Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Nanoverse's 1986 is een album dat is gedrenkt in een bijna tastbare atmosfeer. De muziek creëert een gevoel van iets dat tegelijkertijd melancholisch en onheilspellend is. Er zijn momenten van angst, passages die pijn doen van de pijn en segmenten waarin stuwende kracht de muziek domineert. De synths zijn goed geselecteerd, de muzikale bouwstenen van het album werken allemaal samen en er is een duidelijk gevoel voor karakter dat elk nummer vult.
Het atmosferische karakter van 1986 is een van de sterkste eigenschappen. Elk nummer geeft een gevoel van loerend gevaar dat wacht om tevoorschijn te komen en de luisteraar te raken. Er is een miasma dat de muziek vult en een ziedend gevoel dat er vreselijke dingen gaan gebeuren. Daarentegen zijn de melodieën vaak getint door droefheid en een diepe melancholie die aan het hart trekt. De combinatie zorgt voor een intense emotionele band met de muziek.
Nanoverse heeft zijn synths met zorg uitgezocht op dit album. Er zijn schaduwgeluiden die de tracks met gevaar vullen en grillige buzz saw-synths die een verscheurend gevoel aan de tracks toevoegen. Aan de andere kant gloeien zachte synths en flikkeren verhoogde sprankelende klokken door de muziek als kleine lichtjes in stijgende golven van duisternis. Ze zijn met elkaar verweven om een boeiende sonische cohesie op 1986 te produceren.
Ik ben ook gecharmeerd van de bas- en percussiegeluiden van 1986. De bas voegt meer gewicht en duisternis toe aan de muziek, wat het gevoel van angst en voortekenen op het album versterkt. De percussie heeft drive en kracht om de muziek voort te stuwen en om vorm aan de tracks toe te voegen, ter ondersteuning van de andere sonische elementen in de muziek.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
"1986" begint met een beukende, onheilspellende bas die bonkt terwijl een volle, medium-lage lead synth een melodisch patroon herhaalt van schaduwrijke, kleine sleutelnoten. Ik ben gecharmeerd van de gelijktijdige gevoelens van melancholie en dreiging in de melodie. Het enorme gewicht van drums en snijdende bas beweegt onder de gepijnigde, zich herhalende synth terwijl deze in een ander hoekig melodisch patroon breekt.
De melodie beweegt zich in donkere golven over baschug en drumdreun, vol loerend gevaar. Koorsynths dragen een eerbiedig gevoel als uitgebreide pulsen van ruige synths opkomen. Het belangrijkste melodische patroon van pijnlijke, schimmige synth-dansen en verweven met de andere elementen in het nummer, vormt een dicht in elkaar grijpende muur van geluid. Ondanks de verwevenheid van de muziek is elk deel helder en schoon.
Rijke, resonerende synth speelt een verschuivend melodisch patroon van kleine toonaarden die worden getint door warmte om 'Murcielago' te beginnen. Dikke bas pulsen in gestage golven onder het melodische patroon terwijl het de geluidsruimte van het nummer vult. Een bonzende kickdrum komt binnen terwijl het melodische patroon crescendot voordat een langzame beat en een scherp gedreun van bas eronder bewegen.
Dichte, licht vervormde synth draagt een dreigend melodisch patroon en een verheven lijn van verloren klinkende synth draagt een zwervende melodie. Ik word aangetrokken door de onstoffelijke drift ervan over de flitsen van holle synth en de meedogenloze beat en basstroom die het nummer ondersteunen.
"Entheos" begint met langzaam uitdijende, ronde synth-noten die in een langzame reeks golven vloeien. Een gestaag kloppende baslijn oscilleert als een warme melodie met een gevoel van iets lichters en hoopvoller danst samen met soepele drums.
Van Spinditty
De percussie ondersteunt de andere sonische elementen van de track. Ik geniet van het energieke, zwervende gevoel van de melodie terwijl deze over de bonzende bas en de drums kronkelt. De A-sectie zweeft en gloeit weer terwijl de solide, heldere drums opnieuw toeslaan en die ronde synth-noten opzwellen en zich uitbreiden over de beat.
Draaiende arpeggio's gedragen op een dichte, warme synth drijven snel achter elkaar naar buiten terwijl een etherische stroom van geluid wervelt om "Herhaling" tot leven te brengen. Een verheven, glanzende synth draagt een melancholische, zachte melodie die contrasteert met de donkere golven van synth die langzaam opbloeien. De drums voegen hun eigen krachtige dreun en beweging toe.
Ik word aangetrokken door de manier waarop de melodie delicaat glinstert, terwijl ze trilt en stroomt. Een lagere, dichtere lijn van synth heeft een melodisch patroon dat zowel etherisch als pijnlijk is. De tweede melodie drijft als paardebloemzaadjes op de bries terwijl de beat en bas het nummer vormen.
"Indecision" begint met een metalen, gelijkmatige synth-klop, samen met een reeks ronde, ruige pulsen die in golven door de muziek bewegen. Een op afstand klinkende reeks van middelhoge noten zwiepen door het nummer in een arpeggiopatroon. Ik geniet van de zacht drijvende lijn van gevlochten synth terwijl deze voortvloeit. Het wordt vergezeld door een solide drumbeat die het nummer binnendringt onder een kosmische, zwevende synth.
Ik kan het volgende melodische segment alleen maar beschrijven als gedragen worden op een synth die 'breed' aanvoelt. De melodie zelf is vol pijn en in het laatste deel van het nummer draagt een delicate synth een lijn van aarzelende noten die een besluiteloos gevoel creëren voordat ze wegvagen.
Een schimmige baspuls opent "The Curse of Thorn", samen met een gruizige, harde synthnoot die in en uit snijdt over een mistig, vloeiend synthpatroon. Ik word aangetrokken door de manier waarop het hoge klokkenspel schittert als dode, verre sterren in de ruimte boven de verlaten synthmelodie.
Er is een gekartelde bas en weergalmende, dikke synth dragen hier een nerveuze melodische lijn. De drums hebben een verhoogde kracht samen met de sterke synthmelodie op die dominante synthesizers en donkere vocale geluiden.
"The Beginning of the End" komt tot leven met een metalen, glimmende synth met een wassing van verloren noten die echoën over een dichte, stuiterende baslijn. Een drijvende melodische lijn is dicht op elkaar gestapeld en gedragen op een elastische, cirkelvormig aanvoelende synth.
Ik hou vooral van het snaarsectie-effect dat wordt gecreëerd op de achtergrond van het ronde synthpatroon dat hunkert naar een ruimte vol verlies. Daarentegen verschuift een ruw gegrom van geluid eronder samen met een zware bas. De helder broze lead-synth zingt de zwervende melodie terwijl het geluid van de snaarsectie body en vorm toevoegt, maar ook een trillende delicatesse aan de vollere en dikkere geluiden van het nummer.
Gevolgtrekking
1986 is een album dat het vermogen van goed uitgevoerde synthmuziek speelt om sonische texturen en sferen te creëren die de luisteraar omhullen en naar binnen trekken. Het creëert momenten van intense angst en diepe melancholie, doorgeschoten met af en toe een sprankje hoop . Nanoverse heeft een talent voor het maken van sterke sonische beelden en dat is iets waar ik van geniet!
