Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Sonic Gap's Colonizer neemt de luisteraar mee op een reis en vertelt het verhaal van Selena, die in 2121 een maankolonist wil worden. Er is een gevoel van groot ruimteavontuur, maar Sonic Gaps kenmerkende benadering van synthmuziek is niet verlaten om te jagen na een specifiek "spacesynth"-geluid. Een weelderig, breed synthpalet wordt gecombineerd met de melodische flair van Sonic Gap, een sterke bas- en drumonderbouwing en misschien een meer hoopvolle benadering van het schilderen van een beeld van een futuristisch leven op een nieuwe planeet.
Ik word aangetrokken door de rijkdom van de synth-geluiden die Sonic Gap op Colonizer gebruikt. Hij heeft geput uit het volledige scala aan mogelijkheden van hoge sprankeling tot zingende warmte en van dikke, diepe bas tot jazzorgel. Elk geluid is zorgvuldig gekozen en ingezet om sterke muzikale beelden te schilderen. De stemmingen van de verschillende nummers zijn goed gemaakt, aangezien Sonic Gap ongelijksoortige muzikale elementen samenbrengt tot een samenhangend geheel.
De melodieën die Sonic Gap voor het album heeft geschreven zijn onmiskenbaar. Er is een helderheid in hun emotionele expressie die recht naar het hart van elk nummer snijdt. Geweldige melodieën klinken alsof je ze altijd al hebt gekend en de melodieën op Colonizer hebben die kwaliteit. Ik geniet ook van zijn vaardigheid als het gaat om het passen van de melodieën in het bredere muzikale tapijt van elk nummer.
Spacesynth-muziek gaat vaak voor een weids, meeslepend, majestueus geluid. Ik ben er helemaal niet tegen, maar ik geniet er wel van hoe Colonizer een minder afstandelijke omgeving creëert, terwijl hij toch de buitenaardse aard van de maan overbrengt. Ik heb het gevoel dat ik aan een nieuw, opwindend avontuur begin in plaats van overweldigd te worden door de enorme omvang van de ruimte en een nieuwe wereld die ik best boeiend vind.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
"Colonizer" begint met verre, hoge, harde digitale geluiden die door de openheid die hen omringt, kronkelen terwijl een snelle, gestage puls van lagere synth wordt vergezeld door een beukende kickdrum en Kaarin Zoe Lee's soepele voice-over komt binnen om Selena's verhaal vorm te geven. De beukende beat houdt het nummer in beweging terwijl er gespannen pulsen van oscillerend geluid en een nerveuze beweging van de hogere synths zijn.
Ik geniet van de robotachtige kwaliteit van gehakt, vocaal synthgeluid dat in dikke platen beweegt. Een warme, ronde, trompetterende synth zingt een strelende, springende melodie die vol zit met een gevoel van een nieuw begin dat spoedig zal aanbreken. Geautomatiseerde pulsen stromen rond de hoofdmelodie terwijl een glitching en vervormde puls van draaiende synth wordt vergezeld door verhoogde, glanzende geluiden. Er is een pauze in een jazzy melodisch gedeelte voordat we terugkeren naar de strevende, opzwepende leadmelodie.
Metaalachtige, knallende geluiden stuiteren door het nummer als "Machine Learning" begint. Donkere, harde bas daalt neer en een snel draaiende reeks heldere arpeggio's stijgt en daalt, en voegt textuur toe terwijl ze draaien. Lage, mistige synth stroomt op de achtergrond in een reeks verschuivende akkoorden terwijl de drums kloppen om de muziek vorm te geven.
Ik vind de gepijnigde, zingende kwaliteit van de hoofdmelodie behoorlijk ontroerend als het roept over glinsterende synths en stuwende drums. De ongelijkmatige puls glijdt erdoorheen met een harder randje terwijl synth-akkoorden eromheen stijgen en we keren terug naar de gepijnigde, dromende lead synth-melodie over zijn bed van vloeiende drums en bas. Het nummer eindigt op de verheven, glinsterende melodie en diepe bas.
"Weightless" ontstaat met een dwalende, vervormde lijn van glimmende verhoogde synth en een pulserende kickdrum. Een oscillerende, verschuivende baslijn stuwt het nummer naar voren terwijl de hoge muzikale lijn er doorheen dwaalt en contrasterende synth-akkoorden bewegen allemaal samen. Een warmere, gemakkelijkere stroom van synth glijdt in een zacht patroon van noten onder de hoge synth als de melodie, gedragen op een hoekige, medium-lage synth, binnenkomt.
Ik geniet van de gecombineerde energie en het gevoel van verlangen in de melodie die met een vleugje melancholie het nummer binnendringt. Sprankelende holle pijpen flitsen binnen en een secundaire melodische lijn springt eruit. Een synth als een jazzorgel draagt een glanzend, mineur-toonpatroon van noten voordat de leadmelodie naar buiten reikt en weer gloeit. Een diep gevoel van behoefte en verlangen stroomt uit de melodie terwijl deze over de gestage beat en sprankelende, verschuivende hoge synth beweegt.
Chimmend, strelend jazzorgel danst in "Coming Home", samen met een uniek klinkende baspuls en een glinsterende lijn van verheven synth. De vol klinkende drums voegen hun beat toe terwijl een nasale, zonovergoten synth een omhullende melodie draagt. Ik word aangetrokken door het gevoel van zachte zorg dat uitgaat van de melodie. Het is inderdaad het gevoel van thuiskomen, aangeraakt door een nostalgische pijn.
Van Spinditty
Boven de melodie klinkt een springend, verschuivend patroon van hoge noten. Na een drumfill beweegt een robotachtige reeks vocale geluiden onder de dromerige melodie terwijl deze zingt, sprekend over comfortabele, vertrouwde dingen. De lichtflitsen schitteren en schijnen, de beat en bas ondersteunen het nummer en het vocale patroon van synth voegt unieke gevoelens toe.
"Late Night In Space" opent met pianoakkoorden die bewegen in een langzaam, soepel muzikaal patroon met een emotionele trilling erin terwijl de gestage drums een rustgevende puls toevoegen. Snelle stroompjes van verre, zwevend synthgeluid bewegen door de muziek.
Er is statisch geknetter samen met galmende drums terwijl dat patroon van akkoorden door en door afwisselt. Ik ben gecharmeerd van de minimalistische, spaarzame kwaliteit van het nummer, delicaat en een beetje droevig omdat het verre, verheven synthgeluid blijft stromen en de pianoakkoorden verloren en alleen voelen voordat ze in stilte verdwijnen.
Een etherisch koor van stemmen beweegt op de achtergrond terwijl een stuiterende lijn van energieke, positieve synth een glinsterend melodisch patroon draagt om "Rocket" te laten beginnen. Een oscillerend patroon van dynamische bas klopt samen met tikkende drumgeluiden, terwijl het ongelijkmatige patroon van synth dwaalt en ronddwaalt, dansend in middelhoge lijnen terwijl de actieve baslijn meer voortstuwing toevoegt.
De achtergrondgeluiden zijn kosmisch als ze stromen. Ik geniet van de zachte melodie die zingt terwijl de arpeggiërende synthlijn blijft ronddraaien over de solide energie van de drums en bas. Een heldere melodische lijn danst op een soepelere, wervelende synth en het arpeggio geeft vorm aan de muziek terwijl de melodie erboven smachtend naar de sterren reikend.
"Lunar Cruise" komt tot leven met een vloeiende, gemakkelijk afdrijvende achtergrond die wordt vergezeld door flikkerende lichten en een elektrische baslijn. Een hoge, nasale synth speelt samengeknepen noten en het jazzorgel glijdt naar binnen, ultra lounge-y en cool, terwijl het door het nummer lummelt. Glasachtige synth beweegt soepel in kransen terwijl de bas diepte en vorm toevoegt. De melodische neuslijn kronkelt er doorheen terwijl de sprankelende lichtjes eromheen flikkeren.
Ik vind de relaxte, relaxte, jazzy orgelmelodie heel oorverdovend tijdens zijn reis. Een ronde, ietwat ruige synth roept in een patroon van helderdere noten die de muziek voortstuwen, terwijl de drum- en baspuls de andere elementen ondersteunt, alles glijdt mee met een romige beweging.
Diepe, donkere bas echo's samen met metalen klokkenspel dat zich uitstrekt over de soepel schommelende beweging van de drums om "Shackleton Crater" te openen. Een gesynthetiseerd vrouwelijk stemgeluid beweegt in een gestaag vloeiend koor, terwijl een robotstem een buitenaardse kwaliteit aan het nummer toevoegt. De drums hebben een ongelijke kwaliteit onder een langzame, heldere arpeggio.
Ik geniet van het gevoel van dwalen door een somber landschap in deze track. De koorstemmen bewegen in een buitenaards klinkend patroon en het orgel voegt noten toe die naar buiten en door het nummer schuiven. De arpeggio draait in kosmische kringen en het etherische synthkoor draagt bij aan het buitenaardse gevoel van de muziek.
"Explorer 2121" begint met snelle 8-bits noten die door de verschuivende, oscillerende baslijn vegen en een stuwende drumbeat die het nummer naar voren lanceert. Een strakke lijn van synth draagt een hoekige, stekelige, dynamische melodie met een kleine toetstint. Ik word aangetrokken door het gevoel van avontuur in dit nummer terwijl de koorsynthstemmen het uitschreeuwen. De drums springen en verschuiven, waardoor meer vorm en voorwaartse beweging aan de muziek wordt toegevoegd.
De 8-bits noten verspreiden zich over het nummer terwijl een langzaam glinsterende, klinkende arpeggio naar binnen drijft terwijl de synthstemmen zingen en de drums kloppen. Gloeiende noten flikkeren en de 8-bits geluiden razen in golven door. Metalen arpeggio's schitteren als een laag, nasaal geluid binnenkomt, terwijl de hoekige baslijn vorm toevoegt. Drijvende, verloren noten komen boven alles uit en de leadmelodie zingt er weer in.
Gevolgtrekking
Colonizer schildert een portret van een jonge vrouw die in het jaar 2121 op weg gaat om de maan te koloniseren. Het heeft een hoopvolle kwaliteit die haar opwinding en verwondering uitstraalt. Ik geniet van hoe Sonic Gap de muziek heeft benaderd, doordrenkt met een oprecht hart en een gevoel van avontuur.
