde synth en een langzaam pulserende drumbeat openen "Edge of Nowhere". De melodie heeft een tijdloos gevoel terwijl het gigantische drumgeluid onder de actieve bas klopt. Juan Cezar (van Frisky Monkey) heeft een stem vol spookachtige, diepe tragedie terwijl hij zich beweegt over de glinsterende arpeggio's, gestage en glijdende beat en kloppende bas. Ik geniet van de emotionele kwaliteit van de vocale melodie.
Seersha's sterke stem is expressief en trilt, terwijl de instrumentale melodie draait en toonhoogte buigt. De pijnlijke, diepe zang van Juan Cezar voegt diepte toe aan het nummer, ondersteund door de vonkende arpeggio's en stuwende beat. De zwervende, glijdende lead synth-melodie keert terug terwijl de nasale, ronde synth de snelle arpeggio's draagt die snel het nummer in draaien terwijl de meedogenloze drums blijven bewegen.
Het verhaal van The Hacker, waarop het album is gebaseerd, wordt goed uitgedrukt door de tekst van dit nummer. Er is een gevoel van onderdrukking als hij praat over hoe de "middernachtzon die op me neerkomt geen schijn van genade toont." Een sterk gevoel van gevangen zitten wordt uitgedrukt als hij zegt: "Probeer als we kunnen, we kunnen het niet lijken te stoppen."
Er zit een gevoel van nutteloosheid in de tekst: "Niet in staat om een beslissing te nemen, we rijden van de rand van nergens", wat alleen maar toeneemt als hij praat over "de rand van de wanhoop omzeilen, in de hoop dat het ergens naar toe zal leiden." Hij is doelloos terwijl hij rijdt met 'geen bestemming'.
Opluchting lijkt op komst als de duisternis die nadert, "helderheid brengt, mijn banden verbreekt, me bevrijdt", maar het is van korte duur als de "plotselinge zonsverduistering over me komt en alles in mysterie hult".
Zijn situatie wordt duidelijk en "de realiteit breekt terwijl de aarde bakt" en hij praat over hoe zijn auto "tankt" terwijl hij wordt geschud en hij "op alle gas en niet remt". De spanning loopt op als hij spreekt over het bereiken van de hoogste inzet voor zijn leven.
Uiteindelijk is hij "op het randje van een mes voor de strijd van deze wereld" en hij vraagt of hij zal overleven of sterven op de "langste rit naar het hiernamaals … de eindeloze rit naar nergens."
"Verloren in de machine"
"Lost In the Machine" begint met wervelende ademhalingen van synth die flikkeren als ze in de open ruimte van het nummer bewegen, terwijl de oscillerende bas meer gewicht en diepte aan de muziek toevoegt. Er is een uitstraling aan de muziek die een aangename gloed toevoegt terwijl deze door het nummer veegt. Delicate pianotonen strijken over het oppervlak van de muziek terwijl de kosmische stroom van geluid drijft en stijgt in bewolkte golven.
De drums bewegen lichtjes in het nummer en de piano draagt zachte, strelende tonen die sterker worden naarmate een donkerdere spanning de muziek raakt. In schaduw verhulde, verstrengelde noten verschuiven onder de piano terwijl deze over de bovenkant flitst. Het open gevoel van de track wordt geraakt door de volheid van groeiende pianoakkoorden terwijl de andere sonische elementen meeglijden.
“Vechten in de steeg”
Echo's en verre geluiden fladderen naar buiten in een enorme sonische ruimte als "Fighting in the Alley" begint. De verre geluiden worden vergezeld door volle, meer lamme synths die eronder groeien. Ik word aangetrokken door de donkere schaduwen als de baslijn verschuift en alle elementen gemakkelijk vloeien. Een synth met scherpere randen zoemt zachtjes in de muziek in een patroon van noten dat een crescendo bereikt, terwijl een stotterende drum n' bass beat zijn energie toevoegt.
Een glijdende stroom van strelende synths zorgt voor een contrast met de gebroken beats. De krakende, zoemende synth wordt nu vergezeld door zonovergoten akkoorden om hem te ondersteunen en flitsen van ronddraaiend, metaalachtig geluid. Triomfantelijke, meeslepende akkoorden op een medium-lage synth dragen een klimmende melodie van hoop terwijl de beat stottert en we vervagen naar de mineur-sleutelwending van de melodie en druppelende waterige patronen van synth-noten vervagen.
"De ruimte tussen"
"The Space Between" wordt gelanceerd met een zware bas, soepel bewegende drums en een golvend, meanderend patroon van pianonoten. Een nasale synth met een aangenaam ronde kwaliteit draagt een continue golf van iriserend geluid dat over het nummer spoelt. Een reeks klimmende pianonoten stijgt boven de overslaande beat en de bron van ondersteunende bas uit.De medium-lage synth draagt een vloeiend, wervelend patroon van hypnotiserend geluid en ik word gedwongen door de omhullende kwaliteiten van de muziek terwijl ze worden geaccentueerd door de openheid van de soundstage om hen heen.
Een vloedgolf van zijdeachtig, lichtgevend geluid strekt zich uit in vlakken van lange noten die in de muziek zeilen om 'Dreaming' te beginnen. Ik had het gevoel alsof ik in diep, blauw water dreef terwijl de beat met rustgevend gemak tikte. De uitgebreide noten glinsteren als de zon op het water, wolken van romig geluid die de oren bedekken. Planerende, lichte akkoorden gaan de mistige sonische ruimte in en een gestage stroom van bas vormt de muziek terwijl de verre piano de muziek raakt voordat het nummer vervaagt.
“Overgang”
"Crossover" wordt gewekt als de regen zacht valt en luchtige, holle, zoete geluiden in de muziek waaien. De beat glijdt naar binnen om het nummer te versterken dat rijk is aan omhelzende gevoelens. Ik voel mezelf verdwalen in een wereld van kalmte en vrede terwijl eerbiedige en open klanken, als een kristallen koor, zich met volmaakte warmte voortbewegen.
De piano raakt het oppervlak van het nummer lichtjes aan met sprankelende synth-noten hoog boven en een heel licht statisch randje eronder. De beat dreunt en de glazige, zingende synthklanken bewegen in een melodieuze lijn die de spanning in mijn schouders doet oplossen. De zachte aanraking van de muziek wikkelt zich om me heen en voert me mee op de getijden van omgevingsgeluid die overgaan in regen en stilte.
Gevolgtrekking
Afterlife is een showcase voor het vermogen van Electronic Warbear om een tapijt van gesynthetiseerde geluiden te gebruiken om muziek te creëren die expressief, verweven en vol emotionele diepte is. Ik vind het een behoorlijk sterke op synth gebaseerde creatie en hoop in de toekomst meer van hem te horen.
